ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ & Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ.

"...ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ. ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.   

  (Ψαλμός 24ος)

Ο ορισμός των Εγκαινίων και η ιστορία τους.

    Εγκαίνια είναι η τελετή με την οποία καθιερώνεται και καθαγιάζεται ένας ναός και από απλό κτίσμα μεταβάλλεται σε οίκο λατρείας και προσευχής και η τράπεζά του σε ιερό θυσιαστήριο και αγία τράπεζα. Άλλωστε η ίδια η λέξη Εγκαίνια φανερώνει πως ένα πράγμα από παλαιό γίνεται καινούργιο και από μη ιερό, άγιο. Η καινούργια αυτή διάσταση όσον αφορά το ναό είναι ολοκάθαρη σ’ όλες τις ευχές και τα τροπάρια της ακολουθίας. Χωρίς εγκαίνια δεν είναι δυνατή η τέλεση κανενός μυστηρίου παρά μόνο με τη χρήση του Αντιμηνσίου, λινού δηλαδή υφάσματος, που μπορεί να αντικαταστήσει την Αγία Τράπεζα μέχρι να γίνουν κανονικά τα εγκαίνια, αφού σ’ αυτό υπάρχουν τμήματα λειψάνων αγίων.
    Όσον αφορά την ιστορία των εγκαινίων είναι σημαντικό πως από την Παλαιά ακόμη Διαθήκη γίνεται λόγος γι’ αυτά. Η σκηνή του μαρτυρίου που ήταν αφιερωμένη στη λατρεία του Θεού, είχε«δικαιώματα λατρείας» όπως μας λέει ο Απ. Παύλος, (εβρ. δ 1), αγιάσθηκε από τον Μωϋσή κατά προτροπή του Θεού με μυσταγωγικές πράξεις· «και λήψη το έλαιον της χρίσεως, και χρίσεις την σκηνή και πάντα τα εν αυτή, και έσται αγία…» (Έξοδ. 40, 9-11). Το ίδιο έγινε και με το ναό του Σολομώντος. Οι Εβραίοι μάλιστα είχαν και έχουν ακόμη ειδική γιορτή των Εγκαινίων, όπως λέγεται, στην οποία γιορτάζουν και θυμούνται τα εγκαίνια και την κάθαρση του ναού του Σολομώντος, την οποία έκαμε ο Ιούδας ο Μακκαβαίος το 165 π. Χ. μετά τη βεβήλωσή του από τον Αντίοχο Δ' τον Επιφανή. 
Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι πως η εκκλησία από τη στιγμή που έπαψε να καταφεύγει στις κατακόμβες και να προσφέρει την αναίμακτη θυσία επάνω στους τάφους των μαρτύρων, άρχισε να καθιερώνει ναούς και μάλιστα με μεγαλοπρεπείς τελετές, όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Ευσέβιος. Ήταν πανηγύρι τα εγκαίνια τότε, όπως ακριβώς και σήμερα. Πνευματικό πανηγύρι που στηρίζεται στην πίστη του λαού, αλλά και τη ζωντανή παράδοση της Εκκλησίας.
     Τα εγκαίνια είναι οπωσδήποτε συνδεδεμένα με τη σημασία που δίνει η Εκκλησία στο Ναό ως λειτουργικό χώρο και οίκο προσευχής του λαού αφ’ ενός και αφ’ ετέρου με τη σημασία που δίνει στον άνθρωπο ως λειτουργικό ον και προσωπικότητα με σκοπό τον αγιασμό και τη θέωση. Γι’ αυτό και στο πανηγύρι των Εγκαινίων καλούμαστε όλοι να συμμετάσχουμε πνευματικά και με πίστη. «Εν πίστει τα εγκαίνια, επιτελούμε φαιδρώς». Η ιερότητα του πανηγυριού αυτού στηρίζεται στην πίστη μας πως ο Ναός είναι έργο του Χριστού και του Παναγίου Πνεύματος· έργο όλης της Παναγίας Τριάδος πιστεύουμε, όπως λέει το τροπάριο, πως «τούτον τον οίκον ο Πατήρ ωκοδόμησε· τούτον τον οίκον ο Υιός εστερέωσε· τούτον τον οίκον το Πνεύμα το Άγιον ανεκαίνισε, το φωτίζον, και στηρίζον, και αγιάζον τας ψυχάς ημών» (απόστιχο του Εσπερινού). Ο Ναός είναι ασφαλώς ο οίκος του Θεού, αλλά και το δικό μας σπίτι. Είναι και πρέπει να είναι το κέντρο της ζωής μας κι όχι κάτι το δευτερεύον. Είναι η σκηνή η αληθινή, λιμάνι των χειμαζόμενων, ιατρείο παθών, καταφυγή ασθενών, δαιμόνων φυγαδευτήριο τόπος που ο λαός δοξάζει τον Θεό «ψαλμοίς και ύμνοις και μυστικαίς λειτουργίαις» οι οποίες αναφέρονται και φθάνουν στο νοερό θυσιαστήριο και σε μας κομίζουν την αγαθότητα και τη χάρη του Θεού.

Πως γίνονται τα εγκαίνια του Ιερού Ναού;

     Η καθιέρωση του Ναού (Εγκαίνια) γίνεται από τον Αρχιερέα, που είναι τύπος του Χριστού, με μια σειρά και μια τάξη, που αναγράφεται στο Τυπικό των Εγκαινίων Ιερού Ναού, ενώ για την όλη τελετή χρησιμοποιούνται αρκετά υλικά στοιχεία, όπως κερί καθαρό, μαστίχη, σμύρνα, θυμίαμα, λείψανα μαρτύρων, άγιο μύρο, μαρμαροσάπουνα, ροδόσταμο, κρασί, κατασάρκιο της αγίας Τραπέζης, Αντιμήνσια κ.α.

      Ας δούμε όμως τον τρόπο και την διαδικασία που τελείται η Ακολουθία των Εγκαινίων ενός Ιερού Ναού, αφού πολύ σύντομα, πρώτα ο Θεός, θα χρειαστεί να την τελέσουμε και στον δικό μας Ναό, αυτόν τον περίλαμπρο Ναό που πρόσφατα αρχίσαμε να χτίζουμε και σε λίγο τελειώνουμε, έναν μοναδικό στον κόσμο Ενοριακό Ναό που φέρει το όνομα των γονέων της Παναγίας Θεοτόκου, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, στην Δυτική Θεσσαλονίκη.

α) Η λιτανεία των Ιερών λειψάνων.

      Το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας, ο Αρχιερεύς μεταφέρει στον Ιερό Ναό που πρόκειται να εγκαινιασθεί τα ιερά λείψανα, τα οποία εναποθέτει σ’ ένα άγιο Δισκάριο, πάνω στην Αγία Τράπεζα.

      Το πρωί αφού τελειώσει ο όρθρος, με την ψαλμωδία σχετικών τροπαρίων γίνεται τριπλή περιφορά γύρω από το Ναό. Ο Αρχιερεύς ντυμένος με λευκή στολή, σύμβολο της καθαρότητας και της αγνότητας, με ιερό δέος φέρει στο κεφάλι του τον ειδικό δίσκο με τα άγια λείψανα σκεπασμένα με το ίδιο κάλυμμα που σκεπάζονται τα θεία δώρα.

      Οι ιερείς κρατούν το Ευαγγέλιο, το σταυρό και εικόνες, οι δε λαϊκοί προπορεύονται με τις λαμπάδες. Σε κάθε στάση διαβάζονται ορισμένα αναγνώσματα από την Καινή Διαθήκη και στη συνέχεια μπροστά στο Ναό, όπου ήδη έχει τοποθετηθεί ειδικό αναλόγιο γίνεται μία από τις κατανυκτικότερες τελετές της εκκλησίας μας. Η είσοδος δηλαδή πάλι στο Ναό γίνεται με ιδιόμορφο τρόπο. Οι θύρες είναι κλειστές. Ο Αρχιερεύς προστάζει αυτούς που είναι πίσω από τις πόρτες να τις ανοίξουν στο Βασιλέα της δόξης λέγοντας τα λόγια του Δαυίδ. «Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών…» (Ψαλ. 24ος), και ακούγονται από μέσα τα λόγια που οι άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους κατά την Ανάληψη του Κυρίου. «Τις εστιν ούτος ο Βασιλεύς της δόξης». 

      Έχουμε εδώ μίμηση ακριβώς των αγγέλων τη στιγμή τη ς Ανάληψης. Και όπως τονίζει ο Καβάσιλας «οι πύλες ανοίγονται στην πρόκληση των φωνών ωσάν να επρόκειτο οι φωνές να εισαγάγουν τον Χριστόν εις τον Ναόν». Με λαμπρό και πανηγυρικό λοιπόν τρόπο εισοδεύονται τα άγια λείψανα μέχρι το θυσιαστήριο, όπου ο Αρχιερεύς, πάλι, αφού τα βάλει σε ειδική θήκη με εύοσμο κηρομαστίχη, τα θυμιάζει, τα μυρώνει και τα τοποθετεί στο στυλίσκο που βρίσκεται στο μέσον της Τραπέζης ως το πιο κατάλληλο θεμέλιο. Κανένα άλλο θεμέλιο δεν είναι καλύτερο από τα ιερά λείψανα. Κι αυτό, όπως λέει ο Καβάσιλας γιατί «κανένα από τα μυστήρια δεν είναι πιο συγγενές προς το Χριστό απ’ ότι οι μάρτυρες. Έχουν τα πάντα κοινά με τον Κύριο δηλ. το σώμα και το πνεύμα και το σχήμα του θανάτου… Άλλωστε τα οστά αυτά είναι ο αληθινός Ναός και το θυσιαστήριο του Θεού, και ο αχειροποίητος αυτός Ναός είναι η απομίμηση του αληθινού».

       Μετά την τοποθέτηση των ιερών λειψάνων στη θέση που προαναφέραμε, ο Αρχιερεύς παίρνει το δοχείο με την κηρομαστίχη και τα αρώματα, που συμβολίζουν τα μύρα με τα οποία ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας άλειψε το σώμα του Κυρίου, και τα εκχύνει στην οπή της αγίας Τραπέζης για τη στερέωση του ανεγειρομένου Τάφου. Κατόπιν τοποθετείται η πλάκα στην οπή της αγίας Τραπέζης, ενώ ψάλλονται δύο ωραίοι ψαλμοί, ο 142ος «Υψώσω σε ο Θεός μου, ο Βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομά σου εις τον αιώνα» σαν ευχαριστία και ανάμνηση των θαυμασίων του Θεού, και ο 22ος «Κύριος ποιμαίνει, με…», που υμνεί την φιλανθρωπία του Θεού.
       Εν, τω μεταξύ ο Αρχιερεύς αφού πάνω από τα αρχιερατικά του άμφια βάλει στο λαιμό του, το λεγόμενο σάβανο, λευκού χρώματος, σύμβολο της σινδόνης με την οποία τυλίχθηκε το άγιο σώμα του Κυρίου, διαβάζει γονατιστός την ευχή «ο Θεός ο άναρχος και αΐδιος…» με την οποία παρακαλεί τον Θεό να αποστείλει το Πανάγιό του Πνεύμα και να αγιάσει το νέο Ναό. Ακολουθεί η πλύση και ο καθαρισμός της αγίας Τραπέζης με σαπούνι και νερό ζεστό, σύμβολο κι αυτό του Αγίου Πνεύματος του οποίου από δω και πέρα πλέον θα είναι όργανο η Αγία Τράπεζα. Η όλη τελετή θυμίζει βάπτισμα.
       Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Η αγία Τράπεζα εικονίζει το Σωτήρα και δέχεται τα του βαπτίσματος όπως Εκείνος. Τονίζει και πάλι ο Καβάσιλας «Είναι δε ανάγκη  να γίνει κάποια κάθαρση ενάντια στη δύναμη του πονηρού, κι όπως ο Αρχιερεύς με προσευχές αποκαθαίρει από κάθε επήρεια των δαιμόνων το ύδωρ με το οποίο βαπτίζει τον άνθρωπο, έτσι και σ’ αυτή την τελετή διαλέγει τις κατάλληλες προσευχές και με τον ίδιο τρόπο, όπως και πριν, με το νερό αποκλείει το πονηρόν».
       Μετά την κάθαρση της αγίας Τραπέζης για τους λόγους που αναφέραμε, ραντίζει ο Αρχιερεύς το ιερό θυσιαστήριο με ροδόσταμο, με το οποίο κάνουμε την Τράπεζα να ευωδιάζει και όπως λέει ο Καβάσιλας, μ’ αυτό δείχνουμε πως «φέραμε όλα όσα είναι απαραίτητα για να συμπληρώσουν την ανθρώπινη ζωή, δηλαδή φέραμε κι από τα αναγκαία κι από τα ευχάριστα κι απ’ αυτά κάναμε τη θυσία μας». Κατόπιν όπως και μετά το Βάπτισμα ακολουθεί η Χρίση με το άγιο μύρο, το οποίο φέρνει τη χάρη του Θεού στη γη. Το μύρον είναι η δύναμη του θυσιαστηρίου. Δύναμη που ενεργοποιείται, όπως τονίζει ο Καβάσιλας, με την παρουσία και τη χάρη των ιερών λειψάνων για τα οποία αναφέραμε πριν.
       Αφού επλύθη (εβαπτίσθη), εμυρώθη η αγία Τράπεζα, τώρα ήλθε η ώρα να βάλει τα καλά της. Αρχικά στην κάθε μια από τις τέσσερις της γωνίες τοποθετείται ένα κομμάτι λινό ύφασμα στο οποίο είναι αγιογραφημένος κι ένας Ευαγγελιστής, επειδή η αγία Τράπεζα εικονίζει όλη την Εκκλησία στη στερέωση της οποίας συνέβαλαν οι Ευαγγελιστές, με τα Ευαγγέλιά τους. Κατόπιν τυλίγεται σταυροειδώς στην αγία Τράπεζα το πρώτο ένδυμα το λεγόμενο κατασάρκιο, σύμβολο της σινδόνης με την οποία τυλίχθηκε το σώμα του Χριστού. Στη συνέχεια τοποθετείται ο επενδύτης, η αγία ενδυτή η τραπεζόφορον κατά τον Συμεών Θεσσαλονίκης. Είναι το βασικό άμφιο της αγίας Τραπέζης, πολυτελές σύμβολο δόξης κατά τον Συμεών, αφού κατά τον ίδιο η αγία Τράπεζα «τάφος εστι και θρόνος του Ιησού». 
       Τέλος τοποθετείται το λεγόμενο ειλητό, το οποίο εισήχθη στους βυζαντινούς χρόνους και αργότερα αντικατεστάθη από το γνωστό Αντιμήνσιο. Λέγεται πως το ειλητό δηλώνει το σουδάριο το οποίο έφερε ο Χριστός στο κεφάλι Του το χρόνο που βρισκόταν στο μνημείο και συμβολίζει την υπέρ ημών νέκρωση και Ανάσταση του Κυρίου. Επάνω σ’ αυτό
τοποθετείται το ιερό Ευαγγέλιο και η τελετή τελειώνει με τη μύρωση και θυμίαση όλου πια του Ναού. Οι ευχές δε που διαβάζονται στο τέλος είναι γεμάτες ευχαριστία στο Θεό και παράκληση να γεμίζει με δόξα, αγιασμό και χάρη το νέο θυσιαστήριο έτσι ώστε πάνω σ’ αυτό να μεταβάλλεται η αναίμακτη θυσία σε σώμα και αίμα Χριστού και να αγιάζεται ο λαός του Θεού με τη συμμετοχή του σ’ αυτό το μυστήριο.
       Τελικά δηλαδή ο σκοπός των εγκαινίων δεν είναι μόνο ο αγιασμός του Ναού αλλά και δικός μας με τον πνευματικό αγώνα και την αληθινή ζωή. «Ούτως εγκαινίζεται ο άνθρωπος· ούτω τιμάται η των Εγκαινίων ημέρα». Σ’ αυτόν τον αγώνα έχουμε οπωσδήποτε οδηγό το Χριστό. Άλλωστε το λυχνάρι που στο τέλος της ακολουθίας ανάβει ο Αρχιερεύς πάνω στην αγία Τράπεζα συμβολίζει, κατά τον Άγιο Γεώργιο τον εν Δράμα, Καβάσιλα, το δικό Του Φως. «Αυτό το φως μπορεί να ανακαλύψει και να φέρει στο φως τα πάντα, όπως ακριβώς γέμισε τον Άδην το φως, όταν έφθασε εκεί ο Χριστός."

Πηγή: Από το Περιοδικό «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»

**************

Η ιστορία ανέγερσης της εκκλησιάς μας από το 2007 μέχρι σήμερα...

      Το 2002, κατόπιν συντονισμένων προσπαθειών του τότε Επισκόπου μας, μακαριστού Διονυσίου και του νυν, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, κ. Βαρνάβα, από την θέση τότε του Πρωτοσυγκέλου,αλλά και του Προϊσταμένου του Ιερού Ναοό του Αγίου Γεωργίου της Νέας Ευκαρπίας, π. Ιωάννη Δημητριάδη, ήταν που ξεκίνησαν οι προσπάθειες για ίδρυση Ενορίας στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας και αργότερα ήταν που ανακονώνονταν με τον πιο επίσημο τρόπο, με την δημοσίευση δηλαδή του  Προεδρικού Διατάγματος υπ’ αριθμόν 190, της 14ης Σεπτεμβρίου του 2007, στο Φύλλο Εφημερίδας Κυβέρνησης της ίδιας ημέρας, η ύπαρξη Ενορίας, στην γειτονιά αυτή του νοτιότερου άκρου της Νέας Ευκαρπίας, τους Ανθόκηπους. Δεν άργησε πολύ από εκεί και μετά η θεμελίωση του Ιερού Ναού αυτής της νεοϊδρυθέισας Ενορίας, που έγινε τον Ιούνιο του 2005, για να ξεκινήσει αμέσως μετά η κατασκευή της κατακόμβης του, των οποίων τα Θυρανοίξια τελέστηκαν πανηγυρικά και παρουσία και ευλογία του νέου Μητροπολίτου μας πια, του κ. Βαρνάβα, που διαδέχθηκε στον Επισκοπικό Θόκο τον γέροντα του και όλων μας, Διονυσίου που παραιτήθηκε.

      Κατόπιν η διοίκηση της μικρής αυτής Ενορίας πέρασε μέσω του Επισκόπου μας από τα χέρια αρκετών και καλών κληρικών για να καταλήξει σήμερα να διοικείται, μαζί με την Ερανική Επιτροπή, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τα μέλη της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας και αυτά του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, από εμένα. Όλα αυτά όμως τα ιστορικά στοιχεία, με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείται με ένα κλικ στον σύνδεσμο μας, να τα βρείτε από 

το Ιστορικό της Ενορίας μας, που βέβαια τώρα, και κάτω από την πίεση των γεγονότων της ανοικοδόμησης και των Θυρανοιξίων της που επίκεινται συντώμως, θα πρέπει να συμπληρωθεί. Εδώ σε αυτήν την ανάρτηση της ιστοσελίδας μας θα αρκεστώ να σας ευχαριστήσω όλους και ιδιαίτερα μερικούς ανθρώπους που σε αυτούς χρωστάμε την απλόχερη βοήθεια του Θεού στην εκπλήρωση των ονείρων μας.   

      Ήταν τον Μαϊο του 2010 που εκλήθην εκ του Επισκόπου μου, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, κ. Βαρνάβα, να διακονήσω ως ιερέας στην Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, και στην κατακόμβη που μόνο αυτή τότε υπήρχε για να καλύπτει τις λατρευτικές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, και τότε δεν μπορούσα να φανταστώ πως σε λίγα χρόνια, σήμερα, αυτήν την στιγμή και με αυτό το άρθρο που ανεβάζω στην ιστοσελίδα μας, θα αναφερόμουν στα Εγκαίνια του μεγαλόπρεπου και περίλαμπρυ Ναού, που τώρα δεσπόζει επάνω από αυτήν την κατακόμβη, αλλά οσονούπω, πρώτα ο Θεός, σε λίγο καιρό θα τελεστούν τα Θυρανοίξια του και σε αυτόν πια θα μπορούμε δοξάζουμε τον Θεό μας όπως θα θέλαμε και όπως του αξίζει, σε αυτόν θα βρίσκεται το "πατρικό σπίτι" της Παναγίας μας από εδώ και εμπρός, αφού αυτό θα είναι το "σπίτι" που κατοικούν οι γονείς της, οι Άγιοι και Δίκαιοι Θεοπάτορες, ο Ιωακείμ και η Άννα, και σε αυτόν τον όμορφο και καλαίσθητο Ιερό Ναό κάθε Κυριακή, γιορτή και σχόλη, θα τελώ την Θεία Ευχαριστία και όλοι μαζί, κλήρος και λαός θα γευόμαστε από το Κοινό Αγιο Ποτήριο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας και Εγγονού τους.

      Ζώντας λοιπόν τις τελευταίες αυτές στιγμές εδώ κάτω, στην υπόγεια κατακόμβη των Αγίων μας, η οποία προσωρινά μας φιλοξένησε από το 2007 μέχρι σήμερα, και σε λίγο καιρό θα αξιοποιηθεί ως ορμητήριο της "Ιθάκης" μας, της Ενοριακής Νεανικής Εστίας των κατηχητόπουλων μας, αλλά και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, κοιτώ ψηλά στον ουρανό και ευχαριστώ τον Θεό για το Δώρο Του, αυτόν τον όμορφο Ναό που μας χάρισε για να  δοξάζουμε τον Υιό Του και ιδρυτή της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Του, αλλά και να τιμούμε τις μνήμες των μυριάδων Αγίων Του, και να πανηγυρίζουμε κάθε χρόνο τις εορτές των "προγόνων" του, των δικών μας Αγίων, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης στην Σύναξη τους, την 9η Σεπτεμβρίου με το μεγάλο ετήσιο πανηγύρι τους, αλλά και την Κοίμηση της Αγίας Άννας, της "Γιαγάς" Του, την 25η Ιουλίου, μα και την Σύλληψη της Παναγίας μας από αυτήν, την 9η Δεκεμβρίου, "...που 'χει η Άννα την γιορτή της", όπως τραγουδά ο ελληνικός λαός και παραδοσιακά την εορτάζει εξ' αιτίας του θαύματος της τεκνοποιΐας "ἐν ἡλικία προβεβηκυία", όπως λέει και η ευχή της λύσις εκ των δεσμών της ατεκνίας και της στειρότητος, που με αξίωσε ο Θεός να διαβάζω και να δίνω χαρά στα νεαρά ζευγάρια που έρχονται και κλείνουν το γόνυ στην χάρη των Αγίων μας, των προστατών τους, και προσκυνούν τα Ιερά Λείψανα τους, που θησαυρίζονται στο μικρό παρεκκλήσι της τρίχρονης κόρης τους, της Θεοτόκου Παναγιάς μας.

             Ευχαριστώ όμως και όλους τους δωρητές, μικρούς και μεγάλους, που σενέδραμαν σε αυτό το Θαύμα της Ανέγερσης, ιδιαίτερα δε τον μεγάλο ευεργέτη μας, τον π. Ιωάννη, Αγιαννανίτη ιερομόναχο και γέροντα του Ιερού Κελίου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αγία Άννα, στην χερσόνησο του Άθω, στο Αγιοβάδιστο Όρος και Περιβόλι της Παναγίας μας, που υλικά και πνευματικά μας υποστήριξε και μας καθοδήγησε και συνεχίζει να το κάνει σε κάθε ευκαιρία, προσευχόμενος μαζί με την πολυπληθή και όμορφη συνοδεία του, για την αποπεράτωση και την λειτουργία της εκκλησίας μας, την εκπλήρωση του ονείρου και των προσευχών όλων των Ανθοκηπιωτών και προσκυνητών.

      Σας ευχαριστώ πολύ και συνεχίζω να ζητώ την συνδρομή σας, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας να συμβάλλει ακόμα μέσα σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες για την πατρίδα μας, η οποία φτωχότερη τα τελευταία χρόνια, ταλαιπωρημένη και κατασυκοφαντιμένη από φίλους και εχθρούς, σφετεριστές γείτονες, όμορους μα κακούς  συγκάτοικους, άσπονδους συμμάχους και άκαρδους τραπεζίτες, παρ' όλα αυτά δυνατότερη παρά ποτέ, δεν σταματά να έχει πίστη στον Χριστό, την Παναγιά και τους Αγίους Του, εκκλησιές όμορφες να τους φτιάχνει και να στεγάζει μέσα σε αυτές την αγάπη και την ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή.

      Περιμένω τις ευχές και τις προσευχές σας για τα Θυρανοίξια σε σύντομο χρονικό διάστημα του μοναδικού Ενοριακού Ιερού Ναού μας σε όλον τον κόσμο, εδώ στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, το "σπίτι" των Αγίων Θεοπατόρων, των Δικαίων Ιωακείμ και της Άννας, το "πατρικό σπίτι" της Παναγίας κόρης τους και φυσικά του Χριστού μας και Εγγονού τους, μα και όλων των Αγίων Του, που καθημερινά μνημονεύονται στις Ακολουθίες μας, προσωρινά στην όμορφη, ζεστή και φιλόξενη κατακόμβη μας που εξυπηρετέι τις λατρευτικές ανάγκες μας, και σε λίγο καιρό, πρώτα ο Θεός, όταν μπορέσουμε να μετακομίσουμε, στην επάνω μεγάλη εκκλησία μας που ήδη χτίσαμε και τώρα πυρετωδώς την ετοιμάζουμε εσωτερικά για να μπορέσουμε σύντομα να την λειτουργήσουμε και σε αυτόν πια τον περίλαμπρο Ναό των 15 μέτρων ύψος και το καμπαναριό της στα 23 μέτρα, να τελούμε τις Θείες Λειτουργίες μας και τα Μυστήρια στην Ενορίας μας, ενώ την κατακόμβη μας να την παραδώσουμε στα παιδιά μας της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, της "Ιθάκης" τους, όπως τα ίδια τα παιδιά την ονόμασαν, αλλά και στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας που αγκαλιάζει με στοργή και αγάπη τους αναγκεμένους συνενορίτες μας.

Σας ευχαριστούμε όλους!!! 

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω, με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." θα βρείτε σε περισσότερες φωτογραφίες που δείχνουν την πορεία των έργων αποπεράτωσης της εκκλησίας μας από το ξεκίνημα ανοικοδόμησης μέχρι σήμερα... 

Όλα ξεκίνησαν το 2005...

Σας περιμένουμε στον Ναό μας...