Η ΑΓΙΑ & ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Ο βίος της Αγίας Κυριακής
περιληπτικά...
...και λίγα σχόλια για την ονοματοδοσία μας,
την σημασία του ονόματος του Αγίου που φέρουμε τιμητικά,
αλλά και τον ετήσιο εορτασμό μας.

Οι γονείς της ονομαζόταν Δωρόθεος και Ευσεβία και ήταν άτεκνοι μέχρι που ο Θεός ακούγοντας τις προσευχές τους τους χάρισε ένα όμορφο κοριτσάκι. Το όνομά της, η αγία παρθένος και μάρτυς Κυριακή, το οφείλει στο γεγονός ότι οι ευσεβείς γονείς της την ονόμασαν έτσι, επειδή ακριβώς γεννήθηκε σε ημέρα Κυριακής. Ο Δωρόθεος και η Ευσεβεία αργότερα κατηγορήθηκαν και αυτοί ως χριστιανοί και μαρτύρησαν για την Πίστη τους, και εν τέλει αποκεφαλίστηκαν παίρνοντας και αυτοί τον στέφανον της αγιοσύνης από την Κύριο τους.

Σε αυτό το σημείο του σημερινού άρθρου μας θα θέλαμε να κάνουμε έναν μικρό σχολιασμό σχετικά με το όνομα που μας δίδεται από τους γονείς μας μέσω του ιερέως κατά την "ευχή της ονοματοδοσίας" την όγδοη ημέρα από την γέννηση μας, σε συνέχεια και μίμηση του γεγονότος της Περιτομής και ονοματοδοσίας του μικρού Ιησού από τους γονείς Του την όγδοη ημέρα από την γέννηση Του,

καλώντας τον ιερέα στο σπίτι μας όπου κατά την γενική τακτική ο ιερέας διαβάζει μαζί και την άλλη ευχή, την "ευχή της γεννήσεως", που απευθύνεται κυρίως στην λεχώνα και η οποία κανονικά διαβάζεται την πρώτη ημέρα της γεννήσεως (κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό στους χριστιανούς που θεωρούν ότι το παιδί τους ονοματοδοτείτε κατά το Ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως από τον ανάδοχο του).

Το όνομα μας λοιπόν, μας συνοδεύει σε όλη μας την ζωή και μας χαρακτηρίζει, είναι το μέσον αναγνώρισης μας από τους υπολοίπους, συνδέεται δε στενά με την μοναδικότητα του προσώπου μας, την συνείδηση, τα έργα μας και την πορεία που θα χαράξουμε. Είναι η υπογραφή των πεπραγμένων μας, αλλά και το αποτύπωμα μας μέσα στον ρου της ιστορίας.

Έτσι καταλαβαίνουμε την καλή συνήθεια των Ορθόδοξων ευσεβών χριστιανών να δίνουν στα παιδιά τους τα ονόματα των "ηρώων" της πίστεως μας, τους Αγίους μας, ή άλλα, που συνδέονται με ιερά γεγονότα της Εκκλησίας μας και δημιούργησαν τις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές. Με αυτόν τον τρόπο και με την ευκαιρία του ετήσιου εορτασμού, όταν η Εκκλησία γιορτάζει την Κοίμηση του κάθε Αγίου ξεχωριστά μέσα από το Συναξάρι της, ή τα ιερά της πρόσωπα, αλλά και τα γεγονότα μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία της, ο κάθε χριστιανός στο όνομά του έχει μια συνεχή υπόμνηση ευσεβείας, αλλά και τιμής στον Άγιο που φέρει το όνομα του, μα και ευλογίας που απορρέει από τον Άγιο "συνονόματο" προστάτη του.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως με το όνομα είναι σάμπως να εισάγει «εις την οικίαν έκαστος την εαυτού τον άγιον». Σε αυτόν τον ετήσιο εορτασμό των Ορθοδόξων χριστιανών, αντικρούει η συνήθεια των Ρωμαιοκαθολικών και των διαφόρων παρακλαδιών τους, προτεστάντες, αγγλικανοί, ευαγγελιστές κ.τ.λ, να εορτάζουν την ημερομηνία των γενεθλίων τους, ως σημαντική μέσα στο ημερολογιακό έτος.

Η αγία μας λοιπόν, η Αγία μεγαλομάρτυς Κυριακή, ανατράφηκε σε χριστιανικό περιβάλλον με πολύ αγάπη και στοργή. Διακρινόταν από πολλές άλλες νέες της εποχής της. Η σωφροσύνη και η αγνότητά της καθώς και όλες οι αρετές της Αγίας προκάλεσαν το ενδιαφέρον πολλών αρχόντων της περιοχής.

Οι σκέψεις όμως της Αγίας ήταν κοντά στους ηρωικούς μάρτυρες στους πιστούς στρατιώτες του Χριστού, που κάθε μέρα έχυναν το αίμα τους με γενναίο φρόνημα. Το σωματικό ιδιαίτερα κάλλος της Κυριακής ξεσήκωσε την επιθυμία ενός νέου ειδωλολάτρη άρχοντα της περιοχής ο οποίος θέλησε να την ζητήσει σε γάμο χωρίς να ξέρει ότι η Κυριακή ήταν χριστιανή, η οποία και του αρνήθηκε.

Αυτό ήταν και αφορμή να παρουσιαστεί μπροστά στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, διώκτη των χριστιανών, και ν' ακολουθήσουν τα μαρτύριά της. Μετά από φρικτά μαρτύρια αποφάσισαν να την αποκεφαλίσουν, η Αγία γονατισμένη και προσευχόμενη στο σημείο που θ' αποκεφαλιζόταν χαρούμενη παρέδωσε την ψυχή της στο Χριστό.

Η μνήμη της Αγίας Κυριακής εορτάζεται από την Εκκλησία μας

την 7η Ιουλίου εκάστου έτους.