Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ, (Παρασκευή 12/4/2013)

    Ὦ πανύμνητε Μῆτερ,ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων,

ἁγιώτατον Λόγον·δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,

ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,τοὺς σοὶ βοῶντας·

Ἀλληλούια.

   Στο τελευταίο "εφύμνιο" του Ακαθίστου ύμνου, της 4ης Στάσης των  Χαιρετισμών, συναντάμε τους παραπάνω στοίχους, λόγια γλυκά, που όπως έχουμε καταγράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση της ιστοσελίδας του ναού μας (intheopatoron.blog.gr) της 10ης Απριλίου, είναι αγνώστου συγγραφέως και αγνώστου χρονολογικής περιόδου, όμως για εμάς τα λόγια αυτά δεν μας είναι καθόλου άγνωστα, αφού αυτά ακριβώς είναι, που θέλουμε να πούμε στην Παναγία μας κάθε φορά που την χρειαζόμαστε, κάθε φορά που την αναζητούμε.

    Την Παρασκευή, λοιπόν, της 12ης Απριλίου του 2013 και στις 7.30 το βράδυ, σήμαναν οι καμπάνες του ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης των Ανθοκήπων της Ευκαρπίας, στην όμορφη Δυτική Θεσσαλονίκη, προσκαλώντας τους πιστούς στην όμορφη Ακολουθία  των Χαιρετισμών της Θεοτόκου και μάλιστα την 4η Στάση τους και τελευταία, όπου ο ιερέας μας, αυτά τα λόγια της απήγγειλε της Παναγιάς μας και εμείς τα σιγοψυθυρίζαμε μαζί του, στην κατάμεστη από ανθρώπινες ψυχές, μικρή, ζεστή, ταπεινή και υπόγεια προς το παρόν εκκλησιά μας.

    Της είπαμε της Παναγιάς μας όλους τους στοίχους των 4ων Χαιρετισμών, ψάλλαμε όλες τις στροφές του ποιήματος της, και όταν τελείωσαν οι λέξεις από το βιβλίο που διαβάζαμε, τότε και άλλα λόγια τις είπαμε, βγαλμένα από μέσα μας, από την ψυχή μας και κατά την ώρα που ο ιερέας μας της έψαλλε τα "Χαίρε", εμείς της ζητούσαμε ταπεινά και μυστικά να μας δυναμώνει στην πίστη μας, να μας προσέχει τα παιδιά μας, της ζητούσαμε ακόμη και προσωπικά πράγματα, όμως όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα στο "βιβλίο" που εμάς έχει για συγγραφέα, αυτό το "βιβλίο" που εύκολα ο καθένας δεν το μοιράζετε με τους άλλους και κανείς δεν γνωρίζει τα γραφόμενα σ' αυτό, παρά μόνο εμείς και η ίδια η Θεοτόκος, λόγια  και προβλήματα που μας βασανίζουν και που της τα εμκυστηρευτήκαμε και εναποθέσαμε σε αυτήν την επίλυση τους.

    Και μετά της ανάψαμε λαμπάδες από αγνό μελισσοκέρι, την καλύψαμε με τα πιο μυρωδάτα λουλούδια, την εικόνα της την ακουμπήσαμε σε δισκέλια περίτεχνα, που απλώσαμε επάνω τους χειροποίητα ασπροκέντια και την βάλαμε στο κέντρο της εκκλησιάς μας, την κάναμε επίκεντρο της ζωής μας και τις "τάξαμε"  της Παναγιάς μας, για να εκπληρώσει τις καλές επιθυμίες μας.

    Ο π. Χρυσόστομος Κοτσίδης ανέλαβε να τελέσει τους Δ΄ Χαιρετισμούς και στο τέλος κήρυξε και τον Θείο Λόγο, εξαίροντας το πρόσωπο της Παναγίας μάνας όλου του κόσμου και αναλύοντας μας μία-μία όλες τις στροφές της 4ης Στάσης, ανακαλύψαμε μαζί του, πως όσα καλολογικά στοιχεία και αν χρησιμοποιήσουμε, όλες τις λέξεις της πλούσιας ελληνικής γλώσσας μας και τις προτάσεις αν συνθέσουμε για να υμνήσουμε την Θεοτόκο, πάλι δεν πρόκειται να μπορέσουμε να χωρέσουμε την αξία του προσώπου της, με τα δικά μας ανθρώπινα δεδομένα, πάντα κάτι θα περισσεύει για να της πούμε, πάντα κάποια τιμή θα της υπολείπεται.

    Ο Ακάθιστος ύμνος πάντως, όπως γράψαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση που σας ανέφερα πιο πάνω, ήταν είναι και θα είναι ο πιο δημοφιλής από τους εκκλησιαστικούς ύμνους, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο και θα ακούγεται στους ναούς της απανταχού Ορθοδοξίας, όσο θα ξεχειλίζει η αγάπη μας για την Παναγία και θα εκφράζετε από εμάς με τον ύμνο αυτού του άγνωστο ποιητή, που πριν τόσα πολλά χρόνια έγραψε αυτό το ποίημα του και το αφιέρωσε στην Παναγία, Θεοτόκο και μητέρα του Χριστού μας, και που εμείς τα βράδια των Παρασκευών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα επαναμβάνουμε. 

   Όλον τον Ακάθιστο Ύμνο, δηλαδή και τις τέσσερις Στάσεις των Χαιρετισμών, μαζί με τον Κανόνα της Θεοτόκου, θα ακούσουμε την επόμενη Παρασκευή από τους ιερείς μας, σημάδι πως η ανηφόρα τελειώνει και κοντεύει η Σταύρωσις που και αυτή με την σειρά της υποδεικνύει και προετοιμάζει την Ανάσταση.

Καλό υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής!!!