"Απόδοσις της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου"

      "Απόδοσις της εορτής 
      της Κοιμήσεως της Θεοτόκου"     

     Η Εκκλησία μας στο Τυπικό της, το εγχειρίδιο της καθημερινής λατρευτικής ζωής της δηλαδή, πάντα στις μεγάλες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές "αποδίδει" ή σταματά να μνημονεύει και να χρησιμοποιεί τους ύμνους τους σχετικούς με την εορτή αυτή, μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, συνήθως της μιας εβδομάδος, αλλά και λιγότερο ή περισσότερο.

         Η εορτή της αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ή τα "εννιάμερα της Παναγίας" όπως ο απλός λαός του Θεού αναφέρει την ημέρα αυτή στην καθημερινότητα του, εορτάζεται φέτος την Τετάρτη  23η Αυγούστου 2017, μια ακριβώς εβδομάδα μετά την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της, την 15η Αυγούστου, ή Δεκαπενταύγουστο, όπως και πάλι ο λαός έχει ονομάσει την μεγάλη αυτή ημέρα της Ορθοδοξίας, και αυτό σημαίνει πως μετά από αυτόν τον εορτασμό και την Θεία Λειτουργία, θα συνεχίσει το λατρευτικό εκκλησιαστικό πρόγραμμα τους καθιερωμένους ρυθμούς του και το Συναξάρι της Εκκλησίας με τον εορταζόμενο Άγιο της ημέρας θα είναι το γεγονός που θα καθορίζει τους ύμνους και το υπόλοιπο τυπικό, "τα γράμματα", όπως ακούμε τους πατέρες στο Άγιον Όρος να χαρακτηρίζουν το καθημερινό λατρευτικό τους πρόγραμμα. 

      Έτσι λοιπόν, στο ενδιάτακτο σημείο της Θείας Λειτουργίας, θα ακούσουμε από τον ιερέα να αναγιγνώσκει εμμελώς το συγκεκριμένο Ευαγγέλιο της εορτής της Αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που δεν είναι άλλο από το ίδιο Ευαγγέλιο που ακούσαμε και στην εορτή της Κοιμήσεως της, την 15η Αυγούστου, το οποίο είναι το εκ του κατά Λουκά ι΄38-42 & ια΄27-28, που διαβάζεται πάντα στις εορτές της Παναγίας μας.
     Ας το δούμε στο αρχαίο κείμενο αλλά και στην νεοελληνική απόδοση του και ας το σχολιάσουμε: 

Το Ευαγγέλιο 
των εορτών της Παναγίας
 (κατά Λουκά ι΄ 38 - 42 & ια΄ 27 - 28)

*Αρχαίο κείμενο:  

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ  Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ  Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

*Νεοελληνική απόδοση:

Τον καιρό εκείνο, ἐμπῆκε ὁ Ἰησοῦς εἰς ἕνα χωριό. Μία γυναῖκα, ποὺ ὠνομάζετο Μάρθα, τὸν ὑποδέχθηκε εἰς τὸ σπίτι της. Αὐτὴ εἶχε ἀδελφὴν ποὺ ὠνομάζετο Μαρία, ἡ ὁποία ἐκαθότανε κοντὰ εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἄκουε ὅσα ἔλεγε.

Ἀλλ’ ἡ Μάρθα ἦτο ἀπησχολημένη μὲ πολλὴν ὑπηρεσίαν καὶ ἐπλησίασε καὶ εἶπε, «Κύριε, δὲν σὲ μέλει ποὺ ἡ ἀδελφή μου μὲ ἄφησε μόνη μου νὰ ὑπηρετῶ; Πές της λοιπὸν νὰ μὲ βοηθήσῃ».

Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀπεκρίθη, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾶς καὶ ἀνησυχεῖς διὰ πολλὰ πράγματα, ἀλλ’ ἕνα πρᾶγμα εἶναι ἀναγκαῖον. Ἡ Μαρία ἐδιάλεξε τὴν καλὴν μερίδα, ἡ ὁποία δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθῇ».

Ἐνῷ ἔλεγε αὐτά, κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὸν κόσμον ἐφώναξε καὶ τοῦ εἶπε, «Μακαρία ἡ κοιλιὰ ποὺ σ’ ἐβάσταξε καὶ οἱ μαστοὶ ποὺ ἐθήλασες».

Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μακάριοι μᾶλλον εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκούουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν φυλάττουν».

Μάρθα Μάρθα, 

μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 

ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· 

     Από αυτό το Ευαγγέλιο και εμείς επηρεασμένοι

 και ορμώμενοι σήμερα, θα αναρτήσουμε το νέο άρθρο μας, το οποίο και θα το δανειστούμε από την ιστοσελίδα "Χριστιανική φοιτητική δράση" που το υπογράφει η Χριστιανική Αδελφότης Θεολόγων "Ο Σωτήρ" του 1983, το οποίο άρθρο τους εμείς απλά το διανθίσαμε με εικόνες, αλλάξαμε και λίγο την μορφή του και στην δική μας ιστοσελίδα το παρουσιάζουμε, ξεδιπλώνοντας έτσι ένα ακόμα κομμάτι από τα θεόπνευστα ευαγγελικά κείμενα των τεσσάρων ευαγγελιστών, του Ιωάννου του Θεολόγου, του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, όπως άλλωστε κάνουμε πάντα στις εορτές των Αγίων μας αλλά και κάθε Κυριακή.

"Η Μαρία και η Μάρθα"

     Στη Βηθανία η αδελφή του Λαζάρου Μάρθα υποδέχεται στο σπίτι της τον Κύριο, ο οποίος, αφού κάθισε, άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους που παρευρίσκονταν εκεί. Η αδελφή της Μάρθας, η Μαρία, αφοσιώθηκε τόσο πολύ στη διδασκαλία του Κυρίου, ώστε συνεπαρμένη κάθισε κοντά του και ως ταπεινή μαθήτρια άκουγε με προσήλωση τα θεσπέσια λόγια του. Τόσο πολύ απορροφήθηκε, ώστε δεν θέλησε να χάσει ούτε λέξη. 
     Την ώρα όμως που η Μαρία αποταμίευε στην ψυχή της ουράνιους θησαυρούς, η Μάρθα προετοίμαζε για το τραπέζι ό,τι καλύτερο μπορούσε. Ήταν πνιγμένη στις πολλές δουλειές της, διότι φρόντιζε να ετοιμάσει πολλά και ωραία φαγητά για να περιποιηθεί τον Διδάσκαλο. Ήταν βέβαια ικανή και επιμελής στη μαγειρική και στο νοικοκυριό, με κάποια όμως υπερβολή. Γι’ αυτό και κάποια στιγμή πλησίασε τον Κύριο και με τολμηρό τρόπο του είπε το παράπονό της:

— Κύριε, δεν σε νοιάζει που η αδελφή μου με άφησε μονάχη να ετοιμάσω το τραπέζι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει.

Τότε ο Κύριος της αποκρίθηκε:

— Μάρθα, Μάρθα, αγωνιάς, αναστατώνεσαι, κουράζεσαι να ετοιμάσεις πολλά και ποικίλα φαγητά. Ένα όμως είναι το χρήσιμο, η ακρόαση της διδασκαλίας μου. Αυτό διάλεξε η Μαρία, την πνευματική τροφή, η οποία δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ.

     Ο Κύριος δηλαδή αντί να επιπλήξει τη Μαρία, όπως θα το επιθυμούσε η Μάρθα, παίρνει την αφορμή και επιπλήττει την ίδια. Εδώ όμως κάποιος θα απορήσει: Δηλαδή ο Κύριος καταδικάζει τη διακονία της Μάρθας; Όχι, ασφαλώς! Κάτι άλλο θέλει να δείξει. Είναι σαν να λέει στη Μάρθα: Δεν ήλθα στο σπίτι σας για να απολαύσω πολλά και ωραία φαγητά, άλλα για να σας προσφέρω μεγάλες και ουράνιες αλήθειες. Είναι καλή η προσφορά και η διακονία, θα πρέπει όμως και να συνοδεύεται από ενδιαφέρον για τα ανώτερα, για την πνευματική τροφή. Δεν απορρίπτει λοιπόν ο Κύριος τη διακονία της Μάρθας, άλλα επαινεί περισσότερο την επιλογή της Μαρίας.

     Διότι η Μαρία αξιοποίησε μία μοναδική ευκαιρία. Ήλθε στο σπίτι της ο Χριστός. Δεν ήξερε αν θα είχε άλλοτε μια τέτοια ευκαιρία. Και αφοσιώθηκε στο να ξεδιψά στα νάματα των θείων αληθειών. Το έργο της Μάρθας ήταν χρησιμότατο, της Μαρίας όμως υψηλότερο. Γι’ αυτό ο Κύριος επιπλήττει τη Μάρθα, διότι έχανε το χρόνο της σε υπερβολικές προετοιμασίες, ενώ το καλύτερο που είχε να κάνει την ώρα εκείνη ήταν να αφιερώσει λιγότερο χρόνο στα της μαγειρικής για να επικοινωνήσει με τον Κύριο και να εντρυφήσει στις θείες αλήθειες.

     Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να ιεραρχούμε σωστά τα πράγματα. Μεγαλύτερη προσφορά μας προς τον Θεό είναι να λαχταρούμε και να ποθούμε τον θείο λόγο του, και μετά το να διακονούμε στα έργα της αγάπης. Βέβαια όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι καθημερινά να επιτελούμε και τα βιοτικά μας έργα, διαφορετικά δεν μπορούμε να ζήσουμε. Όλα αυτά θα τα κάνουμε, και μάλιστα σωστά, με επιμέλεια και προθυμία, όλα προς δόξαν Θεού. Όχι όμως με υπερβολή. Να μη δίνουμε την καρδιά μας σ’ αυτά παραμελώντας όμως έτσι την ψυχή μας.

"Μακαρία η Θεοτόκος"

      Στη συνέχεια καθώς μιλούσε ο Κύριος στα πλήθη, 

κάποια γυναίκα ενθουσιασμένη από τη διδασκαλία του φώναξε με χαρά στον θείο Διδάσκαλο:

— Μακαρία είναι η κοιλία που σε βάστασε, η μητέρα που σε γέννησε και σε έθρεψε.

Και ο Κύριος της απάντησε:

— Πράγματι μακαρία είναι η μητέρα μου! Μακάριοι είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν στη ζωή τους. Γι’ αυτό ακριβώς και αυτή που με γέννησε και με θήλασε, αξιώθηκε την τιμή αυτή, διότι φύλαξε πάντοτε το λόγο του Θεού.

      Με τους λόγους του αυτούς ο Κύριος μακαρίζει διπλά τη μητέρα του. Διότι, επιβεβαιώνοντας τον μακαρισμό της γυναίκας εκείνης, μακαρίζει την Θεοτόκο όχι μόνο διότι αξιώθηκε να γίνει μητέρα του, άλλα και διότι περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο φύλαξε μέσα της το λόγο του Θεού και τον τήρησε στη ζωή της. 

   Γι’ αυτό γενεές γενεών μακαρίζουμε την Θεοτόκο, όπως η ίδια η Παναγία μας προφήτευσε: «ἰδού γάρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί.» (Λουκ. α’ 48). Τη μακαρίζουμε όχι μόνο διότι αξιώθηκε να γίνει Θεοτόκος, Μητέρα δηλαδή του Θεού μας, άλλα και διότι, φυλάσσοντας σ’ όλη τη ζωή της τον λόγο του Θεού, ακτινοβόλησε με την υπέρλαμπρη αρετή της κι έγινε τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα των αγγέλων. Η αγιότητά της αποδείχθηκε κρυστάλλινη σ’ όλη της τη ζωή. Διότι ήταν η ταπεινή δούλη του Κυρίου, το υπόδειγμα της υπακοής στο θέλημα του Θεού. Ήταν η Κεχαριτωμένη. Είχε όλες τις αρετές επάνω της, όλα τα υπερφυσικά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος σε ύψιστο βαθμό. Άφθαστο και ασύγκριτο ήταν το πνευματικό της κάλλος και η ψυχική της ωραιότητα.

      Και έγινε το παράδειγμα για όλους μας. Παράδειγμα ταπεινώσεως και υπακοής και αγνότητας. Και μας καλεί με την αγία ζωή της να τη μιμηθούμε μελετώντας και εφαρμόζοντας τον λόγο του Θεού και να την ακολουθήσουμε στον βίο της αρετής και της χάριτος.

      Με δύο μικρούς σχολιασμούς θα κλείσουμε το σημερινό άρθρο της ιστοσελίδας μας. 

      Ο πρώτος σχολιασμός μας αφορά την υπερβολική διακονία της Μάρθας, αλλά και την υπερβολική αμέλεια και αδιαφορία της Μαρίας, που και οι δύο όμως αυτές υπερβολές, οφείλονται στην υπερβολική αγάπη τους για τον διδάσκαλο και Θεό τους, τον Χριστό. Το συμπέρασμα που βγάζουμε λοιπόν είναι πως πρέπει να είμαστε πάντοτε στην διακονία του Χριστού και της Εκκλησίας Του, με ζήλο και αγάπη καμιά φορά ακόμα και υπερβάλλοντας όπως η Μάρθα. Για παράδειγμα, να επιζητούμε για την εκκλησία της Ενορίας μας το καλύτερο, να νοιαζόμαστε για την καθαριότητα, την ευταξία, την ευπρέπεια του οίκου Του, με ζήλο και αυταπάρνηση, αγόγγυστα και με χαρά...χωρίς όμως ο ζήλος αυτός να αφαιρεί τίποτα από την πνευματική μας τροφή και την επιζήτηση των ουρανίων αγαθών που είναι και ο σκοπός μας, αντίθετα και τα δυο μαζί,  σε τέλεια ισορροπία και αρμονία να μας κρατούν στον δρόμο  της αγάπης και της διδασκαλίας του Χριστού.
      Ο δεύτερος αφορά τους μακαρισμούς του Χριστού στο πρόσωπο της μητέρας Του. Ποιος γιος είναι αυτός που δεν επαίνεσε την μητέρα του στους άλλους, ποιος γιος δεν θεωρεί πως η μητέρα του είναι η καλύτερη στον κόσμο, ποιος γιος όταν μιλά για την μητέρα του το στόμα δεν τρέχει μέλι; Παρόμοια βλέπουμε και εδώ, ο Θεάνθρωπος Χριστός δείχνοντας και την ανθρώπινη φύση Του, ως απλός γιος να επαινεί την μητέρα Του μπροστά στους άλλους και μάλιστα να την μακαρίζει διπλά. Όχι μόνο γιατί αξιώθηκε να τον φέρει στον κόσμο αλλά και γιατί κανένας από τους επαίνους που ακούστηκαν στα αυτιά της δεν την έκανε να παρεκκλίνει από την αρχική αποστολή της, την σωτηρία του κόσμου μέσω του Υιού της. Επαινεί την μητέρα Του και μας την προτάσσει ως παράδειγμα στην ζωή μας.
     Ας εορτάσουμε λοιπόν και εμείς τα "εννιάμερα της Παναγίας" 

αυτήν την Τετάρτη της 23ης Αυγούστου του 2017, και ως γνήσια παιδιά της, ας την μακαρίσουμε, ας την επαινέσουμε, ας την δοξολογήσουμε, και ας πρσευχηθούμε σε αυτήν, ζητώντας το καλύτερο για εμάς και τα παιδιά μας, αλλά και για όλη την Ενορία μας και την όμορφη εκκλησία μας που τώρα χτίζουμε για να την στεγάσουμε στο "πατρικό" σπίτι της, την οικεία των Αγίων Θεοπατόρων γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας.    

Χρόνια Πολλά 

σε όλους!!!

*ΕΙΔΗΣΙΣ:

      Την ίδια ημέρα αλλά το βράδυ της Τετάρτης της 23ης Αυγούστου 2017, ξημερώνοντας η εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του "Πατροκοσμά" όπως όλοι τον γνωρίζουμε, η Ενορία μας τιμά αυτόν τον μέγα νεομάρτυρα της Ορθοδοξίας, και τελεί προς τιμήν του Αγρυπνία,  στις 8.30 μ.μ, και σας καλεί στην κατακόμβη του Ιερού Ναού της, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, σε μια κοινή βραδινή προσευχή.

Σας περιμένουμε...