Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ "Ανάμνησις της από του παραδείσου εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ" (Ματθ. στ΄ 14-21)

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει»

    Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους και της οποίας το κατώφλι δρασκελίζουμε, συνιστά μοναδική ευκαιρία την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει σε μια πρόκληση πνευματικών αναβάσεων. 

        Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας ο Απόστολος των Εθνών Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», στον οποίο μας προτρέπει: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Ευπρόσδεκτος καιρός σημαίνει τον καιρό της χάριτος. Είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει αντοχές για να διεξάγει τον αγώνα τον καλό. Αν ολόκληρο το χρόνο οι πιστοί προσβλέπουν στον αγώνα της πίστεως, πολύ περισσότερο οφείλουν να εντείνουν την προσπάθεια τους αυτή την ευλογημένη περίοδο. 

        Αν πάντοτε έχουν χρέος οι χριστιανοί να εργάζονται τη σωτηρία τους, ακόμη περισσότερο και με πολύ μεγαλύτερο ζήλο επιβάλλεται να το πράττουν τώρα κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην οποία εισερχόμαστε. Αυτό ακριβώς μάς συμβουλεύει και η μητέρα μας Εκκλησία, όταν μας λέει: «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται…».

    Η Εκκλησία μάς προσκαλεί να εισέλθουμε στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και με την ευαγγελική περικοπή που ξεδιπλώνει ενώπιον μας την Κυριακή της Τυρινής. 

Μάς προσκαλεί με αυτή να εγκολπωθούμε το πνεύμα της αληθινής νηστείας και να επιδιώξουμε να εγκολπωθούμε όλες εκείνες τις αρετές που συνιστούν πραγματικό θησαυρό για την ύπαρξή μας. 

       Μάς θυμίζει την ανταρσία του Αδάμ που λειτούργησε διαβρωτικά σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Η παράβαση της εντολής του Θεού που στο βάθος της ήταν συνδεδεμένη με το βαθύτερο νόημα της νηστείας, δείχνει πόσο ο άνθρωπος περιφρόνησε την αγάπη του Δημιουργού του μέσα από την επιθυμία του γι’ αυτοθεοποίηση. Είναι αυτή ακριβώς η επιθυμία που τον άφησε ν’ απομακρυνθεί από την πηγή της ζωής και τον παρέδωσε στην τραγικότητα του θανάτου. 

       Η Εκκλησία με τη συγκεκριμένη περικοπή, ξεδιπλώνει το υπόβαθρο της αληθινής νηστείας, η οποία αποτελεί την αντίστροφη κίνηση από εκείνη που ακολούθησε ο Αδάμ. Προϋποθέτει όμως ν’ αποβάλουμε όλα εκείνα τα πάθη που ριζοβολούν στην ψυχή μας και δεν μάς επιτρέπουν να βιώνουμε την ελευθερία στην αυθεντική της μορφή και να δεχόμαστε την αγάπη του Θεού και να την αντιπροσφέρουμε στους συνανθρώπους μας.

      Η αληθινή νηστεία, λοιπόν, είναι μια πνευματική άσκηση που καταξιώνει τον άνθρωπο και τον αναδεικνύει εικόνα του Θεού, με όλη την ομορφιά και την αρχοντιά της. Έχει τόσο βάθος η νηστεία ώστε στην αυθεντική της μορφή φέρνει τον άνθρωπο σε μια αδιάκοπη κοινωνία με τον Θεό αλλά και με τους συνανθρώπους του. Ο νηστεύων πραγματικά ατενίζει ακριβώς την κοινωνία εκείνη που δεν μπορεί να στηθεί με ανθρώπινα σχήματα και ιδεολογίες. Γιατί έχει ουράνιες και αιώνιες αντοχές, αφού με τη δύναμη της αγάπης καταργεί ακόμα και τον θάνατο και απαλλάσσει τον άνθρωπο από την τραγικότητά του. 

       Νηστεία, σύμφωνα με την Πατερική σκέψη, είναι η εκούσια στέρηση που οδηγεί τον άνθρωπο στο χώρο της αληθινής ελευθερίας. Εκεί όπου παραδίδεται ολοκληρωτικά στην αγάπη του Θεού. Με τη δυναμική της απελευθερώνεται ο άνθρωπος από όλα εκείνα που τον κρατούν δέσμιο στη γη και τον αφήνουν προσκολλημένο σε επίγειους θησαυρούς «όπου σής και βρώσις τους αφανίζει».

   Την ίδια όμως Κυριακή το βράδυ, όπως επιτάσσει το τυπικό της Εκκλησίας μας, θα προσέλθουμε και πάλι στους Ναούς της Ορθοδοξίας με το που θα σημάνει η καμπάνα, και στο τέλος του Εσπερινού που θα τελέσει ο ιερέας, δίνοντας και παίρνοντας την πολύτιμη συγχώρεση από το ποίμνιο και τους αδελφούς του συμπερσβυτέρους και τους συνεργάτες του, τον Εσπερινό αυτόν που ο ίδιος ο λαός του Θεού τον ονόμασε ως τον Εσπερινό της Αγάπης και της Συγχωρήσεως, έναν ιδιαίτερο Εσπερινό που θα ξεκινήσει φωτεινός, με χρώματα λαμπερά και φανταχτερά, μα στο μέσον της Ακολουθίας τα φώτα θα σβήσουν, 

τα καλύμματα της Αγίας Τραπέζης θα αλλάξουν, θα γίνουν πένθιμα, οι λαμπάδες και οι κανδήλες  θα είναι το μόνο φώς που θα φέγγει μέσα στον ναό, ακόμα και ο ιερέας θα απεκδυθεί την χαρμόσυνη στολή του και θα φορέσει την πένθιμη, δείγμα όλα αυτά της μεγάλης αλλαγής, της διαφορετικότητας, της νέας ρότας, της ανηφορικής πορείας και της κατανυκτικής περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της περιόδου της Αγάπης και της Συγχώρεσης, όπως είπαμε πριν, που από την Καθαρά Δευτέρα θα ξεκινήσει για να μας εισαγάγει σιγά-σιγά στην αρένα της πάλης και του αγώνα μας μέχρι την Σταύρωση και τέλος την Ανάσταση, που μας περιμένει στο τέλος της δύσκολης αυτής διαδρομής.

    Ανέφερα την Καθαρά Δευτέρα ως την είσοδο, την πύλη του σταδίου αυτού που θα παλέψουμε για πενήντα περίπου ημέρες με τον εαυτό μας και αυτήν την μάχη ο χριστιανός, και μάλιστα ο Ορθόδοξος Χριστιανός, την κάνει γιορτή και σχόλη. Αργία την χαρακτηρίζει η Εκκλησία μας την 1η ημέρα της Σαρακοστής και Καθαρά Δευτέρα την ονομάζει. Με την δύναμη της Πίστης η Εκκλησία μας συμπαρασύρει όπως πάντα και το κράτος, το οποίο κάτω από την βούληση του λαού του, που υπηρετεί...ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να κάνει, δημόσια αργία την ανακήρυξε, ενώ η εκκλησιαστική και λαογραφική παράδοση θέλει τον Έλληνα χριστιανό να  ξυπνά το πρωΐ και μετά την απαραίτητη προσευχή, να ξεκινά με την οικογένεια του και να κατακλύζει την ύπαιθρο, να ετοιμάζει παραδοσιακά εδέσματα όλα νηστίσιμα και μάλιστα αλάδωτα, την λαγάνα και όλα τα κατά τόπους παραδοσιακά φαγητά που χρόνια ολόκληρα οι χριστιανοί περνούν από γενιά σε γενιά. 

    Όμως σε αυτήν την γιορτή της αρχής της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πως θα μπορούσαν να υπάρχουν μασκαρέματα, φαγοπότι μέχρι σκασμού, αχαλίνωτη διασκέδαση μέχρι πρωίας; Που χωρά το καρναβάλι της Πάτρας, ή για αυτούς με μεγαλύτερη φαντασία αυτό της Βραζιλίας που βρήκε τους εγχώριους θαυμαστές του σε κάθε γωνιά της χώρας μας και μιμείται ως ανώτερο προϊόν φαντασίας και διαγωνισμού της μεγαλύτερης ασχήμιας, που θέλει να παρελαύνει από μπροστά μας, όπου Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, άρχοντες του τόπου μας αγκαλιάζουν και χρηματοδοτούν τέτοιες παράταιρες για τον Έλληνα πρακτικές παρελάσεων και μουσικών ξενόφερτων και περίεργων. 

    Οι παραδόσεις μας για την ελληνική Αποκριά (αποχή από το κρέας) και το δυτικό Καρναβάλι (carnaval=αποχή από το κρέας και πάλι) είναι διαφορετικές και βασίζονται στην Αρχαία Ελλάδα, την Διονυσιακή λατρεία και τις τελετές του, που με την άνθιση της νέας τότε θρησκείας του Χριστιανισμού, υπερκέρασε και ξεπέρασε όλα αυτά, αναμιγνύοντας όμως και αφήνοντας κάποια στοιχεία που βλέπουμε να ξαναζούν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στα χωριά μας και στην ύπαιθρο. Ως Έλληνες δεν πρέπει ποτέ να λησμονήσουμε όλα αυτά μια και είναι η ζωντανή ιστορία των προγόνων μας, αλλά ως Έλληνες Χριστιανοί δεν πρέπει να δίνουμε σε αυτά τα έθιμα άλλη διάσταση ή ακόμα περισσότερο να μισούμαστε ή να ωθούμε τα παιδιά μας σε αυτά. (με ένα κλικ στον σύνδεσμο θα δείτε παλαιότερη ανάρτηση της ιστοσελίδας μας με τίτλο "καρναβάλι και χριστιανισμός" του π. Χρυσοστόμου Τελίδη) 

     Αγαπητοί αδελφοί, φίλοι διαδικτυακοί και μή, αναγνώστες της ιστοσελίδας τες Ενορίας μας, «έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή…». Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ο ευπρόσδεκτος καιρός που μάς χαρίζει η αγάπη του Θεού για να μας προσκαλέσει στο στάδιο των πνευματικών αγώνων, με τους οποίους καταξιωνόμαστε σε ουράνιες κατακτήσεις. 

Ας αδράξουμε, λοιπόν, την ευκαιρία ώστε... 

«τον αγώνα τον καλόν αγωνίσασθαι, τον δρόμο της νηστείας εκτελέσαι, την πίστιν αδιαίρετον τηρήσαι και ακατακρίτως φθάσαι προσκυνήσαι και την αγίαν Ανάστασιν».

*παρακάτω με ένα κλικ στο "διαβάστε περισσότερα" θα βρείτε το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής της Τυρινής, στο πρωτότυπο κείμενο αλλά και στην νεοελληνική απόδοση τους ...

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Το Ευαγγέλιο (Ματθ. στ΄ 14-21)

Πρωτότυπο κείμενο:

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμίν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ Πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δέ νηστεύητε, μή γίνεσθε ὥσπερ οἵ ὑποκριταί σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γάρ τά πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμήν λέγω ὑμίν ὅτι ἀπέχουσι τόν μισθόν αὐτῶν. Σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μή φανῆς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἄλλα τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῶ, καί ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῶ ἀποδώσει σοί ἐν τῷ φανερῶ. Μή θησαυρίζετε ὑμίν θησαυρούς ἐπί τῆς γής, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται διορύσσουσι καί κλέπτουσι· θησαυρίζετε δέ ὑμίν θησαυρούς ἐν οὐρανῶ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουοιν, ὅπου γάρ ἐστίν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἤ καρδία ὑμῶν.

Νεοελληνική απόδοση:
Είπε ο Κύριος· αν συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματα τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο πατέρας σας ο ουράνιος· και αν δε συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματα τους ούτε και ο πατέρας θα συγχωρήσει τα παραπτώματα σας. Και όταν νηστεύετε να μη γίνεστε περίλυποι σαν τους υποκριτές· γιατί αυτοί παίρνουν ένα ύφος λυπημένο, για να φανούν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας βεβαιώνω πως τον έχουν το μισθό τους από τους ανθρώπους. Αλλά εσύ όταν νηστέψεις, να χτενιστείς και να νιφτείς για να μη φανείς στους ανθρώπους πως νηστεύεις, αλλά στον πατέρα σου που είναι κρυμμένος και αόρατος παντού. Και ο πατέρας σου, που σε βλέπει κρυφά και δεν τον βλέπεις, θα στο αποδώσει στα φανερά. Να μη μαζεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς στη γη, όπου ο σκόρος και η σκουριά τους καταστρέφει και όπου οι κλέφτες σκάβουν τους τοίχους και τους κλέβουν αλλά να μαζεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκόρος ούτε σκουριά τους καταστρέφουν και όπου κλέφτες ούτε σκάβουν τους τοίχους ούτε τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Ο Απόστολος (Ρωμαίους ιγ΄11-ιδ΄4)

Πρωτότυπο κείμενο:

Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Τόν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και, μάλιστα, γνωρίζοντας τον καιρό ότι είναι ήδη ώρα να εγερθούμε από τον ύπνο επειδή, η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε. Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε ας απορρίψουμε, λοιπόν, τα έργα τού σκότους, και ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός.

Ας περπατήσουμε με ευπρέπεια, όπως σε ημέρα όχι σε γλεντοκόπια και μέθες, όχι σε κρεβάτια και ασέλγειες, όχι σε φιλονικία και φθόνο.

Αλλά, ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε τις επιθυμίες της. Εκείνον δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.

Άλλος μεν πιστεύει ότι μπορεί να τα τρώει όλα αυτός, όμως, που ασθενεί τρώει λάχανα.

Εκείνος που τρώει, ας μη καταφρονεί αυτόν που δεν τρώει κι αυτός που δεν τρώει, ας μη κρίνει εκείνον που τρώει επειδή, ο Θεός τον δέχθηκε.

Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις έναν ξένο δούλο; Στον δικό του Κύριο στέκεται ή πέφτει όμως, θα σταθεί όρθιος επειδή, ο Θεός είναι δυνατός να τον στήσει όρθιο.