Αναρτήθηκε από
και η πνευματική "ακοή" μας.
Ο Χριστός, όπως διασώζεται στα Ευαγγέλια, έκανε πολλά θαύματα για να δείξει στους ανθρώπους ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν και ότι αυτά είναι προμηνύματα της νέας ζωής, την νέας πνοής, που έφερε στον κόσμο. Τα θαύματα ήταν απόδειξη και της μεσσιανικής Του ιδιότητος, πέρα από την αγάπη που έδειχνε στους ανθρώπους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές.
Στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της 8ης Αυγούστου 2021, θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάνει δύο θαύματα. Στο ένα θεράπευσε δύο τυφλούς, οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και είδαν τα δημιουργήματα του Θεού. Στο άλλο θαύμα θεράπευσε έναν κωφό, του οποίου η κώφωση ήταν συνέπεια μιας δαιμονικής κατάστασης και δεν ήταν απλώς μια σωματική ασθένεια. Και στα δύο αυτά θαύματα βλέπουμε την θεραπεία δύο σωματικών αισθήσεων, της οράσεως και της ακοής.
Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Το σώμα του έχει διάφορες αισθήσεις μεταξύ των οποίων είναι η αίσθηση της οράσεως και η αίσθηση της ακοής. Με την όραση μπορούμε να βλέπουμε την δημιουργία του Θεού, αλλά και να κινούμαστε με ευχέρεια, και με την ακοή μπορούμε να ακούμε και να συνεννοούμαστε με τους ανθρώπους. Τι θα ήμασταν αν δεν είχαμε αυτές τις δύο σημαντικές αισθήσεις! Οι άνθρωποι που τις στερούνται καταλαβαίνουν την αξία τους, αν και ο Θεός τους δίνει πολλή δύναμη για να ξεπερνούν το πρόβλημά τους. Πάντως, οι αισθήσεις αυτές μας βοηθούν πολύ στην ζωή μας, να κινούμαστε, να εργαζόμαστε, να διαβάζουμε, να ακούμε και να συνομιλούμε με τους ανθρώπους. Αν μελετήσουμε από πλευράς ανατομίας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και οι δύο αυτές αισθήσεις θα εκπλαγούμε από την σοφία του Θεού που τις κατασκεύασε. Οι τελειότεροι φωτογραφικοί φακοί και τα τελειότερα ακουστικά μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας δεν μπορούν να φθάσουν την τελειότητα με την οποία λειτουργούν αυτές οι δύο σωματικές αισθήσεις. Θα πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό για την μεγάλη αξία τους και διότι μας έδωσε αυτήν την ευλογία.
.jpg)
Συγχρόνως θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι, εκτός από τις σωματικές αισθήσεις, υπάρχουν και οι πνευματικές αισθήσεις. Πέρα από την σωματική όραση υπάρχει και η πνευματική όραση, η όραση του νου με την οποία κανείς μπορεί να δει την δόξα του Θεού. Με τα σωματικά του μάτια βλέπει την δημιουργία του Θεού, ενώ με τα πνευματικά του μάτια βλέπει το Φως του Θεού. Και πέρα από την σωματική ακοή υπάρχει και η πνευματική ακοή και έτσι ο άνθρωπος μπορεί να ακούει και τους κτιστούς, αλλά και τους άκτιστους ήχους. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» (Ματθ. ια , 15). Δοξάζουμε τον Θεό για την σωματική όραση και ακοή, αλλά θα πρέπει με τον αγώνα μας, την προσευχή μας, την όλη εκκλησιαστική, λειτουργική ζωή μας, την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, την ενοριακή συνείδηση μας...την οποία ίσως να πρέπει να αυξήσουμε στην Ενορία μας (..."ενοριακή συνείδηση" σημαίνει να θέλουμε όλη η εκκλησιαστική λειτουργική και λατρευτική ζωή μας να κινείται μέσα στην Ενορία μας, να βαπτιζόμαστε, να παντρευόμαστε, ακόμα και να πεθαίνουμε, όταν θελήσει να μας πάρει ο Θεός, να τελούμε τα Μνημόσυνα και τα Τρισάγια για τους κεκοιμημένους οικείους μας, αλλά και όλα τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες, μέσα στην δική μας Ενορία, συμμετέχοντας ενεργά στο πρόγραμμα της) να αποκτήσουμε και την πνευματική όραση και την πνευματική ακοή. Από την στέρηση αυτών των πνευματικών αισθήσεων πάσχουμε και υποφέρουμε, γιατί δεν μπορούμε να δούμε το Θεό και δεν μπορούμε να ακούσουμε το θέλημά Του. Λόγω της ελλείψεως αυτών των πνευματικών αισθήσεων υποφέρουμε πολύ στην ζωή μας.
Και το αποτέλεσμα της πνευματικής τύφλωσης και κώφωσης μας είναι απτό και είναι υπολογίσιμο και μετρήσιμο πια, γιατί στην καθημερινότητα μας και το βλέπουμε και το ακούμε με τις σωματικές αισθήσεις που μας έδωσε ο Δημιουργός μας. Και ποιο είναι αυτό το αποτέλεσμα; Είναι η έλλειψη της θρησκευτικής πνευματικότητας μας, η οποία και αλλοίωσε την κοινωνία μας, που υπέκυψε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής, αλλά και κοινωνικής κρίσης των αξιών μας, μα και της περίεργης διαχείρισης τους από τους ανθρώπους που επιλέξαμε να μας εκπροσωπούν χρόνια τώρα. Τα δυο τελευταία χρόνια δε, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού παραδόθηκε πια, σε κάθε λογής εξευτελισμό, ειδικά η Εκκλησία μας, αλλά και συνολικά η χώρα μας, η περήφανη κάποτε Ελλάδα μας. Οικονομικοί εξευτελισμοί με μισθούς και συντάξεις πείνας, με carital control, ατελείωτες ώρες εργασίας με μηδαμινή αμοιβή, το κράτος μας να ισορροπεί μεταξύ νόμου και παρανομίας, συνταγματικά δικαιώματα να καταπατούνται και η διοίκηση του, η δικαστική και εκτελεστική να βρίσκεται σε σύγκρουση, ή να εφαρμόζεται δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο, ενώ να μην μπορεί πια κανείς να δώσει στους πολίτες του την αίσθηση της ασφάλειας, να του δώσει εγγυήσεις για την σωματική, οικονομική και κοινωνική πρόοδο και ευημερία του.
Τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό, η Υγεία, η Παιδεία να φυλλορροούν, τα ιδεώδη, τα ήθη, οι παραδόσεις και τα έθιμα μας, τα σύμβολα της πατρίδας μας, οι θεσμοί, έννοιες για τις οποίες στο παρελθόν, χύθηκε το αίμα των προγόνων μας, να είναι παρωχημένες ιδέες και αναχρονιστικές, η Εκκλησία του Χριστού μας, ανυπεράσπιστη πια, να διώκεται, να υπόκειται σε βανδαλισμούς και διασυρμό, η αναφορά στην Αγία Τριάδα του Ελληνικού Συντάγματος να τίθεται σε αμφισβήτηση, να γίνονται περίεργες και αδιαφανείς συμφωνίες μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους, να εμπαίζονται οι λειτουργοί ιερείς της, ενώ οι χριστιανοί, σχεδόν όλοι οι Έλληνες δηλαδή, το 99% των βαπτισμένων Ορθοδόξων, να έχουν γίνει στόχαστρο, μέσα στο ίδιο τους το "σπίτι", εσωτερικών και εξωτερικών, τζιχαντιστών, ισλαμιστών, τρομοκρατών, "αντι" εξουσιαστών, αναρχικών,
Από την άλλη πάλι το κράτος μας φάνταζε ως μια παραλυμένη μηχανή, γεμάτο περίεργες ιδεοληψίες, ήταν φοβισμένο, τρομαγμένο, τρομοκρατημένο θα έλεγα, κάνοντας το καθετί, ή μη κάνοντας απολύτως τίποτε σε αρκετές των περιπτώσεων, για να μην εξαγριώσει την εγχώρια, αλλά και εξωτερική τρομοκρατία που έχει ζήσει στο πετσί της, η Ευρώπη, η Ασία και η Αμερική τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στις μέρες μας αυτό συνεχίζει να υφίσταται με αμείωτη ένταση, ενώ τώρα το αίσθημα αυτό της τρομοκρατίας και της ανασφάλειας, μοιάζει να πλησιάζει απειλητικά και την χώρα μας.
Την τελευταία εβδομάδα, η πατρίδα μας βιώνει και μια εθνική περιβαλλοντική καταστροφή από την φωτιά που ξέσπασε στο μεγαλύτερο μέρος της πατρίδος μας και κατατρώει στο πέρασμα της, δάση, σπίτια, νοικοκυριά επιχειρήσεις, χωρίς ευτυχώς να θρηνούμε απώλειες ανθρωπίνων ζωών, παρά την επικινδυνότητα της κατάστασης που επικρατεί. Οι πυροσβέστες μας, οι εθελοντές από παντού, ο στρατός, η αστυνομία, το λιμενικό, η αεροπορία, αλλά και οι απλοί πολίτες, οι οποίοι ρίχτηκαν στην μάχη με τις φλόγες και στους οποίους αξίζουν τα συγχαρητήρια, η συμπαράσταση και η αγάπη μας, όλοι ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν το κακό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την δύναμη του Έλληνα όταν αυτός είναι ενωμένος. 
Ας ζητήσουμε όμως, επιστρατεύοντας στο έπακρο την πνευματική όραση και την ακοή μας, στις οποίες και επικεντρώνεται το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, και στις προσπάθειες μας να σβήσουμε τις πυρκαγιές που κατατρώγουν το βιός μας και την κληρονομιά που θα πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας, ας προσθέσουμε, ας επικαλεστούμε και την βοήθεια του Θεού στις προσευχές μας, ας παρακαλέσουμε την Παναγιά μας στις Παρακλήσεις που τις κάνουμε καθημερινά τώρα τον Δεκαπενταύγουστο που γιορτάζει, να γίνει πρεσβευτής και εγγυήτρια δύναμη της ασφάλειας και της ευημερίας μας στον μονάκριβο Υιό της, μαζί με την παρρησία των γονιών της, των δικών μας Αγίων, του Ιωακείμ και της Άννας μας, στον Εγγονό τους και Χριστό μας. 
Ας ενώσουμε αυτήν την Κυριακή τις προσευχές μας, για να δώσει δύναμη και κουράγιο ο Χριστός μας, που και σήμερα αναστήθηκε εδώ μπροστά στα μάτια της καρδιάς μας, γεγονός που το ακούσαμε με τα αυτιά της ψυχή μας, στους πυρόπληκτους αδελφούς μας, που έχασαν το βιός τους και τις περιουσίες τους, που βασανίστηκαν μέσα στις φλόγες. Και ας το κάνουμε αυτό, όπως όλοι εμείς οι χριστιανοί γνωρίζουμε καλύτερα, φίλοι και ενορίτες, αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, με θέρμη και ενότητα, με μια ζωντανή και δυνατή προσευχή που θα επιφέρει το θαύμα, ένα θαύμα που τόσο χρειαζόμαστε και καμιά φορά δεν ξέρουμε πως να το ζητήσουμε, όντας "τυφλοί" και "κωφοί" μέσα στην δίνη της καθημερινότητας μας.
Ο Χριστός όμως, φιλεύσπλαχνος και στοργικός Πατέρας, μας συγχωρεί όλους για τα ατοπήματα μας, εξακολουθεί και σήμερα, παρ' όλη την κατάντια μας, δια της Εκκλησίας Του, να κάνει τέτοια θαύματα, δηλαδή να θεραπεύει την πνευματική τύφλωση και την πνευματική κώφωση του άρρωστου ανθρώπου. Ένα τέτοιο οφθαλμοφανές θαύμα, άραγε,
δεν είναι και τα "Θυρανοίξια" του επάνω περίλαμπρου και όμορφου Ναού μας, που στο παραπέντε προλάβαμε να τελέσουμε τον Οκτώβριο του 2019, πριν μας πνίξει η πανδημία, ο κορωνοϊός της και τα "υποκείμενα νοσήματα" του, αλλά και η βαριά σκιά του, που ακόμα ρυθμίζει τις ζωές μας, την καθημερινότητα μας, ακόμα και το λειτουργικό πρόγραμμα των Ιερών Ναών μας; Στο Θαύμα Του ελπίζουμε και το Θαύμα Του επιδιώκουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στην αγκαλιά Του, στην Εκκλησία Του την Κυριακή στην Ανάσταση Του, το θαύμα αυτό το παίρνουμε από το Κοινό Ποτήριο κατά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και του ανταποδίδουμε την αγάπη Του με την Θεία Ευχαριστία στην Θεία Λειτουργία, το γευόμαστε από το αντίδωρο, από τον Αγιασμό, το αισθανόμαστε από την ευχή του παπά της Ενορίας μας, από την εκπλήρωση του τάματος μας,
την προσκύνηση των εικόνων και των Ιερών Λειψάνων, από την λαμπάδα που αφήνουμε στο προσκεφάλι της Παναγιάς μας για τις Παρακλήσεις της τώρα στον Δεκαπενταύγουστο, την καντήλα που θα ανάψουμε με το λαδάκι που θα φέρουμε, το κρασί για την Θεία Κοινωνία, τα λουλούδια ή τα χρήματα που θα αφήσουμε στα καλαθάκια του Ναού της γειτονιάς μας για να στολίσουμε την εικόνα της Θεοτόκου, που βρίσκεται την περίοδο αυτή στο κέντρο της εκκλησίας αλλά και της καρδιάς μας...το δάκρυ που γοερά θα χύσουμε κατά την εξομολόγηση και την συγχώρεση ή το επιτίμιο που θα πάρουμε από τον πνευματικό μας, αν και εφόσον χρειαστεί. Και τότε θα ακούσουμε και εμείς τον Χριστό να μας λέει τα ίδια λόγια που λέει στους δύο τυφλούς και στο κουφό που του φέρνουν, στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της Ζ΄ εβδομάδος του Ματθαίου, μπροστά Του...
..."Κατά τήν πίστιν ὑμῶν
γενηθήτω ὑμῖν."
γενηθήτω ὑμῖν."
Το Θαύμα της Ενορίας μας...
Θαύματα δεν έπαψαν, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι, διαδικτυακοί και μή, και δεν θα πάψουν να γίνονται ποτέ μέσα στις Ορθόδοξες εκκλησιές μας. Ίσως όχι τόσο συχνά και όχι τόσα πολλά, ίσως όχι τόσο κραυγαλέα, όπως γινόταν τότε αυτά που περιγράφονται από τους τέσσερις Ευαγγελιστές και συγκεκριμένα του Ματθαίου στο σημερινό Ευαγγέλιο. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και η δική μας εκκλησιά. Αρχικά η προσωρινή μα όμορφη κατακόμβη που μας φιλοξένησε για μια δεκαετία και προσωρινά στέγασε αντάξια τις λατρευτικές και λειτουργικές μας ανάγκες μέχρι βέβαια την μερική αποπεράτωση του επάνω Ιερού Ναού μας, που τώρα χτίζουμε με πολύ αγάπη από επάνω της, μεγαλόπρεπο και περίλαμπρο, για να στεγάσουμε επάξια και όπως τους ταιριάζει τους Αγίους προστάτες μας, τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα. Και μιλώ για το θαύμα των Θυρανοιξίων του, που έγιναν με κάθε μεγαλοπρέπεια κατόπιν συνεννοήσεως με την Ιερά Μητρόπολη μας, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως και τις ευλογίες του τοπικού Επισκόπου μας, κ. κ Βαρνάβα,
Το μεγάλο θαύμα της τεκνογονίας.
Θαύμα, δεν είναι πως με την ευχή της Αγίας Άννας "δια την λύσιν εκ των δεσμών της ατεκνίας και της στειρότητος", που διαβάζεται εκ των ιερέων του Ναού μας μέσα στο μικρό προσκυνητάρι της τρίχρονης Παναγίας μας, είτε στις Ιερές Παρακλήσεις μας κάθε Τρίτη, στους προστάτες των άτεκνων ζευγαριών και της οικογένειας,τους Αγίους Θεοπάτορες, τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, είτε τις Κυριακές μετά την Θεία Λειτουργία, τόσα ζευγάρια έλαβαν την ευλογία της τεκνοποιΐας και έρχονται πλέον με τα παιδιά τους να ευχαριστήσουν τους Αγίους μας για την μεσιτεία τους, μαζί με αυτήν της Παναγίας κόρης τους, στον Εγγονό τους Χριστό;
Το θαύμα της συνέχισης των εργασιών οικοδόμησης του ναού μας, αλλά & των Θυρανοιξίων του.
Θαύμα, δεν είναι, όπως και παραπάνω περιγράψαμε, πως σε αυτήν την δύσκολη εποχή, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σ΄ αυτήν την φτωχή Ενορία με τα τόσα προβλήματα, χτίζεται το σπίτι των Αγίων μας, η μικρή εκκλησιά μας, και μάλιστα είναι ήδη εν λειτουργία μετά τα Θυρανοίξια του, το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019, επιτρέποντας σε όλους μας να μπορέσουμε να φύγουμε από αυτήν την κατακόμβη που μας φιλοξένησε από το 2007, και δίνοντας στους Ανθοκηπιώτες, αλλά και στους ενορίτες και στους προσκυνητές και στους επισκέπτες και στους δωρητές την ευκαιρία, να τιμήσουμε σε αυτήν την μεγαλόπρεπη και υπέργεια επιτέλους εκκλησία μας, τους Αγίους προστάτες μας και να τους πανηγυρίσουμε όπως τους αξίζει;
Το θαύμα της φιλανθρωπίας.
Θαύμα δεν είναι πως με το "τίποτε" και χωρίς καθόλου πόρους, οι αποθήκες μας στην κατακόμβη του Ιερού Ναού μας, όπου στεγάζεται πια από τον Οκτώβριο του 2019 και τα Θυρανοίξια του το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας, είναι πάντα γεμάτες τρόφιμα και ρούχα και παιχνίδια, και οι κυρίες της διακονίας μας, ακόμα και σήμερα, μέσα σε αυτήν την κατήφεια και τον μαρασμό, την ανέχεια και την απόλυτη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αλλά και την πανδημία, μπορούν και τα μοιράζουν ισομερώς στους αναγκεμένους και ταλαιπωρημένους Ενορίτες μας;Το θαύμα της νεότητας.
Θαύμα, δεν είναι, που η Ενοριακή Νεανική Εστία μας, η "Ιθάκη" μας, όπως τα ίδια τα παιδιά την ονόμασαν το "στέκι" τους αυτό, έχει μαζέψει στην αγκαλιά της πάνω από εκατό κατηχητόπουλα, τώρα μάλιστα που της ανήκει και ολοκληρωτικά η κατακόμβη αφού η εκκλησία μας μετακόμισε επάνω; Μια κατακόμβη όπου εκεί έχει σύγχρονη αίθουσα παιχνιδιών με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και internet
και άλλα τελευταίαςπαίζουν εδώ στην ταπεινή εκκλησιά μας, ακόμα και τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, που έχει την δική της Ενοριακή ποδοσφαιρική ομάδα,
τους "Θεοπάτορες",
δύο φορές χρυσή Πρωταθλήτρια και μια φορά Δευτεραθλήτρια στο Μητροπολιτικό Πρωτάθλημα μας, με δική της ρομποτική ομάδα, τους "Ρομποπάτορες",
με πέντε κύπελλα σε αντίστοιχες πανελλήνιες, ακόμα και παγκόσμιες διοργανώσεις, όπως το FLL GRECCE της LEGO και με πολλές ακόμα τιμητικές διακρίσεις, που κάνει συχνά εκδρομές, εκδηλώσεις, γιορτές, παιχνίδια, θεατρικά και τόσα άλλα, και όλα αυτά με μηδαμινά ή και καθόλου έσοδα από πουθενά, αλλά με πολύ-πολύ αγάπη; Όσο βέβαια ο κορωνοϊός μας αφήνει να χαρούμε τα κατηχητικά μας δια ζώσης και όχι διαδικτυακά όπως τελευταία γίνονται οι σαββατιάτικες συνάξεις μας.
Το θαύμα της μεγάλης και "όμορφης" αγάπης μας
στον Ιωακείμ και στην Άννα.
στον Ιωακείμ και στην Άννα.
Θαύμα δεν είναι πως κάθε 9η του Σεπτέμβρη (μάλιστα φέτος για τέσσερις ημέρες θα γιορτάσουμε τους Αγίους μας, 6, 7, 8 & 9 Σεπτέμβρη 2021 σύμφωνα με το εορταστικό πρόγραμμα που σε λίγο καιρό από τώρα θα δείτε μέσα από την ιστοσελίδα μας ή στις προθήκες του Ναού μας)
στο μεγάλο Πανηγύρι των Αγίων μας, να μαζεύονται εδώ στο μεγάλο προαΰλιο του Ναού μας πάνω από δύο χιλιάδες ή και περισσότεροι πιστοί προσκυνητές, πανηγυριστές και επισκέπτες; Θαύμα δεν είναι που λες και τους καλούν εδώ οι ίδιοι οι δικοί μας Άγιοι Προστάτες, οι Άγιοι και Δίκαιοι Θεοπάτορες, ο Ιωακείμ και η Άννα, να έρθουν να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα και την Εικόνα τους και να 
γνωρίσουν από κοντά τα έθιμα και τις παραδόσεις μας, θαύμα δεν είναι που θέλουν το πανηγύρι τους "μέγα" να γίνεται τις μέρες αυτές και να μπλέκει όμορφα η λατρευτική και προσευχητική ζωή της Ενορίας μας, που έχει Αγρυπνίες, που έχει Ιερές Παρακλήσεις, Ευχές για την τεκνοποίηση, Πανηγυρικούς Εσπερινούς, Αρτοκλασίες, Θείες Λειτουργίες, τον Επίσκοπο μας, κ.κ Βαρνάβα,
που έρχεται τις ημέρες εκείνες να μας ευλογήσει και να χαρεί με την χαρά της γιορτής μας, με την ζωντάνια των νέων, τα παραδοσιακά τραγούδια και τους χορούς, τα συγκροτήματα των Συλλόγων μας, το γλέντι, το φαγητό και την διασκέδαση; Και πάλι για φέτος όσο μας επιτραπεί από τον πιο "ανίερο", τον πιο "ανευλαβή" και "ασεβή" ιό έχει γνωρίσει το πανελλήνιο, που κατάφερε και σταμάτησε τα πάντα στο πέρασμα του.Αν όλα αυτά δεν είναι μικρά θαύματα, τότε τι είναι;
Σε εμάς απομένει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας αλλά και του σώματος μας ορθάνοιχτα και να βλέπουμε αυτά τα μικρά ή μεγάλα θαύματα, να έχουμε τα αυτιά μας τεντωμένα και έτοιμα, για να ακούσουν τα λόγια του ιερέα εδώ στην μικρή Ενορία μας, να είμαστε δίπλα του και να τον βοηθούμε στο δύσκολο έργο του.
Και τότε η Ενορία μας θα ανθίσει, δικαιολογώντας απόλυτα το όνομα "Ανθόκηποι" της περιοχής που βρίσκεται, η υπόγεια μέχρι τον Οκτώβριο του '19 εκκλησιά μας, που δεσπόζει σήμερα ψηλά στα 15 μέτρα ύψος και από το ολοκαίνουργιο καμπαναριό μας σημάνει τις καμπάνες του στα 23 μέτρα, από όπου και ηχούν γλυκά μέσα στα αυτιά μας, θα μας φιλοξενεί όλους μας για αιώνες και η γειτονιά μας θα ομορφύνει, θα χαίρεται με την πρόοδο των παιδιών της και τα προβλήματα των ανθρώπων όλο και θα λιγοστεύουν. 
Και αν κάποιοι ενοχλούνται από αυτόν τον ευλογημένο "θόρυβο" αυτής της προόδου, από τον ιερό "κρότο" αυτής και της αγάπης που έχουμε μεταξύ μας, από την εύηχη "φασαρία" της εκκλησιάς που συνεχίζεται να χτίζετε στην γειτονιά μας μέχρι πλήρους αποπερατώσεως της, για τους Αγίους προστάτες τους, αν πειράζονται, αν σκανδαλίζονται και αν δαιμονίζονται...πολύ λίγοι είναι αυτοί ευτυχώς, από τον "ήχο" που κάνουμε όλοι οι ενορίτες από κοινού, διοργανώνοντας πανηγύρια για να τιμήσουμε όπως τους πρέπει, την "γιαγιά" και τον "παππού" της Ορθοδοξίας μας, εμείς και αυτούς τους αγαπούμε. ίσως και περισσότερο αφού συνενορίτες μας είναι, τους θέλουμε μαζί μας και προσευχόμαστε να δουν και αυτοί, αυτό που βλέπουμε εμείς, να γευθούν μαζί μας, τα δώρα που τους δίνει ο Χριστός μας, να ακούσουν και αυτοί, αυτό που ακούμε και εμείς, να αισθανθούν παράλληλα με εμάς, την ευτυχία της πραγματικής ζωής, να μυρίσουν τα άνθη της συνοικίας των Ανθοκήπων, που άνθισαν στην Ενορία τους.Καλή και ευλογημένη Κυριακή...
Καλή Παναγιά σε όλους!!!
*παρακάτω δείτε αν θέλετε και το κυριακάτικο Ευαγγέλιο σε πρωτότυπο κείμενο,
αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
της Κυριακής Z´ Ματθαίου 2021 (Ματθ. θ´ 27-35)
(μετά την εορτήν της Μεταμορφώσεως)
Πρωτότυπο κείμενο:
Απόδοση στη νεοελληνική:
Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς προχωροῦσε ᾿Ιησοῦς, τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, ποὺ φώναζαν κι ἔλεγαν· Σπλαχνίσου μας, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ! Κι ὅταν ἔφτασε στὸ σπίτι, πῆγαν κοντά του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λέει· Πιστεύετε πὼς μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό; Τοῦ λένε· Ναί, Κύριε. Τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· ῞Οπως τὸ πιστεύετε νὰ σᾶς γίνει. Κι ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς πρόσταξε λέγοντας· Προσέξτε νὰ μὴν τὸ μάθει κανένας. Αὐτοὶ ὅμως, μόλις βγῆκαν ἔξω, διέδωσαν τὴ φήμη του σ᾿ ὅλη τὴν περιοχὴ ἐκείνη. ᾿Ενῶ ἔβγαιναν ἔξω οἱ δύο τυφλοί, τοῦ ἔφεραν ἕναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο, μίλησε ὁ κωφάλαλος. Κι ὁ κόσμος θαύμασε καὶ εἶπε· Ποτὲ ὣς τώρα δὲν εἶδαν οἱ ᾿Ισραηλίτες τέτοια πράγματα! Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· Μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων διώχνει τὰ δαιμόνια. ῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου