Αναρτήθηκε από
«Ὁ δέ εἶπε· Λεγεών»
Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, φίλοι διαδικτυακοί μέσω της ιστοσελίδας του Ναού μας, ή προσωπικοί φίλοι και γνώριμοι μέσα από τις επισκέψεις σας πρώτα στην κατακόμβη που μας φιλοξένησε όλα αυτά τα χρόνια και τώρα στην περίλαμπρη και περικαλλή πια εκκλησιά μας, αφού μόλις πριν από μια εβδομάδα, το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019, είχαμε την χαρά και την ευλογία να τελέσουμε τα "Θυρανοίξια" του και για 1η φορά να τελέσουμε Θεία Λειτουργία σε αυτόν, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἐγκατέλειψε τὴν ἀφάνεια καὶ βγῆκε σὲ δημοσία δρᾶση, δὲν ἔμεινε σ᾿ ἕνα μέρος. Πήγαινε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, ἀπὸ πόλη σὲ πόλη και ἀπὸἐπαρχία σὲ ἐπαρχία διδάσκοντας ένα νέο τρόπο ζωής και συμπληρώνοντας τον Μωσαϊκό νόμο που έμοιαζε φτωχός πια μετά την έλευση Του.
Ἐπισκεπτόμενος λοιπὸν κάθε μέρος τῆς Παλαιστίνης ἔφτασε κάποτε, ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέλιο της Κυριακής 20ης Οκτωβρίου 2019, καὶ στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, μια περιοχὴ που ἦταν ἀνατολικά στὴν ὄχθη τῆς περίφημης λίμνης τῆς Τιβεριάδος. Κατοικεῖτο δὲ η περιοχή αυτή ἀπὸ ἀγροίκους Ἰουδαίους, ποὺ δὲν εἶχαν ούτε ἱερὸ ούτε ὅσιο, ἀλλὰ ὁ νοῦς τους ἦταν διαρκῶς στὴν ὕλη, κατὰ τὸ σύνθημα τῶν ὑλιστῶν «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13· Α΄ Κορ. 15,32).
Ἦταν δε πολὺ φιλάργυροι και μόνο τους μέλημα ήταν η ύλη καὶ το χρῆμα. Ἡ φιλοχρηματία τους ἔφτανε δε μέχρι τοῦ σημείου ὥστε, ἐνῷ ὁ μωσαϊκὸς νόμος ἀπαγορεύε τὸ χοιρινὸ κρέας, αὐτοὶ τὸν είχαν καταπατήσει και ἔβοσκαν κοπάδια με χοίρους και μάλιστα εμπορεύονταν τὸ κρέας τους για νὰ κερδίζουν πουλώντας το ἀκριβά σε κάποιους που επίσης παράνομα το αγόραζαν και το κατανάλωναν για φαγητό. Ένα είδος μαύρης αγοράς της εποχής εκείνης δηλαδή. Μέχρι και σήμερα οἱ Ἑβραῖοι έχουν μείνει πιστοὶ σ᾿ αὐτό, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ μωαμεθανοί, διότι καὶ τὸ Κοράνιο ἀπαγορεύει τὸ χοιρινὸ κρέας.
Ἀλλὰ ἡ καταπάτησις τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ δὲν μένει χωρὶς συνέπειες. Ὅποιος ἀναιδῶς καὶ κατὰ σύστημα καταφρονεῖ τὶς θεῖες ἐντολές, χάνει τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ βρεθεί ἐκτεθειμένος στὴν κακία τῶν δαιμόνων. Τὰ πάθη διώχνουν ἀπὸ τὴν ψυχὴ τὸ Θεὸ καὶ φέρνουν τοὺς δαίμονες, ποὺ δὲν ἀργοῦν νὰ κάνουν κατοχή. Αὐτὴ ἡ κατάστασις ἐπικρατοῦσε στὴ χώρα ἐκείνη.
Δεῖγμα καὶ ἀντιπροσωπευτικὸς τύπος τῶν Γαδαρηνῶν ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ εὑρίσκετο σὲ μιὰ ἔξαλλο κατάσταση. Τὸ μάτι του ἦταν βλοσυρό· τὸ λεξιλόγιό του ἦταν ἀκάθαρτο· ἐνδυμασία δὲν φοροῦσε, ἀλλὰ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός· τὴν ύχτα δὲν πήγαινε στὸ σπίτι του νὰ κοιμηθεί, ἀλλὰ κοιμόταν στὰ μνήματα· τὸν πιάνανε, τὸν δένανε μὲ ἁλυσίδες, κι αὐτὸς εἶχε τέτοια ὑπερφυσικὴ δύναμη, ὥστε ἔσπαζε ὅλες τὶς ἁλυσίδες· ἦταν ὁ φόβος καὶ τρόμος ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς ἐκείνης. Αὐτὸς λοιπὸν ἦταν ὁ δαιμονιζόμενος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.Αὐτὸς ὅμως, ποὺ τὸν ἔτρεμε ὅλος ὁ κόσμος, τρέμει τώρα ὁ ίδιος γιατί βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ εἶναι ὁ νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς τῶν δαιμόνων, καὶ τρέμει ὅπως τρέμουν από τον αέρα τὰ φύλλα μέσα στὸ δάσος, τρέμει και οδύρεται όπως το ψάρι έξω από το νερό. Καὶ λέει αναγνωρίζοντας τον Θεό μπροστά του «Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου», γιατί ἦρθες ἐδῶ σ᾿ ἐμᾶς, τί θέλεις; Ὁ Χριστὸς τὸν ἐρωτᾷ· Ποιό εἶναι τὸ ὄνομά σου; Κ᾿ ἐκεῖνος ἀπαντᾷ·«Λεγεών» (Λουκ. 8,28-30).
Τί θὰ πῇ «λεγεών»; Εἶναι λέξις ἡ ὁποία σημαίνει ἕνα στρατιωτικὸ σῶμα τοῦ ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ· διότι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη βασίλευε, κυριαρχοῦσε σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ στὴν Παλαιστίνη ἡ Ῥωμαϊκὴαὐτοκρατορία. Λεγεὼν λοιπὸν σημαίνει μεγάλη στρατιωτικὴ μονάδα,ὅ,τι εἶναι σήμερα ἡ μεραρχία. Ἦταν μιὰδύναμις 6.000 ἀνδρῶν. Δηλαδὴ 6.000 δαιμόνια «βοσκούσανε» μέσα στὴν καρδιά του και κατέτρωγαν την ψυχή του ανθρώπου αυτού.
Δαιμόνια και δαιμονισμένοι, θὰ πεί κάποιος, στην σημερινή εποχή, στὸν αἰῶνα, ποὺ οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται στο διάστημα και που η επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα; Και που είναι γιατί δεν τα βλέπουμε; Τι μπορεί να μας κάνουν; Πως μας επηρεάζουν στην καθημερινότητα μας; Εἶναι πολλοὶ αδελφοί μου ποὺ δὲν πιστεύουν στὰ δαιμόνια. Ἐν τούτοις εἶναι μύριες οἱ ἀποδείξεις ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες και πως το δαιμονικὸ στοιχεῖο, τυραννεῖ τὴν ἀνθρωπότητα και τὸν κόσμο ὁλόκληρο.
Αρχικά ρίξτε μιὰ ματιὰ μέσα σας, παρατηρήστε για λίγο τὸν ἑαυτό σας και αν εἶστε τίμιοι καὶ εἰλικρινεῖς,ἐὰν ἔχετε τὸ «γνῶθι σαυτόν», ἕνα μυριοστὸ αν έχετε ἀπὸ τὴν αὐτογνωσία ποὺ δίδασκε ὁ Σωκράτης, θα δείτε και θὰ διαπιστώσετε μέσα στὸ πνευματικὸ τοῦτο σύμπαν ποὺ κλείνετε μέσα σας, τις ἐνέργειες τοῦ πονηροῦ πνεύματος και την ύπαρξη των διαμόνων.
Από την καθημερινότητα μας καταλαβαίνουμε πως δύο είναι τα σύμπαντα στα οποία ζούμε. Τὸ ἕνα εἶναι τὸ ὑλικὸ, που είναι μικρό, πεπερασμένο και ορατό, και είναι αυτό ποὺ μᾶς περιβάλλει, ενώ τὸ ἄλλο εἶναι τὸ αόρατο, το πνευματικὸ, αυτό ποὺ ἀνοίγεται μέσα μας και είναι ατέρμονο. Αυτός ο πνευματικός κόσμος, δεν είναι μόνο μεγάλος, δεν είναι απλά ἀπέραντος και μυστηριῶδης, και φυσικά δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ἑαυτό μας.
Ἐὰν λοιπὸν ῥίξετε ἕνα βλέμμα στὸν ἑαυτό σας, ἐὰν ἐξετάσετε τὶς λέξεις σας, τὶς φράσεις σας, τὶς ἐνέργειές σας, τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σας, θὰ δείτε ἐκεῖ μέσα μιὰ λεγεῶνα δαιμόνων. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ 21ου αἰῶνος πειράζεται ἀπὸ λεγεῶνα δαιμονίων. Ποιά δαιμόνια ἐνεργοῦν μέσα του; Θέλετε νὰ τὰ ἀριθμήσουμε, ή τουλάχιστον να αναφέρουμε μερικά αντιπροσωπευτικά από αυτά; Ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα δαιμόνια εἶναι τὸ δαιμόνιο τῆς φιλαργυρίας· εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούδα νὰ πουλήσει τὸ Διδάσκαλό του ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων. Ἄλλο δαιμόνιο εἶναι αυτό τῆς κενοδοξίας, ποὺ ὠθεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐπιζητεί ὅλο καὶ ὑψηλότερα ἀξιώματα. Ἄλλο δαιμόνιο εἶναι τῆς σαρκολατρείας, τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας. Ἄλλο δαιμόνιο εἶναι τῆς περιεργείας. Ἄλλα δαιμόνια εἶναι τῶν ἄλλων κακιῶν καὶ παθῶν ποὺ ταλαιπωροῦν τὴν ψυχή μας και όλη την ἀνθρωπότητα και ο κατάλογος αυτός είναι ατελείωτος.
Ἕνας διάσημος συγγραφεύς, ὁ Ῥῶσος Ντοστογιέφσκυ, πρὸ ἑκατὸ ἐτῶν, προέβλεψε τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Κάθισε καὶ ἔγραψε ἕνα βιβλίο το οποίο λέγεται «Οἱ δαιμονισμένοι». Εἶναι μιὰ ψυχογραφία μὲ βαθειὲς παραρητήσεις, ἀληθινὴ ψυχολογία τοῦ βάθους. Ἐρεύνησε τὸν ἄνθρωπο καὶ προέβλεψε, πρὶν ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια, καὶ εἶπε, αναφερόμενος στο βιβλίο του για την Ῥωσία βέβαια, αλλά εμείς μπορούμε να το επεκτείνουμε, πως μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ γίνεις λεγεών… Καὶ ἔγινε λεγεὼν τελικά ἡ ανθρωπότητα. Ἡ προφητεία βγῆκε αληθινή, γιατί λεγεὼν δαιμονίων, ἀθεΐας καὶ ἄλλων παθῶν, κυριάρχησε στον κόσμο μας.
Καὶ μὴ νομίζετε ὅτι ἐμεῖς οι Έλληνες, πᾶμε πίσω. Η Ελλάδα μας, η ελληνορθόδοξη πατρίδα μας που τόσο καμαρώνουμε ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί αυτήν την παγκοσμιοποιημένη συνταγή και να τι κατάφερε. Η νέα τάξη που επιχειρείτε να εισβάλει αυτήν την στιγμή που αναφερόμαστε στην χώρα μας είναι εμφανής. Μέσα από την προσχηματική οικονομική και κοινωνική κρίση που μαστίζει τον Έλλληνα πολίτη, Λεγεῶνες δαιμονίων έχουν εισχωρήσει στην καθημερινότητα μας και συνυπάρχουν τώρα μέσα σὲ μιὰ χώρα ἁγίων καὶ μαρτύρων, μια χώρα που κρατά ακόμα ψηλά την Ορθοδοξία και τα ιδανικά της. Λεγεώνες όμως μάχονται με απίστευτη ωμότητα των ιδανικών μας, των συμβόλων και των αξιών μας, της πίστης, της ιστορίας και της παιδείας που έχουμε από τους γονιούς μας, αλλά και της ίδιας της πατρίδας μας. Τώρα ὅπου νὰ πᾷς, βρίσκεις λεγεῶνα. Στο σπίτι σου, στην δουλειά σου, στον δρόμο, στην αγορά, στο λεωφορείο, στα σχολειά των παιδιών μας, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην κρατική μηχανή, στα νοσοκομεία... παντού!!!
Μερικοὶ ἀριθμοὶ τὸ ἀποδεικνύουν.
Ἄλλοτε διαζύγιο δὲν ἔβγαινε στὴν Ἑλλάδα, αλλά μόνο ο θάνατος χώριζε τὸ ἀνδρόγυνο. Τώρα χιλιάδες τὰ διαζύγια. Και μόνο αυτό; Λεγεών τα φαινόμενα τῆς κλοπῆς, των βιασμών, των εγκλημάτων, της εξαπάτησης, Λεγεών η μάστιγα των ναρκωτικών, Λεγεών είναι ο αριθμός των δαιμόνων που περιστοιχίζει όλη μας την βιοτή, ενώ ο θάνατος μας περιστοιχίζει για ασήμαντους λόγους μέσα και έξω από τα σπίτια μας για λίγα ευρώ ή πράγματα αξίας που μπορεί να έχουμε στην κατοχή μας.
Ἂν κοιτάξουμε μέσα στὸν ἑαυτό μας, λεγεών και εκεί. Ἂν ἐξετάσουμε τὴν κοινωνία μας, λεγεών, επίσης. Ἀναρίθμητα δαιμόνια, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ Ντοστογιέφσκυ, τὰ ὁποῖα αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸν ἐνοχλοῦν μέσ’ στὴν καρδιά του. Τί πρέπει νὰ κάνουμε; ν᾿ ἀπελπισθοῦμε; Ὄχι. Ὑπάρχει ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων. Καὶ ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων εἶναι ἕνας. Εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος ἦρθε νὰ συντρίψει τὸ κράτος τοῦ διαβόλου. Καὶ ἔχει τὴν δύναμη νὰ συντρίβει τὶς φάλαγγες τῶν δαιμόνων μέσω της Εκκλησίας Του.
Μόνο να μην τον διώξουμε όπως έκαναν οι Γαδαρηνοί του Ευαγγελίου μας, επειδή τους ξεβόλεψε από την αμαρτωλή ζωή τους, αλλά να τον καλοδεχθούμε, να τον αφήσουμε να αγγίξει τις ψυχές μας και να αρματωθούμε με τα "όπλα" Του για να νικήσουμε την Λεγεώνα των δαιμόνων που μας περιβάλλει. Να καταταγούμε στον ειρηνικό στρατό Του και μὲ τα εφόδια που θα παίρνουμε κάθε Κυριακή ή κάθε καθημερινή ημέρα, εδώ μέσα στους Ιερούς Ναούς μας, τον Τίμιο Σταυρό, τα Μυστήρια της Εκκλησίας Του, το Βάπτισμα και το Χρίσμα στην αρχή της ζωής μας, την Θεία Ευχαριστία δηλαδή την προσευχή που κάνουμε κάθε φορά που προσερχόμαστε στην εκκλησιά της γειτονιάς μας, αλλά και την Θεία Κοινωνία αμέσως μετά, την Εξομολόγηση, τον Γάμο μας και το άλλο Μυστήριο του Ευχελαίου εδώ στον Ναό μας ή καλώντας τον ιερέα στο σπίτι μας και αν θέλει ο Θεός και το άλλο μεγάλο Μυστήριο της Ιεροσύνης για τους νέους που θα θελήσουν να διακονήσουν την Εκκλησία μας μέσα από την Ωραία Πύλη, αλλά και άλλα "όπλα" δυνατά και ανίκητα όπως η Πίστις μας που με την Ορθοδοξία για οδηγό, η Λεγεώνα του Σατανά θα αναγκαστεί να πέσει στον γκρεμό και θα πνιγεί στην λίμνη της μεγάλης δύναμης μας, γιατί δεν θα μπορεί να πάρει ανάσα όταν ο Χριστός βρεθεί μπροστά της.
Καλή και ευλογημένη Κυριακή
σε όλους!!!
*παρακάτω ακολουθεί με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερο..." το Ευαγγέλιο της Κυριακής σε πρωτότυπο αρχαίο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
Το Ευαγγέλιο
της Κυριακής στ΄Λουκά
της 20ης Οκτωβρίου 2019
"Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών"
(Λουκ. η΄27-39)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸνἸησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; Ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· Καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν.Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸνἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. Ἐξελθόντα δὲτὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸγεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸνἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰτοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶςἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. Ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσωνὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Ἐκεῖνο τον καιρό, καθώς ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στην περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή· τί δουλειά έχεις εσύ μ΄ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις. Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε· ποιο είναι το όνομά σου; Εκείνος απάντησε· Λεγεών· διότι είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια· γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ΄ εσένα ο Θεός. Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ΄ όλη την πόλη όσα έκανε σ΄ αυτόν ο Ιησούς.
Καλή και ευλογημένη Κυριακή
σε όλους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου