ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Ματθαίου ιδ΄ 22 - 43 ) "Ο Χριστός περιπατών επί της θαλάσσης"

Η ολιγοπιστία του Πέτρου,

...αλλά και η δική μας. 

     Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, αμέσως μετά την εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας μας Άννας, που εορτάσαμε την 24 & 25 Ιουλίου 2018, πανηγυρικά εμείς οι Ανθοκηπιώτες λόγω της μεγάλης προστασίας και αγάπης που μας περιβάλλει, αφού εδώ είναι το σπιτικό της, η εκκλησιά της, μοναδική στον κόσμο, στην οποία ζει με τον ομόζυγο της Ιωακείμ, την Κυριακή της 9ης εβδομάδας του Ματθαίου, της Κυριακής της 29ης του Ιουλίου του 2018, το οποίο αυτούσιο ακούγεται από τους ιερείς στις Ορθόδοξες εκκλησίες όλης της οικουμένης, αναφέρεται στην κατάπαυση της τρικυμίας η οποία βασάνιζε το πλοίο στο οποίο βρισκόταν οι Μαθητές. Και αυτή η κατάπαυση έγινε με την θαυματουργική ενέργεια του Χριστού.

     Ο Χριστός, μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, που ακούσαμε την προηγούμενη Κυριακή, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί, ενώ στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα και πρώτα θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου και μετά κατέπαυσε τον άνεμο με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι Μαθητές.

    Αν εμβαθύνουμε προσεκτικότερα στην Ευαγγελική περικοπή αυτή θα δούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μας βοηθά ο Χριστός, αλλά θα δούμε ότι και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφοροτρόπως στην Χάρη Του. Πάντως όπως και να ερμηνεύσουμε τα λόγια αυτά του Ευαγγελιστού Ματθαίου, 
θα πρέπει να καταλάβουμε πως για να γίνει τελικά ή συνάντηση μας με τον Χριστό, θα πρέπει και εμείς να ανταποκριθούμε στο μόνιμο κάλεσμα Του προς εμάς, θα πρέπει δηλαδή να υπάρξει συντονισμός με τον Δημιουργό μας και πίστη για να κάνουμε την υπέρβαση, να περπατήσουμε τελικά πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Χριστός θέλει από εμάς να έχουμε θάρρος  για να μπούμε μέσα στην θάλασσα Του και πίστη για να την διαβούμε μέχρι την αγκαλιά Του.

    Ο Χριστός κινείται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο προς εμάς. Άλλοτε μας κρίνει και αποσύρεται από την ζωή μας, αναστέλλει την Χάρη Του και μας αφήνει να δοκιμαστούμε, ώστε έτσι να καταλάβουμε την αδυναμία μας και με αυτόν τον τρόπο να εκφρασθεί και η ελευθερία μας. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μας, που φαίνεται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και στοιβιάζονται βουνό μπροστά μας, ενώ εμείς αισθανόμαστε πως είμαστε μόνοι και λίγοι, εγκαταλελειμμένοι και από αυτόν τον Ίδιο τον Θεό. 

    Άλλοτε πάλι ο Χριστός έρχεται μέσα στα κύματα της ζωής μας, στους πειρασμούς που μας βασανίζουν και μας ζητά να βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, να βγούμε, δηλαδή, από την φιλαυτία και τον εγωϊσμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθεί η πίστη μας.

 Όμως εμείς, όπως ο Πέτρος, ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ψυχική ανδρεία να βγούμε από το καταφύγιο του εαυτού μας, και κλεινόμαστε μέσα στην φυλακή του εγώ μας. 

   Και άλλοτε πάλι, ο Χριστός εισέρχεται μέσα στο πλοίο της ζωής μας, μπαίνει στην πονεμένη ζωή μας, φωλιάζει στην ματωμένη καρδιά μας, επουλώνει τα ψυχικά τραύματα μας και τότε έρχεται η μεγάλη γαλήνη και πολυαναμενόμενη ειρήνη. Ο Χριστός χρησιμοποιεί λοιπόν πολλούς τρόπους για να μας βοηθήσει και να μας σώσει.

    Αλλά και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε κάθε κίνηση και ενέργεια του Χριστού. Άλλοτε απογοητευόμαστε από την φαινομενική απομάκρυνση Του, χωρίς να αντιληφθούμε πως εμείς οι ίδιοι τον διώχνουμε με την συμπεριφορά και τις πράξεις μας και έτσι χάνουμε το θάρρος μας η στρεφόμαστε ακόμα και εναντίον Του, χωρίς να καταλαβαίνουμε την σημασία αυτής της παιδαγωγικής ενεργείας του Χριστού. 

   Άλλοτε, ενώ Εκείνος μας καλεί να βγούμε από τον εαυτό μας, από τα πάθη μας και να ελευθερωθούμε από την δουλεία τους, εμείς δυσανασχετούμε και διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ενοχλείς; Άφησε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε». Ένα παράδειγμα: Χτυπά η καμπάνα την Κυριακή το πρωΐ και εμείς αποκαμωμένοι από την ολονύκτια έξοδο του Σαββάτου, ξενυχτισμένοι και αποκαμωμένοι στεναχωριόμαστε με το άκουσμα της, ενίοτε δε τα βάζουμε και με τον παπά και σε ακραίες και  μεμονωμένες περιπτώσεις
 καταγγέλλουμε και το γεγονός ως ενοχλητικό, μα ευτυχώς η πλειοψηφία του κόσμου νοιώθει ασφάλεια στο άκουσμα της καμπάνας από το καμπαναριό της εκκλησίας του, νοιώθει το άδολο κάλεσμα της, που μόνο αυτή μπορεί πια να του απευθύνει και παραμένει ήσυχος, ακόμα και αν δεν ανταποκριθεί σε αυτό. 

        Και άλλοτε τον αφήνουμε να εισέλθει μέσα στο πλοίο της ζωής μας  κάνοντας Τον μέρος της, να μπει και να κατοικήσει μέσα στο σπίτι μας σαν αρχηγός του και καθοδηγητής στην καθημερινότητα μας, να ζήσει μέσα  στην ψυχή μας και τέλος να γίνει μέλος της οικογενείας μας, οπότε και δοκιμάζουμε τότε την ευεργετική παρουσία Του.

      Πολλούς τρόπους χρησιμοποιεί ο Χριστός για να μας θεραπεύσει, αλλά και εμείς χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους για να τον αποδεχθούμε ή να τον αρνηθούμε. 
Το ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Χριστός για να μας βοηθήσει, αν υπομείνουμε την "σιωπή" Του, αν ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν. 

    Γιατί, αν Εκείνος προτιμά την σιωπή και εμείς θέλουμε  εγωιστικά τον λόγο Του, αν Εκείνος ενδιαφέρεται για την ελευθέρωσή μας από τα πάθη και εμείς αρεσκόμαστε στην ζωή των παθών, αν Εκείνος θέλει να έλθει στην καρδιά μας και εμείς του το αρνούμαστε, τότε δεν μπορεί να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση μας. 

 Ο Χριστός πάντα θα είναι δίπλα μας και θα μας λέει "...θαρσείτε, εγώ ειμί, μή φοβείσθε.", πάντα θα μας καλεί να πάμε κοντά Του "Ο δέ είπεν,  ελθέ.",  όμως πρώτα πρέπει να προηγηθεί η δική μας αίτηση, όπως έκανε ο Πέτρος, "Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα."  

Και όταν τελικά αφήσουμε τα πάντα πίσω μας, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες και τα πάθη μας και κατευθυνθούμε μέσα στην "προσωπική τρικυμία" μας προς Αυτόν, πρέπει να μην ολιγοψυχήσουμε, να μην ολιγοπιστήσουμε, αλλά προσηλωμένοι στον δρόμο μας, να συντονιστούμε με το θέλημα του Κύριου μας και έτσι ποτέ, μα ποτέ δεν θα Τον ακούσουμε να μας λέει...   "...ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας;"

       Όμως όλοι μας γνωρίζουμε πως το καλοκαίρι και ιδιαίτερα τον Αύγουστο, που από μεθαύριο θα εισέλθουμε, πρωταγωνιστής της εκκλησιαστικής και της λατρευτικής ζωής μας, είναι η γλυκύτατη Παναγία μας. Σε όλην την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη, η Παναγία Θεοτόκος δεσπόζει στο κέντρο των εκκλησιών, και καθημερινά τελούνται οι Παρακλήσεις της, καθ' όλη την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, "το Πάσχα του καλοκαιριού", όπως ο λαός μας χαριτωμένα ονομάζει. 

Η δική μας Παναγιά η Χρυσαφίτισσα,
την οποία και θα στολίσουμε
στην 1η Μικρή Παράκληση, την Τρίτη
1η Αυγούστου 2018...

     Έτσι από την Τετάρτη 1η Αυγούστου και μέχρι την Δευτέρα 13η Αυγούστου 2018, απ' άκρη σ' άκρη της πατρίδας μας, της γλυκιάς Έλλάδας μας, εδώ στα Βόρεια της, στην πολύπαθη και αγαπημένη μας Μακεδονία...την μόνη και αυθεντική παγκοσμίως, όπως εμείς οι Μακεδόνες πολύ καλά γνωρίζουμε και πρέπει δυστυχώς,συχνά-πυκνά να το θυμίζουμε και σε όσους το ξεχνούν, στην Θεσσαλονίκη μας, την Νύμφη του Θερμαϊκού, και στα δυτικά προάστια της φτώχιας και της προσφυγιάς της, στην Νέα Ευκαρπία, και στην όμορφη συνοικία των Ανθοκήπων της, εδώ στην δική μας την Ενορία των Αγίων  Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης και στην ομώνυμη εκκλησιά της, την προσωρινή κατακόμβη μας, όπου τελούμε όλες τις Ακολουθίες μέχρι να αποπερατωθεί ο επάνω περίλαμπρος Ναός μας, που με ταχείς ρυθμούς ετοιμάζουμε, με το κάλεσμα της καμπάνας κάθε απόγευμα, θα αφήσουμε για λίγο την καθημερινότητα μας στην άκρη και θά έρθουμε στην εκκλησιά της Ενορίας μας, για να ψάλλουμε εναλλάξ την Μικρή και την Μεγάλη Παράκληση στην Θεοτόκο, ξεκινώντας σε μια περίπου εβδομάδα από τώρα με την Μικρή, και αρχίζοντας έτσι τα "παρακάλια" μας στην Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού μας, την βακτηρία και προστάτη όλων μας. 

...και μετά την Βρεφοκρατούσα Παναγιά,
στην Μεγάλη Παράκληση...

            Στολίζουμε καθημερινά την Εικόνα της με τα πιο ευωδιαστά λουλούδια της γειτονιάς των Ανθοκήπων μας. Μια την όμορφη Παναγία την Χρυσαφίτισσα, μια την Παναγία Σουμελά, την Ποντία, που αγαπάμε λόγω εντοπιότητας, αλλά και την Βρεφοκρατούσα μας, την Γοργοεπήκοο και πολλές ακόμη που στολίζουν τον Ιερό Ναό μας, την τοποθετούμε στο κέντρο του κάνοντας την και επίκεντρο της ζωής μας, ανάβουμε τα καντήλια της, της καίμε λαμπάδες από μελισσοκέρι, την βάζουμε ψηλότερα από ότι συνήθως, την προσκυνούμε, της τάζουμε, την καμαρώνουμε, την παρακαλούμε, την ψάλλουμε, της δείχνουμε όλη την αγάπη μας και την Τρίτη της 14ης Αυγούστου, παραμονή της Αγίας Κοιμήσεως της, θα έρθουμε και πάλι το βράδυ εδώ, για να της ψάλλουμε τον Εσπερινό της μεγάλης αυτής εορτής της Ορθοδοξίας, και κατόπιν την επ' αύριον, Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018, πρώτα ο Θεός, ανήμερα της εορτής της, θα τελέσουμε την Θεία Λειτουργία και προς τιμήν της τα Απολυτίκια της θα ψάλλουμε όλοι μαζί, κλήρος και λαός, για να της δείξουμε πόσο πολύ την αγαπάμε και πόσο την αποζητούμε καθημερινά στην ζωή μας.

...αλλά και την όμορφη Παναγία Σουμελά,
την Παναγιά των Ποντίων.

      Και η Παναγία θα έρθει εδώ μαζί μας, χωρίς να έχει λείψει ποτέ άλλωστε από κοντά μας, αφού εδώ είναι το "πατρικό" της, το "σπίτι" των γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας. Ειδικά όμως αυτές τις ημέρες θα συντροφεύει γλυκά την βιοτή μας από την 1η Αυγούστου και για δεκαπέντε ημέρες, όπου νηστεία αυστηρή θέσπισε η Εκκλησία μας για αυτήν την περίοδο, κάποιοι την λένε  "Δεκαπενταύγουστο", κάποιοι άλλοι την ονομάζουν "Θερινή Σαρακοστή", άλλοι πάλι "Πάσχα του καλοκαιριού" την ονομάζουν, κάποιοι τον μήνα αυτόν τον αποκαλούν "Μήνα της Παναγιάς", αλλά όπως και αν εμείς θέλουμε να την λέμε αυτήν την εκκλησιαστική περίοδο, αυτή εκτός από  νηστεία επιτάσσει και Μετάνοια με Εξομολόγηση, θέλει και συχνή Θεία Κοινωνία, ζητά τον τακτικό εκκλησιασμό μας, προσμένει ελεημοσύνη στους συνανθρώπους μας, επιδιώκει την περισυλλογή στον εαυτό μας, αναμένει σιωπή από εμάς και προσευχή από όλους μας.

Αυτά ζητά η Παναγιά από εμάς. 
Εμείς πως σκοπεύουμε να περάσουμε τον Δεκαπενταύγουστο;

Καλή Παναγία αδελφοί μου!!!

*παρακάτω ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση... 

Το Ευαγγέλιον  της Κυριακής Θ' Ματθαίου Κυριακή της 29ης Ιουλίου 2018
(Κατά Ματθαίον ιδ΄22-34) Πρωτότυπο κείμενο:

Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους. και απολύσας τους όχλους ανέβη εις τό όρος κατ΄ ιδίαν προσεύξασθαι. οψίας δέ γενομένης μόνος ην εκεί. το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα εστί, και από τού φόβου έκραξαν. ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων· θαρσείτε, εγώ ειμί· μη φοβείσθε. αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. ο δε είπεν, ελθέ. και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων·Κύριε, σώσόν με. ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· αληθώς Θεού υιός ει. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.

Απόδοσις στην νεοελληνική:

Αμέσως ύστερα ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήλθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν· έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε.» Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται· έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Και μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ.