ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (Ματθ. δ' 12-17)

«Μετανοείτε·ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών».

      Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι πολλές και συνηθισμένες χαρούμενες γιορτινές ευχές. Συνεχίζουμε να ζούμε και να απολαμβάνουμε με τις οικογένειές μας ευχάριστες ευκαιρίες, και περισσότερο ή λιγότερο πλούσιες διασκεδαστικές συγκεντρώσεις. Είναι και αυτή μια χαρμόσυνη γιορτινή ανάπαυλα που παρεμβάλλεται, για να μας απομακρύνει από τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες τις ζωής. 

    Γιορτάσαμε τη Γέννηση του Χριστού μας μαζί με την ελπίδα της σωτηρίας που έφερε στον κόσμο, σ’ όλους μας. Άλλη μια αλλαγή χρόνου συντελέστηκε. Ένας καινούργιος χρόνος παίρνει τη θέση του παλιού, που τόσο μας ταλαιπώρησε. Φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος ελπίδες και προσδοκίες για κάτι καλύτερο. Γίνεται όμως και αφορμή για σχέδια και προγραμματισμούς. Για να διορθωθούν τα πολλά λάθη τού παρελθόντος. Να αναπληρώσουμε ό,τι παραλείψαμε ή αμελήσαμε να κάνουμε. Να   αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές τους. Και όλα αυτά με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε, και ασφαλώς, με τη βοήθεια του ενανθρωπίσαντος Κυρίου, μπορούμε να τα φέρουμε εις πέρας. Και ενώ όλοι, και ο καθένας χωριστά, ζούμε και χαιρόμαστε τις ευτυχισμένες στιγμές, σχεδιάζουμε το ελπιδοφόρο μέλλον, ακούμε τον Κύριό μας, στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, να μας ειδοποιεί. Ναι καλά όλα αυτά, αλλά πρώτα απ’ όλα «μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών».

     Μετανοείτε, αλλάξτε τρόπο ζωής γιατί πλησίασε, είναι κοντά μας η βασιλεία των ουρανών. Μην ξεχνάτε το στόχο σας, γιατί «ήγγικε», είναι πολύ κοντά. Είναι φυσικά μια χρονική στιγμή που δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει. Θα αποτελέσει οπωσδήποτε το τέλος του χρόνου της πρόσκαιρης αυτής ζωής και θα μας μεταφέρει στην αιωνιότητα. Είναι λοιπόν και αυτή μια καινούργια αρχή για τον καθένα μας. Είναι το πέρασμα σε μια άλλη πραγματικότητα. Την μοναδική και αιώνια πραγματικότητα.

     Γι’ αυτό μας προετοιμάζει ο γεννηθείς Χριστός. Η βάπτιση του Κυρίου λοιπόν και η μετά από αυτή θανάτωση του Ιωάννη του Προδρόμου και βαπτιστή, θα σημάνουν την έναρξη του διδακτικού έργου του Χριστού. Ο ενανθρωπίσας Κύριός μας, συνεχίζοντας με συνέπεια το έργο της σωτηρίας μας, αφήνοντας πίσω την Ναζαρέτ, που χαρακτηρίζεται ως τόπος καταγωγής Του, εγκαθίσταται στην Καπερναούμ.

       Το πρώτο λοιπόν κήρυγμά Του, όπως μας το διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, έχει δύο κύρια αξιολογικά χαρακτηριστικά. Το ένα καθορίζει την βάση της νέας ζωής του ανθρώπου. «Μετανοείτε», αυτή είναι η πρώτη λέξη. Οι σκέψεις μας, τα λόγια μας και οι πράξεις μας, δεν είναι άσχετα με ό,τι σκεπτόμαστε, πιστεύουμε, με ό,τι ενδόμυχα θέλουμε και στοχεύουμε. Όλα οργανώνονται και ετοιμάζονται στο μυαλό μας πριν γίνουν λόγος ή πράξη. Γι’ αυτό από εκεί, από τον νου μας, πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή, η μετάνοια. 

         Αλλάξτε λοιπόν, μας προτρέπει ο Κύριος, τον τρόπο που σκέπτεσθαι. Βάλλετε νέους στόχους στη ζωή σας. Μεταβάλλετε τα κριτήρια που κατευθύνουν τις σκέψεις σας πρώτα, και τις πράξεις σας, κατόπιν. Η αλλαγή αυτή θα φέρει την εσωτερική ανανέωση, την ουσιαστική μεταβολή και σαν συνέπεια και την ειρήνευση της ψυχής μας. Διορθώστε ακόμη την συμπεριφορά σας, και απέναντι στον πλησίον σας, που θα γίνει ο πρώτος αποδέκτης της αλλαγής σας, και μετά και στον Θεό σας, που σας παρακολουθεί και σας θέλει κοντά Του. 

     Το δεύτερο στοιχείο, χαρακτηριστικό της διαρκούς ετοιμότητας, της συνεχούς αγωνιστικής εγρήγορσης, που προσδίδει ζωντάνια στον ακόλουθο του Χριστού, στον χριστιανό, είναι η γνώση που προειδοποιητικά τονίζεται και αποδίδεται από ένα ρήμα. «Ήγγικε». Έφθασε ή μάλλον σχεδόν μας έχει αγγίξει η στιγμή. Ο διατιθέμενος χρόνος για την προετοιμασία μας, για την μετάνοια, δεν είναι απεριόριστος. Δεν έχουμε την δυνατότητα να καθορίσουμε την διάρκειά του, να αποφασίσουμε το τέλος του. «Η βασιλεία των ουρανών», όπου είναι ο προορισμός μας, η κατάληξη της προσωρινής αυτής ζωής είναι πολύ κοντά μας. Ο στρατιώτης που βρίσκεται στο φυλάκιό του, δεν γνωρίζει πότε είναι πιθανόν να έρθει ο εχθρός. Γι ΄αυτό, είναι άγρυπνος φρουρός με τα μάτια του ανοιχτά και το όπλο του έτοιμο. Αυτή την ετοιμότητα ζητά με την προειδοποιητική λέξη «ήγγικε». 

     Ας θυμηθούμε και τις μωρές παρθένες του ευαγγελίου που είχαν ξεμείνει από λάδι την ώρα που έπρεπε να βγουν να προϋπαντήσουν τον νυμφίο. Δεν ήταν έτοιμες. Δεν είχαν προβλέψει να εφοδιάσουν με λάδι τα λυχνάρια τους, αφού δεν γνώριζαν τον χρόνο άφιξης του νυμφίου. Σε κάθε στιγμή προβάλλει κάποια υποχρέωση να εκτελεσθεί, ένα καθήκον. Πάνω απ’ όλα η ανάγκη σωτηρίας της ψυχής μας. Κάθε στιγμή αντιμετωπίζουμε διλήμματα. Να κάνουμε αυτό ή το άλλο. Πολλές φορές αποφεύγουμε ή αναβάλλουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε, ακόμη και για τα πιο μικρά και εύκολα, πιστεύοντας ότι έχουμε καιρό, ή ότι δεν ευκαιρούμε, ή είμαστε κουρασμένοι. 

    Άμεση συνέπεια των παραλείψεων μας, ή της αναβολής καθηκόντων και υποχρεώσεων, είναι η πρόκληση άγχους με όλα τα παρεμφερή επιβαρυντικά, ακόμη και στην σωματική μας υγεία. «Ήγγικε η βασιλεία των ουρανών». Έχει φτάσει η ώρα. Δεν επιτρέπεται, αλλά ούτε και προβλέπεται οποιαδήποτε αναβολή. Συμπερασματικά απαιτείται η άμεση αντιμετώπιση του καθήκοντος της στιγμής. Γιατί η ζωή μας αποτελείται από μικρές στιγμές, ελάχιστης χρονικής διάρκειας. Και ασφαλώς ενώ αυτό ισχύει για κάθε σκέψη, λόγο ή πράξη, όταν πρόκειται για την ψυχή μας

 δεν επιδέχεται ούτε τη στιγμιαία αναβολή. «Μετανοείτε», τονίζει ο Κύριος, γιατί έφτασε η ώρα της βασιλείας των ουρανών, της προαιώνιας υπόσχεσης του Θεού και προσδοκίας των ανθρώπων. 

      Είμαστε έτοιμοι; Ας αναρωτηθούμε και ας εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητές μας και τον χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας και θα πετύχουμε. Ο Θεός σε όλη αυτήν την προσπάθεια θα βρίσκεται δίπλα μας, βοηθός μας, ενισχυτής μας. Φθάνει να τον προσκαλέσουμε και να του δώσουμε την πρωτεύουσα θέση στην ψυχή μας.

Καλή και ευλογημένη Χρονιά σε όλους!!!

*παρακάτω με ένα κλικ στο "διαβάστε περισσότερα" θα βρείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά τα Φώτα στο πρωτότυπο κείμενο και στην νεοελληνική του απόδοση...

Κυριακή μετά τα Φώτα

(Ματθ. δ' 12-17)

Πρωτότυπο κείμενο:

Ακούσας δε ότι Ιωάννης παρεδόθη ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. και καταλιπὼν την Ναζαρὲτ ελθὼν κατώκη σεν εις Καπερναοὺμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλὼν και Νεφθαλείμ· ίνα πληρωθή το ρηθὲν δια Ησαΐου του προφήτου λέγοντος· Γη Ζαβουλὼν και γη Νεφθαλείμ, οδὸν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαὸς ο καθήμενος εν σκότει φως είδεν μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς. Απὸ τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· Μετανοείτε· ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών.

Στο μεταξύ, άκουσε ο Iησούς πως συνέλαβαν τον Iωάννη κι αναχώρησε στη Γαλιλαία. Άφησε όμως τη Nαζαρέτ και ήρθε και εγκαταστάθηκε στην παράκτια Kαπερναούμ, στην περιοχή του Zαβουλών και του Nεφθαλείμ, έτσι που να βρει την εκπλήρωσή της η προφητεία του προφήτη Hσαΐα, που λέει:  «Στην πατρίδα του Zαβουλών και στην πατρίδα του Nεφθαλείμ, πάνω στον παράκτιο δρόμο, πέρα από τον Iορδάνη, στη Γαλιλαία που κατοικείται από εθνικούς, ο λαός που παρέμενε στο σκοτάδι είδε φως λαμπρό, και για κείνους που παρέμεναν σε τόπο και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε γι’ αυτούς».Aπό τότε άρχισε ο Iησούς να κηρύττει και να λέει: ‘’Mετανοείτε, γιατί έχει φτάσει η βασιλεία των ουρανών’’