ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκά ιη΄, 35-43) & ΜΙΚΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2017 «Η Σύλληψις της Θεοτόκου»

«Ἰησοῦ υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με.»

       Οἱ ὧρες, οἱ μέρες καί οἱ νύχτες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς περνοῦσαν μέσα σ’ ἕνα ἀτελείωτο σκοτάδι. Ἐκεῖνος μέ ὑπομονή κάθεται στήν ἄκρη τοῦ δρόμου μέ τήν παλάμη ἀνοιχτή καί τό χέρι ἁπλωμένο καί παρακαλεῖ τούς περαστικούς νά τόν εὐσπλαχνισθοῦν καί νά τοῦ ρίξουν κάποιο κέρμα γιά νά ἐξασφαλίσει τό καθημερινό ψωμί του. 

      Τά χρόνια ἐκεῖνα ἡ ζωή θα ήταν γεμάτη ἀπό τέτοιες σκηνές μέ ἀναπήρους ἀπό ποικίλες παθήσεις και επαίτες στους δρόμους, κάτι που βλέπουμε βέβαια και στην δική μας εποχή, παρότι  τό σημερινό σύστημα τῶν ὀργανωμένων κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν θα έπρεπε να  τις έχει εξαλείψει με την βοήθεια της επιστήμης ή των πόρων που άν και έχουν περισσέψει στις αναπτυγμένες κατά τα άλλα κοινωνίες μας δεν κατάφεραν να τις εξαφανίσουν, ούτε καν να τις μειώσουν, παρά μάλλον να τις αυξήσουν.

    Αὐτός ὅμως ὁ τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου δεν είναι σαν τους άλλους, αλλά φαίνεται ὅτι ἔχει κάποιες ἐκλεπτυσμένες καί διαφορετικές πνευματικές κεραῖες. Ἄς εἶναι τυφλός στά μάτια. Εἶναι ὅμως φωτισμένος στήν ψυχή, ἔχει καθαρό νοῦ καί δέχεται μέ ἀνοιχτή καρδιά τά μηνύματα ἀπό τόν οὐρανό.

     Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου στόν τόπο του καί τό ἄκουσμα τῆς παρουσίας τοῦ πλήθους τόν ὁδηγοῦν νά ζητήσει καί νά μάθει τί συμβαίνει γύρω του. Πληροφορεῖται, λοιπόν, ὅτι περνᾶ ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀπό Ναζαρέτ. Τότε δέν ζήτησε οὔτε ἐξηγήσεις οὔτε ἄλλες πληροφορίες. Ἦταν τυφλός, ἐστερημένος τοῦ φυσικοῦ φωτός. Ἦταν ὅμως στολισμένος μέ μιά ὁλόφωτη ψυχή. Ὁ τυφλός κραυγάζει μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του καί τό ὕψος τῆς φωνῆς του. «Ἰησοῦ υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Ἡ σύντομη αὐτή παρακλητική προσευχή βγαίνει ἀπό τά βάθη τοῦ εἶναί του. Γίνεται μέ ὅλη τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος εἶναι σέ θέση νά τόν βοηθήσει. Δέν ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό οἰκονομική βοήθεια. Ζητᾶ ἔλεος, ζητᾶ χάρη, ζητᾶ θεραπεία καί ἱκετεύει, παρακαλεῖ καί δέεται μέ ταπείνωση καί δημόσια ὁμολογία.

    Ὅσοι προχωροῦσαν μπροστά ἀπό τό πλῆθος τόν παρατηροῦν, τόν ἐπιπλήττουν καί προσπαθοῦν νά τοῦ ἐπιβάλουν σιωπή. Ἐκεῖνος ὅμως ἐπιμένει. Φωνάζει πιό δυνατά καί πιό πειστικά. «υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με.» Ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰωαν. στ΄ 37) καί «πᾶς γάρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. ζ΄) διατάσσει νά τόν ὁδηγήσουν κοντά του.

     Ἀφοῦ δέ πλησίασε ὁ τυφλός, ὁ Κύριος τόν ἐρωτᾶ: «τί σοι θέλεις ποιήσω;» Τί ζητᾶς νά κάμω σ΄ ἐσένα; Ὁ τυφλός ὑποβάλλει τό αἴτημά του. «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Χωρίς περιστροφές ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο τό φῶς του. Μέ τήν λέξη «Κύριος» ὁμολογεῖ τήν πίστη του στή θεότητά του. Μέ τή λέξη «υἱέ Δαυίδ» τόν ἀναγνωρίζει ὡς τό γνήσιο Μεσσία, ὡς τόν ἀπόγονο τοῦ Δαυίδ.

    Ὁ Κύριος ἔρχεται τώρα καί ἐπιβραβεύει τήν πίστη καί προβάλλει τήν ὁμολογία τοῦ τυφλοῦ στά μάτια, ἀλλά φωτισμένου πνευματικά. «ἀνάβλεψον» Λάβε τό φῶς σου. «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε. Ἀμέσως ὁ τυφλός ἀπέκτησε φῶς στά μάτια καί ἀκολούθησε τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ δοξολογία στό Θεό. Τότε ὅλος ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος τόν εἶδε, δοξολογοῦσε τόν Θεό.

    Ἐπειδή κάποιος τυφλός γνώρισε τόν Κύριο καί ἔλαβε φυσικό φῶς, ὁ κόσμος καί ὁ τυφλός μαζί δοξολόγησαν τόν Θεό. Είναι μια δικαιολογημένη πράξη αυτή που έκαναν γιατί μπροστά τους ο Χριστός πραγματοποίησε ένα θαύμα. Βέβαια από την άλλη δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ιησούς μέσα από τα κηρύγματα Του μα είπε πως «Ότι εώρακάς με πεπίστευκας·  μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάν. κ΄ 20).  

    Όμως και αργότερα, αμέσως μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση Του δεν συνέχισε να επιτελείτε το ίδιο θαύμα μέσω των Αποστόλων Του; Και κατόπιν, στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και αργότερα, ο Χριστός δεν ήταν πάντα δίπλα στην Εκκλησία Του και συνέχισε να θαυματουργεί, να μοιράζει το Φώς Του μέσω των μυριάδων των Αγίων του; Αλλά και σήμερα, στην σημερινή εποχή, αυτήν την βάρβαρη και αποκαλυπτική εποχή, δεν συνεχίζετε το θαυματουργικό έργο Του, η θεραπεία όλων υμών των τυφλών δεν γίνεται μέσω των ιερέων Του, μέσα από τα Μυστήρια που επιτελούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος; Η παρουσία του Χριστού μας δεν αποκαλύπτετε καθημερινά στις μέρες μας μέσω των ίδιων των ανθρώπων, μέσω της προσευχής και της ανυπόκριτης αγάπης και της πίστης τους;

   Και δεν χρειάζεται να πάτε μακριά αδελφοί μου για να ανακαλύψετε τα θαύματα αυτά του Χριστού μας, γιατί γίνονται και εδώ στην   γειτονιά μας, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, σήμερα, τώρα, μέσα στην προσωρινή κατακόμβη της εκκλησιάς των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, και από αύριο στον υπέργειο περίλαμπρο Ιερό Ναό που τους χτίσαμε από επάνω της για να είναι αυτό το «πατρικό σπίτι» της Παναγίας Κόρης τους το οποίο και σύντομα θα  λειτουργήσουμε.

    Γίνονται και είναι έκδηλα και πάμπολλα πια τα θαύματα, με τις πρεσβείες των δικών μας Αγίων, που σαν προστάτες των άτεκνων ζευγαριών, βοηθούν τα νέα ανδρόγυνα που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και γονατίζουν σε κάθε επίσκεψη τους μπροστά στην θαυματουργή Εικόνα της προσευχής των Αγίων Θεοπατόρων, 
που υπάρχει και στο φετινό μας ημερολόγιο τοίχου για ευλογία στα σπιτικά σας, αλλά γονατίζουν και στα σεπτά Λείψανα των Αγίων μας που θησαυρίζουμε στον Ναό μας, ζητώντας να τους χαρίζουν το Θείο Δώρο της τεκνογονίας με την ευχή της Αγίας Άννας που διαβάζουν οι ιερείς του Ναού κάθε Τρίτη στην Ιερά Παράκληση ή τις Κυριακές μετά την Θεία Λειτουργία.

      Και το αποτέλεσμα των παρακλήσεων μας, το Θαύμα της τεκνογονίας είναι φανερό, δεν κρύβεται πια, και βρίσκεται έκδηλα αποτυπωμένο στην πληθώρα των παιδιών του Ιωακείμ και της Άννας που έρχονται στην εκκλησιά μας οδηγούμενα από τους γονείς τους, για να τα σαραντίσουμε να τα βαπτίσουμε να τα κοινωνήσουμε, να τα γνωρίσουμε, να τα εντάξουμε στην «Ιθάκη» μας, την Ενοριακή Νεανική Εστία μας και να δείξουμε σε αυτά τους Αγίους προστάτες τους, που θα συνεχίσουν να θαυματουργούν όσο όμως και εμείς αγαπημένοι και μονοιασμένοι τους το ζητάμε με την προσευχή μας, όσο εμείς πανηγύρια θα τελούμε στις χαρές
 των γιορτών τους, όπως την εβδομάδα που μας έρχεται στην εορτή της Συλλήψεως της Θεοτόκου από την Αγία Άννα μας, «…τον Δεκέμβρη στις 9, που έχει η Άννα την γιορτή της», όπως λέει και το όμορφο αυτό λαϊκό τραγούδι.

       Λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί έτσι, με αυτόν τον τρόπο, με πανηγύρια και με γιορτές ο χριστιανός βελτιώνει την ζωή του, και από εκεί που ζεῖ τυφλός μέσα στό σκοτάδι τῆς πλάνης, στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας κάθε εἴδους, κατόπιν έρχεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τόν ἐπισκιάζει, καί αυτός βρῖσκει τό δρόμο του, βρίσκει το φώς του, όπως ακριβώς έκανε και ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου και που μας διηγείται τόσο όμορφα ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Πρώτα ακολούθησε τον θόρυβο της πομπής του Χριστού, ρώτησε και έμαθε τι συμβαίνει και κατόπιν έκανε την ομολογία του και ζήτησε παρακλητικά το φώς του από Αυτόν, κινήσεις που πρέπει να κάνουμε και όλοι εμείς, για να βρούμε ως «τυφλοί» το φώς μας. Τι δηλαδή πρέπει να κάνουμε;

    Κάθε Κυριακή να αφήσουμε για λίγο το ζεστό μαξιλάρι μας, ίσως όχι πάντα με προθυμία, να φορέσουμε τα καλά μας, να πάρουμε την προσφορά, την λειτουργιά μας, την λαμπάδα, το κρασί και το λαδάκι για τα καντήλια των Αγίων μας, να πάρουμε τα παιδιά μας αγκαλιά ή από το χέρι και τα βήματα στην εκκλησιά μας να οδηγήσουμε ακούγοντας το γλυκό κάλεσμα της καμπάνας της, να ανάψουμε το κεράκι μας ενθυμούμενοι ζώντες και κεκοιμημένους, να προσκυνήσουμε τις εικόνες μπαίνοντας στον Ναό, και κατόπιν να πούμε στον Χριστό και Θεό μας, ένα μεγάλο «ευχαριστώ», κατά το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που ακολουθεί, να του πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» που είναι δίπλα μας, πάνω μας, μέσα μας, να κοινωνήσουμε και να επικοινωνήσουμε μαζί Του κατά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και της Μεταλήψεως, και τέλος για να τον χιλιοευχαριστήσουμε, που μένει μαζί μας παρ’ όσα εμείς του κάνουμε και Αυτός δεν λέει να μας αφήνει να φύγουμε από τον δρόμο Του και να  ξεστρατίσουμε. Να του πούμε με συντριβή…

…Ευχαριστούμε Θεέ μου για την παρουσία και την αγάπη Σου!!!

Καλή και ευλογημένη Κυριακή σε όλους!!!

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." θα δείτε το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση... 

Κυριακή ιδ΄Λουκά

"Η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς"

(Λουκά ιη΄, 35-43)

Πρωτότυπο κείμενο: Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν Ἰησοῦν εἰς Ἱεριχῶ τυφλὸς τὶς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τὶ εἴη τοῦτο. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων Ἰησοῦ υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησον μέ. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήση - αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησον μέ. Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων τὶ σοὶ θέλεις ποιήσω· ὃ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὃ Ἰησοῦς, εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον ἡ πίστις σου σέσωκε σέ· καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τὸν Κύριον δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ πᾶς λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεὼ.

Νεοελληνική απόδοσις: Εκείνο τον καιρό, καθώς πλησίαζε ο Ιησούς στην Ιεριχώ καθόταν ένας τυφλός κοντά στο δρόμο και ζητιάνευε. Όταν άκουσε πως περνάει πολύς κόσμος, ρώτησε τι ακριβώς συμβαίνει. Του απάντησαν δε πως ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνάει από μπροστά του. Τότε φώναξε δυνατά: «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησε με». Εκείνοι που προπορεύονταν τον μάλωναν για να σωπάσει. Αυτός όμως φώναζε πολύ περισσότερο. «Υιέ του Δαβίδ, ελέησε με». Αφού σταμάτησε ο Ιησούς, έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά του. Όταν αυτός (τυφλός) πλησίασε τότε τον ρώτησε (ο Κύριος). «Τι θέλεις να σου κάνω;» Εκείνος δε είπε: «Κύριε, θέλω να ξαναδώ (με τα μάτια μου). Και ο Ιησούς του είπε: «Ανάβλεψε· η πίστη σου σε έσωσε. Και αμέσως ξαναείδε το φως του και ακολουθούσε τον Κύριο δοξάζοντας το Θεό. Και όλος ο λαός, όταν είδε (το θαύμα) δόξασε το Θεό.

Καλή Κυριακή!!!