ΙΙ) Η Δ' ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ.

Σχετική εικόνα

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται

τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου.

Την 4η Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ψάλλεται στους Ιερούς Ναούς όλης της Ορθοδοξίας, η Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών.

Σε αυτήν την Στάση του Ακαθίστου Ύμνου ακούγονται οι έξι και τελευταίοι Οίκοι του ποιήματος αυτού. Σε όλους αυτούς, αν προσέξουμε, θα δούμε πως υμνείτε η Μητέρα του Θεού και είναι έκδηλο και οφθαλμοφανές πως οι παρομοιώσεις αλλά και τα καλολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τον ποιητή, οι οποίοι και εξάρουν την αγιότητα της και την δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται όλο και περισσότερες, όλο και πιο δυνατές.

Καταλήγοντας ζητούμε μέσα από την θεόπνευστη πένα του δημιουργού αυτού του υπέροχου ύμνου προς την Παναγία μας, ο οποίος ποιητής άγνωστος παραμένει μέχρι τις μέρες μας, ή δεν είμαστε σίγουροι για το πρόσωπο του, να είναι πάντα κοντά μας, συντροφιά και βακτηρία σε όλους εμάς που ζητούμε την προστασία και την αγάπη της, να σκεπάζει τα σπιτικά, να βοηθά τα παιδιά μας, να αγκαλιάζει αγαπητικά τους οικείους και τους φίλους μας, να πρεσβεύει στον Υιό της για την χώρα μας και να του μεταφέρει τις αγωνίες και τις θυσίες μας, να αγωνίζεται για τα δίκαια της πατρίδας μας, να μας μαθαίνει τα ιδανικά, το ήθος και τις θυσίες των χιλιάδων Αγίων και των μυριάδων Μαρτύρων της Εκκλησίας και της Πίστης μας, χαρακτηριστικά τα οποία να φυλά αμείωτα αλλά και να τα αυξάνει για το καλό όλων των Ορθοδόξων χριστιανών.

Όμως κάτι το ξεχωριστό έχει αυτή η Παρασκευή της 24ης Μαρτίου του 2023, γιατί είναι και η παραμονή της μεγάλης Θεομητορικής εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου η Παναγία μας έλαβε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, τον "ταχυδρόμο του Θεού" το χαρμόσυνο και σωτήριο μήνυμα της ενανθρωπήσεως του Λόγου Του, με τον ερχομό του Μονογενούς Υιού Του.

Αλλά αυτή η Παρασκευή, είναι και η παραμονή της επετείου της ενάρξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, μια μέρα κατά την οποία επέλεξαν οι μετέπειτα ήρωες αυτού του τεράστιου αγώνα για την Ελευθερία, να ξεκινήσει η απελευθέρωση του Γένους μας, γιατί βαθιά στην ψυχή τους πίστευαν πως η Παναγία θα σταθεί αρωγός και προστάτης...η "Ελευθερώτρια", στην νικητήρια μάχη που θα έδιναν σε λίγο...όπως και έγινε!!!

Ας προσέξουμε όμως και ας εμβαθύνουμε σε έναν ξεχωριστό στίχο της τελευταίας αυτής Στάσης των Χαιρετισμών που λέει:

"Ύμνος ἅπας ἡττᾶται

τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου."

Ὁ στίχος αυτός θέλει νά μᾶς πεῖ, πώς ὅποιον ὕμνο καί ἄν ποῦμε, ὅποια δοξολογία καί ἄν τῆς προσφέρουμε, δέν εἶναι τίποτε, δέν πιάνει τίποτε μπροστά στό μέγεθος τῆς καλοσύνης της, στό πλῆθος τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν της καί τῆς εὐσπλαχνίας της. Ὅ,τι καί νά τῆς ποῦμε, ὅσο καί ἄν τήν ὑμνήσουμε εἶναι πολύ λίγο καί μικρό μπροστά στήν μεγαλοσύνη της. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά ὑμνήσουμε ἐπάξια αὐτήν, πού ἐδόξασε καί τίμησε ὁ Θεός, μέ τό νά τήν κάνει μητέρα τοῦ Υἱοῦ του. Μποροῦμε άραγε νά μετρήσουμε τήν ἄμμο, πού βρίσκεται στό χεῖλος τῆς θαλάσσης; Μποροῦμε νά μετρήσουμε τά ἀστέρια ψηλά στόν οὐρανό; Ὄχι, γιατί τότε θα μας πιάσει ἴλιγγος . Μποροῦμε νά μετρήσουμε τίς σταγόνες τῆς βροχῆς; Ἀδύνατον δεν εἶναι; Ἔ, τόσους πολλούς ὕμνους ἄν προσφέρουμε στήν Παναγία, καί πάλι δέν κάνουμε τίποτε.

Δέν κάνουμε κάτι ἀντάξιό της. Δέν τῆς προσφέρουμε κάτι ἀνάλογο ἀπέναντι σ᾿ ἐκεῖνα πού ἡ Παναγία μᾶς προσέφερε.

Τί ἔκανε γιά εμᾶς ἡ Παναγία; Τά πάντα!!! Ἔφερε τόν Θεό στήν γῆ. Ὁδήγησε τούς ἀνθρώπους στόν οὐρανό. Ἔφερε σ᾿ ἐμᾶς τό μέγα ἔλεος, δηλαδή τόν Χριστό. Ἔφερε τόν σωτήρα τοῦ κόσμου. Ἄνοιξε τόν παράδεισο. Μεσιτεύει καί πρεσβεύει μέρα-νύχτα γιά μᾶς. Ἄν θά σωθοῦμε, θά σωθοῦμε ἐξ αἰτίας της. Εἶναι λοιπόν τόσο μεγάλες καί τόσο πολλές οἱ εὐεργεσίες της πρός τήν ἀνθρωπότητα, ὥστε ὅ,τι καί ἄν κάνουμε, δέν εἶναι ἀντάξιό της, ἄξιο ὅσων ἐκείνη ἔκανε. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε ἐπάξια νά τήν ὑμνήσουμε, ἔστω καί ἄν ἀκόμη ἔχουμε στόμα ἀγγελικό.

    Αὐτό πάλι δέν σημαίνει, ὅτι ἐμεῖς δέν θά κάνουμε τήν προσπάθειά μας νά ὑμνοῦμε καί νά τιμοῦμε τήν Κεχαριτωμένη, τήν εὐλογημένη ἐν γυναιξί. Καί μάλιστα, ἀφοῦ δέν μποροῦμε μέ λόγια, ἀφοῦ ἀδυνατοῦμε μέ τούς ὕμνους, ἄς προσπαθήσουμε μέ τήν ζωή μας, μέ τά ἔργα καί τίς πράξεις μας. Λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
"Τιμή ἁγίου, μίμησις ἁγίου",
συμπληρώνει και ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός:
"νά τιμῶμεν τήν Δέσποινά μας Θεοτόκο μέ νηστεῖες, προσευχή καί καλά ἔργα."
Θέλουμε να τιμήσουμε την Παναγία ή έναν ἅγιο σωστά, ας μιμηθούμε τήν ζωή τους.

Στό πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου του Αδελφοθέου, ένα Ευαγγέλιο που η Εκκλησία δεν το περιέλαβε στην λατρεία της όμως δεν παύουμε από αυτό να αντλούμε πάμπολλες πληροφορίες για την άγνωστη ζωή της Παναγίας σε μικρή ηλικία αλλά και των γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας, των δικών μας Αγίων, τις αρχικές δοκιμασίες με την ατεκνία τους και την πλήρη αποκατάστασή τους από τον Θεό με το Θείο Δώρο της Γεννήσεως της Θεοτόκου και της γεφύρωσης του ουρανού με την γη, διαβάζουμε λοιπόν,

ὅτι ἡ Παναγία νήστευε, προσευχόταν, ἔκαμνε ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἐλεημοσύνες καί ὄχι μόνο αὐτά.

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ο συγγραφέας του Μεγάλου Κανόνος, λέει, ὅτι στό ὄρος τῶν ἐλεῶν πήγαινε ἡ Παναγία καθημερινῶς καί προσευχόταν. Στόν τόπο ἐκεῖνο ὅπου προσευχόταν καί ἔκαμνε τίς μετάνοιές της οἱ πλάκες βαθούλωσαν. "Ἔφαγε" τίς λίθινες πλάκες, τίς "έτριψε" μέ τά γόνατά και τις "ἔλιωσε" με την ζεστή και δυνατή προσευχή της.

Ἡ Παρθένος ἦταν πεντακάθαρη καί στό σῶμα καί στήν ψυχή ἀπό κάθε τί πού μολύνει τήν σάρκα καί τό πνεῦμα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς, ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε τήν ἀειπάρθενο, θά πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε σοβαρά, γιά νά μήν μολύνουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μας μέ ἁμαρτωλές ἡδονές, τό στόμα μας μέ λόγια ρυπαρά, τήν διάνοιά μας μέ ρυπαρούς λογισμούς, τά μάτια μας μέ πονηρά θεάματα και γιαυτόν τον λόγο πιστεύω πως η Εκκλησία μας έβαλε τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου μέσα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Ἔλεγε πάλι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ὅτι στό Ναό τοῦ Σολομῶντος εἶχαν βάλει δίχτυα στίς πόρτες καί στά παράθυρα, γιά νά μήν μπαίνουν μέσα στό Ναό τά διάφορα ἔντομα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς πρέπει νά προσέχουμε και να κοντρολάρουμε τίς αἰσθήσεις μας, γιατί ἀπό αὐτές μπαίνουν μέσα μας οἱ διάφοροι πειρασμοί. Οἱ αἰσθήσεις μας γίνονται οἱ δίοδοι, οἱ πόρτες διά τῶν ὁποίων μπαίνει μέσα μας ἡ ἁμαρτία καί μολύνει τήν καρδιά μας.

Βέβαια οι πειρασμοί είναι δυνατοί, είναι ελκυστικοί, είναι όμορφοι και σαγηνευτικοί, και που να αντέξει η άμυνα μας όλον αυτόν τον πόλεμο. Όμως δεν ήμαστε απροστάτευτοι. Είμαστε πλέον στα μέσα της Σαρακοστής και η Εκκλησία μας προτάσσει "όπλα" βαριά και αποτελεσματικά για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του διαβόλου.

Τις Εικόνες των Αγίων της Εκκλησίας μας αρχικά, την Κυριακή Α΄ των Νηστειών "της Ορθοδοξίας", τον Άγιο Γρηγόριο Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τον Παλαμά, την Β' Κυριακή των Νηστειών, τον Σταυρό του ιδρυτού της Χριστού μετά, την Κυριακή Γ΄ των Νηστειών "της Σταυροπροσκυνήσεως", τον Άγιο Ιωάννη, συγγραφέα της Κλίμακος την Δ' Κυριακή των Νηστειών και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία την Ε' Κυριακή των Νηστειών, μα και τις υπόλοιπες Κυριακές του Τριωδίου και της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέσα από τα Μυστήρια της, μας δίνει τα Ιερά Ευχέλαια της Σαρακοστής

(όπως και αυτό το Ιερατικό Ευχέλαιο που τελέσαμε εδώ στον Ιερό Ναό μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, την Τρίτη που μας πέρασε, της 21ης Μαρτίου του 2023, στις 6.00 μ.μ. οπότε και οι ιερείς μας μνημόνευσαν όλα τα ονόματα που μας φέρατε..."είς ίασιν ψυχής τε και σώματος")

την Εξομολόγηση, τις σαρακοστιανές Ακολουθίες της, τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τα Μεγάλα Απόδειπνα καθημερινά, τους κυριακάτικους Κατανυκτικούς Εσπερινούς, τον Μεγάλο Κανόνα, την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου...

(...που μαζί με την μεγάλη Εθνική εορτή της παλιγγενεσίας του Έθνους μας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, που προ πέρυσι εορτάσαμε και τα 200 χρόνια από την έναρξη της μεγάλης αυτής εξέγερσης ενάντια στον Τούρκο κατακτητή και την απελευθέρωση της Ελλάδος (1821-2021) αλλά και πέρυσι, μια χρονιά που θυμηθήκαμε, με κάθε δυνατό τρόπο, τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, βιώνοντας οι συμπατριώτες μας την προσφυγιά, την φτώχια, τον ξεριζωμό, εγκαταλείποντας τις πατρογονικές εστίες τους και ερχόμενοι στην Μητροπολιτική Ελλάδα, όχι πάντα κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, (1922-2022) αυτές οι δυο επέτειοι ενώνουν τον Έλληνα και τον κάνουν ανίκητο και "ζωντανό" ανά τους αιώνες)

...την οποία και το Σάββατο αυτό, της 25ης Μαρτίου του 2023 θα εορτάσουμε πανηγυρικά, τόσο εδώ στον ναό μας με επίσημη Δοξολογία, όσο και στους ναούς όλης της Ελλάδος, με καταθέσεις στεφάνων και μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις και πόσες ακόμα εορταστικές εκδηλώσεις για την Διπλή αυτή Εορτή, της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού...του απανταχού Ελληνισμού!!! και για το τέλος, αλλά και το κυριότερο όλων, μας προτάσσει το γλυκό πρόσωπο της Παναγίας, της ίδιας της Μητέρας του Χριστού μας, με την όμορφη και λαοφιλή Ακολουθία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, δηλαδή το σύνολο του Ακαθίστου ύμνου.

Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα..."πολεμοφόδια" στην φαρέτρα τους οι χριστιανοί, σήμερα που έχουμε περάσει ήδη τα μέσα της Σαρακοστής, ατενίζουμε με χαρά την Ανάσταση του Κυρίου μας, που αρχίζει να αχνοφαίνεται στον χρονικό, τοπικό αλλά και ιδεατό ορίζοντα μας, γνωρίζοντας όμως πως αυτή η Ανάσταση θα πρέπει να περάσει υποχρεωτικά μέσα και από την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και της Σταύρωσης Του, όπως ακριβώς και η ζωή μας,

όπου σε αυτήν όλοι εμείς οι πιστοί, επιδιώκοντας διακαώς τον Παράδεισο, την "θέωση" και την ανάσταση μας, ξέρουμε πως όλα αυτά θα επιτευχθούν μόνο μέσα από τον πόνο, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τον αγώνα μας και φυσικά μόνο μέσω της Θεοτόκου μητέρας του Κυρίου μας και Παναγίας κόρης των Αγίων μας, του Ιωακείμ και της Άννας, του "παππού" και της "γιαγιάς" του Υιού της και Χριστού μας.

Καλή δύναμη στους αγώνες σας!!!

(οι περισσότερες φωτογραφίες που στολίζουν το σημερινό άρθρο της ιστοσελίδας μας, είναι από την φιλόξενη κατακόμβη μας. Αυτή που μας φιλοξένησε επί μια δεκαετία. Για να μην λησμονούμε ποτέ από που ξεκινήσαμε και που..."καταλήξαμε"!!!)