Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ 2018, Β΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΤΟΥ ΘΩΜΑ (Ιωάν. κ΄ 19-31)

"...ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω."

     Την Κυριακή της 5ης Μαΐου του 2019, η Αγία Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού θα εορτάσει την Σωτήριο Ομολογία του Αποστόλου Θωμά, ή την Ψηλάφηση του Αποστόλου Θωμά, όπως την αναφέρει στην καθημερινότητα του  ο λαός του Θεού, κλείνοντας έτσι την λεγόμενη Διακαινήσιμος Εβδομάδα (το γιατί ονομάζετε έτσι η εβδομάδα που ακολουθεί μετά την Ανάσταση του Χριστού, θα το ανακαλύψετε κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο που φτιάξαμε για εσάς) δίνοντας την θέση της σε μια άλλη εκκλησιαστική περίοδο, που ήδη άρχισε από την Ανάσταση του Κυρίου μας, αυτήν του Πεντηκοσταρίου, η οποία και περιλαμβάνει την Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, την Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, την Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, την Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, την Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, την Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ την Πέμπτη της Ἀναλήψεως, την Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων της Α´ Οἰκ. Συνόδου, και τέλος την Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.

"...καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· 
ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου. 
λέγει αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες."

        Αργά το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οι δέκα μαθητές χωρίς τον Θωμά είναι συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Κι ενώ οι καρδιές τους είναι βαθιά πληγωμένες από τα γεγονότα της Παρασκευής και οι θύρες του σπιτιού κλειδαμπαρωμένες, ξαφνικά εμφανίζεται ο αναστημένος Κύριος ανάμεσά τους και τους λέει: «Εἰρήνη ὑμῖν». κι αμέσως τους δείχνει τα σημάδια των πληγών του, για να πεισθούν ότι είναι ο ίδιος ο Διδάσκαλός τους που αναστήθηκε. 

        Πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα, πώς τόσο ξαφνικά η χαρά πλημμύρισε τις καρδιές τους! Και ο Κύριος τους ξαναλέει: «Εἰρήνη ὑμῖν»· όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου στον κόσμο για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς να συνεχίσετε το έργο μου. Και τους μετέδωσε πνοή ουράνιας ζωής εμφυσώντας στο πρόσωπό τους και λέγοντας: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Όσων ανθρώπων τις αμαρτίες θα συγχωρείτε, θα είναι συγχωρημένες από τον Θεό, και όποιων δεν τις συγχωρείτε, θα μένουν ασυγχώρητες.

          Σε λίγο ο Κύριος έγινε άφαντος. Η ημέρα όμως εκείνη χαράχθηκε ανεξίτηλα στην καρδιά τους ως η ιερότερη της ζωής τους. Ήταν η ημέρα εκείνη, η μία των Σαββάτων, η Κυριακή της Αναστάσεως. Αυτήν ακριβώς τη σημασία της ημέρας θέλει να τονίσει ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει: «τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων...».

      Βέβαια οι άγιοι Απόστολοι δεν είχαν καταλάβει αμέσως τη σημασία εκείνης της πρώτης Κυριακής στην ιστορία του κόσμου. Όμως ο ίδιος ο Κύριος κατέδειξε την ιερή θέση της, ευθύς εξαρχής. Αυτός την ευλόγησε με την Ανάστασή Του. Αυτός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε να είναι συναγμένοι την ημέρα εκείνη οι άγιοι Απόστολοι για να τους προσφέρει τα αγαθά της Αναστάσεώς Του. Ημέρα Κυριακή πάλι, μετά από οκτώ μέρες, εμφανίζεται στους ένδεκα. Ημέρα Κυριακή κατόπιν αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα στους μαθητές του. Ημέρα Κυριακή αργότερα αποκαλύπτεται στην Πάτμο στον ευαγγελιστή Ιωάννη. 

      Ο Αναστάς Κύριος είναι παρών μέσα στο λαό του κάθε μέρα, ιδιαιτέρως όμως κάθε Κυριακή ζητά από τους πιστούς όλων των αιώνων να είμαστε συναγμένοι για να Τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας και να Τον "ψηλαφήσουμε". Κι εκείνος να μας ευλογήσει και να μας μεταδώσει την ειρήνη του. Να εγκαταστήσει μέσα μας ανάπαυση και χαρά. Να μας προσφέρει δια των λειτουργών Του, των ιερέων Του, την συγχώρηση των αμαρτιών μας. Θέλει να μας κάνει συνδαιτυμόνες στο δείπνο Του. Να μας προσφέρει τα ακριβότερα δώρα Του, το Τίμιο Σώμα Του και το Άχραντο Αίμα Του. 

       Μας περιμένει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία Του, να μας δώσει δύναμη νέας ζωής. Ώστε να σκορπιστούμε κατόπιν στα σπιτικά μας και να μεταδώσουμε την εμπειρία που ζήσαμε μαζί Του στον Ναό της Ενορίας μας αυτήν την ευλογημένη από τον ίδιο, ημέρα της Κυριακής. Ώσπου να γίνει όλη η ζωή μας μια Κυριακή αιώνια, αληθινή. Μην απουσιάζουμε λοιπόν καμία Κυριακή από το Ναό του Θεού.

   (Εδώ, στο μέσον περίπου της αναρτήσεως στην ιστοσελίδα μας για την Κυριακή του Θωμά, θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση και να κάνω μια παρατήρηση και χωρίς να επιδιώκω να φανώ αναχρονιστικός ή λεπτολόγος, ή ζηλωτής, θα ήθελα να ρωτήσω ευγενικά μα και με ένα βαθύ παράπονο, όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, μα ιδιαίτερα αυτούς που εισηγούνται και κάνουν νόμο του Ελληνικού κράτους, το να γίνει η Κυριακή μια οποιαδήποτε εργάσιμη ημέρα, τι άραγε έχουν στο μυαλό τους, τι τους ωθεί να ζητούν από τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό να σβήσει από την μνήμη του την Κυριακή, ως την ημέρα που μπορεί να γευτεί ερχόμενος στην εκκλησιά του, τα Δώρα του Δημιουργού Του, το Σώμα Του και το Αίμα Του, μέσα από το Κοινό Άγιο Ποτήριο της Θείας Κοινωνίας, πρώτα με τον Θεό του και κατόπιν με όλους τους συνανθρώπους του; 
Και καλά, ίσως αυτό να το περιμέναμε από κάποιους που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε και όσιο, να νομοθετούν δηλαδή το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή για την "εξυπηρέτηση του κόσμου" όπως λένε, και για να σωθεί η Ελλάδα όπως ξαναλένε, η χώρα που οι ίδιοι πρόδωσαν, που οι ίδιοι κατέστρεψαν, με την οικονομική κρίση που την μαστίζει, λες και η Κυριακή φταίει γιαυτήν και που οι ίδιοι αναίσχυντα την οδήγησαν, και μάλιστα όπως μαθαίνω τελευταία, μεγάλα χρηματοοικονομικά τραστ και μεγαλοκαταστήματα, κυρίως από το εξωτερικό, επιδιώκοντας περαιτέρω  να μας προκαλέσουν, κάνουν   δελεαστικές προσφορές, δίνουν δώρα και κάνουν εκπτώσεις για τις εργάσιμες κυριακές τους, όμως αυτό που εγώ προσωπικά δεν περίμενα ποτέ, ήταν ότι θα τα κατάφερναν να φέρουν τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό στο κατώφλι του μαγαζιού τους, την Κυριακή, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, την ώρα που ο Χριστός θα θυσιάζεται και σταυρωμένος από την ίδια την φυλή Του, την αγαπημένη, αρχικά, του Θεού, τους Εβραίους, θα θανατώνεται μα και θα ανασταίνεται και θα μας προσκαλεί σε ένα Δείπνο που δεν θα είναι Μυστικός ούτε ιδιωτικός, μα θα είμαστε προσκαλεσμένοι όλοι. 

Ας αντισταθούμε αδελφοί μου και σε αυτήν την πρόκληση, ας ψωνίζουμε από τις αγορές του κόσμου, όσοι ακόμα έχουμε χρήματα για να ξοδέψουμε, όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, μας φτάνει και μας περισσεύει, και ας μποϊκοτάρουμε την απόφαση τους αυτή να μας αποξενώσουν σιγά-σιγά μα μεθοδικά από την Ορθόδοξη Πίστη μας και μαζί με την υπέροχη Ελληνική γλώσσα μας και την απίστευτη Ελληνική ιστορία μας, που ήδη μεταλλάσσονται καθημερινά από τις περίεργες όψιμες ανακαλύψεις τους, ιδιαίτερα κατά τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης, για να μπορέσουν να μας αλέσουν και εμάς που σθεναρά ακόμα αντιστεκόμαστε, στα γρανάζια της παγκοσμιοποίησης, μιας ιδέας όπου η ζωή, το άτομο, η οικογένεια, οι πόλεις και οι χώρες θα χάσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, την ιστορία και τα πιστεύω τους και αριθμοί πλέον θα καταλήξουν βορά στις ορέξεις των λίγων που θέλουν να ελέγχουν όλον τον κόσμο, μιας ειδεχθούς ιδέας που ευαγγελίζονται κάποιοι ισχυροί με τόσο μένος και με τόση αποφασιστικότητα.  Συγχωρέστε με, άθελα μου παρασύρθηκα!!! Κλείνω λοιπόν την παρένθεση)

          Ο Θωμάς δυστυχώς απουσίαζε από τη σύναξη αυτή της Κυριακής. Κι όταν τον είδαν κάποια άλλη στιγμή οι μαθητές και γεμάτοι ενθουσιασμό του είπαν: «τον είδαμε τον Κύριο!», αυτός έλεγε: Εάν δεν Τον δω με τα μάτια μου και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, δεν πρόκειται να πιστεύσω. Οκτώ μέρες μαρτυρικές πέρασε ο Θωμάς. Μέχρι την επόμενη Κυριακή· όταν ήταν και πάλι συναγμένοι οι μαθητές, μαζί τώρα με τον Θωμά.

        Οι θύρες του σπιτιού και πάλι κλειστές και ξαφνικά ήλθε και πάλι ο Ιησούς ανάμεσά τους λέγοντας: «Εἰρήνη ὑμῖν». Κι έπειτα στράφηκε στον Θωμά και του είπε: Έλα, Θωμά, φέρε το δάχτυλό σου εδώ στα σημάδια των πληγών μου, δες τα χέρια μου, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου, και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριευθεί από απιστία, αλλά γίνε πιστός. Τότε ο Θωμάς σε μία έκρηξη χαράς αναφώνησε: Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Και ο Κύριος του απαντά: Πιστεύεις επειδή με είδες! Είναι μακάριοι αυτοί που θα πιστεύσουν σε μένα χωρίς να με έχουν δει.

     (Εδώ πάλι θαρρώ, ανοίγοντας μια ακόμα μικρή παρένθεση, πως τα λόγια αυτά του Χριστού, είναι σαν να τα απευθύνει μεν στον Θωμά, αλλά μακαρίζει όλους εμάς, τους πιστούς Του στην σημερινή εποχή, τους "νεοχριστιανούς" του 21ου αιώνα, αλλά και όσους ποτέ δεν Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια αλλά με αυτά της Ορθόδοξης Πίστης τους, Τον είδαν μέσα από την διδασκαλία των μαθητών και Αποστόλων Του, μέσα από τα μαρτύρια και το παράδειγμα των μυριάδων των Αγίων Του, μέσα από την συνεχιζόμενη επί δύο χιλιετίες κατήχηση από τους διαδόχους αυτών, από τους Αρχιερείς, από τους ιερείς, τους απλούς καλογήρους και της προσευχής τους στα μοναστήρια και στα ησυχαστήρια τους, μέσω όλων ημών, που μαζευτήκαμε εδώ αυτό το γλυκό πρωϊνό της Κυριακής του Αντίπασχα, για να δοξάσουμε τον Θεό μας ακόμα μια φορά. 

Φεύγοντας αυτήν την Κυριακή που αύριο ξημερώνει ο Θεός, την Κυριακή του Θωμά, από την υπόγεια μα πανέμορφη εκκλησιά μας, την κατακόμβη των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που τώρα χτίζουμε τον επάνω περίλαμπρο ναό τους για να τους στεγάσουμε, το Σαββατοκύριακο της 12ης & 13ης Οκτωβρίου 2019, σύμφωνα με την ευλογία που πήραμε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, κ.κ Βαρνάβα, να στεγάσουμε λοιπόν τον Θεοπροπάτορα Ιωακείμ και την Θεοπρομήτορα Άννα, τους προστάτες των άτεκνων ζευγαριών, των νέων εκείνων που ζητούν από αυτό το ευλογημένο από τον Θεό ζευγάρι της Παλαιάς Διαθήκης που γεφύρωσε όμως τον ουρανό με την γη φέρνοντας στον κόσμο με τις προσευχές του την Παναγία κόρη τους, ζητούν να λάβουν την ευλογία της τεκνογονίας μέσω των πρεσβειών τους τον Εγγονό τους Χριστό, αλλά παράλληλα να στεγάσουμε και εμείς τα δικά μας όνειρα και την Πίστη μας, μέσα σε αυτήν την εκκλησιά που μάλιστα ήδη τελείωσαν όλα τα εξωτερικά έργα της ανοικοδόμησης της και πλέον εσωτερικά μόνο μέρα την ημέρα την τελειοποιούμε για να μπορέσουμε σύντομα και συγκεκριμένα την 12η & 13η Οκρωβρίου 2019, να την λειτουργήσουμε με τα Θυρανοίξια της, φεύγοντας λοιπόν θα βγούμε έξω και θα γίνουμε και οι ίδιοι κήρυκες και ιεραπόστολοι του Ευαγγελίου Του, στα σπιτικά μας, στην γειτονιά των Ανθοκήπων, της Νέας Ευκαρπίας...μα και όλου του κόσμου, αν εμείς το θελήσουμε.)

Η Παναγία παραδίδει την Αγία Ζώνη της,
 στον Απόστολο Θωμά. 

        Γιατί όμως ο Θωμάς έδειξε τέτοια δυσπιστία; Πώς δεν θυμήθηκε τις προρρήσεις του Κυρίου για την Ανάστασή του; Πώς δεν θυμήθηκε την ανάσταση του υιού της χήρας της Ναΐν και του Λαζάρου που τις είχε δει με τα μάτια του; Και τώρα γιατί, ενώ οι άλλοι μαθητές τον διαβεβαίωναν, παρέμεινε δύσπιστος;

        Ο Θωμάς βέβαια είχε κάποια δυσκολία. Θυμίζουμε πως έλειψε από την πρώτη επαφή του Χριστού με τους Αποστόλους μετά την Ανάσταση Του, για να έχουμε όμως σήμερα όλοι εμείς την συνταρακτική Ομολογία του, "Ο Κύριος μου και ο Θεός μου", όπως αργότερα ήταν θέλημα Θεού να λείψει και από την Κοίμηση της Παναγίας μας, για να έχουμε σήμερα όμως και πάλι όλοι εμείς της Τιμία Ζώνη της, που του την παρέδωσε παρακαταθήκη και θησαυρό της Πίστης μας. 

      Ήταν λοιπόν ένας χαρακτήρας συναισθηματικός, ευαίσθητος και μελαγχολικός. Ο θάνατος του λατρευτού του Κυρίου ασφαλώς τον είχε βυθίσει σε κατάσταση απογοητεύσεως και μελαγχολίας. Εδώ όμως ακριβώς έκανε ένα τραγικό λάθος, απομονώθηκε από τους άλλους μαθητές. Γι’ αυτό και ταλανίστηκε πολύ τόσες μέρες. Οι άλλοι πανηγύριζαν κι αυτός υπέφερε. Δεν ήταν βέβαια άπιστος, αλλά βρισκόταν σε κατάσταση κρίσιμη. Κινδύνευε πολύ.

          Και ο Κύριος συγκαταβαίνει στην ολιγοπιστία του Θωμά. Κι έρχεται την ίδια μέρα και ώρα, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο τρόπο, λέγοντας τα ίδια λόγια, για να επαναφέρει το Θωμά στην πίστη. Και με μία τρυφερότητα μοναδική του δείχνει ότι γνωρίζει το δράμα που πέρασε και θέλει να τον οδηγήσει σε πίστη και μετάνοια. 

       Διδάσκει όμως ταυτόχρονα κι αυτόν και όλους μας να μην απομονωνόμαστε ποτέ όταν μας ζώνουν λογισμοί αμφιβολιών και απογοητεύσεων. Διότι έτσι κινδυνεύουμε. Αλλά να προστρέχουμε στο έλεος του Κυρίου, μέσα στην κοινωνία των πιστών, στην αγία μας Εκκλησία, για να λάβουμε πίστη και δύναμη, χαρά κι ελπίδα, με την συχνή Θεία Κοινωνία μας μαζί Του, την συχνή εξομολόγηση και όλα τα Ιερά Μυστήρια, τα όπλα δηλαδή που ο ίδιος μας έδωσε για να αντιστεκόμαστε στην κάθε λογής παραπλάνηση του διαβόλου. Και τότε, μα και πάντα να αναφωνούμε μαζί με τον Θωμά:

 «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»!

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα" θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Θωμά σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιον 

της Κυριακής του Θωμά

(Ιωάν. κ΄ 19-31)

Πρωτότυπο κείμενο:

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθενὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν.

Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.

Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.

Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Απόδοσις σε απλή γλώσσα:

Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».

Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε καὶ πάλιν, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς». Ὅταν εἶπε αὐτό, ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἐὰν συγχωρέσετε τὶς ἁμαρτίες κανενὸς τοῦ εἶναι συγχωρημένες· ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».

Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί, «Εἴδαμε τὸν Κύριον». Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν ἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του, δὲν θὰ πιστέψω».

Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦσαν πάλιν μέσα εἰς τὸ σπίτι οἱ μαθηταί του καὶ ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπε, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ἐπειτα λέγει εἰς τὸν Θωμᾶν, «Φέρε τὸ δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ κύτταξε τὰ χέρια μου καὶ φέρε τὸ χέρι σου καὶ βάλε το εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ γίνεσαι ἄπιστος ἀλλὰ πιστός». Ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐπειδὴ μὲ εἶδες, ἐπίστεψες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μὲ εἶδαν καὶ ὅμως ἐπίστεψαν».

Καὶ ἄλλα πολλὰ θαὐματα ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο. Αλλ’ αὐτὰ ἔχουν γραφῆ γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύοντες νὰ ἔχετε ζωὴν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ.