Αναρτήθηκε από
Αγαπητοί μας αναγνώστες, διαδικτυακοί και μη φίλοι της ιστοσελίδας του ναού μας και της Ενορίας μας, εδώ και πέντε εβδομάδες έχουμε εισέλθει σε μια από τις πνευματικότερες περιόδους της λειτουργικής μας ζωής. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ή της Σαρακοστής, όπως την αναφέρουμε στην καθημερινότητα μας. Η ονομασία της οφείλεται στο ότι περιλαμβάνει 6 συνολικά εβδομάδες Νηστειών, 40 περίπου ημέρες δηλαδή αυστηρής νηστείας και πνευματικότητας, ενώ όλη η ζωή των Ελλήνων, των ενθέρμων χριστιανών, αλλά και των χλιαροτέρων εξ ημών, κινείται γύρω από αυτήν την πραγματικότητα που αιώνες τώρα έχει ριζώσει στην εκκλησιαστική αλλά και στην λαϊκή μας παράδοση, μια παράδοση που αγωνίζονται πλέον κάποια κέντρα εξουσίας, εσωτερικά και εξωτερικά, να ξεριζώσουν από την ψυχή μας.
Όλη αυτή η περίοδος στοχεύει στην πνευματική μας προετοιμασία για το Πάσχα. Οι ιδιαίτερες ακολουθίες και οι προσευχές, καθώς και ο συνδυασμός τους με τη νηστεία σηματοδοτούν σαν οδοδείκτες και ένα καινούριο ξεκίνημα, μια καινούρια πορεία για τη ζωή μας, ώστε ανακαινισμένοι να βιώσουμε τα σωτήρια για όλη την ανθρωπότητα γεγονότα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Θεανθρώπου Χριστού. Γεγονότα που θα λάβουν χώρα μπροστά
στα μάτια μας καθ΄όλην την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος. "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην
κρεμάσας" ψάλλουμε την Μεγάλη Πέμπτη.
Έμείς όμως ας επικεντρωθούμε στις
Παρασκευές της Μεγάλης Σαρακοστής και συγκεκριμένα ας δούμε τις τέσσερις πρώτες
Παρασκευές της το βράδυ, όπου ψάλλουμε
τμηματικά τον Ακάθιστο Ύμνο, που είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο
και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω,
και ο οποίος συντάχθηκε πιθανότατα από τον Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό τον 6ο αιώνα. Το υπέροχο αυτό υμνολογικό κείμενο που
εξυμνεί την Μητέρα όλων μας, την Θεοτόκο και θαυμαστή κόρη των Αγίων προστατών
μας, των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, θα το ψάλλουμε ολόκληρο, σήμερα
το βράδυ της Παρασκευής της Ε΄ εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής.
Όλοι όμως την ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, που ονομάζεται έτσι γιατί ψάλλεται από τους χριστιανούς πιστούς σε όρθια στάση, έχει επικρατήσει να την αποκαλούμε Ακολουθία των Χαιρετισμών. Γιατί άραγε; Μα από τα συνεχή χαίρε που περιλαμβάνει. Τα χαίρε αυτά είναι οι 24 χαιρετισμοί που απευθύνονται στην Παναγία από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ κατά το σωτήριο για όλη την ανθρωπότητα γεγονός του Ευαγγελισμού της, από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, όταν εκείνος ήταν έμβρυο, από τους βοσκούς και τους Μάγους κατά τη Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού, και φυσικά από όλους εμάς τους πιστούς. Κάθε ένας χαιρετισμός ξεκινάει με ένα από τα 24 αντίστοιχα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, από το Α ως το Ω. Μας υπενθυμίζουν όλο το μεγαλείο της Μητέρας του Θεού, καθώς και την καθοριστική της συμβολή στη σωτηρία του κόσμου κατά το γεγονός της Ενανθρώπησης του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδας. Η Παναγία είπε τότε ελεύθερα το μεγάλο ναι στην πρόσκληση του Θεού για συνεργασία, έδωσε τη συγκατάθεσή της για να δοθεί στην ανθρωπότητα η δυνατότητα να διορθώσει το σφάλμα του Αδάμ και να επανασυνδεθεί με το Θεό. Να απελευθερωθούν οι άνθρωποι από τη υποδούλωση στη φθορά και στον θάνατο.
Οι περισσότεροι θεωρώ γνωρίζουμε ότι η σύνθεση του Ακαθίστου Ύμνου σχετίζεται άμεσα με την θαυματουργική παρέμβαση της Παναγίας και την ακόλουθη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από την αιφνίδια πολιορκία των Αβάρων και των Περσών τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου του 626 μ. Χ., κι ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος ηγούνταν εκστρατείας του βυζαντινού στρατού στην καρδιά της Περσίας. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιοι οι πιστοί έψαλαν τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη τους «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».
Και στους σημερινούς καιρούς όμως, παρόλο που οι στιγμές που περνάμε ως κοινωνία, ως χώρα, ως έθνος, είναι τραγικές, δεν θα διστάσουμε αλλά θα έρθουμε και πάλι απόψε το βράδυ εδώ, στην προσωρινή κατακόμβη της εκκλησίας των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, μέχρι να αποπερατωθεί ο επάνω ναός που χτίζουμε ολοταχώς και εκεί να τελούμε πια τις Ακολουθίες μας, θα έρθουμε με το κάλεσμα της καμπάνας για να χαιρετίσουμε την Μητέρα όλων μας την Παναγία. Θα έρθουμε να εναποθέσουμε όλες τις ελπίδες μας σε εκείνην και να της ζητήσουμε να σταθεί δίπλα μας στις προσπάθειες που κάνουμε για να χτίσουμε το "πατρικό σπίτι" της, αλλά και τις εναγώνιες προσπάθειες για ξεπεράσουμε την κρίση και τις ουκ ολίγες δυσκολίες που απορρέουν απ’ αυτήν.
Θα έρθουμε να την παρακαλέσουμε για τα παιδιά μας και την δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν, θα της βάλουμε και αυτήν την Παρασκευή όμορφα και ευωδιαστά λουλούδια πάνω στην εικόνα της, δώδεκα αγνές λαμπάδες από μελισσοκέρι θα της ανάψουμε για να φωτίσει ακόμα περισσότερο το γλυκό πρόσωπο της, αλλά και για να φωτίζει εμάς η Παναγιά στον σκοτεινό δρόμο που διαβαίνουμε καθημερινά, λόγια γλυκά θα της πούμε μαζί με τους ιεροψάλτες και τους ιερείς μας και "χαιρετίσματα" θα της απαγγείλουμε μέσα από τα βάθη της ψυχή μας. Και είμαστε σίγουροι ότι η Θεοτόκος θα μας ακούσει και θα πρεσβεύσει για όλους εμάς μαζί με τους γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα, αυτήν την όμορφη και ευλογημένη οικογένεια, στο Θεό, όπως έχει κάνει και τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν.
Οφείλουμε, όμως, κι εμείς να απαντήσουμε θετικά στην πρόσκληση του Θεού για ενεργό συμμετοχή στην ενοριακή λειτουργική ζωή των Αγίων αυτών ημερών. Ας του δείξουμε ότι του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, μιας και αυτό σημαίνει η λέξη πίστη. Ας το δούμε ως μια ευκαιρία να έρθουμε ο ένας κοντά στον άλλον και όλοι μαζί να αγωνιστούμε για να ενωθούμε πνευματικά με το Θεό και να αντλήσουμε έτσι την απαραίτητη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες των καιρών που άλλες πέρασαν και άλλες είναι ακόμα μπροστά μας.
Χέρι-χέρι, ο ένας δίπλα στον άλλον, με αγάπη, ταπεινότητα και σιωπή, να συνεχίσουμε το δύσκολο της Νηστείας και της προσευχής μονοπάτι που αρχίσαμε πριν από πέντε εβδομάδες, για να φτάσουμε δυνατοί την Μεγάλη Πέμπτη στην Σταύρωση του Χριστού μας και να κλάψουμε για τα βασανιστήρια Του, μετά, την αποφράδα ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής να τον ενταφιάσουμε με συντριβή και το βράδυ να τον περιφέρουμε, σύμφωνα με τις λαϊκές και εκκλησιαστικές παραδόσεις μας, στις γειτονιές και στα σοκάκια της όμορφης Ελλάδας μας, την επομένη, Μεγάλο Σάββατο το πρωΐ στην Πρώτη Ανάσταση, "Ανάστα ο Θεός" να βροντοφωνάξουμε και μες στις εκκλησιές μας δάφνες να πετάξουμε και με εκκωφαντικό θόρυβο τον διάβολο από την ζωή μας να αποδιώξουμε νικώντας τον, κατόπιν το βράδυ "Χριστός Ανέστη" να ψάλλουμε στα προαύλια των εκκλησιών της πατρίδας μας, αυγά να τσουγκρίσουμε και "Αληθώς Ανέστη" να αποκριθούμε, επαληθεύοντας το γεγονός της Ανάστασης, στους συνανθρώπους μας και μετά την βραδινή Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, μαγειρίτσα να φάμε στην κοινή Τράπεζα του σπιτιού μας με όλα τα μέλη της οικογένειας μας παρόντα, και την επομένη, Κυριακή του Πάσχα στις εκκλησιές, το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες να πούμε το πρωΐ, "Διαγενομένου
τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα...", ενώ το μεσημέρι αρνί να σουβλίσουμε στις αυλές των σπιτιών μας, στις πόλεις αν μπορούμε και στα χωριά μας και για πενήντα ημέρες από τούδε και στο εξής "Χριστός Ανέστη" να λέμε αντί για καλημέρα μέχρι να αναληφθεί ο Χριστός και Σωτήρας μας και να αρχίσει την Πεντηκοστή το ιεραποστολικό έργο των Αποστόλων Του.
Δεν υπάρχει άλλη χώρα σαν την Ελλάδα μας, δεν υπάρχουν τέτοιες όμορφες παραδόσεις, που να μπορούν να πλέκονται τόσο γερά και στέρεα στο βάθος της ελληνικής και βυζαντινής ιστορίας μας, δεν υπάρχουν αλλού τέτοιοι άνθρωποι λεβέντες σαν τους Έλληνες με τόση πίστη στον Θεό Πατέρα μας, στο Υιό Του Χριστό, στο Πνεύμα το Άγιο και Ζωοποιό, αλλά και αγάπη αληθινή και κραυγαλέα στην Παναγία μάνα μας και σε όλους τους Αγίους της Μεγάλης Εκκλησίας μας, χριστιανοί και Ορθόδοξοι όλοι μας με τέτοια ήθη και έθιμα ριζωμένα στην καθημερινότητα μας, στην ζωή μας, στην εργασία, στο σπίτι μας, στην εκκλησιά και στα σχολειά μας...στην υπερήφανη και μοναδική ψυχή μας!!!
Καλή Ανάσταση σε όλους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου