Αναρτήθηκε από
"Ο Απόστολος των Εθνών".
Ο Απόστολος Παύλος ήταν Ιουδαίος, γεννήθηκε στην Ταρσό, της Κιλικίας. Ήταν από τους Ιουδαίους της διασποράς, είχε εκ γενετής το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη, λόγω του πατέρα του που ήταν Ρωμαίος πολίτης και γνώριζε καλά την ελληνική γλώσσα, ενώ κατά πάσα πιθανότητα προερχόταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού της Κιλικίας. Λεγόταν Σαούλ ή Σαύλος, αλλά κατά την τότε συνήθεια των Ιουδαίων της διασποράς έφερε εκτός από το ιουδαϊκό όνομα και ένα ομόηχο ελληνικό ή ρωμαϊκό, δηλαδή Παύλος.
Η εκπαίδευση και η ανατροφή του υπήρξε αυστηρά ραββινική και εβραϊκή, καθώς μαθήτευσε κοντά σε σημαντικούς διδασκάλους, έγινε κάτοχος, όσο λίγοι, της Ιουδαϊκής θεολογίας, ενώ το ύφος του, η θεολογική του μέθοδος και η χρήση της Γραφής παρουσιάζουν τον Παύλο ως αυστηρό αλλά και αγνό, ραββίνο, γνώστη όλων των επίμαχων ζητημάτων του ιουδαϊκού Νόμου και ικανό χειριστή της ραββινικής διαλεκτικής. Ο ίδιος ομολογεί αργότερα ότι υπήρξε πολύ επιμελής και μάλιστα "περισσότερος ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων" και διέπρεπε μεταξύ των συνομηλίκων του.
Ούτε οι επιστολές, ούτε οι Πράξεις μας βεβαιώνουν ότι ο Παύλος είχε συναντήσει τον Ιησού κατά τη διάρκεια της δημόσιας δράσης του. Τον μετά μανίας διωγμό των χριστιανών από τον Παύλο ομολογεί ο ίδιος (Γαλ. 1:13, Α'Κορ. 15:9, Φιλιπ. 3:5 εξ.), ενώ το επιβεβαιώνει και ο Λουκάς στις Πράξεις (8:3, 9:1-2, 26:9-11), ο οποίος μάλιστα αναφέρει ότι δεν αρκέσθηκε μόνο στο διωγμό των χριστιανών της Ιουδαίας, αλλά ζήτησε την άδεια και την βοήθεια του αρχιερέα, για να μεταβεί στη Δαμασκό με σκοπό να συλλάβει και τους εκεί μεταστραφέντες ιουδαίους και να τους οδηγήσει στην Ιερουσαλήμ ώστε να δικασθούν και να τιμωρηθούν (Πράξ. 9:1-2).
Το μίσος του Παύλου εναντίον των ομοεθνών του χριστιανών πήγαζε, αφ' ενός μεν από τον μέχρι φανατισμού ζήλο του υπέρ της ιουδαϊκής θρησκείας (Φιλιπ. 3:5-6, Πράξ. 26:4 εξ., Γαλ. 1:13 εξ.) αφ' ετέρου δε από την αγάπη του προς το ιουδαϊκό έθνος, το οποίο είχε επιλεγεί από τον Θεό να επιτέλεσει σπουδαίο έργο στην ιστορία της Θείας Οικονομίας (Ρωμ. 9-11). Επιπλέον, σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε καταδικασθεί σε σταυρικό θάνατο ως σφετεριστής του μεσσιανικού αξιώματος, ενώ κατέλυσε διάφορες διατάξεις του μωσαϊκού νόμου και προέβλεψε την καταστροφή του ναού.
Η μεγάλη μεταστροφή του Παύλου έγινε με τρόπο θαυμαστό, όταν βάδιζε προς τη Δαμασκό, να οδηγήσει δέσμιους στα Ιεροσόλυμα όσους χριστιανούς έβρισκε. Σύμφωνα με μαρτυρίες που μάλλον έχουν πηγή τον ίδιο τον Παύλο, έγινε Χριστιανός όχι από την πειθώ κάποιου Αποστόλου ή κήρυκα της νέας πίστης, αλλ' απ' ευθείας, από τον ίδιο τον Χριστό ο οποίος τον κάλεσε στο ευαγγελικό έργο και στο αποστολικό αξίωμα. Ο ίδιος ομολογεί (Γαλ. 1:15) ότι, ο Θεός τον προόριζε για απόστολο του Ευαγγελίου "εκ κοιλίας μητρός του", και μετέτρεψε τον ζήλο του για τον Νόμο, σε ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου.
Η αφήγηση του ιδίου του Αποστόλου Παύλου είναι πραγματικά σύντομη: "ότε δε ευδόκησεν ο Θεός, ο άφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού, αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοις έθνεσιν" (Γαλ. 1:15-16).
Η περιγραφή του γεγονότος αυτού γίνεται με εκτενέστερο τρόπο σε τρία σημεία των Πράξεων των Αποστόλων, που όλα συγκλίνουν μεταξύ τους. Όταν πήγαινε προς την Δαμασκό είδε ένα δυνατό φως το οποίο του έλεγε: "Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;" Ο Παύλος ρώτησε την φωνή ποιος ήταν και η φωνή του απάντησε ότι ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Του είπε να πάει στην Δαμασκό όπου θα συναντήσει τον Ανανία ο οποίος θα του πει το τι του επιφυλάσσει ο Θεός.Ο Παύλος τυφλώθηκε από το φως, όμως οι άνθρωποι που ήταν γύρω του τον οδήγησαν στην Δαμασκό. Εκεί συνάντησε τον Ανανία ο οποίος του είπε να βαπτιστεί και να διαδώσει σε ολόκληρο τον κόσμο αυτό που είδε και άκουσε.
Ύστερα από προπαρασκευαστική περίοδο ετών και την κατήχηση του από τον Ανανία, πήγε στην Αντιόχεια και πραγματοποίησε από εκεί τις τεσσάρες σπουδαίες αποστολικές του περιοδείες που έκαναν γνωστό τον Λόγο του Χριστού σε όλη την γνωστή τότε ανθρωπότητα,
πηγαίνοντας στην Κύπρο, Μ. Ασία, Ελλάδα, για να καταλήξει, στη Ρώμη, όπου είχε μαρτυρικό θάνατο, δια αποκεφαλισμού επί Νέρωνος.
Είναι ο συγγραφέας των μισών περίπου από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αναγνωρίσθηκε ως ισαπόστολος και άγιος, και ήταν μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της πρώιμης εποχής του χριστιανισμού, υποστηρικτής της παγκοσμιότητας της διδασκαλίας του Ιησού . Για τον λόγο αυτό πήρε το όνομα "Απόστολος των εθνών".
Εορτάζεται από την Εκκλησία μας μαζί με τον Απόστολο Πέτρο την 29η Ιουνίου εκάστου έτους. Η ανακομιδή των Λειψάνων του έγινε και αυτή μαζί με του Αποστόλου Πέτρου, την 18η Νοεμβρίου του 324 μ.Χ. Η κάρα του βρίσκεται στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Λατερανού Ρώμης, μέρος των Λειψάνων του βρίσκεται στον ομώνυμο Ρωμαιοκαθολικό Ναό "Εκτός των τειχών" Ρώμης, ένας των οδόντων του βρίσκεται στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ του Λονδίνου, απότμημα του Ιερού Λειψάνου του βρίσκεται στην Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, ενώ η αλυσίδα και το οδοιπορικό του ραβδί βρίσκονται στο Ρωμαιοκαθολικό παρεκκλήσι "Φιόρι" στην Ρώμη.
Εορτάζεται από την Εκκλησία μας μαζί με τον Απόστολο Πέτρο την 29η Ιουνίου εκάστου έτους. Η ανακομιδή των Λειψάνων του έγινε και αυτή μαζί με του Αποστόλου Πέτρου, την 18η Νοεμβρίου του 324 μ.Χ. Η κάρα του βρίσκεται στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Λατερανού Ρώμης, μέρος των Λειψάνων του βρίσκεται στον ομώνυμο Ρωμαιοκαθολικό Ναό "Εκτός των τειχών" Ρώμης, ένας των οδόντων του βρίσκεται στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ του Λονδίνου, απότμημα του Ιερού Λειψάνου του βρίσκεται στην Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, ενώ η αλυσίδα και το οδοιπορικό του ραβδί βρίσκονται στο Ρωμαιοκαθολικό παρεκκλήσι "Φιόρι" στην Ρώμη.
**************
(εδώ θα βρείτε με ένα κλικ τις 14 επιστολές του Αποστόλου Παύλου στο πρωτότυπο, αρχαίο κείμενο)
.jpg)
Στις 14 θεόπνευστες αυτές επιστολές του, αλλά και στις Πράξεις των Αποστόλων του ευαγγελιστή Λουκά, μπορεί κανείς να θαυμάσει και να ζήσει τον ένθερμο ζήλο του Παύλου και τους αμέτρητους κόπους και τους κινδύνους που διέτρεξε έχοντας ως μοναδικό του σκοπό την διάδοση της εντολής που πήρε κατευθείαν από τον ίδιο τον Κύριο...
..."ότε δε ευδόκησεν ο Θεός, ο άφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού, αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοις έθνεσιν" (Γαλ. 1:15-16).
*************
*************
Οι 4 περιοδείες του Αγίου Παύλου,
του "Αποστόλου των Εθνών"
Η 1η περιοδεία
Τα γεγονότα της πρώτης αποστολικής περιοδείας που αποτελεί την πρώτη μεγάλη εξόρμηση του χριστιανισμού έξω από τα όρια της Παλαιστίνης, περιλαμβάνονται στα κεφ. 13 και 14 των Πράξεων των Αποστόλων και περιγράφουν πώς ο Παύλος και ο Απόστολος Βαρνάβας, συνοδευόμενοι από τον ανεψιό του Βαρνάβα, Μάρκο (ο συγγραφέας του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου), ξεκινούν ένα ταξίδι που αρχίζει από την Αντιόχεια και περιλαμβάνει την Κύπρο και ακολούθως τις πόλεις της Μικράς Ασίας, Πέργη της Παμφυλίας, όπου για άγνωστους λόγους εγκατέλειψε την περιοδεία ο μετέπειτα Ευαγγελιστής Μάρκος, την Αντιόχεια της Πισιδίας και τις μικρασιατικές πόλεις της Λυκαονίας (ή Νότιας Γαλατίας), όπως το Ικόνιο, τα Λύστρα και τη Δέρβη. 
Η διδασκαλία που ακολούθησαν ήταν να απευθύνονται πρώτα στους Ιουδαίους στις συναγωγές, αρχίζωντας πάντοτε από την Παλαιά Διαθήκη και κατέληγαν μέσω των προφητειών για την έλευση του Μεσσία, στο παρεξηγημένο από τους ηγέτες του Ιουδαϊκού Έθνους πρόσωπο του Ιησού, που τον καταδίκασε αδίκως σε σταυρικό θάνατο με τη συνεργασία των Ρωμαίων. Όμως ο Χριστός απέδειξε την ανθρώπινη και θεϊκή υπόσταση Του, αφού πέθανε και αναστήθηκε, κατόπιν εμφανίστηκε στους μαθητές Του, και τους έδωσε την θεϊκή εντολή να κηρύξουν τα γεγονότα αυτά σε όλα τα έθνη, ξεκινώντας από τους ιουδαίους.
Φυσικό ήταν να συναντήσουν την εχθρότητα από μέρους των ιουδαίων, και έτσι στράφηκαν προς τους εθνικούς, συνήθως μέσω των εθνικών που ήταν προσύλητοι στον Ιουδαϊσμό, και μάλιστα με επιτυχία, αλλά γρήγορα δημιουργήθηκαν προβλήματα μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών, ιδιαίτερα δε για την μωσαϊκή εντολή της περιτομής και στην οδήγηση στην λεγόμενη Αποστολική Σύνοδο στα Ιεροσόλυμα, που γεφύρωσε τις διαφορές μεταξύ των δυο μερών, με πρωτεργάτες, τον Πέτρο, τον Βαρνάβα, τον Παύλο και τον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.
Η 2η περιοδεία
Η δεύτερη περιοδεία του Αποστόλου των Εθνών συμπίπτει με τη νέα εποχή στις σχέσεις Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Αρχίζει από την Αντιόχεια με τη συνοδεία του Σίλα και όχι του Βαρνάβα τη φορά αυτή, ο οποίος με τον ανεψιό του Ιωάννη Μάρκο αναλαμβάνει νέα αποστολή στην Κύπρο. 
Μετά από επίσκεψη στις Εκκλησίες της Λυκαονίας με την προσθήκη στη συνοδεία του Τιμοθέου, που τον παραλαμβάνει στα Λύστρα, πηγαίνει στη Φρυγία και στη Γαλατική χώρα και στη συνέχεια στην Τρωάδα, από όπου ύστερα από ένα όραμα έρχεται στη Μακεδονία, όπου στην συνοδεία προστίθεται ο μετέπειτα Ευαγγελιστής Λουκάς, που αναλαμβάνει την συγγραφή των "Πράξεων των Αποστόλων". 
Σε ελληνικό έδαφος πια ο Απόστολος Παύλος, εμφανίζεται στην Καβάλα και στους Φιλίππους και δια μέσω της Αμφιπόλεως και της Απολλωνίας στην Θεσσαλονίκη, που γρήγορα αναγκάζεται λόγω διωγμών να εγκαταλείψει για να μεταβεί στην Βέροια και από εκεί μέσω θαλάσσης στην Αθήνα, όπου μίλησε στην Πνύκα με πενιχρά όμως αποτελέσματα και σκεπτικισμό, "...ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου" του είπαν χαρακτηριστικά και τον οδήγησαν στον Άρειο Πάγο, όπου εκεί αναφέρθηκε ο Απόστολος Παύλος για τον βωμό του αγνώστου Θεού σε συνδυασμό με τον θεάνθρωπο Χριστό. Κατόπιν αναχωρεί για την Κόρινθο όπου έμεινε ενάμισι χρόνο και μετά πάει στην Έφεσο, στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, ίσως στα Ιεροσόλυμα και μετά στην Αντιόχεια.
Η 3η περιοδεία
Στην τρίτη περιοδεία του Αποστόλου Παύλου, τον βλέπουμε να έχει ήδη ιδρύσει Εκκλησίες στην Μικρά Ασία και στην Ελλάδα με ένα σημαντικό κέντρο στην Κόρινθο και είχε αρχίσει να εργάζεται στην επίσης σημαντική Έφεσο.
Μετά την επιστροφή του στην Αντιόχεια και αφού παρέμεινε εκεί ένα διάστημα,
ο Παύλος έφυγε για τη Γαλατική χώρα και τη Φρυγία για να στηρίξει τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει κατά την προηγούμενη περιοδεία του. Κατόπιν, περιόδευσε στη δυτική περιοχή της Βιθυνίας και κατέληξε στην Έφεσο, το ορμητήριο της τρίτης περιοδείας του, στην οποία έφτασε διά ξηράς μέσω της περιοχής της Φρυγίας. Την εποχή αυτή πρέπει να ίδρυσε Εκκλησίες στις Κολοσσές, στην Ιεράπολη και στην Λαοδίκεια. Από την Έφεσο, ο Παύλος επισκέπτεται τη Μικρά Ασία και την Ελλάδα. Κατά το διάστημα αυτό γράφονται πιθανότατα στην Έφεσο, όπου φυλακίζεται ο Παύλος, όλες ή μερικές από τις λεγόμενες "επιστολές της αιχμαλωσίας" (προς Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Φιλήμονα, Εφεσίους), αν και η παράδοση τις τοποθετεί στο χρονικό διάστημα της φυλακίσεως του Παύλου στη Ρώμη μετά μια πενταετία.
Από τη δραστηριότητα του Παύλου κατά το διάστημα της περιοδείας αυτής ξεχωρίζουν οι σχέσεις του με την Εκκλησία της Κορίνθου, που προκαλούν τα επανειλημμένα του ταξίδια εκεί και την αλληλογραφία (Α και Β επιστολές προς Κορινθίους). Στις επισκέψεις του στην Ελλάδα μαζί με μια ηθική εμπνευσμένη από την ιδέα του "σώματος", στην εκκλησιολογική του σημασία, και της αναστάσεως των νεκρών, βρίσκουμαι να απηχείτε η πρώτη προσπάθεια του Χριστιανισμού να προσαρμόσει τον Ελληνισμό σε μια θρησκεία ιουδαϊκής προελεύσεως και τις δυσκολίες πού είχε η προσπάθεια αυτή.Για όλη την περιοδο αυτή οι Πράξεις δίνουν ελλιπείς πληροφορίες, τις οποίες τελικά αντλούμε από τις επιστολές του Παύλου. 
Κατά το χρονικό αυτό διάστημα και μάλιστα στην τρίτη επίσκεψη του Παύλου στην Κόρινθο όπου έμεινε τρεις μήνες, γράφεται και η "Προς Ρωμαίους επιστολή", ένα βαθύτατα θεολογικό κείμενο, που αποκαλύπτει μεταξύ άλλων την τοποθέτηση του Παύλου στο ζήτημα της ακριβούς θέσεως των εθνικών στον κορμό του Χριστιανισμού. Από την άποψη αυτή το κείμενο ενδιαφέρει άμεσα τη σχέση Χριστιανισμού και Ελληνισμού στους πρώτους χρόνους. Ίσως ο Παύλος επεδίωκε να δημιουργήσει κάποιο έρεισμα που θα του επέτρεπε να χρησιμοποιήσει την Ρώμη ως βάση για μια εξόρμηση προς δυσμάς.
Κατόπιν και ενώ είχε σκοπό να αναχωρήσει με πλοίο για την Ιερουσαλήμ, την τελευταία στιγμή αποκαλύφθηκε σχέδιο δολοφονίας του Παύλου, από τους Ιουδαίους και έτσι αποφασίσθηκε η μετάβαση στην Ιερουσαλήμ "διά Μακεδονίας" (Πράξ. 20:3). Πριν φτάσει στην Ιερουσαλήμ έμεινε μερικές ημέρες στην Καισάρεια, όπου κάποιος προφήτης που λεγόταν Άγαβος, προέβλεψε τη σύλληψη του Παύλου στα Ιεροσόλυμα, όπου τελικά πήγε ο Παύλος συνοδευόμενος από χριστιανούς της Καισάρειας και έτσι έληξε η τρίτη αποστολική περιοδεία.
Η 4η περιοδεία
Σε αυτήν την τελευταία περιοδεία του, ο Απόστολος Παύλος, εν γνώσει των κινδύνων, πηγαίνει και τελικά συλλαμβάνεται στα Ιεροσόλυμα από ανθρώπους που δεν βλέπουν με καλό μάτι την διδασκαλία του και αφού επικαλείται το δικαίωμα του ως Ρωμαίος πολίτης, μεταβαίνει στην Ρώμη, όπου απολαμβάνει τα "ελαφριά δεσμά" του, με τον επί δύο χρόνια δηλαδή εγκλεισμό του σε κατοικία "εν ιδίω μισθώματι" και φύλαξη από στρατιώτες, μέχρι την δίκη και την τελική αθώωση του, συνεχίζοντας όμως κατά τον εγκλεισμό του αυτό το έργο της αποστολικής διδασκαλίας στο όνομα του Χριστού.
Οι συνθήκες φυλάκισης του όμως αυτή τη φορά ήταν τελείως διαφορετικές από την πρώτη φορά. Πάντως, λόγω και πάλι της ιδιότητος του Ρωμαίου πολίτη, του επιτράπηκε να δέχεται επισκέψεις φίλων και συνεργατών και έτσι να έχει μια επαφή με τον έξω κόσμο. Από τη φυλακή αυτή έγραψε τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή (Β'Τιμ. 4:21), η οποία αποτελεί το κύκνειο άσμα του, αφού η δεύτερη αυτή φυλάκιση κατέληξε στο μαρτυρικό του θάνατο. Η αγωνιώδης έκκληση του Παύλου προς τον Τιμόθεο, που βρισκόταν στην Έφεσο (Β' Τιμ. 4:9-21), ώστε να πάει στη Ρώμη και να τον συναντήσει, 
δείχνει πως ο απόστολος δεν μαρτύρησε αμέσως μετά τη μεταφορά του στη Ρώμη, αλλά αφού πρώτα πέρασε μερικούς μήνες στη φυλακή, και μετά από κανονική δίκη ως Ρωμαίος πολίτης.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Παύλος αποκεφαλίσθηκε χωρίς προηγουμένως να βασανισθεί, καθώς ο νόμος απαγόρευε τους βασανισμούς για τους Ρωμαίους πολίτες. Με τον τρόπο αυτό, έληξε η πολυτάραχη αποστολική πορεία του Παύλου, μιας κατά γενική ομολογία, από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της Εκκλησίας....ίσως και της ανθρωπίνης ιστορίας γενικότερα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου