Αναρτήθηκε από
Τριπλή εορτή σήμερα!!!
(Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τελίδη)
Οι δύο από τις εορτές αυτές έχουν εκκλησιαστικό χαρακτήρα, και είναι:
*Η εορτή της περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
* Η εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας, του Ουρανοφάντορος.
Και κοντά σ’ αυτές τις δύο θρησκευτικές εορτές υπάρχει και η μια πολιτική εορτή:
*Η εορτή της ενάρξεως του νέου πολιτικού έτους, η πρωτοχρονιά και η πρωτομηνιά, η οποία όμως κι αυτή προσλαμβάνει, μέσα στην Εκκλησία για όλους μας, πνευματικό χαρακτήρα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μία κοσμική εορτή και να κάνουμε κι εμείς τα του κόσμου, αλλά πρωτίστως τα του Θεού.
Στα αγιογραφικά αναγνώσματα της σημερινής ημέρας, την Δευτέρα 1 Ιανουαρίου, την 1η ημέρα του 2018, ακούγονται στο μεν Ευαγγέλιο του Όρθρου, από το κατά Ιωάννην Άγιο Ευαγγέλιο, το οποίο και ορίστηκε στο τυπικό της Εκκλησίας μας εξ αιτίας της εορτής του Μεγάλου Βασιλείου· και εκεί, όσοι ήσαν το πρωί στον Όρθρο, άκουσαν ότι ο Χριστός μας ομίλησε για τον καλό ποιμένα και ποιος είναι αυτός, "...ο ποιμήν ο καλός." · κι ότι τα πρόβατα ακούν την φωνή του καλού ποιμένος, ενώ του κακού ποιμένος την φωνήν ως ξένου, ως αλλοτρίου, δεν την ακούν. "Αλλοτρίω δε, ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν." (Ιωάν., 10, 5).
Και ορίστηκε αυτή η περικοπή, διότι μπορεί καλός ποιμήν, κατ’ εξοχήν να είναι ο Κύριος μας, μα καθ’ υπερβολήν καλός και μέγας ποιμήν της Εκκλησίας είναι και ο εορταζόμενος σήμερα Άγιος, ο Μέγας Βασίλειος, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, για τον οποίον πολλές φορές αφιερώσαμε άρθρα και αναρτήσεις για την ζωή του, τα φιλανθρωπικά επιτεύγματα του, τον ενάρετο βίο του, μα περισσότερα για τα έργα του γενικότερα, την τεράστια μόρφωση του, ακαδημαϊκή και θεολογική, ακόμα και για την παρεξηγημένη εντύπωση σχεδόν του συνόλου των χριστιανών Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως των παιδιών τους, που νομίζουν πως ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, για τον οποίο δεν γνωρίζουν και πολλά λόγω των γονέων τους, ή του σχολειού τους, ή ακόμα και της Εκκλησίας που δεν ασχολήθηκε ποτέ επίσημα με το θέμα αυτό, είναι ταυτόσημος με τον Santa Claus, ή Saint Nicolas, ή σκέτο Santa, ένα δημιούργημα της εταιρείας CocaCola από την δεκαετία του '60, και τέλος την ικανότητα του Μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας, ενός εκ των Τριών Ιεραρχών, προστατών των Γραμμάτων, των Επιστημών και της Παιδείας, να ποιμάνει με σοφία και αγάπη την μητροπολιτική του περιφέρεια στην Καισάρεια της Καππαδοκίας στην Μικρά Ασία.
Η Αποστολική περικοπή, από την προς Κολοσσαείς επιστολή, την οποία θα βρείτε στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση στο τέλος του άρθρου μας, έχει κι αυτή σχέση με την περιτομή, κάνει λόγο για την περιτομή την χειροποίητο, αυτήν την οποίαν υπέστη και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, την Ιουδαϊκή περιτομή, η οποία όμως εγκαταλείφθηκε από μας τους χριστιανούς. Γνωρίζετε όλοι ότι κατά τους πρώτους χρόνους της ζωής της Εκκλησίας μας έγινε πολύ μεγάλο ζήτημα, ανάμεσα στους ιουδαΐζοντας χριστιανούς και στους μη ιουδαΐζοντας, αν θα έπρεπε και οι νεώτεροι χριστιανοί, όλοι εμείς, να περιτεμνόμαστε· κάποιο διάστημα μάλιστα και ο Απόστολος Πέτρος παρασύρθηκε και υποστήριζε και αυτός ότι πρέπει όλοι μας να περιτεμνόμαστε, όπως οι Ιουδαίοι, και τον ήλεγξε αυστηρώς ο Απόστολος Παύλος και τελικώς η Α’ Αποστολική Σύνοδος, η οποία συνεκλήθη στα Ιεροσόλυμα το 49-50 μ.Χ., αποφάσισε ότι δεν πρέπει οι χριστιανοί να τηρούν τη διάταξη αυτή του Μωσαϊκού νόμου και να περιτεμνόμαστε.
Το θέμα που θίγεται από τον Απόστολο Παύλο αυτήν την ημέρα δηλαδή, είναι ο κοσμικός τρόπος εορτασμού και οι εκλαϊκευμένες συνήθειες των πιστών και μή κατά τις ημέρες των εορτών μα και πάντα, όπου τον ακούμε να μας λέει: "Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν." (Προς Κολασ., 2, 8). Να προσέχετε, λέγει, να μην υπάρξει κάποιος ο οποίος θα σας ξεγελάσει, θα σας παρασύρει με την φιλοσοφία αλλά και με την ψεύτικη απάτη, όπως επίσης και κατά τα στοιχεία του ανθρώπου, του κόσμου, κατά τις συνήθειες του κόσμου, "...και ου κατά Χριστόν." Διότι στον Χριστό κατοικεί όλο το πλήρωμα σωματικώς κι εμείς είμαστε γεμάτοι από το Χριστό, "...και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι...", κι όποιος είναι γεμάτος από το Χριστό δεν έχει ανάγκη να γεμίζει και από τις κοσμικές συνήθειες και από τις κοσμικές εορτές. 
Και στη συνέχεια μας κάνει λόγο για την περιτομή την αχειροποίητο, "...εν ω περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω..."· έχουμε υποστεί κι εμείς οι χριστιανοί μία περιτομή, σε μας όμως δεν απέκοψαν τμήμα του δέρματός μας, όπως στη σωματική περιτομή τη χειροποίητο, αλλά σε μας περιέκοψαν τα αμαρτήματα, το σώμα της αμαρτίας, "...εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού..." αυτή είναι η δική μας αχειροποίητος περιτομή, ότι με το βάπτισμά μας απεκδυόμεθα τα αμαρτήματά μας, κόπτονται τα αμαρτήματά μας· και περισσότερο ότι αυτή την περιτομή εμείς την κάνουμε πράξη στη ζωή μας, περικόπτοντας όχι σωματικό μέρος, αλλά περικόπτοντας τις αμαρτίες μας. 
Αλλά παρατηρώ κάθε χρόνο ερχόμενος το πρωί στην εκκλησία, ότι η Πρωτοχρονιά είναι η μόνη μέρα που η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη αυτοκίνητα,
σαν να είναι καθημερινή. Τις Κυριακές που έρχομαι συνήθως υπάρχει ησυχία, ξεκουράζονται όλοι, κοιμούνται "τον ύπνο του δικαίου" και έτσι δεν πάνε στην εκκλησία της Ενορίας τους που τους καλεί. Όμως την ημέρα αυτή κυκλοφορούν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, οι περισσότεροι υπό την επήρεια αλκοόλ ή και χειρότερα, κυκλοφορούν ακατάπαυστα, κυκλοφορούν λυσσαλέα, και γιατί κυκλοφορούν; Διότι την νύχτα αυτή πρέπει να ξενυχτήσουν για το καλό του χρόνου, διότι υπάρχει αυτή η εσφαλμένη αντίληψις ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι αυτή την ημέρα. Κυκλοφορούμε λοιπόν ωσάν τρελοί σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Θεόν· και σύμφωνα με αυτήν την παράδοση πρέπει να γλεντήσουμε τη βραδιά αυτή της Πρωτοχρονιάς, να ξεδώσουμε, να χαρούμε, εις τρόπον ώστε αν αυτή η μέρα μας πάει καλά, όλες οι άλλες ημέρες θα πάνε και αυτές καλά. Πολλές φορές αναφερόμαστε σ’ αυτή την κακή πρόληψη, την κακή δεισιδαιμονία και λέμε ότι ο χρόνος μας και η πεπερασμένη ζωή μας, όλη η μικρή βιοτή μας "αγιάζεται" με μαγικό τρόπο λόγω της ημέρας και δεν λέμε, παρατηρώντας με εσωτερική διάθεση, "μήνας και καιρούς και ενιαυτούς" και βλέποντας την φθαρτή επίγεια ζωή μας, ότι αυτή τελικά καθαγιάζεται πραγματικά με την πίστη μας στον Θεό, με την φιλακόλουθη συμπεριφορά μας, την φιλανθρωπία μας, την αρετή και την ειλικρίνεια κάτω από το πετραχήλι του ιερέως, ή μπροστά στο κοινό Άγιο Ποτήριο και στην Θεία Ευχαριστία.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη συνήθεια και νοοτροπία κοσμική, η οποία και αυτή κυριαρχεί αυτές τις ημέρες, η ευχή «Χρόνια πολλά», την οποία τόσο πολύ αρεσκόμαστε να την επαναλαμβάνουμε όλοι μας, κι εγώ ακόμα που σας γράφω αυτό το άρθρο, από συνήθεια, όπου βρεθώ λέω «Χρόνια πολλά», τι να πω, αφού έτσι μεγάλωσα και ανδρώθηκα; Και για να μειώσω λίγο αυτή την ευχή, που δεν είναι και τόσο χριστιανική, αλλά άκρως κοσμική, προσθέτω «Χρόνια πολλά και ευλογημένα»· τουλάχιστον να είναι ευλογημένα, να μην είναι απλώς «χρόνια πολλά», μα και ευλογημένα από τον Θεό, να είναι κατά Χριστόν αυτά τα «χρόνια πολλά». Και η άλλη ευχή «πάνω απ’ όλα υγεία»· όπου βρεθείς και όπου σταθείς να επαναλαμβάνεις ακούραστα "Πάνω απ’ όλα η υγεία". Κι όλοι εύχονται για μακροημέρευση, "εις έτη πολλά", για χρόνια πολλά, "να είσαι γερός", "να ζήσεις", "να χαρείς", "να είσαι υγιής" … Όλα αυτά, φίλοι αναγνώστες, είναι στοιχεία του κόσμου, είναι παραδόσεις ανθρώπων, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, και δεν είναι χριστιανική νοοτροπία, δεν είναι χριστιανική διδαχή, δεν προκύπτουν όλα αυτά από το Ευαγγέλιο, δεν προκύπτουν από τη ζωή των Αγίων, δεν είναι παράδοση της Εκκλησίας μας, δεν είναι παράδοση των Αγίων Πατέρων. Δεν είναι όμως και λάθος, αλλά σε συνδυασμό με την εν Χριστώ ζωή, με την εσωτερικότητα της Πίστης μας, τα Μυστήρια της Εκκλησίας και την Ορθοδοξία μας, μπορούν να γίνουν οι καλύτερες ευχές του κόσμου, πιο όμορφες και οι πιο εύηχες. 
Δεν υπήρχε λοιπόν στο σχέδιο του Θεού η φθορά και ο θάνατος και το γήρας. Ο Αδάμ και η Εύα δεν γεννήθηκαν βρέφη, για να μεγαλώσουν, να γεράσουν και να πεθάνουν· πλάστηκαν και δημιουργήθηκαν από το Θεό στην κατάσταση της νεότητος, για να μείνουν αιώνια νέοι και αθάνατοι και να φτάσουν στην αγήρω μακαριότητα, στην αγήραστη ευφροσύνη της αιωνίου ζωής. Η εμφάνιση όμως του κακού, της αμαρτίας, η ανυπακοή και ο εγωισμός του ανθρώπου απέναντι του Θεού, ανέτρεψαν αυτόν τον αρχικό σχεδιασμό και οδήγησαν το Θεό σε προσαρμογή του σχεδίου, στις νέες πλέον συνθήκες της αμαρτίας, τις οποίες συνθήκες δημιούργησε ο άνθρωπος. 
Τώρα αν ο άνθρωπος εξακολουθούσε να είναι αθάνατος, μετά από την αμαρτία, θα διαιώνιζε το κακό στην ύπαρξή του και θα έδινε στο κακό αιώνια υπόσταση. Για να μη γίνει, λοιπόν, το κακό αθάνατο, "...ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται...", πολύ ωραία φράση από τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο Θεός δρώντας ευεργετικά και θεραπευτικά, επιτρέπει την εκδήλωση της φθοράς, του γήρατος, και του θανάτου με τη διαδικασία αυτή της φθοράς των κυττάρων του οργανισμού, για να διακοπεί η συνέχιση του κακού της αμαρτίας.
Δεν υπάρχει ούτε μία ημέρα στη ζωή μας χωρίς αμαρτία. Γιατί "...ουδείς καθαρός από ρύπου, κι αν μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης." Γι’ αυτό η παράταση της ζωής, η μακροβιότητα, τα πολλά χρόνια, τα οποία ευχόμαστε όλοι μας και τα οποία οραματίζονται να επιτύχουν οι ιατροί με έρευνες κ.τ.λ, αν δεν τα συνοδεύουμε όλα αυτά, την μακροβιότητα, τα χρόνια πολλά, αν δεν τα συνοδεύονται και από προσπάθεια τελειοποιήσεως στην αρετή και στην αγιότητα, αν είναι απλώς χρόνια πολλά κι όχι χρόνια άγια, χρόνια ενάρετα, τότε είναι επιζήμια, γιατί παρατείνουν τη διάπραξη της αμαρτίας και του κακού και οδηγούν σε συσσώρευση αμαρτιών. Όσο πιο πολλά χρόνια ζούμε, τόσο πιο πολλές αμαρτίες συγκεντρώνουμε και συσσωρεύουμε.
Αυτή η νέα, λοιπόν, θεώρηση του χρόνου της ζωής, σε σχέση με την αρετή και με την αγιότητα, άλλαξε ριζικά την αξιολόγηση όλων αυτών, της μακροβιότητος, της ευχής για τα χρόνια τα πολλά και στην Αγία Γραφή και στην εκκλησιαστική Παράδοση. Από την Αγία Γραφή να σας σημειώσω εδώ, αυτό που ο Απόστολος Ιάκωβος στην επιστολή του, λέει για την ζωή μας. Ελάτε, λέει, εσείς που προγραμματίζετε για αύριο και μεθαύριο, όπως προγραμματίζουμε όλοι μας και λέμε, τον χρόνο αυτό θα κάνουμε το ένα θα κάνουμε το άλλο, ας πάμε εδώ και ας πάμε εκεί, ας κάνουμε φέτος εκείνο και το άλλο... "Ποία γαρ η ζωή υμών;" Πώς σχεδιάζετε, λέει, εσείς για όλα αυτά, το χρόνο αυτό θα κάνουμε αυτό, το χρόνο αυτό θα κάνουμε εκείνο, να ζήσουμε χρόνια πολλά. "Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη." Τι είναι η ζωή μας; Η ζωή μας είναι ένας ατμός, μία ατμίς, η οποία ξαφνικά εμφανίζεται όπως ο ατμός, ο οποίος και σε λίγο εξαφανίζεται. Μας λέει λοιπόν, αντί να λέμε θα κάνουμε αυτό κι αυτό κι αυτό, τα χρόνια που θα ζήσουμε, να λέμε, εάν ο Κύριος το θελήσει και ζήσουμε τότε και θα ποιήσουμε όλα αυτά που θέλουμε, αυτό που ο λαός μας λέει... "Πρώτα ο Θεός".
Και σε πολλά άλλα χωρία η Αγία Γραφή μας ομιλεί για το πόσο η ζωή μας είναι σύντομη, "...ο καιρός συνεσταλμένος εστί..." (Α’ Κορινθ., 7, 29). Πέρα όμως από αυτό, υπάρχει στην Πατερική Παράδοση, κι επειδή σήμερα γιορτάζει ο Μέγας Βασίλειος, ιδιαίτερα από τη διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου, θέλω να παρουσιάσω, πάλι μέσα από το κήρυγμα του π. Θεοδώρου Ζήση, μερικές σκέψεις γύρω από το θέμα αυτό, σχετικά με το νόημα της μακροβιότητος και του γήρατος, αλλά και του θανάτου. Λέει ο Μέγας Βασίλειος ότι υπάρχουν γέροντες...όλοι ευχόμαστε να φθάσουμε στη γεροντική ηλικία και ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά μας, όμως φτάνει αυτό;...υπάρχουν γέροντες λέει, οι οποίοι με την αμαρτωλή ζωή τους καταισχύνουν, ντροπιάζουν το γήρας και αποδεικνύονται αφρονέστεροι και των νηπίων ακόμη· ενώ αντιθέτως υπάρχουν νέοι, οι οποίοι χωρίς να έχουν λευκές τρίχες, άσπρα μαλλιά, συμπεριφέρονται σαν να ήσαν γέροντες και αξίζουν γι’ αυτό σεβασμού και τιμής αυτοί οι νέοι που συμπεριφέρονται ως γέροντες.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που αναξίως φέρω το όνομα του, με τον χειμαρρώδη λόγο του, λέγει σχετικά απευθυνόμενος σε γέροντες, που αξίωναν σεβασμό, απλώς λόγω μόνον του γήρατος: «Η πολιά τότε αιδέσιμος, όταν τα της πολιάς πράττη. όταν δε νεωτερίζη, των νέων καταγελαστότερος έσται…» (Εις την προς Εβραίους, Ομιλ. 7,3, PG 63, 64-65). Οι γέροντες, λέει, τότε είναι σεβαστοί, όταν συμπεριφέρονται σαν γέροντες. Όταν όμως νεωτερίζουν, τι να σεβαστούν σ’ αυτούς τους γέροντες οι οποίοι φτάνουν σε ηλικία 65 κι 70 και 80 ετών και σκέφτονται γάμους, είτε όντες εν χηρεία, είτε ακόμη από διαζύγια· τι να σεβαστείς σ’ αυτούς τους γέροντες; "Και γαρ την πολιάν τιμώμεν, ουκ επειδή το λευκόν χρώμα του μέλανος προτιμώμεν...", τιμούμε, λέει, την πολιάν, τ’ άσπρα μαλλιά, όχι γιατί προτιμούμε το λευκό χρώμα από το μαύρο, "...αλλ’ ότι τεκμήριόν εστι της εναρέτου ζωής...", το να είναι κανένας γέροντας σημαίνει πως είναι ενάρετος, "...και ορώντες από τούτου στοχαζόμεθα την ένδον πολιάν...", κι όπως βλέπουμε να είναι κανένας άσπρος απ’ έξω, σκεφτόμαστε και πως μέσα είναι κάτασπρος, είναι λευκός και στην ψυχή, "...και από τούτου στοχαζόμεθα την ένδον πολιάν·..." 
Έτσι αγαπητοί αναγνώστες μας, με αυτό το μεγάλο ομολογουμένως άρθρο μου, που όμως δεν ξεκίνησε με αυτήν την πρόθεση, της τόσο μεγάλης ανάπτυξης δηλαδή και της λεπτομέρειας, αλλά προέκυψε απλά και μόνο με την ερμηνεία των αναγνωσμάτων της σημερινής γιορτινής ημέρας, για να αποδειχθεί ακόμα μια φορά, το πόσα νοήματα μπορεί να κρύβονται μέσα στα λόγια του Χριστού μας στα Ευαγγέλια Του, αλλά και στα γραφόμενα των Αποστόλων Του στις επιστολές τους, τιμώ σήμερα την εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας, γιορτάζω τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος κάνει αυτές τις θαυμάσιες σκέψεις και μάλιστα μας τις αποτυπώνει για να τις έχουμε μέχρι τις μέρες μας στα απίστευτα κείμενα που μας άφησε παρακαταθήκη και κληρονομιά, και τέλος χαίρομαι για την νέα χρονιά, που από τώρα και για ένα ολόκληρο χρόνο θα μας συντροφεύσει, "Πρώτα ο Θεός", μέχρι τον επόμενο...και ούτω κάθ΄εξής, βοηθούμενος από τα λόγια του π. Θεοδώρου Ζήση, που βρήκα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, που ήταν και η έμπνευση μου.
Εύχομαι να μην σας κούρασα πολύ διαβάζοντας το άρθρο αυτό, που για τον επίλογο του άφησα τις εγκάρδιες ευχές της Ενορίας μας, τις οποίες και σας στέλνω μέσω της ιστοσελίδας που διαθέτει, και δεν είναι άλλες από τα...
"Χρόνια Πολλά"...αλλά και ευλογημένα!!!
"Πάντα με υγεία"...ψυχική και σωματική!!!
"Καλή χρονιά" σε αναγνώστες και φίλους μας!!!
Και σε όσους φέρουν το όνομα του
ή έτυχαν το φλουρί της πίτας του Αγίου Βασιλείου,
ή έτυχαν το φλουρί της πίτας του Αγίου Βασιλείου,
αυτοί να έχουν την προστασία και την εύνοια του,
αλλά και την χάρη και την σοφία του.
αλλά και την χάρη και την σοφία του.
"Καλό Παράδεισο" & "Καλή Ανάσταση"!!!
(Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης)
"Δευτέρα 1η Ιανουαρίου 2018"
---------------------
Το Ευαγγέλιον του Όρθρου
της εορτής του Αγίου & Μεγάλου Βασιλείου
Εκ του κατά Ιωάννην (ι' 1-9).
Πρωτότυπο κείμενο:
Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί· ἀλλ' οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἐκεῖνος ποὺ δὲν μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα εἰς τὴν μάνδρα τῶν προβάτων ἀλλ’ ἀνεβαίνει ἀπὸ ἄλλο μέρος, αὐτὸς εἶναι κλέπτης καὶ λῃστής. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα εἶναι ὁ βοσκὸς τῶν προβάτων. Εἰς αὐτὸς ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει καὶ τὰ πρόβατα ἀκοῦνε τὴν φωνήν του καὶ καλεῖ τὰ δικὰ τοῦ πρόβατα μὲ τὸ ὄνομά τους καὶ τὰ βγάζει ἔξω. Καὶ ὅταν βγάλῃ ἔξω τὰ δικά του πρόβατα, βαδίζει μπροστά τους καὶ τὰ πρόβατα τὸν ἀκολουθοῦν, διότι ξέρουν τὴν φωνήν του. Ἕναν ξένον ὅμως δὲν θὰ τὸν ἀκολουθήσουν ἀλλὰ θὰ φύγουν ἀπ’ αὐτόν, διότι δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν φωνὴν τῶν ξένων».Αὐτὴν τὴν παραβολὴν τοὺς εἶπε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλ’ ἐκεῖνοι δὲν ἐννόησαν τί ἐσήμαιναν αὐτὰ ποὺ τοὺς ἔλεγε. Τοὺς εἶπε λοιπὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς, «Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ πόρτα τῶν προβάτων. Ὅλοι ὅσοι ἦρθαν πρὶν ἀπὸ ἐμέ, εἶναι κλέπται καὶ λῃσταί, ἀλλὰ τὰ πρόβατα δὲν τοὺς ἄκουσαν. Ἐγὼ εἶμαι ἡ πόρτα· ὅποιος θὰ μπῇ δι’ ἐμοῦ, θὰ σωθῇ καὶ θὰ μπαίνῃ καὶ θὰ βγαίνῃ καὶ θὰ βρίσκῃ βοσκήν.
Το Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας
της εορτής της Περιτομής του Κυρίου
(Λουκ. β' 20-21 & 40-52)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν αὐτόν, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾽Ιησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.
Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο πληρούμενον σοφίᾳ, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾽ αὐτό. Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ᾽ ἔτος εἰς ᾽Ιερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα. Καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβαινόντων αὐτῶν κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν ᾽Ιησοῦς ὁ παῖς ἐν ᾽Ιερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνωσαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ. Νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι, ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενεῦσιν καὶ τοῖς γνωστοῖς, καὶ μὴ εὑρόντες ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ἀναζητοῦντες αὐτόν. Καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ, Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. Καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς, Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. Καὶ κατέβη μετ᾽ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. Καὶ ᾽Ιησοῦς προέκοπτεν [ἐν τῇ] σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, ἐπέστρεψαν οἱ βοσκοὶ καὶ ἐδόξαζαν καὶ ὑμνοῦσαν τὸν Θεόν, δι’ ὅλα, ὅσα ἄκουσαν καὶ εἶδαν, ὅπως τοὺς εἶχε εἰπωθῆ. Καὶ ὄταν συμπληρώθησαν αἱ ὀκτὼ ἡμέραι διὰ νὰ κάμουν τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ, τοῦ ἐδόθηκε τὸ ὄνομά του Ἰησοῦς, ὄπως ὠνομάσθηκε ἀπὸ τὸν ἄγγελον πρὶν συλληφθῇ εἰς τὴν κοιλιά.
Τὸ δὲ παιδὶ ἐμεγάλωνε καὶ ἐδυνάμωνε κατὰ τὸ πνεῦμα ἐπειδὴ ἐγέμιζε ἀπὸ σοφίαν καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἦτο ἐπάνω του. Καὶ οἱ γονεῖς του ἐπήγαιναν κάθε χρόνο εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα. Ὅταν ἦτο δώδεκα ἐτῶν ἀνέβηκαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, κατὰ τὸ ἔθιμον τῆς ἑορτῆς, καὶ ὅταν ἐτελείωσαν τὰς ἡμέρας, ἐνῷ ἐπέστρεφαν, παρέμεινε τὸ παιδὶ Ἰησοῦς εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ μητέρα του. Ἐπειδὴ δὲ ἐνόμισαν ὅτι ἦτο μὲ συντροφιά, ἐβάδισαν μιᾶς ἡμέρας δρόμον καὶ τὸν ἀναζητοῦσαν μεταξὺ τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωστῶν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν τὸν εὑρῆκαν, ἐγύρισαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἀναζητοῦσαν. Καὶ ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες τὸν εὑρῆκαν νὰ κάθεται εἰς τὸν ναὸν εἰς τὸ μέσον τῶν διδασκάλων καὶ νὰ τοὺς ἀκούῃ καὶ νὰ τοὺς ἐρωτᾷ. Ὅλοι δὲ ὅσοι τὸν ἄκουαν, ἐθαύμαζαν διὰ τὴν νοημοσύνην καὶ τὰς ἀπαντήσεις του. Καὶ ὅταν τὸν εἶδαν, ἐξεπλάγησαν καὶ ἡ μητέρα του τοῦ εἶπε, «Παιδί μου, γιατὶ μᾶς φέρθηκες ἔτσι; Ὁ πατέρας σου καὶ ἐγὼ σ’ ἐζητούσαμε μὲ μεγάλην ἀνησυχίαν». Καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε, «Γιατὶ μ’ ἐζητούσατε; Δὲν ἠξέρατε ὅτι πρέπει νὰ εἶμαι εἰς τὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μου;». Ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν κατάλαβαν τὶ ἐννοοῦσε μὲ αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶπε. Καὶ ἐπέστρεψε μαζί τους εἰς τὴν Ναζαρὲτ καὶ ἐξακολουθοῦσε νὰ ὑπακούῃ εἰς αὐτούς. Ἡ μητέρα του ἐφύλαγε εἰς τὴν καρδιά της ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα. Καὶ ὁ Ἰησοῦς προώδευε εἰς σοφίαν καὶ σωματικὴν ἀνάπτυξιν καὶ εὔνοιαν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων.
*************
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
της εορτής της Περιτομής του Κυρίου
Κολ. 2,8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν·
Κολ. 2,8 Προσέχετε, μήπως σας εξαπατήση κανείς και λεηλατήση τον θησαυρόν της πίστεώς σας με την ψευδή φιλοσοφίαν και την κούφιαν απάτην, η οποία βασίζεται εις την ψευδή και ακατάστατον παράδοσιν των ανθρώπων, κατά την παιδαριώδη και μωράν αντίληψιν περί των στοιχείων του κόσμου, και όχι σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού.
Κολ. 2,9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς,
Κολ. 2,9 Μη λησμονείτε ποτέ ότι στον Χριστόν, μέσα στο σώμα του, μέσα εις την ανθρωπίνην του φύσιν, την οποίαν δια της σαρκώσεως προσέλαβε, κατοικεί ολόκληρος η θεότης.
Κολ. 2,10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας,
Κολ. 2,10 Αλλωστε και σεις είσθε δι' αυτού γεμάτοι με πλήθος από ανεκτίμητα χαρίσματα. Αυτός είναι η κεφαλή και η πηγή κάθε αρχής και εξουσίας στον ουρανόν και την γην·
Κολ. 2,11 ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ,
Κολ. 2,11 δι' αυτού και εν αυτώ έχετε περιτμηθή όχι με την σαρκικήν περιτομήν των Εβραίων, αλλά με την πνευματικήν, που δεν γίνεται από χέρι ανθρώπου· με περιτομήν, που ελάβατε από τον Χριστόν (όταν εβαπτίσθητε) και η οποία συνίσταται εις την αποβολήν όλου του αμαρτωλού παλαιού ανθρώπου,
Κολ. 2,12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.
Κολ. 2,12 όταν ετάφητε μαζή με τον Χριστόν στο βάπτισμα και κατά ένα τρόπον μυστηριώδη, αλλά πραγματικόν, αναστηθήκατε τότε μαζή του δια της πίστεως και της ενεργείας του Θεού, ο οποίος ανέστησε τον Χριστόν εκ νεκρών.
***************
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου