Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ. +475 μ.Χ. (4/3)

 Ὑπηρέτης θήρ τῷ Γερασίμῳ γέρας, Θῆρας παθῶν κτείναντι πρίν λῆξαι βίου. Τῇ δέ τετάρτῃ Γεράσιμος βιότοιο ἀπέπτη.

Ε ί δ η σ ι ς : 

Το βράδυ της Καθαρής Τρίτης, 4 Μαρτίου 2025, ανήμερα της εορτή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, και προς τιμήν του Αγίου της επόμενης ημέρας, του Αγίου Γεωργίου του εκ Ραψάνης, από τις 8.30 μ.μ. έως τις 12.30 π.μ. θα τελεσθεί η 1η σαρακοστιανή Αγρυπνία στην Ενορία μας και μάλιστα στο όμορφο Παρεκκλήσι του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, του Τιμίου Προδρόμου, ενώ κατά την διάρκεια της, θα τεθούν στον νάρθηκα του ναού μας σε προσκύνηση, μαζί την εικόνα του Αγίου Γεωργίου του εκ Ραψάνης που εορτάζει, αποτμήματα και του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη (4/3) αλλά και δυο εκ των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων (9/3) τα οποία και θησαυρίζονται στην εκκλησιά μας.

Ευχόμαστε Καλή Αγρυπνία &...

Τη 4η του μηνός Μαρτίου μνήμην επιτελούμεν του Οσίου πατρός ημών Γερασίμου του εν Ιορδάνη.

      Ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης γεννήθηκε στη Λυκία τον 5ο αιώνα μ.Χ. 

(...και όχι, όπως μας πληροφορεί ο συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου, την εποχή του Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου τον 7ο μ.Χ. το οποίο δεν φαίνεται και -πολύ πιθανό !!!)  

από ευσεβείς και ταπεινούς γονείς και εκ βρέφους αφιερώθηκε στον Θεό. Σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την αίρεση των Μονοφυσιτών παρασυρόμενος από τους οπαδούς του αιρετικού ψευδοπατριάρχη Θεοδοσίου, φανατικού μονοφυσίτου Αιγύπτιου μοναχού, ο οποίος κατά την απουσία του Πατριάρχη Ιουβεναλίου (422 - 458 μ.Χ.) βοηθούμενος και υπό της βασιλίσσης Ευδοκίας, προ της μεταστροφής της στα ορθόδοξα δόγματα, κατόρθωσε να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων και να προβεί σε ανεκδιήγητες σκληρότητες επί είκοσι μήνες (451 - 453 μ.Χ.). Ακόμη κι αυτός ο πανίερος ναός της Αναστάσεως έγινε θέατρο απερίγραπτων σκηνών και επιπλέον η ταραχή εξαπλώθηκε ανά την Παλαιστίνη.

   Οι Μονοφυσίτες όπως γνωρίζουμε, δεν παραδέχονται ότι στο πρόσωπο του Χριστού έχουν ενωθεί η θεία και η ανθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως», αλλά ισχυρίζονται ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε την ανθρώπινη φύση Του και επομένως ο Χριστός έχει μόνο μια φύση.

    Γρήγορα όμως ο Όσιος Γεράσιμος κατάλαβε το λάθος του, επειδή ήταν άνθρωπος με καλή προαίρεση και ταπεινό φρόνημα. Είχε την καλή συνήθεια να επισκέπτεται και να συμβουλεύεται για πνευματικά αγιασμένους ανθρώπους. Από ένα λόγιο ασκητή που ονομαζόταν Ευθύμιος και ασκήτευε στην έρημο του Ρουβά, διδάχθηκε την αλήθεια και για τις δύο φύσεις του Χριστού, κατάλαβε το λάθος του και επέστρεψε και πάλι στην Εκκλησία.

     Στην συνέχεια εκάρη το 451 μ.Χ. μοναχός στην έρημο του Ιορδάνου, όπου ασκήθηκε στην ησυχία. Αργότερα, όταν συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλοί μοναχοί, οι οποίοι ζητούσαν την φωτισμένη καθοδήγησή του, ίδρυσε κοινοβιακή μονή κοντά στην πόλη Βαϊθαγλά.

     Ο Όσιος Γεράσιμος ήταν αυστηρός, αλλά μόνο στον εαυτό του. Στους άλλους ήταν ευπροσήγορος και επιεικής. Έτρωγε λίγο, όσο χρειαζόταν για να συντηρείται στη ζωή, και κοιμόταν επίσης πολύ λίγο. Μάλιστα δίδασκε ότι όποιος θέλει να ζήσει περισσότερο πρέπει να κοιμάται λιγότερο, διότι ο πολύς ύπνος κάνει το σώμα τρυφηλό και άρα ανίσχυρο στους κόπους και ευάλωτο στις ασθένειες.

    Η διδασκαλία του Οσίου Γερασίμου για τον ύπνο είναι ουσιαστικά λόγος για την άσκηση. Με τον περιορισμό του ύπνου και την εγκράτεια συνηθίζει η σάρκα (το σαρκικό φρόνημα) να υποτάσσεται στο πνεύμα. Με την άσκηση και την αδιάλειπτη προσευχή, ιδίως με την μονολόγιστη ευχή, το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον με» ο νους συγκεντρώνεται στο χώρο της καρδιάς, 

που είναι η φυσική του θέση και αποκτά αδιάλειπτη μνήμη του Θεού.

     Τόσο πολύ απέκτησε την οικείωση προς τον Θεό ο Όσιος Γεράσιμος και προστάτεψε το «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν» των Αγίων, ώστε δάμασε και τα άγρια θηρία και έκανε πολλά θαύματα. Απέκτησε μάλιστα και υπηρέτη ένα όνο, για να μεταφέρει νερό, καθώς πόσιμο νερό βρισκόταν σε απόσταση. Κάποια φορά, κι ενώ το λιοντάρι κοιμόταν, έμποροι που περνούσαν έκλεψαν τον όνο. Και επειδή ο Όσιος υποπτεύθηκε ότι το λιοντάρι έφαγε τον όνο, το τιμώρησε να μεταφέρει εκείνο το νερό. 

Ώσπου, μια μέρα, όταν ξαναπέρασαν οι έμποροι από το ίδιο το σημείο, το λιοντάρι αναγνώρισε τον κλεμμένο όνο και τον επέστρεψε σώο στον Όσιο. Εκείνος τότε το απάλλαξε από το έργο αυτό και το άφησε να γυρίσει στο βουνό. Και όταν ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη, το λιοντάρι ήρθε και πέθανε πάνω στον τάφο του.

     Όταν στις 19 Ιανουαρίου του 473 μ.Χ. κοιμήθηκε ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας, ο Όσιος Γεράσιμος είδε σε όραμα κατά τη στιγμή που προσευχόταν στη Λαύρα, το τέλος του Οσίου.
Αυτό αναφέρεται στη διήγηση του Αγίου Κυριακού του Αναχωρητού, ο οποίος συνόδευσε τον Όσιο Γεράσιμο στην κηδεία του μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας.

     Δύο χρόνια μετά το τέλος του Οσίου Ευθυμίου, το 475 μ.Χ. επί Πατριάρχη Ιεροσολύμων Αναστασίου Α΄ (458 - 478 μ.Χ.) ο Όσιος Γεράσιμος κοιμήθηκε με ειρήνη. Την διαδοχή της Λαύρας ανέθεσε στους συνασκητές αυτού Στέφανο και Βασίλειο.

     Σήμερα απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας, ενώ για το μοναστήρι του, όπου ασκήτεψε ο όσιος βρίσκεται στην έρημο του Ιορδάνη...

...για το οποίο και η ιστοσελίδα μας, 

σας παραθέτει τις παρακάτω πληροφορίες...

Ιερά Μονή 

Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη

      Το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου βρίσκεται στην έρημο του Ιορδάνη. Είναι κοντά στην Ιεριχώ, που κατοικείται σήμερα κυρίως από Αράδες Παλαιστίνιους. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται μισογκρεμισμένο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί κοντά είναι το ακριβές σημείο του ποταμού Ιορδάνη, όπου βαφτίστηκε ο Χριστός. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, είναι η Νεκρά Θάλασσα, στο μέρος που βρίσκονταν οι αρχαίες πόλεις Σόδομα και Γόμορρα.
      Το μοναστήρι βρίσκεται τετρακόσια περίπου μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θάλασσας. Γι’ αυτό εκεί η ζέστη είναι αφόρητη, ενώ το καλοκαίρι και οι βροχές το χειμώνα ελάχιστες. Το μοναστήρι υψώνεται μεγαλόπρεπο. Είναι σήμερα μια όαση, που διακόπτει το μονότονο και άχαρο τοπίο της απέραντης ερήμου. 

Ο προσκυνητής ξεκουράζεται στους φιλόξενους χώρους του, ξεχνά την άμμο και τις πέτρες της ερήμου και φέρνει στο νου του τα ένδοξα χρόνια του μοναχισμού, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

      Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι, πάνω σε αμμόλοφους, υπάρχουν μερικές σπηλιές.Σε μια απ’ αυτές λέγεται ότι έζησε η οσία Μαρία η Αιγύπτια ή η Αγία Φωτεινή.

      Το μοναστήρι περιτριγυρίζεται από πανύψηλα τείχη και μεγάλη σιδερένια πόρτα. Μπαίνοντας στο μοναστήρι, στα αριστερά, βρίσκεται μικρή εκκλησία αφιερωμένη στη φυγή στην Αίγυπτο. Είναι η σπηλιά όπου, κατά την παράδοση, φιλοξενήθηκε η Παναγία με το Χριστό βρέφος και τον Άγιο Ιωσήφ, όταν έφευγαν στην Αίγυπτο.

      Η παράδοση λέει ότι η άγια οικογένεια έμεινε σ’ αυτή τη σπηλιά μια νύχτα. Εδώ είχε το λημέρι του ένας αρχιληστής. Αυτός είπε στους άλλους ληστές να μην πειράξουν αυτή την οικογένεια, διαφορετικά θα είχαν να κάνουν μαζί του. Τη νύχτα η Παναγία έλουσε το Χριστό. Το νερό που έμεινε, που ήταν πεντακάθαρο, το πήρε η γυναίκα του ληστή και έλουσε το άρρωστο παιδί της. Αμέσως το παιδί έγινε καλά. Λέγεται ότι αυτό το αγόρι ήταν ο ληστής που σταυρώθηκε στα δεξιά του Χριστού και πήγε στον Παράδεισο…

     

Ο χώρος γύρω από το μοναστήρι είναι μια όαση. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες του ηγουμένου και τη βοήθεια των πιστών, η μονότονη και κατάξερη έρημος παραχωρεί τη θέση της στο πράσινο. Έτσι εδώ ξεκουράζεται και η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου, έξω από το μοναστήρι υπήρχαν μόνο λίγες φοινικιές. Σήμερα όλος ο χώρος σφύζει από ζωή και ξεκουράζει τον κουρασμένο επισκέπτη.

Τραγούδι για τον Άγιο Γεράσιμο 

από τον Παντελή Θαλασσινό.

      Ακούστε μέσα από την σημερινή ανάρτηση της ιστοσελίδας μας, η οποία είναι αφιερωμένη στον  Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, και ένα όμορφο τραγούδι με τον τίτλο  "Ν΄αγαπάς", από την όμορφη φωνή  του Παντελή Θαλασσινού, σε Στίχους του  Νίκου Βελιώτη και μουσική του ίδιου του Παντελή Θαλασσινού. 

      Ένα τραγούδι που για λόγους άγνωστους έχει συνδεθεί στην κοινή γνώμη με τον Όσιο Γεράσιμο του Ιορδάνη. Εμάς μας άρεσε και έτσι το εντάξαμε μέσα στο αφιέρωμα μας για τον Άγιο Γεράσιμο 

(...κάντε ένα κλικ πάνω στους στίχους για να δείτε το βίντεο με το τραγούδι αυτό !!!)

Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα, 

τους γνωστούς και τους άγνωστους τόπους, 

τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα, 

και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους. 

Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα, 

τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια. 

Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα 

φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια, 

ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι 

τη δική σου γαλήνη και κείνα 

που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε, 

και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα. 

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς ἐρήμου οἰκήτωρ, Ἀσκητῶν ἀκροθίνιον, καί ἀγγελικῆς πολιτείας ἀναδέδειξαι ἔσοπτρον, τοῦ Πνεύματος τή αἴγλη λαμπρυνθεῖς, Γεράσιμε Ὅσιων καλλονή διά τοῦτο θεραπεύεις διαπαντός, τούς πίστει ἐκβοώντας σοι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σοῦ, πάσιν ἰάματα.

                         

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  

Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

(κάντε κλικ και ακούστε το από την φωνή του Αρχιμανδρίτη Νικοδήμου Καβαρνού)

Χριστώ εκ νεότητος, ακολούθησας πιστώς, ζωήν την ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς. Γεράσιμε Όσιε. συ γαρ εν Ιορδάνου, διέλαμψας τη χώρα, θήρα καθυποτάσσεις, τη στερρά σου ασκήσει. Χριστός γαρ ον εδόξασας, λαμπρος σε εθαυμάστωσε.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ὡς ἀστήρ οὐράνιος ἐξανατείλας, ἱερῶς ἐφαίδρυνας, τῶν ἀρετῶν σου τῷ φωτί, τοῦ Ἰορδάνου τήν ἔρημον, Ὅσιε Πάτερ, θεόφρον Γεράσιμε.

Κάθισμα

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας, πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος, καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ, ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς, διά τοῦτο, θεοφόρε, σέ εὐσεβῶς τιμῶμεν καί βοῶμεν· Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.