Αναρτήθηκε από
Η ολιγοπιστία του Πέτρου,
...αλλά και η δική μας.
Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής της 22ας Αυγούστου 2021, αμέσως μετά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάσαμε όσο πιο πανηγυρικά μπορούσαμε με τον κορωνοϊό να καραδοκεί σε κάθε μας κίνηση, την 15η Αυγούστου 2021, ειδικά εμείς οι Ανθοκηπιώτες λόγω της μεγάλης προστασίας και αγάπης που μας περιβάλλει, αφού εδώ είναι το "πατρικό σπίτι" της Παναγίας μας, η εκκλησιά των γονιών της και Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, μοναδική στον κόσμο, στην οποία ζουν μαζί της και μαζί μας, από την ίδρυση της Ενορίας μας το 2002 και την έναρξη των διαδικασιών της ανέγερσης Ιερού Ναού στην συνοικία των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας μέχρι και σήμερα που απολαμβάνουν την αγάπη μας στην ολοκαίνουργια πια και πανύψηλη εκκλησιά τους, Ευαγγέλιο το οποίο αυτούσιο ακούγεται από τους ιερείς στις Ορθόδοξες εκκλησίες όλης της οικουμένης, αναφέρεται στην κατάπαυση της τρικυμίας η οποία βασάνιζε το πλοίο στο οποίο βρισκόταν οι Μαθητές. Και αυτή η κατάπαυση έγινε με την θαυματουργική ενέργεια του Χριστού.
Ο Χριστός, μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί, ενώ στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα και πρώτα θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου και μετά κατέπαυσε τον άνεμο με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι Μαθητές. Αν εμβαθύνουμε προσεκτικότερα στην Ευαγγελική περικοπή αυτή θα δούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μας βοηθά ο Χριστός, αλλά θα δούμε ότι και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφοροτρόπως στην Χάρη Του. Πάντως όπως και να ερμηνεύσουμε τα λόγια αυτά του Ευαγγελιστού Ματθαίου,
θα πρέπει να καταλάβουμε πως για να γίνει τελικά ή συνάντηση μας με τον Χριστό, θα πρέπει και εμείς να ανταποκριθούμε στο μόνιμο κάλεσμα Του προς εμάς, θα πρέπει δηλαδή να υπάρξει συντονισμός με τον Δημιουργό μας και πίστη για να κάνουμε την υπέρβαση, να περπατήσουμε τελικά πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Χριστός θέλει από εμάς να έχουμε θάρρος για να μπούμε μέσα στην θάλασσα Του και πίστη για να την διαβούμε μέχρι την αγκαλιά Του.
θα πρέπει να καταλάβουμε πως για να γίνει τελικά ή συνάντηση μας με τον Χριστό, θα πρέπει και εμείς να ανταποκριθούμε στο μόνιμο κάλεσμα Του προς εμάς, θα πρέπει δηλαδή να υπάρξει συντονισμός με τον Δημιουργό μας και πίστη για να κάνουμε την υπέρβαση, να περπατήσουμε τελικά πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Χριστός θέλει από εμάς να έχουμε θάρρος για να μπούμε μέσα στην θάλασσα Του και πίστη για να την διαβούμε μέχρι την αγκαλιά Του. Ο Χριστός κινείται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο προς εμάς. Άλλοτε μας κρίνει και αποσύρεται από την ζωή μας, αναστέλλει την Χάρη Του και μας αφήνει να δοκιμαστούμε, ώστε έτσι να καταλάβουμε την αδυναμία μας και με αυτόν τον τρόπο να εκφρασθεί και η ελευθερία μας. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μας, που φαίνεται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και στοιβιάζονται βουνό μπροστά μας, ενώ εμείς αισθανόμαστε πως είμαστε μόνοι και λίγοι, εγκαταλελειμμένοι και από αυτόν τον Ίδιο τον Θεό.
Άλλοτε πάλι ο Χριστός έρχεται μέσα στα κύματα της ζωής μας, στους πειρασμούς που μας βασανίζουν και μας ζητά να βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, να βγούμε, δηλαδή, από την φιλαυτία και τον εγωϊσμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθεί η πίστη μας. Όμως εμείς, όπως ο Πέτρος, ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ψυχική ανδρεία να βγούμε από το καταφύγιο του εαυτού μας, και κλεινόμαστε μέσα στην φυλακή του εγώ μας.
Και άλλοτε πάλι, ο Χριστός εισέρχεται μέσα στο πλοίο της ζωής μας, μπαίνει στην πονεμένη ζωή μας, φωλιάζει στην ματωμένη καρδιά μας, επουλώνει τα ψυχικά τραύματα μας και τότε έρχεται η μεγάλη γαλήνη και πολυαναμενόμενη ειρήνη. Ο Χριστός χρησιμοποιεί λοιπόν πολλούς τρόπους για να μας βοηθήσει και να μας σώσει.
Αλλά και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε κάθε κίνηση και ενέργεια του Χριστού.
Άλλοτε απογοητευόμαστε από την φαινομενική απομάκρυνση Του, χωρίς να αντιληφθούμε πως εμείς οι ίδιοι τον διώχνουμε με την συμπεριφορά και τις πράξεις μας και έτσι χάνουμε το θάρρος μας η στρεφόμαστε ακόμα και εναντίον Του, χωρίς να καταλαβαίνουμε την σημασία αυτής της παιδαγωγικής ενεργείας του Χριστού. Άλλοτε, ενώ Εκείνος μας καλεί να βγούμε από τον εαυτό μας, από τα πάθη μας και να ελευθερωθούμε από την δουλεία τους, εμείς δυσανασχετούμε και διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ενοχλείς; Άφησε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε». Ένα παράδειγμα: Χτυπά η καμπάνα την Κυριακή το πρωΐ και εμείς αποκαμωμένοι από την ολονύκτια έξοδο του Σαββάτου, ξενυχτισμένοι και αποκαμωμένοι στεναχωριόμαστε με το άκουσμα της, ενίοτε δε τα βάζουμε και με τον παπά και σε ακραίες και μεμονωμένες περιπτώσεις
καταγγέλλουμε και το γεγονός ως ενοχλητικό, μα ευτυχώς η πλειοψηφία του κόσμου νοιώθει ασφάλεια στο άκουσμα της καμπάνας από το καμπαναριό της εκκλησίας του, νοιώθει το άδολο κάλεσμα της, που μόνο αυτή μπορεί πια να του απευθύνει και παραμένει ήσυχος, ακόμα και αν δεν ανταποκριθεί σε αυτό.
καταγγέλλουμε και το γεγονός ως ενοχλητικό, μα ευτυχώς η πλειοψηφία του κόσμου νοιώθει ασφάλεια στο άκουσμα της καμπάνας από το καμπαναριό της εκκλησίας του, νοιώθει το άδολο κάλεσμα της, που μόνο αυτή μπορεί πια να του απευθύνει και παραμένει ήσυχος, ακόμα και αν δεν ανταποκριθεί σε αυτό. Και άλλοτε τον αφήνουμε να εισέλθει μέσα στο πλοίο της ζωής μας κάνοντας Τον μέρος της, να μπει και να κατοικήσει μέσα στο σπίτι μας σαν αρχηγός του και καθοδηγητής στην καθημερινότητα μας, να ζήσει μέσα στην ψυχή μας και τέλος να γίνει μέλος της οικογενείας μας, οπότε και δοκιμάζουμε τότε την ευεργετική παρουσία Του.
Πολλούς τρόπους χρησιμοποιεί ο Χριστός για να μας θεραπεύσει, αλλά και εμείς χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους για να τον αποδεχθούμε ή να τον αρνηθούμε.
Το ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Χριστός για να μας βοηθήσει, αν υπομείνουμε την "σιωπή" Του, αν ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν.
Το ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Χριστός για να μας βοηθήσει, αν υπομείνουμε την "σιωπή" Του, αν ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν. Γιατί, αν Εκείνος προτιμά την σιωπή και εμείς θέλουμε εγωιστικά τον λόγο Του, αν Εκείνος ενδιαφέρεται για την ελευθέρωσή μας από τα πάθη και εμείς αρεσκόμαστε στην ζωή των παθών, αν Εκείνος θέλει να έλθει στην καρδιά μας και εμείς του το αρνούμαστε, τότε δεν μπορεί να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση μας.
