OI ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ & Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ.

Είδησις:

     Για την εορτή των Μικρασιατών Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, η Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, αύριο Παρασκευή 1/11/2019, θα τελέσει Θεία Λειτουργία, στον επάνω πια, μετά τα Θυρανοίξια του στις αρχές του Οκτωβρίου, Ιερό Ναό μας, ενώ γνωρίζουμε στην αγάπη σας, πως ο Αγιασμός του Νοεμβρίου 2019 για την πρωτομηνιά, τελέστηκε χθες το απόγευμα, Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019, μαζί με τον Εσπερινό, τον οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από την φιάλη που υπάρχει στον Νάρθηκα του επάνω "ολοκαίνουργιου" Ιερού Ναού μας.   

Καλό μήνα σε όλους!!!

Οι Ανάργυροι και Θαυματουργοί, Κοσμάς & Δαμιανός εκ Μικράς Ασίας.

   Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Ανάργυροι ιατροί, τα αδέλφια ο Κοσμάς και ο Δαμιανός, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Μικρά Ἀσία και δή την Κιλικία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων.  Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη, σε πολύ μικρή ηλικία, ἔμεινε χήρα, τότε ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

   Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ  ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς   ἐπιστῆμες. 
Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ  ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν  ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ  παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ  καὶ   ὀνομάστηκαν   Ἀνάργυροι. 

   Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ  θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, επ, ουδενί δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες τους καὶ μάλιστα ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ  σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων».  Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ  σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ  δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. 

   Στο ζευγάρι αυτό των Μικρασιατών Αγίων μας, των αναργύρων ιατρών Κοσμά και Δαμιανού,   αποδίδεται και η πρώτη μεταμόσχευση ποδιού, όταν αντικατέστησαν με το πόδι ενός νεκρού Άραβα, ένα το οποίο έπασχε από γάγγραινα. 
Η παράδοση μάλιστα διέσωσε και σχετικούς πίνακες στη Δύση και τοιχογραφίες στην Ανατολή. 

  Ἔτσι ταπεινά   ἀφοῦ διακόνησαν σέ ὅλη τους τήν  ζωή τόν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικά  καί  ἐτάφησαν στήν τοποθεσία Φερεμά. Υπάρχει όμως και μία άλλη περιγραφή η οποία αναφέρει πως τα δύο αδέλφια οδηγήθηκαν στον τοπικό άρχοντα Λυσία, όπου βασανίστηκαν και τελικά αποκεφαλίστηκαν.

   Τα λείψανα των δύο Αγίων γνώρισαν μεγάλη τιμή κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Αυτό συνέβη διότι ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός μετέφερε τα λείψανά τους και τα τοποθέτησε σε μεγαλοπρεπή ναό που έχτισε, ενώ αργότερα μεταφέρθηκαν και στη Ρώμη. Την ακολουθία τους την συνέγραψε ο ίδιος ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Η μνήμη τους εορτάζεται την 1η Νοεμβρίου.

Μερικά από τα Θαύματα 

των Αγίων, Κοσμά και Δαμιανού.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».

   Τα όσα γράφονται παρακάτω είναι μαρτυρίες ευεργετηθέντων ασθενών που γνώρισαν θαυματουργικά την ίαση από τους Μικρασιάτες Αγίους Αναργύρους ιατρούς, Κοσμά και Δαμιανό, ενώ όλο το σημερινό άρθρο μας αφιερώνεται σε αυτούς, προς δόξαν και τιμήν. 

Μαρτυρία 1η: 

    Για δυο χρόνια (1943-45) ήμουν άρρωστος από «ίλιγγο». Όταν ξυπνούσα έπρεπε να κάθομαι 3-5 λεπτά ακίνητος στο κρεβάτι και μετά να σηκωθώ, να ντυθώ και να κάνω τα πρώτα βήματα με πολλή προσοχή για να μην πέσω κάτω από πονοκέφαλο. Εάν έστρεφα το βλέμμα μου απότομα προς την οροφή του δωματίου ή σε ένα σημείο ψηλότερο μου φαινόταν ότι στριφογύριζε οτιδήποτε έβλεπα και κινδύνευα να πέσω κάτω στο πάτωμα χάνοντας την ισορροπία μου. 

  Πολλές φορές από τη ζάλη αισθανόμουν ανακάτωμα στο στομάχι με πόνους με αποτέλεσμα να κάνω εμετό. Όταν αυτό συνέβαινε δύο φορές την ημέρα βρισκόμουν σε κατάσταση ατονίας.

  Μεταχειρίστηκα διάφορα θεραπευτικά μέσα, ρώτησα και ιατρούς αλλά και μετά την εφαρμογή των συμβουλών τους δεν είδα βελτίωση. Η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν για δύο χρόνια.

  Κατά την αγρυπνία της 1ης Νοεμβρίου 1945 των Αγίων Αναργύρων, που επιτελεί η Μονή αφού έψαλλα ότι μπορούσα, κατά την λειτουργία, κατέβηκα στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων, που είχα την επιμέλεια, για να ανάψω τα καντήλια. 

      Επικαλούμενος τότε νοερά τη βοήθεια των Αγίων Ιατρών, ω του θαύματος! Μετά από αυτό, σταμάτησε όλη ακαταστασία της ασθένειας μου, που την διαπίστωσα μετά την παρέλευση μιας εβδομάδας.

          Από τότε και μέχρι σήμερα, που γράφω τις γραμμές αυτές, 4 Δεκεμβρίου 1954, ουδέποτε επανήλθε η ασθένεια. Γι’ αυτό ευχαριστώ και ευγνωμονώ τους Αγίους ιατρούς και θεράποντές μου, Κοσμάν και Δαμιανόν εις αιώνα τον άπαντα. Αμήν.

Μαρτυρία 2η: 

    Θα αφηγηθώ άλλο θαύμα που έγινε σε μένα πρόσφατα (1954). Κατά το έτος 1916 προσβλήθηκα από ελονοσία. Ήμουν τότε αρχάριος μοναχός και εργαζόμουν ως κελλάρης στο μετόχι της Μονής μας, που λεγόταν Δεβελήκια, στην περιφέρεια Γομάτι Χαλκιδικής

    Τόσον εξασθένησε ο οργανισμός μου, ώστε κατάντησα σχεδόν σε ημιπαραλυσία. Με την πάροδο του χρόνου έγινα καλά  αλλά προσβλήθηκα  από ρευματική πολυαρθρίτιδα  στην κνήμη του δεξιού μου ποδιού, στο οποίο και σχηματίσθηκαν κιρσοί από φλεβίτιδα. 

    Η κατάστασή μου μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, οι πόνοι πολλαπλασιάζονταν και η κνήμη έγινε κατακόκκινη από εσωτερική φλόγωση. Διέκοψα περισσότερο από ένα μήνα τις ακολουθίες  στην εκκλησία, επειδή δεν μπορούσα να σταθώ ούτε όρθιος, ούτε καθήμενος· μόνον ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανακουφιζόμουν και δεν πονούσα.

    Έφθασε η εορτή των Αγίων Αναργύρων της 1ης Νοεμβρίου 1954, κατά την οποίαν έκαμα κουράγιο και ανέβηκα  στο Καθολικό για να παρακολουθήσω την αγρυπνία. Καθ΄ όλην τη διάρκεια της ακολουθίας οι πόνοι διαρκώς με ενοχλούσαν.  Σουβλιές δυνατές από το γόνατο μέχρι το κάτω άκρο της κνήμης και γύρω από αυτήν.

   Μετά την ακολουθία του όρθρου, ο πνευματικός παπα-Διονύσιος τέλεσε τη λειτουργία στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων με μεγάλη ευλάβεια και λαμπρότητα, οι δε αδελφοί Ιωακείμ και Θεόκλητος έψαλλαν με πολλή κατάνυξη και φαιδρότητα.

    Κατόπιν επακολούθησε πανηγυρικό κέρασμα με τα συνηθισμένα: κονιάκ, λουκούμι, καφές, κόλλυβα. Μετά, με την βοήθεια του Θεού, αποσυρθήκαμε για τρεις ώρες στα κελιά μας για ξεκούραση μέχρι την ώρα του φαγητού.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού» πρέπει να φωνάξω δυνατά! Οι Άγιοι Ανάργυροι λόγω της μεγάλης τους ευσπλαχνίας και αγάπης, αόρατα με επισκέφτηκαν και με θεράπευσαν τελείως. Από την ώρα που άρχισε η θεία λειτουργία, δεν αισθάνθηκα ούτε τον ελάχιστον πόνο πλέον. 

   Οι συνηθισμένες σουβλιές εξαφανίσθηκαν, το πόδι μου ήλθε στη φυσική του κατάσταση, έφυγε, χάθηκε η κοκκινίλα, ξεπρίσθηκαν οι φλέβες και επανήλθα πάλιν στην προηγουμένη υγιή κατάσταση με τη βοήθεια και επίσκεψη των Αγίων Ιατρών μου, Κοσμά και Δαμιανού, τους οποίους από ψυχής και καρδίας ευχαριστώ.

       Συνέθεσα δε προς τιμήν τους και το ακόλουθο μεγαλυνάριο, που πολλές φορές το ψάλλω μπροστά στην αγία εικόνα τους με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη όσες φορές ανάβω τα κανδήλια.

«Από των εγκάτων μου της ψυχής, ο πτωχός οικέτης, ευγνωμόνως ευχαριστώ, υμάς τους Αναργύρους Κοσμάν Δαμιανόν τε,διά την θεραπείαν ην μοι παρέσχετε».

Ἀπολυτίκιον. 

Ἦχος πλ. δ’.

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.