ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ. α΄, 1-25)

Το γενεαλογικό δέντρο 

του Ιησού Χριστού.

"Βίβλος γενέσεως  Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ  Ἀβραάμ.  Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν  Ἰσαάκ,  Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν  Ἰακώβ,  Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε..." 

   Μία ἑβδομάδα πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα σήμερα, στο Κυριακάτικο Ευαγγέλιο της 21ης Δεκεμβρίου 2014, θα ακούσουμε από τους ιερείς μας ανά την υφήλιο να διαβάζουν στους ναούς τήν ἀρχή τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Εἶναι ὁ γνωστός κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλα ἀπό τά ὀνόματα πού θα ἀκούσουμε μᾶς εἶναι γνωστά τά ὀνόματα τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ, τοῦ Δαυίδ, ενώ τά πιό πολλά μᾶς εἶναι ἄγνωστα. Αὐτός ὁ κατάλογος μᾶς δείχνει τήν πορεία τῆς φροντίδας τοῦ Θεοῦ γιά τό ἀνθρώπινο γένος. Τά ὀνόματα αὐτά εἶναι ἀντιπροσωπευτικά τῶν ἀνθρώπων, πού γενιές ὁλόκληρες περίμεναν τήν μεγάλη ὥρα, τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Εἶναι οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἀπό γενιά σέ γενιά πρόσμεναν τή στιγμή κατά τήν ὁποία οἱ ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὑποσχέσεις του, θά γίνονταν πραγματικότητα, είναι το γενεαλογικό δέντρο του ενσαρκωμένου Θεού.

      Θά περίμενε κανείς ὁ κατάλογος αὐτός τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι ἕνα ἁγιολόγιο. Ὅμως ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος δέ διστάζει νά χρησιμοποιήσει ξένες, προσήλυτες ἤ μέ πρότερο μεμπτό βίο γυναῖκες γιά τήν ἀνάδειξη τῶν προγόνων τοῦ Μεσσία. Οὔτε φοβᾶται νά ἀναφερθεῖ σέ ἀνθρώπους σκληρούς καί βίαιους, ὅπως ἦταν μερικοί ἀπό τούς βασιλιάδες τοῦ Ἰούδα. Καί τό κάνει αὐτό γιατί θέλει νά τονίσει πώς ὁ Θεός δέ βλέπει πρόσωπα, καταγωγή, ἠθικότητα σύμφωνα μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια ἤ καί θρησκευτικότητα κατά τήν ἐπέμβασή Του στήν ἀνθρώπινη ἱστορία γιά νά πραγματοποιήσει τό σχέδιο τῆς Οἰκονομίας Του. Τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἄλλωστε, δέ διακρίνεται γιά τίς πνευματικές ἀναζητήσεις του ἤ γιά τήν ἠθική προκοπή του. Ἀντίθετα προχωρεῖ ὅλο καί πιό κάτω στοῦ κακοῦ τή σκάλα, ὅπως λέει ὁ ποιητής.

      Μέ βάση τά ἀνθρώπινα κριτήρια, λοιπόν, ὁ Θεός δέν ἐκπλήρωσε τίς ἐπαγγελίες του σάν ἀμοιβή γιά τήν ἀνθρώπινη ἀνταπόκριση στίς ἐντολές του. Ἀφοῦ, ὅπως εἴδαμε, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στούς προγόνους τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἀρκετοί πού μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια τῆς θρησκευτικῆς καί ἠθικῆς τελειότητας βρίσκονται πολύ μακριά ἀπό τήν κορυφή.

    Φαίνεται ἔτσι πώς τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικά. Γιατί ἀκριβῶς τήν ὥρα πού τό σκοτάδι εἶχε ἁπλωθεῖ πάνω σέ ἔθνη καί λαούς καί πού ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ εἶχε γενικευθεῖ, τότε ἀκριβῶς διάλεξε τήν ὥρα ὁ Θεός γιά νά ἐκπληρώσει τίς ἐπαγγελίες του. Δέ στηρίζεται ἡ ἐνέργειά του στήν ἠθικότητα τῶν ἀνθρώπων οὔτε στή θρησκευτική τους πρόοδο. Δέν περιμένει νά δείξουν ὑπακοή στό νόμο του, γιά νά τούς ἀνταποδώσει τήν τήρηση τῆς διαθήκης μέ τό βραβεῖο τῆς σωτηρίας. Ἐπεμβαίνει στόν κόσμο γιά νά ἐκπληρώσει τίς ὑποσχέσεις του τήν ὥρα τῆς κατάπτωσης τόσο τοῦ λαοῦ του ὅσο καί τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

   Εἶναι ὁπωσδήποτε διαφορετικά ἀπό τά δικά μας τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ, τήν ὥρα τῆς Ἐνσάρκωσης τοῦ Λόγου Του. Ποιά εἶναι αὐτά; Εἶναι ἡ ἀπέραντη ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο, τόν κάθε ἄνθρωπο. Καί εἶναι καί τό ἔλεός Του, ἡ συγνώμη πού χορηγεῖ στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, χωρίς κάν νά περιμένει νά τοῦ τή ζητήσει ἐκεῖνος. Αὐτά τά δύο, ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, δείχνουν ἀκόμη τή φιλανθρωπία του, τήν πατρική Του ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Δέ συγχωρεῖ ἁπλῶς καί μόνο τόν ἄνθρωπο ὁ Θεός, ἀλλά καί τοῦ χαρίζει δῶρα ἀπρόσμενα, τόν κάνει παιδί Του καί τόν προικίζει μέ τίς δωρεές τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

        Κι ὅλα αὐτά μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τό πλάσμα Του! Στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ βρίσκεται τό μοναδικό κριτήριο γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι τό μεγάλο καί αἰώνιο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι ἡ τήρηση τῶν ὑποσχέσεων, εἶναι ὁ λόγος τῆς ἐκπλήρωσής τους, ὅταν ἔφτασε ἡ ὥρα πού ἀποφάσισε ὁ Θεός. Ὥρα ἐξάπλωσης τῆς ἁμαρτίας, γιά νά μή συνδεθεῖ ἡ ἐκπλήρωση μέ ἀνθρώπινα κατορθώματα. Ὥρα ἀπάμβλυνσης τῆς θρησκευτικότητας, γιά νά μήν καυχηθεῖ κανείς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὥρα ἔνδειας πνευματικῆς, γιά νά καταλάβουμε ὅλοι τόν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς δωρεᾶς.

   Αὐτό τό μήνυμα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θυμίζει ἰδιαίτερα αὐτή ἡ περίοδος πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Γιά νά μή μείνει ἡ μεγάλη αυτή εορτή της Χριστιανοσύνης ἕνα φαγοπότι μόνο καί ἀνταλλαγή δώρων. Γιά νά μή κλειστεῖ καθένας μας στόν ἑαυτό του ἀδιαφορώντας γιά τούς ἄλλους. Γιά νά μήν ἀποκτήσει κανένας τήν ψευδαίσθηση τῆς κάποιας ὑπεροχῆς του. Καί πάνω ἀπ’ ὅλα γιά νά θυμόμαστε στήν καθημερινή ζωή μας τούς τόσο συνοπτικούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἔνσαρκης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες» στίς σχέσεις σας μέ τούς συνανθρώπους, «καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί». Αὐτή ἡ καθημερινή ἀγάπη, πού δέν ἔχει περιορισμούς, πού ξέρει νά συγχωρεῖ, πού ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσμο, εἶναι ἡ καλύτερη μαρτυρία γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στό σύγχρονο κόσμο. 

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.