Αναρτήθηκε από
Όλοι μαζί μια νέα ελπίδα!
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα.
Είναι αρκετή μια παλάμη παιδική να αγγίξεις,
για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή!
Και ποιος μπορεί να πει το αντίθετο, όταν μια βραδιά στα μέσα του Ιούνη, αναπάντεχα και απροσδόκητα βρίσκεται αντιμέτωπος με τόσα παιδικά χαμόγελα, με τόσες ηλιαχτίδες, όταν ξεχειλίζει ένα απλό σχολειό μια μικρής συνοικίας των Ανθοκήπων της Ευκαρπίας, με τόση δημιουργικότητα και φαντασία από τους μαθητές και τους δασκάλους τους, που φώτισαν την ζωή μας και θα συνεχίζουν να την φωτίζουν μέσα σε αυτήν την κατήφεια των καιρών που ζούμε, μέσα στην τρικυμιά και την καταιγίδα του 21 ου αιώνα, μέσα στην κακία και στην απόρριψη κάθε ιδεώδους και καθετί ωραίου και ηθικού. 
Ποιος από όλους εμάς, που βρεθήκαμε στο ένα και μοναδικό 3ο Δημοτικό Σχολείο της γειτονιάς μας, την Πέμπτη της Αναλήψεως του Σωτήρος, 13η το βράδυ του Ιουνίου, μπορεί να μείνει ασυγκίνητος, ποιος μπορεί να μείνει απαθής στην σπίθα των παιδιών μας, που θα κάψει την ζωή που τους ετοιμάσαμε και δεν τους αρέσει, για να την ξαναφτιάξουν από την αρχή με την δική τους πολύχρωμη φαντασία, με μια αγκαλιά που θα τους χωρά όλους, με μια ίδια και απαράλλακτη "διαφορετικότητα" που δεν θα ξεχωρίζει κανέναν.
Οι μαθητές αυτού του υπέροχου Σχολείου μας, με την καθοδήγηση των καταπληκτικών δασκάλων τους, έφτιαξαν μια βραδιά για εμάς και μας την αφιέρωσαν απλόχερα όπως και τα λουλούδια που μας μοίρασαν σε κάποια στιγμή της γιορτής τους, χόρεψαν τους νεανικούς χορούς που εκφράζουν την παιδική ψυχή τους, όμως δεν παρέλειψαν με τον χορό τους, να μας δείξουν πως είναι ελληνόπουλα με ιστορία που την ζηλεύει όλος ο κόσμος.
Έτσι ξεκίνησαν με μοντέρνα τραγούδια και κινήσεις που φαντάζουν περίεργες σε εμάς τους μεγάλους και στην συνέχεια της διαδρομής της γιορτής τους για την λήξη αυτής της σχολικής χρονιάς, εναλλάσσονταν, στην μπερδεμένη και περίεργη στα δικά μας μάτια διήγηση τους αυτή, από το μοιρολόι του "Μενούση" στο "δεν θα δακρύσω πια για σένα" και από τον Ποντιακό χορό των μαχαιριών, στην γλυκιά φωνή του Ξυλούρη και το "Ήτανε μια φορά μάτια μου..."
Και οι εναλλαγές δεν είχαν τέλος αφού μετά από το λεβέντικο κρητικό "Πεντοζάλη" ακολουθούσε ο "Καλαματιανός", που έδινε την θέση του στο παιχνίδι και σε μια διαφορετική "σκυταλοδρομία Αποχαιρετισμού" για να αλλάξει ξαφνικά και πάλι όλο το σκηνικό και το προαΰλιο του σχολειού μας να θυμίζει αίθουσα χορού, όπου τα παιδιά της Ε΄τάξης χόρεψαν βάλς κάνοντας μας να ριγήσουμε από συγκίνηση και χαρά.
Από την σχολική γιορτή αυτή, δεν θα μπορούσε να λείψει και ο φωτογραφικός φακός της ιστοσελίδας του ναού μας (intheopatoron.blogspot.gr) και ο ιερέας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Ευκαρπίας, ιερομόναχος π. Χρυσόστομος Τελίδης, ο οποίος ήρθε να καμαρώσει τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου της εκκλησιάς του, αλλά και όλα τα παιδιά των Ανθοκήπων, που κάποια στιγμή για να του δείξουν την αγάπη τους, του γέμισαν την αγκαλιά με τα λουλούδια που είχαν στις παιδικές παλάμες τους, κάνοντας πράξη τους στίχους του όμορφου ποιήματος, που έβαλαν στο τέλος του προγράμματος της εκδήλωσης τους και που ξεκινά αυτό το άρθρο μας, ένα ποίημα που χάρισαν για όλους εμάς τα καταπληκτικά αυτά παιδιά, οι μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου, των Ανθοκήπων της Ευκαρπίας...
...Είναι αρκετή μια παλάμη παιδική να αγγίξεις,
για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή!
Καλό καλοκαίρι παιδιά...και ραντεβού τον Σεπτέμβρη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου