ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ.

«...ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων δούλων τοῦ Θεοῦ «βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομόναχων, ἱεροδιακόνων, μοναχῶν καί πάντων τῶν ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης κεκοιμημένων εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάπων, γονέων, ἀδελφῶν καί συγγενῶν ἡμῶν» 

     Η ημέρα αυτή, το Ψυχοσάββατου της Απόκρεω, όπως και όλα τα Ψυχοσάββατα, ενταγμένα στο τυπικό της Εκκλησίας μας ή όχι, (κάντε κλικ στον σύνδεσμο για να δείτε παλαιότερο άρθρο μας με θέμα "Τα ψυχοσάββατα της Ορθοδοξίας" και να βρείτε όλες τις πληροφορίες γενικά για τα Ψυχοσάββατα) δηλώνουν περίτρανα το μεγαλείο της Ορθοδοξίας, που στην μέριμνα της για όλο το πλήρωμα της δεν λησμονεί και αυτούς που μπορεί να λείπουν από κοντά μας μα συγκαταλέγονται στην αριθμητική δύναμη του επουράνιου ποιμνίου του Χριστού μας.

     Συγκινητικές ήταν οι στιγμές, όπου καθώς έβγαινα από το πατρικό σπίτι μαζί με την μητέρα μου και ένα πιάτο κόλλυβο για να κατευθυνθούμε προς την μικρή εκκλησία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας και να τελέσω τον Εσπερινό της Παρασκευής της 13/2, της παραμονής του Ψυχοσάββατου και κατόπιν τα Τρισάγια στους κεκοιμημένους αδελφούς μας, αντάμωσα της γειτόνισσες μας, που και αυτές με ένα πιάτο κόλλυβα στα χέρια πήγαιναν στην εκκλησιά της Ενορίας τους, άλλες ανηφόριζαν στον Άγιο Γεώργιο και άλλες κατηφόριζαν προς την Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, ελάχιστος φόρος τιμής από εμάς τους ζωντανούς, αλλά και ανάψυξης και ανάπαυσης των ψυχών των οικείων μας, που προγεύονται από τώρα τα αγαθά της αιώνιας, αγαπητικής, μα δικαίας κρίσεως του Χριστού μας, που ως ποιμήν θα ξεχωρίσει τα ερίφια από τα πρόβατα, σύμφωνα με το ευαγγέλιο που θα ακούσουμε την επαύριο Κυριακή της Απόκρεω από τους ιερείς μας σε όλες τις εκκλησιές μας, όπου υπάρχει Ορθοδοξία.
     Γέμισε ο σολέας του ναού με τα στολισμένα πιάτα των κυριών μας, άλλα περίτεχνα, άλλα πιο απλοϊκά μα όλα φτιαγμένα με το μεράκι και την πίστη των καθημερινών ανθρώπων της μικρής συνοικίας μας, που αγωνίζονται μέσα σε εποχές επικίνδυνες και πονηρές να κρατήσουν και να διαδώσουν τις όμορφες παραδόσεις αυτού του ελληνορθόδοξου έθνους μας, που πάντα, αλλά ιδιαίτερα τελευταία, δέχεται έντονα τα πυρά της νέας τάξης πραγμάτων, της "θεΐκής" ύλης και μιας ενιαίας αθεϊστικής κοινωνίας πειθήνιων ανθρώπων χωρίς αξίες και ήθος, χωρίς ιστορία και παρελθόν, παρά μόνο το αβέβαιο παρόν και φυσικά το καταστροφικό μέλλον.
     Κατόπιν οι ιερείς του ναού, Χρυσόστομοι και οι δυό, ευλόγησαν τον καρπό του σίτου, ως σημάδι της ανάστασης, και οι κυρίες περιχαρείς άρχισαν να ανταλλάσσουν τα ευλογημένα κόλλυβα και τις εγκάρδιες ευχές για Καλό Παράδεισο στους κεκοιμημένους τους μέσα και έξω από τον ναό, στα σπιτικά τους, στην γειτονιά, σε όλους τους Ανθόκηπους για να γευτούν όλοι την νοστιμιά της χριστιανοσύνης μας μέσα από ένα κουπάκι κόλλυβο ευλογημένο, κομμάτι μιας εκκλησιαστικής παράδοσης που ανάγκη μεγάλη είναι πια να κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά που έρχεται και θα ζήσει ίσως μια δυσκολότερη πραγματικότητα σε ότι αφορά στην πίστη της στον Θεό, μια πραγματικότητα που ίσως η δημόσια εκδήλωση της δεν θα είναι πια αυτονόητο αγαθό.
     Το ίδιο επαναλήφθηκε και την επομένη το πρωΐ, Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, ανήμερα του Ψυχοσάββατου της Απόκρεω και ευχόμεθα, και προσευχόμεθα με την βοήθεια του Θεού, να επαναλαμβάνεται διαρκώς στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν και όχι να ξεχαστεί ή να παραμείνει ως ένα ελληνικό έθιμο, μα ως μια ιερά εκκλησιαστική παράδοσις ενός ελληνορθόδοξου έθνους με μυριάδες Αγίους για προστάτες, με την Παναγία μπροστάρισσα στους αγώνες του και τον Υιό της και Χριστό μας και κατά σάρκα Εγγονό των Αγίων προστατών της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, για ιδρυτή και θεμελιωτή της πίστης του.

Καλό παράδεισο και καλή ανάσταση στους κεκοιμημένους αδελφους μας!!! 

π. Χρυσόστομος Τελίδης