Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ ΤΟΥ 2020 ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ...

Ο καθαγιασμός των υδάτων...

αλλά και των ψυχών και των σωμάτων μας!!!

Το τέλος των εορταστικών εκδηλώσεων και ο επίλογος του Αγίου Δωδεκαημέρου, σήμανε με την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Χριστού μας, ενώ επίσημα τελειώνει το Δωδεκαήμερο με την εορτή της Αποδόσεως των Θεοφανίων, την 14η Ιανουαρίου εκάστουν έτους, αφήνοντας ανεξίτηλα όμως στην ψυχή μας τα σημάδια της ανθρωπιάς και του

αλτρουισμού, της αγάπης μας για τον συνάνθρωπο,

αλλά και της εντονότερης λατρευτικής ζωής μας και της συχνότερης επικοινωνίας μας με τον Θεό στην εκκλησία της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων, τον υπέργειο πια, "ολοκαίνουργιο", όμορφο, καλαίσθητο και περίλαμπρο, μετά τα Θυρανοίξια του τον Οκτώβριο του 2019, Ιερό Ναό των Αγίων γονέων της Παναγίας μας και προγόνων του Χριστού μας, του Ιωακείμ και της Άννας, των προστατών των άτεκνων ζευγαριών.

Σε αυτόν τελούνται, και θα τελούνται από την νέα χρονιά πλέον, όλες οι Θείες Λειτουργίες μας, τα Μυστήρια, οι Ακολουθίες και σε αυτόν τον...συγχωρέστε μου τον αδόκιμο όρο, "κανονικό" ναό και όχι στην υπόγεια κατακόμβη του, που τόσα χρόνια όμως φιλοξένησε την έντονη λατρευτική ζωή της Ενορίας μας και τις

δραστηριότητες της, μια κατακόμβη που τώρα θα παραδοθεί στην νεότητα των Ανθοκήπων και στην "Ιθάκη" της, τα κατηχητικά των παιδιών της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, αλλά και στις φιλανθρωπικές δραστηριότητες του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, που οι κυρίες της διακονίας του ονόμασαν, στην νέα χρονιά που μόλις υποδεχθήκαμε, "Με ανοιχτές αγκάλες"...και όχι άδικα!!!

Έναν και μοναδικό σε όλη την οικουμένη, Ενοριακό Ιερό Ναό, αφού πουθενά στο κόσμο δεν τιμώνται επίσημα οι Άγιοι Θεοπάτορες, φέροντας οι Ενορίες το όνομα τους, παρά μόνο τιμώνται σε παρεκκλήσια, προσκυνηματικούς ναούς, μοναστήρια ίσως, ως δεύτερο όνομα σε κάποιους Ενοριακούς Ναούς της επικράτειας, αλλά και σε Ναούς με το όνομα της Αγίας Άννας, έναν Ναό, τον οποίον ξεκινήσαμε δειλά-δειλά να χτίζουμε πάνω από την υπάρχουσα κατακόμβη μας,

από το 2011 με μικρές όμως προσδοκίες, αυτές που ήταν ανάλογες και με τις δυνατότητες μας. Και όμως, μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, η εκκλησιά μας ψήλωσε, έφθασε στα 15 μέτρα, το καμπαναριό της στα 23 μέτρα, απέκτησε οροφή, πατώματα, Αγία Τράπεζα, Αγία Πρόθεση, προσκυνητάρια, στασίδια, τέμπλο, εικόνες, θέρμανση, πολυελαίους, καντήλια, θαυματουργικά λες, και με θεόσταλτους πόρους, που δεν θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε εδώ στην φτωχογειτονιά των Ανθοκήπων, του Δήμου Παύλου Μελά, στα δυτικά προάστια της προσφυγικής Θεσσαλονίκης...όμως "τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ".

Και τώρα, μπορεί ο Ναός μας να μην αποπερατώθηκε πλήρως,

μα σίγουρα μπορούμε και λειτουργούμε σε αυτόν, ήδη από τον Οκτώβριο του 2019, λίγους μήνες πριν δηλαδή, που τελέστηκαν τα Θυρανοίξια του, και έτσι απολαμβάνουμε όλοι, ενορίτες και προσκυνητές, με άλλα και διαφορετικά δεδομένα τις Ακολουθίες και τα Μυστήρια στην Ενορία μας, αφήνοντας πλέον τις λεπτομέρειες μόνο, απαραίτητες όμως, του καλλωπισμού και του ευπρεπισμού,

αλλά και μερικές ατέλειες και ελλείψεις που και αυτές μια-μια θα προγραμματιστούν για να γίνει η εκκλησιά μας όσο το δυνατόν πιο λειτουργική, αλλά και να δοθεί έτσι η ευκαιρία και στους ίδιους τους πιστούς να συμβάλλουν και αυτοί μαζί μας στην ολοκλήρωση εσωτερικά του Ιερού Ναού, στο γέμισμα με τις αγιογραφημένες εικόνες του τέμπλου, στην αποπληρωμή των ασημένιων καντηλιών, τα ιερά σκεύη και

τόσα άλλα που χρειάζεται ένας νεόδμητος Ναός. Σημασία έχει πως η εκκλησιά μας είναι ανοιχτή και οι πιστοί κάθε Κυριακή γιορτή και σχόλη μπορούν να συμμετέχουν στις Θείες Λειτουργίες και ιδιαίτερα στις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης και της Ορθοδοξίας, όπως των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων που ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες για πρώτη φορά στον επάνω Ιερό Ναό μας με μεγάλη ευλάβεια και με ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση.

Έτσι λοιπόν τις ημέρες που μας πέρασαν από την Γέννηση του Χριστού μας και τα γεγονότα που ακολούθησαν και σημάδεψαν όλη την ανθρωπότητα μέχρι και σήμερα, 2020 χρόνια μετά, την Περιτομή και την Βάπτιση Του, αλλά ενδιάμεσα και την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, ενός των σπουδαιοτέρων Ιεραρχών της Ορθοδοξίας αλλά και εορτή του Προφήτου και Προπομπού του Χριστιανισμού,

του Ιωάννου του Βαπτιστού, η ψυχή μας μαλάκωσε και βελτιώθηκε και από τώρα εμείς οι απανταχού Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οφείλουμε να την κρατήσουμε εκεί, καθαρή και αγνή από τις ευεργεσίες και τις χάρες του Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανίων, που μόλις δέχθηκε.

Αυτές τις Άγιες ημέρες προσευχηθήκαμε λίγο περισσότερο, γευτήκαμε τον Παράδεισο από πιο κοντά, ζήσαμε και θυμηθήκαμε παραδόσεις, ήθη και έθιμα, που μη βρίσκοντας συνεχιστές εμάς, τους μεσήλικες του 21ου αιώνα, ξεφτίζουν περνώντας μέσα από την μέγγενη της υποτιθέμενης προόδου, της σαλαμοποιημένης, επιτρέψτε μου, παγκοσμιοποίησης και -τις πιο πολλές φορές- επικίνδυνης ανάπτυξης και της σφοδρής σύγκρουσης της αγνής εσωτερικής πίστης μας με την νέα τάξη πραγμάτων.

Μια νέα ζωή που καλούμαστε από ανάγκη να ακολουθήσουμε μέσα στην οικονομική κρίση και την κοινωνική αδικία που μας επέβαλαν οι "φίλοι μας" και οι "σύμμαχοι" μας και συνεχίζουν να το κάνουν μετά μανίας, για να δεχθούμε αμαχητί την δική τους αποτυχία να ζήσουν ευτυχισμένοι, όπου σε αυτήν δεν έχει θέση η ανθρωπιά, δεν χωρούν στην ζωή τους τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα,

δεν υπάρχουν ιδεώδη, δεν ζουν οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μεταξύ τους, αφού τους έδιωξαν στην καλύτερη περίπτωση, ή σε αυτήν του Αγίου Βασιλείου τον αντικατέστησαν και έδωσαν το τεράστιο αυτό όνομα που τον συνοδεύει, σε έναν άλλο παχουλό κοκκινοντυμένο γεράκο που κάνει παρέα με ξωτικά και ελαφάκια που σπρώχνουν το έλκηθρο του, για την τέρψη των αθώων παιδικών ματιών, αλλά φυσικά και το φούσκωμα του πορτοφολιού τους.

Μια ζωή όπου δεν θέλουν να πηγαίνουμε στην εκκλησιά που καθημερινά θα μας καλεί με τον γλυκό χτύπο της καμπάνας της, μέχρι και αυτήν να την φιμώσουν οριστικά, ιδιαίτερα τις αναστάσιμες Κυριακές που και αυτές πασχίζουν στον βωμό του κέρδους τους να τις κάνουν εργάσιμες ημέρες,

δεν θέλουνε να έχουμε για οδηγό μας τον Νεογέννητο και Νεοβαπτισθέντα Χριστό, δεν θέλουν να στέλνουμε τα παιδιά μας στο κατηχητικό σχολειό της
Ενορίας μας, σεληνιάζονται στο άκουσμα της Αγίας Τριάδας, ή όταν τους δείχνουμε πως να κάνουν τον Σταυρό τους, δεν θέλουν να τους μαθαίνουμε την Ορθή πίστη των πατεράδων και των παππούδων μας με τις απέραντες "θάλασσες" των Αγίων μας, τις ατελείωτες στρατιές των Οσίων και Μαρτύρων της Μίας, Καθολικής, Αποστολικής και Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μας, με ολέθριο όμως και με καταστροφικό αποτέλεσμα, την καταθλιπτική ζωή μας, την ζωή που άθελα μας κληροδοτούμε εμείς οι ίδιοι, αυτήν την στιγμή, ασυνείδητα ή και συνειδητά καμιά φορά, στα παιδιά μας, όπως επίσης,

αν κάτι δεν αλλάξει σύντομα, και την προδιαγεγραμμένη πια πορεία της νεολαίας μας, της νεότητας του τόπου μας
που, πανεπιστήμονες πια όλοι, ενώ διδάχθηκαν και γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα, δεν φροντίσαμε να τους μάθουμε τα απλά, τα μεγάλα, τον Χριστό και την Εκκλησία Του όπως είχαμε υποχρέωση στα νιάτα της πατρίδας μας, δηλαδή το μέλλον και το αύριο της Ελλάδας μας, που οδηγείτε βιαστικά στην βίαιη αυτοκαταστροφή της, αν εμείς δεν επαγρυπνήσουμε και δεν αντισταθούμε έστω και αυτήν την ύστατη στιγμή.

Όμως η δική μας Ενορία, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη, μια χούφτα δύο χιλιάδων ψυχών μόνο, ίσως και λιγότερων, αντιδρά, στυλώνει πεισματικά τα πόδια της κάτω και ζει λίγο διαφορετικά, αναπάντεχα για τα σημερινά δεδομένα, περίεργα ίσως για μερικούς, "παλιοκαιρίσια" για κάποιους άλλους, μα και πιο αγνά πιο ζεστά και σαφώς πιο ανθρώπινα.

Αντιστέκεται στις νέες επιταγές του κοινωνικού ιστού της Ελλάδος που σήμερα κυβερνά, ή συμμετέχει στην διακυβέρνηση για να είμαστε πιο σαφείς, και ενάντια στα προγνωστικά και τα "γκάλοπ" γεμίζει τις γειτονιές των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας με τα νεογέννητα και ευλογημένα παιδιά τους από τους Αγίους προστάτες των νέων ζευγαριών, που λύει τα δεσμά της ατεκνία τους, τους βοηθούς των νέων και συμπαραστάτες της οικογενείας, του Αγίου Ιωακείμ και της Αγίας Άννας.

Τα λιγοστά σχολειά μας πια δεν χωρούν τα πολλά και όμορφα παιδιά μας, και όλες οι υποδομές στην συνοικία μας θέλουν πια αναπροσαρμογή στα νέα ανέλπιστα δεδομένα της μικρής γειτονιάς των Ανθοκήπων. Όσο για την μεγάλη μάστιγα της άγονης εποχής μας, την υπογεννητικότητα, είναι πια παρελθόν στην γειτονιά των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο μας ούτε ως λέξη, παρά μόνο ως μακρινή ανάμνηση από τότε που το Άγιο ζευγάρι του Ιωακείμ και της Άννας εγκαταστάθηκαν για πάντα σε αυτήν την όμορφη και ευλογημένη συνοικία μας, και αγκάλιασαν ζεστά τους Ανόκηπους.

Η Ενορία μας το γνωρίζει αυτό καλά, το κατάλαβε εγκαίρως και έπιασε δουλειά, η εκκλησία μας και αυτή επίσης δυναμώνει και προοδεύει στην πίστη, αφουγκράζεται τις έννοιες του διπλανού της και εργάζεται, "συνωμοτεί" κάποιες φορές για το καλό των ανθρώπων της,

συνεργεί και προετοιμάζεται έχοντας την βοήθεια του Θεού για καλό και για κακό, προσέχει τα παιδιά της συνοικίας μας μέσω της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, της "Ιθάκης"
των κατηχητικών σχολείων μας, συντρέχει στους αδυνάτους και στους αναγκεμένους μέσω του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της, τις "Ανοιχτές αγκάλες" της, μοιράζοντας τρόφιμα, μα και αγάπη, αλλά και προσεύχεται

μέσω της έντονης λατρευτικής ζωής της, μαλακώνει και ημερεύει τις ψυχές των ενοριτών της και τις φέρνει πιο κοντά στο Θείο,
εκεί που κανείς από την νέα και άσχημη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και για κανένα λόγο δεν θέλει να είμαστε, αφού μόνο εκεί μπορούμε να ζούμε πραγματικά ελεύθεροι και αυτό δεν γίνεται να το ανεχθούν μιας και μας θέλουν πειθήνιους και σκλαβωμένους στην ύλη που παράγουν και εμπορεύονται.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας,

που αφορούσαν την εορτή των Χριστουγέννων και την έλευση του νέου έτους, το Άγιο Δωδεκαήμερο όπως αναφέρει η Εκκλησία μας στο Τυπικό της, αυτήν την ευλογημένη εορταστική περίοδο, αγαπητοί μας αναγνώστες, ακόλουθοι και φίλοι, διαδικτυακοί και μη, συνοδοιπόροι και συμμέτοχοι της προσπάθειας μας, θα είδατε την λατρευτική ζωή της Ενορίας μας, αλλά θα είδατε να αναβιώνουν και πολλά από τα έθιμα και παραδόσεις του τόπου μας.

Έτσι θα συνεχίσουμε και με αυτήν την ανάρτηση στην όμορφη ιστοσελίδα της εκκλησίας μας (www.intheopaton.blogspot.gr).

2014

Θα δούμε μαζί σας μέσα από τον φωτογραφικό φακό τους δυο ιερείς μας, τον π. Χρυσόστομο Τελίδη και τον συνεφημέριο του π. Χρυσόστομο Κοτσίδη, να καθαγιάζουν τα ύδατα, την Παραμονή και Ανήμερα της Εορτής των Θεοφανείων, αναγκαστικά μέσα στον "ολοκαίνουργιο" Ναό μας και για φέτος, έτσι για να τον χαρούμε, τώρα που μπήκαμε μέσα και απολαμβάνουμε από τον Οκτώβριο του 2019 που τελέστηκαν τα Θυρανοίξια του, την θαλπωρή και την ζεστασιά των Αγίων μας, αλλά και αφού ο χειμωνιάτικος καιρός με τα χιόνια και τις παγωνιές δεν μας επέτρεψε να κάνουμε τον Μεγάλο Αγιασμό, όπως τα προηγούμενα χρόνια

2015

πάνω στα σκαλιά και στην είσοδο του Ναού μας που μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών και θυσιών καταφέραμε να τον φέρουμε σε τέτοιο σημείο ώστε να μπορούμε να τον λειτουργούμε και να τελούμε σε αυτόν τον υπέργειο και περίλαμπρο Ναό τις Τελετές, τα Μυστήρια, τις Ακολουθίες και τις Εορτές και τα Πανηγύρια μας.
(βλέπετε στην σημερινή ανάρτηση μας, παλαιότερες φωτογραφίες μας όπου και φαίνονται οι διαφορές του ναού μας χρόνο με τον χρόνο, από τα προηγούμενα Θεοφάνεια).

Θα δείτε όμως και τα παιδιά μας την Παραμονή να ψέλνουν τα παραδοσιακά κάλαντα των Θεοφανείων στα σοκάκια της μικρής συνοικίας μας,

2016

"Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί και χαρά μεγάλη κι οι Αγιασμοί...", αλλά και τους ιερείς μας, συνοδεία των ιεροπαίδων της εκκλησίας μας, αψηφώντας την κόπωση των ημερών, το τσουχτερό κρύο, αλλά και κάθε κακεντρεχή σχόλιο, να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, φέτος με "διακριτικότητα" και συνεννόηση αφού οι ιερείς μας μεγάλωσαν και δεν μπορούν να τηρούν πια το όμορφο αυτό έθιμα, μα έστω και με ραντεβού, αγαπητικά, όπως επιτάσσει η παράδοση της Εκκλησίας μας, να "εισβάλει" στο προσωπικό και οικογενειακό άσυλο των κατοίκων των Ανθοκηπιωτών, στα ζεστά σπιτικά των ενοριτών του, να "φωτίζει" και να καθαγιάζει τις
πατρογονικές εστίες τους και με χαρά και

2017

ενθουσιασμό να γίνεται ευπρόσδεκτος
επισκέπτης και φορέας του Μεγάλου Αγιασμού,
που θα διώξει κάθε κακό από το σπιτικό τους,
να του ανοίγουν τις πόρτες του οίκου τους, παράλληλα όμως να του ανοίγουν διάπλατα και τις ψυχές τους για να γίνουν όλοι μαζί μια εκκλησία που θα έχει ανεπτυγμένη ενοριακή συνείδηση, ένα σύνολο, να γίνουν ομάδα, να γίνουν Ενορία, ένα τεράστιο και αχώριστο ευλογημένο κουβάρι και τέλος να γίνουν συνειδητοί και ψυχικά "όμορφοι" και "πλούσιοι" Χριστιανοί.

Οι εγκάρδιες ευχές, οι "γαργαλιστικές" μυρωδιές από τα μαγειρέματα

των...γνωστό τοις πάσι...νοικοκοιράδων μας, το αυθόρμητο γέλιο των παιδιών

2018

μας, η ευτυχία των γονιών που βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν στην αγκαλιά της εκκλησίας τους, η προστασία και η ασφάλεια που νοιώθουν όλοι έχοντας την ευλογία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των γονιών της Παναγίας
Μάνας του Χριστού μας, τα πειράγματα του κόσμου, η πηγαία χαρά όλων μας, ήταν τα συστατικά αυτά, που ιδιαίτερα το Άγιο Δωδεκαήμερο, αλλά και πάντα
νομίζω, δημιουργούν,

2019

αποτελούν και κινούν την καθημερινότητα αυτής της νεοϊδρυθείσας Ενορίας, με τα χιλιάδες βάσανα και σαφώς τα πάμπολλα προβλήματα, μα και μια Ενορία που πάντα έβαζε και θα συνεχίσει θαρρώ να βάζει τον Χριστό στο κέντρο της, την Παναγία με τους γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα στο πλάι της, τον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή Του και όλους τους Αγίους Του μαζί, πάντα έτοιμη και καθαρή για να Γεννηθεί ξανά και ξανά μέσα στις καρδιές των κατοίκων της.

...και τέλος,
Αγιασμός "Θυρανοιξίων" του επάνω
"ολοκαίνουργιου" Ιερού Ναού μας,
στις 12 Οκτωβρίου του 2019....
...για να φθάσουμε αισίως στα θεοφάνεια
του 2020

Το απολυτίκιο των Θεοφανείων, το μάθαμε πια όλοι από έξω ακούγοντας το καθημερινά από τους ψάλτες μας και που θα συνεχίσουμε να το ακούμε μέχρι και την Απόδοση της εορτής,την 14η Ιανουαρίου, και την καταληκτική ημερομηνία όπου σύμφωνα με το Τυπικό θα μπορεί ο ιερέας να φωτίζει τα σπίτια μας με τον Μεγάλο Αγιασμό, το μάθαμε απ' έξω ακούγοντας το και από τους δυο Χρυσοστόμους ιερείς μας, που μας "φώτισαν" τα σπίτια μας και που θα συνεχίσουν μέχρι την Τρίτη στις 14/1/2020 αν του τους το ζητήσουμε, το σιγομουρμουράμε κάνοντας τις δουλειές μας, φροντίζοντας για τον επιούσιο, έναν από τους πιο όμορφους και εύηχους ύμνους της Εκκλησίας μας, που πάντα θα δροσίζουν τα αυτιά μας, θα κινούν τα χείλη μας και θα ζεσταίνουν την ψυχή μας:

"Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε,

η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις,

τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι,

αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα,

καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς,

εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές.

Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός,

καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι."

********

Καλοφώτιστοι & ευλογημένοι όλοι!!!