ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝΥΜΟ ΟΡΟΣ

Η Αγία Άννα μας άνοιξε την αγκαλιά της...

Από πέρυσι μας είχε υποσχεθεί ο ιερέας μας, πως θα μας συνόδευε σε ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος και μόλις κάναμε την λήξη των κατηχητικών μας συνάξεων, δεν του αφήσαμε κανένα περιθώριο, μα του το θυμίζαμε καθημερινώς.

Έτσι την Τρίτη 18η του Ιούνη και αφού ο π.Χρυσόστομος Τελίδης φρόντισε μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια του οδοιπορικού μας αυτού, ξεκινήσαμε για μια περιπέτεια, για ένα ταξίδι που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μας και θα το θυμόμαστε για πάντα.

Η Αναχώρηση μας:

Μια μικρή ομάδα τεσσάρων εφήβων, τριών από το ανώτερο κατηχητικό της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας και ενός από τα κατηχητικά της διπλανής Ενορίας, της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και φυσικά του π. Χρυσοστόμου, εφημέριου του ναού των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Ευκαρπίας, αλλά και κατηχητή μας από το 2010, που ιδρύθηκε η Νεανική Εστία μας, σύμφωνα με το πρόγραμμα αναχώρησε στις 5.00 το πρωΐ από τον ναό μας με κατεύθυνση το Άγιον Όρος και συγκεκριμένα την Σκήτη της Αγίας Άννης. Στις 7.30 φθάσαμε στην Ουρανούπολη όπου προμηθευτήκαμε τα Διαμονητήρια μας και κατόπιν επιβιβαστήκαμε στο μικρό ταχύπλοο "Μικρά Αγία Άννα" το οποίο θα μας πήγαινε στον προορισμό μας.

Η πρώτη στάση μας ήταν στην Δάφνη, το διοικητικό και εμπορικό λιμάνι του Αγίου Όρους και η πλέον απαραίτητη για την αναχώρηση ή την άφιξη όλων όσων επισκέπτονται το Περιβόλι της Παναγιάς. Μετά από μια ολιγόλεπτη στάση στο λιμάνι της Δάφνης και χωρίς άλλη καθυστέρηση συνεχίσαμε με το ταχύπλοο σκάφος, περνώντας ένα-ένα από όλα τα μοναστήρια της δεξιάς πλευράς της χερσονήσου του Άθου, την μονή της Γρηγορίου, του Διονυσίου, του Αγίου Παύλου, την Νέα Σκήτη και τέλος την Αγία Άννα.

1ος προορισμός μας:

Στον αρσανά, το λιμάνι δηλαδή, της Αγίας Άννας μας περίμενε απεσταλμένος από τον π.Νεκτάριο, με δύο μουλάρια, ένα για τα πράγματα μας και ένα για τον ιερέα μας, όπου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα μονοπάτια της ευλογημένης αυτής περιοχής από την μητέρα της Παναγίας, την "Γιαγιά", όπως την αποκαλούν στις συζητήσεις τους οι πατέρες των κελιών της Αγιαννανίτικης κοινότητας.

Ο μικρός Νίκος κρατούσε το μουλάρι του π.Χρυσοστόμου, ενώ ο Άνδρέας, ο μεγαλύτερος της παρέας, το δεύτερο μουλάρι με τα πράγματα μας, ο δε Βασίλης μαζί με τον Θοδωρή δεν χόρταιναν να βγάζουν φωτογραφίες για να θυμούνται αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία, μα και για να έχουν αποδεικτικά στοιχεία πως πραγματικά υπάρχει ένας τέτοιος τόπος και δεν τον φαντάστηκαν, ένας τόπος όπου η φύση θυμίζει πίνακα ζωγραφικής, η ατμόσφαιρα σε μεθά με τις μυρωδιές της και σε οδηγεί στην απόλυτη ηρεμία, η δε παρουσία του Θεού είναι αδιαμφισβήτητη σε κάθε βήμα.

Μετά από μισή ώρα πεζοπορία στα ανηφορικά μονοπάτια της Αγίας Άννας, φθάσαμε στο κελί της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, όπου μας περίμενε με μια κανάτα δροσερό νερό και κεράσματα ο π.Νεκτάριος της αδελφότητος των Ανανναίων, μας καλωσόρισε και μας έδειξε τα κελιά μας, όπου θα καταλύαμε. Αμέσως μετά προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι του κελιού τις παλιές εικόνες του τέμπλου, φιλοτεχνημένες από τους πατέρες της αδελφότητας των Ανανναίων, με την πασίγνωστη ιδιαίτερη δυτικότροπη τεχνοτροπία, εικόνες που κοσμούν μέχρι σήμερα τις εκκλησίες όλου του Ελλαδικού χώρου αλλά και του εξωτερικού και ακούσαμε από τον γέροντα π.Νεκτάριο την μεγάλη και παλιά ιστορία του κελιού, αλλά και ιστορίες των μοναχών της Σκήτης της Αγίας Άννας που σκάλισαν με την περπατησιά τους τα κακοτράχαλα σκαλοπάτια και τα δύσβατα μονοπάτια της, αλλά και συμβουλές και παραινέσεις του για την ζωή μας στον "κόσμο", όπως αποκαλούν την εκτός Αγίου Όρους περιοχή, οι αγιορείτες μοναχοί στις μεταξύ τους συζητήσεις.

2ος προορισμός μας:

Αφημένοι πια και χαλαρωμένοι από κάθε κοσμική έννοια και ξεχνώντας οποιαδήποτε παλαιότερη χρονική δέσμευση, ενταχθήκαμε στο πρόγραμμα του κελιού και ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγίες του γέροντα, που περιελάμβαναν φαγητό και ξεκούραση, ενώ στις 5.00 το απόγευμα θα κάναμε τον Εσπερινό μας και θα ανηφορίζαμε στο Κυριακό της Αγίας Άννας, το μέρος δηλαδή όπου όλοι οι μοναχοί της Σκήτης μαζεύονται την Κυριακή για την Θεία Λειτουργία, για να προσευχηθούμε και να προσκυνήσουμε τον αμύθητο θησαυρό της Σκήτης, το ιερό λείψανο της "Γιαγιάς", όπως την ονομάζουν οι μοναχοί της, σαν να πρόκειται για ένα δικό τους οικείο, αγαπημένο τους πρόσωπο, το δεξί πόδι της Αγίας Άννας, που μαζί με τον Άγιο Ιωακείμ, τους Αγίους και Δικαίους Θεοπάτορες, έφεραν στο κόσμο την σωτηρία του, την Παναγία Μητέρα του Χριστού και του κόσμου ολάκερου.

Προσκυνήσαμε και ακούσαμε την ιστορία και αυτού του αγιασμένου τόπου, με ξεναγό μας τον π.Διονύσιο των Καρτωναίων, που εκτελούν χρέη "Δικαίου",υπευθύνου δηλαδή της Σκήτης της Αγίας Άννας αυτήν την χρονική περίοδο, κατόπιν οι πατέρες μας πρόσφεραν καφέ, λουκούμι και τσίπουρο κατά την αγιορείτικη παράδοση, απολαύσαμε την δύση του ηλίου από την αυλή του Κυριακού, ευχαριστήσαμε τους πατέρες της Συνοδείας για την φιλοξενία, τους αποχαιρετήσαμε, πήραμε την ευχή τους και κατόπιν τον δρόμο της επιστροφής. Ελαφρύ φαγητό, Απόδειπνο και κατόπιν ύπνο είχε το πρόγραμμα, αφού αξημέρωτα στις 4.00 , έπρεπε να ξυπνήσουμε για να αρχίσουμε τις πρωϊνές Ακολουθίες, τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία που θα τελούσε ο δικός μας ιερέας, ο π.Χρυσόστομος.

3ος προορισμός μας:

Έτσι και έγινε και αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία ακολούθησε καφές και λιτό πρωϊνό στο όμορφο μπαλκόνι με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου πελάγους. Αργότερα ακολούθησε μια επίσκεψη στο κελί του Παπαγιάννη για να τον γνωρίσουμε και να πάρουμε την ευχή του, που βρισκόταν λίγα μέτρα μακρύτερα, για να επιστρέψουμε και πάλι, να μαζέψουμε τα πράγματα μας, να αποχαιρετήσουμε και να ευχαριστήσουμε τον π.Νεκτάριο για την άψογη φιλοξενία και τα καλά του λόγια και κατόπιν έχοντας την ευχή του για όπλο στην περιήγηση μας, να πάρουμε τον κατηφορικό και εύκολο πια δρόμο προς τον αρσανά της Αγίας Άννας, αναζητώντας το κελί του Αγίου Ελευθερίου των Βουλευτηρίων, όπου μας περίμενε ο π.Χριστόδουλος.

4ος προορισμός μας:

Όταν φθάσαμε στο κελί ο γέροντας ήταν στην κουζίνα και μαγείρευε, έτσι μας υποδέχθηκε με τα παραδοσιακά αγιορείτικα κεράσματα μια παρέα νεαρών προσκυνητών από την Καβάλα, που θα έφευγε αργότερα το μεσημέρι. Κουβεντάσαμε για λίγο μεταξύ μας περιμένοντας τον γέροντα ο οποίος σε λίγο κατέφθασε καλωσορίζοντας και συνοδεύοντας μας στο εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου για να προσκυνήσουμε. Κατόπιν μας έδειξε τα κελιά μας και αφού τακτοποιηθήκαμε πήγαμε να τον βοηθήσουμε στην κουζίνα για το μεσημεριανό φαγητό.

Το μεσημέρι το πρόγραμμα έλεγε ξεκούραση και στις 5.00 το απόγευμα Εσπερινό, μετά ο γέροντας μας μοίρασε τα διακονήματα μας, τις δουλειές δηλαδή που έπρεπε να κάνει ο καθένας, μέχρι το σούρουπο όπου έξω στο μπαλκόνι και κάτω τους τους τεράστιους φοίνικες, σήμα κατατεθέν των Βουλευτηρίων, κάναμε το Απόδειπνο μέχρι που έδυσε εντελώς ο ήλιος, σημάδι πως έπρεπε να μαζευτούμε και νωρίς να κοιμηθούμε, αφού στις 4.00 το πρωί θα ξεκινούσαν οι Ακολουθίες και λίγο πριν το πρώτο πρωϊνό φώς, η Θεία Λειτουργία, όπου θα τελούσε και πάλι ο π. Χρυσόστομος.

Ο γέροντας, πρόθυμος και γελαστός πάντα νουθετούσε και συμβούλευε τα παιδιά, που δεν χόρταιναν τις διηγήσεις του είτε για την ιστορία του σπιτιού, ή για την Αγία Άννα, την ώρα που τον βοηθούσαν στην προετοιμασία του φαγητού, στο στρώσιμο του τραπεζιού, την ώρα του καφέ και του χαλαρώματος. Καμιά φορά γινόταν και αυστηρός, άλλες φορές περιπαικτικός και απόμακρος, μα πάντα με την πατρική αγάπη που ανέδυε από κάθε ψίθυρο, από κάθε κουβέντα του.

Η επόμενη ημέρα, η Πέμπτη, κύλησε ήσυχα με τις Ακολουθίες να διαδέχονται η μια την άλλη, με τα διακονήματα στο σπίτι, στον κήπο και στον μικρό ναό, όπου μαζί με τον π. Χρυσόστομο μέσα στο ιερό και εμάς στον υπόλοιπο ναό, καθαρίσαμε με μεγάλη επιμέλεια και τακτοποιήσαμε, πάντα βέβαια με το άγρυπνο βλέμμα και τις οδηγίες του γέροντος Χριστοδούλου, που μας έδωσε ευλογία να πάμε και στο εργαστήριο του κελιού για να δούμε από κοντά την παρασκευή και τυποποίηση του εκλεκτού θυμιάματος του κελιού του Αγίου Ελευθερίου, ή αλλιώς των Βουλευτηρίων, μέχρι να φθάσει στους ναούς και στα εικονοστάσια των σπιτιών μας.

Ένας μοναχός της συνοδείας του π. Χριστοδούλου, μας εξήγησε τα πάντα, δείχνοντας μας τα μυστικά για την παρασκευή του καλού αγειορίτικου θυμιάματος, μάλιστα μας άφησε και δουλέψαμε μαζί του, επίσης μας εξήγησε πως με αυτόν τον τρόπο, το εργόχειρο της παρασκευής του θυμιάματος δηλαδή, καταφέρνει το κελί και βγάζει τα απαραίτητα για να μπορεί να καλύπτει τα έξοδα του αλλά και για την φιλοξενία τόσων επισκεπτών που έρχονται για να προσκυνήσουν την χάρη της "Γιαγιάς" του Αγίου Όρους, της Αγίας Άννας και πρέπει να βρουν ένα φιλόξενο κατάλυμα για να ξεκουραστούν, να κοιμηθούν και κατόπιν να συνεχίσουν την περιήγηση τους.

Την Παρασκευή, ημέρα της αναχωρήσεως μας, μετά την Θεία Λειτουργία, μαζέψαμε τα πράγματα μας και καθίσαμε μαζί με τον γέροντα και την συνοδεία του, τον πατέρα Χρυσόστομο και τα παιδιά της ακολουθίας του, στο όμορφο και φιλόξενο μπαλκόνι του κελιού, όπου συζητώντας πέρασε η ώρα και το πλοίο άρχισε να φαίνεται πια ανοιχτά στην θάλασσα, σημάδι πως έπρεπε να ξεκινήσουμε για τον αρσανά.

Τα συναισθήματα μας:

Λύπη, χαρά, δέος, ευλάβεια, συγκίνηση, ευγνωμοσύνη, ήταν μερικά από τα συναισθήματα που είχαμε στην καρδιά μας παίρνοντας την ευχή του γέροντα και αποχαιρετώντας τον για να γυρίσουμε πίσω στον "κόσμο", πλήρεις ψυχικών αποθεμάτων που θα χρειαζόμασταν για να αγωνιστούμε τον αγώνα τον καλό, να δώσουμε ο καθένας από την μεριά του την δική του μάχη. Όμως δεν φύγαμε όλοι. Ο Ανδρέας, ο οποίος σε λίγες ημέρες θα παρουσιαζόταν στο στρατό, ζήτησε ευλογία από τον γέροντα να παραμείνει λίγες ημέρες ακόμα και αφού συμφώνησε και ο π. Χρυσόστομος και οι γονείς του, τον πήραμε μαζί μας στο καράβι μέχρι τα Καυσοκαλύβια, τον επόμενο αρσανά που βρίσκεται στην πορεία μας και μετά τον αφήσαμε στην Αγία Άννα και πάλι και στην επίβλεψη του γέροντα π. Χριστοδούλου, μέχρι την Δευτέρα.

Η Επιστροφή μας:

Με έναν λιγότερο στην παρέα μας λοιπόν, συνεχίσαμε το οδοιπορικό της επιστροφής, ο π. Χρυσόστομος, έχοντας όλη την ευθύνη του προσκυνήματος μας αυτού, ο Νίκος, έχοντας τις ανησυχίες της δύσκολης εφηβείας του, ο Βασίλης με τα ατελείωτα ερωτηματικά που απορρέουν από την νεότητα του και ο μικρός Θόδωρος με την τεράστια βαλίτσα του, που έσερνε μέσα στα κακοτράχαλα αγιορείτικα μονοπάτια, που στην αρχή τον πειράζαμε γι'αυτήν, ίσως τελικά όμως να αποδείχθηκε λίγη ούτως ώστε να χωρέσει τις εμπειρίες και την ευλογία που αποκομίσαμε όλοι μας γνωρίζοντας ένα και μόνο κομμάτι της Αγιορείτικης Αδελφότητας, την Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννας.

Το καράβι μας έφθασε αργά και βασανιστικά μέχρι το λιμάνι της Δάφνης, όπου οι υπάλληλοι έλεγξαν τις αποσκευές μας στο Τελωνείο και από εκεί συνεχίσαμε με άλλο καράβι περνώντας από ένα-ένα όλα τα μοναστήρια μέχρι την Ουρανούπολη και την επανένταξη μας στην καθημερινότητα και σε έναν κόσμο που μακράν απέχει από αυτόν του Αγίου Όρους και των νόμων που διέπουν αυτό το ευλογημένο κομμάτι γης από την Παναγία μας, αυτό που δικαίως οι πατέρες που εγκαταβιώνουν εκεί το ονομάζουν "ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΆΣ".

Οι ευχές μας:

Η Αγία Άννα να οδηγεί τα βήματα μας, να φυλά τα παιδιά μας και να λύνει με την μεγάλη παρρησία που έχει στον Εγγονό της, αφού είναι η κατά σάρκα "Γιαγιά" του Χριστού μας, τα δεσμά της ατεκνίας στα ζευγάρια που προστρέχουν προσευχητικά στην χάρη της και στον Ιερό Ναό μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Ευκαρπίας στην δυτική Θεσσαλονίκη.

Το μικρό πανηγυράκι μας:

Την 25η Ιουλίου, ημέρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την Κοίμηση της Αγίας Άννης, τελείτε μικρή Πανήγυρις στον Ναό μας, με Πανηγυρικό Εσπερινό και Αρτοκλασίες την παραμονή, από τις Άννες που γιορτάζουν στην γειτονιά μας και στο τέλος τελείται η Ιερά Παράκληση της, ενώ ανήμερα της εορτής και φέτος θα τελεστεί Πανηγυρικά η Θεία Λειτουργία και αμέσως μετά θα τελέσουμε και Αγιασμό εν όψη της συνέχισης των έργων αποπεράτωσης του ναού μας επάνω, που αρχίζουν και πάλι με γοργούς ρυθμούς. Στο τέλος όλων των πανηγυρικών Ακολουθιών, θα διαβάζετε από τους ιερείς μας στο μικρό παρεκκλήσι της Παναγίας, που βρίσκεται μέσα στην κατακόμβη του ναού μας, η ιδιαίτερη ευχή της Αγίας Άννας, για την λύση της ατεκνίας των ζευγαριών που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν. *Το επόμενο από αυτό το πανηγύρι είναι και το μεγαλύτερο Πανηγύρι της Ενορίας μας, την 9η Σεπτεμβρίου, για την εορτή της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης.

Σας περιμένουμε όλους...

*παρακάτω θα δείτε ένα μικρό βίντεο, με την ανάβαση μας από τα μονοπάτια της Σκήτης της Αγίας Άννας προς το κελί της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, όπου μας περίμενε ο π.Νεκτάριος...

Στα μονοπάτια της Σκήτης της Αγίας Άννας.