Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΣ (11/1)

Σύντομο Συναξάριον

του οσίου πατρός ημών

Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.

Ο άγιος Θεοδόσιος ζούσε στα χρόνια του Λέοντος του μεγάλου το 450, και έζησε και ως τα χρόνια του Αναστασίου του Δικόρου, που βασίλευσε το 491. Καταγόταν από ένα χωριό της Καππαδοκίας που ονομαζόταν Μογαρισσός. Ήταν υιός γονέων ευσεβών και πιστών, τον πατέρα του τον έλεγαν Προαιρέσιο και την μητέρα του Ευλογία. Από πολύ μικρός υπηρετούσε ο Θεοδόσιος στον Ιερό Ναό της πατρίδος του, σαν αναγνώστης. Εκεί μέσα, στους ναούς και τα εξωκκλήσια άρχισε να μεγαλώνει μέσα του μια έντονη δίψα για ζωή χριστιανική. Ήθελε να ζήσει για την πίστη του Χριστού, σαν αθλητής. Η απόφασης του να εγκαταλείψει τα εγκόσμια ωρίμαζε όλο και πιο πολύ. Ήθελε να γίνει ασκητής στην έρημο.

Αφού έγινε μοναχός, πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί ήρθε στην Αντιόχεια, και αντάμωσε τον άγιο Συμεών τον στυλίτη από τον οποίο έμαθε και την πρόοδο που επρόκειτο να έχει στην αρετή, και ότι θα γίνει και ποιμένας πολλών λογικών προβάτων. Έπειτα ησύχασε κοντά σε έναν ησυχαστή, που λεγόταν Λογγίνος, και παρουσιάστηκε τόσο υπερβολικά εγκρατής, που όλη την εβδομάδα έτρωγε μόνο μία φορά, και στο διάστημα τριάντα ολόκληρων χρόνων δεν έφαγε καθόλου ψωμί.

Αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο, όπου δίδασκε το λόγο του Θεού στους περαστικούς διαβάτες. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς αναγκάζοντας τον Θεοδόσιο να ιδρύσει ένα ευρύχωρο μοναστήρι, όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου.

Άσκησε λοιπόν κάθε είδος αρετής και έφθασε σε τέτοιο ύψος αναβάσεως, ώστε αξιώθηκε να εκτελεί παράδοξα θαύματα. Ο Όσιος, ήταν ο μόνος που έβλεπε έναν πεθαμένο Άγιο ασκητή, τον Βασίλειο, ο οποίος αφού πέθανε και ενταφιάστηκε στον τάφο που έκτισε ο Θεοδόσιος για τον εαυτό του, προς ενθύμηση θανάτου, να στέκεται μετά το θάνατο του στην Εκκλησία μαζί με τους άλλους αδελφούς και να ψάλλει μαζί τους, ενώ ήταν αόρατος για όλους τους άλλους. Ήταν αυτός που άναψε και τα σβησμένα κάρβουνα χωρίς φωτιά στον τόπο εκείνο, όπου επρόκειτο να θεμελιωθεί το μοναστήρι.

Αυτός που ελευθέρωσε από την αιμορραγία μια γυναίκα, η οποία προσήλθε σε αυτόν με πίστη, αυτός που από ένα σπυρί σιτάρι, το οποίο ευλόγησε, έκανε να υπερχειλίσουν οι σιταποθήκες.

Αυτός, που χωρίς να τον βλέπουν, έβγαλε από το βυθό του πηγαδιού το παιδί που έπεσε εκεί μέσα. Αυτός ήταν που έπαυσε και τον θάνατο των παιδιών μιας γυναίκας, τα οποία πριν ακόμα γεννηθούν στην ζωή, αρπάζονταν από τον θάνατο, ενώ και η μητέρα τους δεν θα είχε καλύτερη τύχη, και από μια εντελώς στείρα, εξαιτίας των θανάτων των παιδιών της, ο άγιος με την προσευχή του την έκανε πολύτεκνη. Αλλά και το νέφος ακρίδων έδιωξε ο άγιος με μια μόνον παρατήρηση. Αυτός ήταν που και τον Κόμη της Ανατολής Κήρυκο φύλαξε άτρωτο στον πόλεμο, διότι εκείνος φορούσε για προστατευτικό θώρακα το τρίχινο ιμάτιο του αγίου. Αλλά και την γη που αδικούνταν από την ξηρασία και δεν έδινε καρπό την ελευθέρωσε από την ανυδρία, προκαλώντας βροχή με την προσευχή του.

Ιερά γυναικεία Μονή

Οσίου Θεοδοσίου Κοινοβιάρχη,

στον Άγιο Στέφανο Αττικής.

Προείπε ακόμα ο όσιος και την κατεδάφιση που επρόκειτο να πάθει η πόλη Αντιόχεια από τον σεισμό.

Και πολλούς ανθρώπους γλύτωσε από την τρικυμία της θάλασσας με την εμφάνισή του όταν κινδύνευαν. Και στάθηκε και δάσκαλος της αρετής σε πολλούς μαθητές, και περισσότερους παρακίνησε προς τον ίδιο ζήλο και μίμηση της δικής του αρετής με τα λόγια και τα έργα του και στην συνέχεια τους έφερε κοντά στον Κύριο.

Με τον υποδειγματικό του βίο, έγινε σοφός διδάσκαλος και καθοδηγητής πολλών μοναχών. Λόγω ζωηρής αντίδρασης του στην αίρεση του Ευτυχούς, Διοσκόρου και Σεβήρου, τον λεγόμενο Μονοφυσιτισμό, που καταδικάστηκε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο το 451 μ. Χ. εξορίστηκε για λίγο από τον αυτοκράτορα Αναστάσιο τον Α', ο οποίος είχε ενδώσει στην αίρεση αυτή.

Ο Θεοδόσιος τέλος διορίστηκε προϊστάμενος όλων των κοινοβίων της Παλαιστίνης, γι’ αυτό πήρε και το προσωνύμιο «κοινοβιάρχης», ενώ γνωρίζουμε πως έζησε περίπου 105 χρόνια και πέθανε το 529 μ. Χ.

Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το ιερό λείψανο του Αγίου ανδρός, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να παραστεί στην εξόδιο Ακολουθία, μεγάλη δε υπήρξε η συγκίνησή του, όταν βρέθηκε ενώπιον του ιερού σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο στο σεπτό Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.

Έτσι λοιπόν αφού έζησε και δοξάστηκε στην γη, αναπαύθηκε εν ειρήνη, παραδίδοντας το πνεύμα του στα χέρια του Θεού, ενώ η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τελεί την Σύναξή του και εορτάζει την μνήμη του, την 11η του μηνός Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Ας έχουμε τις πρεσβείες του!!!