Και όταν τελικά αφήσουμε τα πάντα πίσω μας, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες και τα πάθη μας και κατευθυνθούμε μέσα στην "προσωπική τρικυμία" μας προς Αυτόν, πρέπει να μην ολιγοψυχήσουμε, να μην ολιγοπιστήσουμε, αλλά προσηλωμένοι στον δρόμο μας, να συντονιστούμε με το θέλημα του Κύριου μας και έτσι ποτέ, μα ποτέ δεν θα Τον ακούσουμε να μας λέει... "...ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας;"
Ο Χριστός πάντα θα είναι δίπλα μας και θα μας λέει "...θαρσείτε, εγώ ειμί, μή φοβείσθε.", πάντα θα μας καλεί να πάμε κοντά Του "Ο δέ είπεν, ελθέ.", όμως πρώτα πρέπει να προηγηθεί η δική μας αίτηση, όπως έκανε ο Πέτρος, "Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα."
Διανύσαμε όμως αδελφοί μου μέχρι σήμερα, Κυριακή 22/8/2021, από τις αρχές ακόμα του Αυγούστου, την όμορφη και κατανυκτική περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, όπου πρωταγωνιστής της εκκλησιαστικής και της λατρευτικής ζωής μας, ήταν η γλυκύτατη Παναγία μας, και όλον τον χρόνο, αλλά ιδιαίτερα την εποχή αυτή. Σε όλην την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη, η Παναγία Θεοτόκος δέσποζε στο κέντρο των εκκλησιών, και καθημερινά τελούνταν οι Παρακλήσεις της, καθ' όλη την περίοδο του "Πάσχα του καλοκαιριού", όπως ο λαός μας χαριτωμένα ονομάζει.
Έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε από την Παναγιά...την μάνα μας, να μας έχει υπό την προστασία της, υγιείς, "όμορφους" στα μάτια του Θεού,
 |
| Η δική μας Παναγιά η Χρυσαφίτισσα, την οποία και θα στολίσουμε στην 1η Μικρή Παράκληση, την Τρίτη 1η Αυγούστου 2018... |
Βρήκαμε την ευκαιρία και ζητήσαμε από την Παναγία μας, να προσέχει και εδώ σε εμάς, στα Βόρεια της, στην πολύπαθη και αγαπημένη μας Μακεδονία...την μόνη και αυθεντική παγκοσμίως, όπως εμείς οι Μακεδόνες πολύ καλά γνωρίζουμε και πρέπει δυστυχώς, συχνά-πυκνά να το θυμίζουμε και σε όσους το ξεχνούν, στην Θεσσαλονίκη μας, την Νύμφη του Θερμαϊκού, και στα δυτικά προάστια της φτώχιας και της προσφυγιάς της, στην Νέα Ευκαρπία, και στην όμορφη συνοικία των Ανθοκήπων της, εδώ στην δική μας την Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης και στην ομώνυμη εκκλησιά της, που προσωρινά επί μια ολόκληρη δεκαετία λειτουργούσε στην κατακόμβη της, και τώρα, από τον Οκτώβριο του 2019, "Δόξη και τιμή" ανεβήκαμε στον επάνω, κανονικό, υπέργειο, περικαλλή και πανύψηλο Ιερό Ναό μας, όπου σ' αυτόν πλέον τελούμε όλες τις Ακολουθίες του Νυχθημέρου, τις Θείες Λειτουργίες μας, τις Παρακλήσεις στην Παναγίας μας μέχρι πρότινος, τις Παρακλήσεις στους γονείς της, τους Αγίους Θεοπάτορες, τον Ιωακείμ και την Άννα, κάθε Τρίτη, αλλά και τα Μυστήρια της Ενορίας μας.
Μα και
τις Πανηγύρεις μας, όπως αυτήν την Μεγάλη Πανήγυρη στην εορτή της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων, την 6, 7, 8 & 9 Σεπτεμβρίου 2021, που ετοιμάζουμε...δεν σας το κρύβω, μετά μεγάλης δυσκολίας και φέτος, και σε αυτό θέλω την αμέριστη βοήθεια σας, το ξέρετε δα, πως η Πανήγυρις μιας Ενορίας θέλει συλλογική δουλειά και δεν είναι υπόθεση ενός ή δυο ατόμων, αλλά ενοριακή υπόθεση. Μια δυσκολία, και αυτή λόγω των προβλημάτων από τα κρούσματα της πανδημίας του κορωνοϊού, που κατατρώει τις σάρκες και το πνεύμα μας, κοντά δυο χρόνια τώρα και που όσο μπορούμε προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε έξω και από τον Ναό μας, είτε με τα εμβόλια για όσους το επιθυμούν, είτε με τα καθημερινά τέστ για τους υπολοίπους, αλλά και με τις μάσκες μέσα και έξω από την εκκλησιά μας αλλά και παντού και φυσικά τις αποστάσεις...ευτυχώς έχουμε μεγάλο Ναό, όπου αυτό μπορεί να είναι εφικτό...φανταστείτε να ήμασταν ακόμα στην κατακόμβη μας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει.
 |
| ...και μετά την Βρεφοκρατούσα Παναγιά, στην Μεγάλη Παράκληση... |
Στολίζαμε επί δεκαπέντε ημέρες, καθημερινά την Εικόνα της με τα πιο ευωδιαστά λουλούδια της γειτονιάς των Ανθοκήπων μας. Μιά την όμορφη Παναγία την Χρυσαφίτισσα, μιά την Παναγία Σουμελά, την Ποντία, που αγαπάμε ιδιαιτέρως και λόγω εντοπιότητας, αλλά και την Βρεφοκρατούσα μας, την Γοργοεπήκοο και πολλές ακόμη που στολίζουν τον Ιερό Ναό μας,
| ...αλλά και την όμορφη Παναγία Σουμελά, την Παναγιά των Ποντίων. |
Και η Παναγία ήταν εδώ μαζί μας όλο αυτό το διάστημα, χωρίς άλλωστε να έχει λείψει και ποτέ από κοντά μας, αφού εδώ είναι το "πατρικό" της, το "σπίτι" που μεγάλωσε, "το σπιτικό" των γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας, εδώ είναι το όμορφο και υπερυψωμένο προσκυνητάρι της, μπαίνοντας στον κυρίως Ναό αριστερά, "Η Τρίχρονη Παναγία", που της αφιερώσαμε και εκεί τοποθετούμε κάθε Κυριακή και κάθε Τρίτη στις Παρακλήσεις των γονιών της, τα Ιερά τους Λείψανα για προσκύνηση από τους πιστούς, και εκεί οι ιερείς μας λένε την ευχή της Αγίας Άννας "...δια την λύσιν εκ των δεσμών της ατεκνίας" στα νέα ζευγάρια μας που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν. Εκεί όπου απεικονίζεται όλη η ζωή των τριών πρώτων, άγουρων χρόνων που έζησε μαζί με τους γονείς της, όπου την παρακολουθούμε να μεγαλώνει μέρα με την ημέρα μέσα από τις αγιογραφημένες εικόνες της,
 |
| Δείτε το πρόγραμμα της Μεγάλης Πανηγύρεως της Ενορίας μας, 6,7,8 & 9/9/2021, & ελάτε στην χαρά της γιορτής μας!!! |
Ειδικά όμως τώρα όσο ποτέ, την Παναγία μας θα την χρειαστούμε, με τις μητρικές πρεσβείες προς τον Υιό της και Εγγονό των Αγίων μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, της κατά σάρκα Του "Γιαγιάς" και του κατά σάρκα Του "Παππού", του Χριστού μας, στις ημέρες που θα ακολουθήσουν, για να μας συντροφεύσει μαζί με τους γονείς της καθ' όλην την διάρκεια των προετοιμασιών της Μεγάλης Πανήγυρης μας, που ήδη έχουν ξεκινήσει με την βοήθεια του Θεού και την αμέριστη υποστήριξη σας.
Καλή Πανήγυρη αδελφοί μου!!!
*παρακάτω ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής Θ' εβδομάδος του Ματθαίου, στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
(Κατά Ματθαίον ιδ΄22-34)
Απόδοσις στην νεοελληνική:
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου