ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η Παναγία,  οι γονείς της, 

και το "πατρικό της σπίτι"

          Αν ρωτήσεις τον οποιονδήποτε Έλληνα χριστιανό,  ακόμα και χλιαρούς στην πίστη, ακόμα και ανορθόδοξους, αιρετικούς, ακόμα και αθέους, όλοι γνωρίζουν ότι αυτός ο μήνας, ο Αύγουστος, είναι αφιερωμένος στην Παναγιά.

          Κάθε απόγευμα, όλοι γνωρίζουμε, σε όποια κατηγορία από τις παραπάνω και αν ανήκουμε, πως οι εκκλησιές ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους, όπου και αν βρίσκονται και οι ιερείς με την βοήθεια των πιστών στολίζουν τις εικόνες της Παναγιάς, τις προσκυνούν, τις τοποθετούν ψηλότερα από τις άλλες, ανάβουν το καντήλι της, το αγιοκέρι της, ανάβουν λαμπάδες και τάζουν στην αγάπη της, ελπίζοντας από αυτήν να πρεσβεύει στον Υιό της, και Σωτήρα μας, στον Χριστό, για τους αγαπημένους τους, να τους έχει πάντα καλά και να τους προστατεύει.

          Όλοι γνωρίζουμε πως στους ορθόδοξους ναούς της οικουμένης, χτυπούν κάθε απόγευμα οι καμπάνες καλώντας τον κόσμο να αφήσει για λίγο τις δουλειές του και να οδηγήσει τα βήματα του στην εκκλησιά, να ανάψει το κεράκι του, να κάνει τον Σταυρό του, να προσκυνήσει, να αφήσει τις έγνοιες του απέξω και να προσευχηθεί στην Παναγιά.

          Όλοι γνωρίζουμε πως καθημερινά τα απογεύματα τα αφιερώνουμε στην Παναγία μάνα μας και στις εκκλησιές ερχόμαστε να  ψάλλουμε  τις  παρακλήσεις της, μια την Μικρή, μια την Μεγάλη, να ακούσουμε τους ύμνους που γράφτηκαν για αυτήν πριν από τόσα χρόνια και συνεχίζουν να ψάλλονται από τις κυρίες των Ενοριών και θα συνεχίσουν, γιατί για εμάς η Παναγιά δεν είναι στην εικόνα, αυτήν μπορούν και να μας την πετάξουν, να μας την καταστρέψουν,  δεν είναι στις εκκλησιές, αυτές μπορεί και να μας τις πάρουν, να μας τις κάψουν έτσι πως συμπεριφερόμαστε, όχι αδελφοί μου, η Παναγιά μας είναι μέσα μας, στην ψυχή μας και αυτήν ότι και να κάνουν δεν μπορούν να την πειράξουν, γιατί δεν είναι δικό τους δημιούργημα, δεν υποτάσσεται στην σαγήνη τους, δεν κοροϊδεύεται από κανέναν γιατί δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στον Θεό.

          Τώρα βέβαια εμείς μπορεί να είμαστε κουρασμένοι από την ολοήμερη δουλειά μας, μπορεί και λίγο να βαριόμαστε, μπορεί να στείλουμε την μάνα μας να ψάλλει την Παράκληση, να ανάψει κερί για εμάς, να γράψει τα ονόματα μας για να τα μνημονεύσει ο ιερέας, να την προσκυνήσει για εμάς και εμείς από το σπίτι με τον καφέ στο χέρι, μπροστά στην τηλεόραση να νομίζουμε ότι όλα καλά τα κάνουμε, πολλά μπορεί να σκαρφιστεί ο διάβολος για να μην μας αφήσει να πάμε στην εκκλησία της Ενορίας μας σήμερα.

          Αδελφοί μου, μην τον αφήσετε και αύριο να σας κοροϊδέψει, μην του κάνετε το χατίρι. Η Παναγιά μας ακούει όλους, φτάνει και εμείς λίγο να κουραστούμε, λίγο να προσπαθήσουμε, να έρθουμε στην εκκλησιά να της ζητήσουμε συγχώρηση, να της ανάψουμε μια λαμπάδα, να εκπληρώσουμε το τάμα μας, να της πούμε ευχαριστώ, να της βάλουμε μια μετάνοια και η Παναγιά θα μας συγχωρήσει που την στεναχωρήσαμε, θα μας αγαπήσει ακόμα πιο πολύ, θα μας αγκαλιάσει, θα μας προστατεύσει.

          Να αγαπάμε την Παναγία όλοι, με όλη μας την δύναμη, μα εμείς εδώ περισσότερο, στην μοναδική  εκκλησιά της μητέρας της, της Αγίας Άννας και του πατέρα της, του Αγίου Ιωακείμ, εδώ στους Ανθόκηπους της Ευκαρπίας, εδώ στο πατρικό της σπίτι και να προσπαθούμε να το κάνουμε ομορφότερο από ότι το κάναμε μέχρι τώρα, να το έχουμε καθαρότερο από ότι είναι τώρα, αν γίνεται βέβαια, αφού έχουμε την καθαρότερη εκκλησιά και την πιο όμορφη του κόσμου, επειδή είναι δικιά μας και επειδή είναι και δικό μας σπίτι.

          Η Παναγία έχει πολλά «σπίτια», και όλα γιορτάζουν από σήμερα μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο και την Κοίμηση της, στα νησιά μας κάθε λόφος και εκκλησάκι της, στα χωριά στις πόλεις, παντού και κάθε ένα έχει και διαφορετικό όνομα για την Παναγιά, τα προσωνύμια της, τα Θεοτοκονύμια, τα επίθετα, τα παρατσούκλια της είναι αμέτρητα(κάποιος, λένε, προσπαθώντας να τα καταγράψει όλα, γέμισε ένα ολόκληρο βιβλίο και ίσως ακόμα να του διέφυγαν μερικά από αυτά) άλλα ανάλογα με το θαύμα που έκανε, άλλα πάλι ανάλογα με την εικόνα που φιλοτέχνησε ο αγιογράφος, άλλα ανάλογα με την ιστορία που έχει κάθε σπιθαμή στην Ελλάδα, αλλά και όπου κυλά Ελληνικό αίμα, από άκρη σ’ άκρη, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο, η Παναγιά η μάνα μας είναι παντού και μας αγκαλιάζει όλους σφιχτά, αγαπητικά, να μην πάθουμε τίποτε, εμείς και τα παιδιά μας.

          Όμως εδώ είναι το πατρικό της, εμείς έχουμε την τιμή να έχουμε κοντά τους γονείς της και αφού είναι ο Ιωακείμ και η Άννα κοντά, σίγουρα ένα βήμα πιο εκεί θα είναι και η Παναγία κόρη τους.

          Εκεί στο μικρό εκκλησάκι που έχουμε μέσα στον ναό μας, και που ο ιερέας μας κάθε Τρίτη μετά την Παράκληση διαβάζει την ευχή της Αγίας Άννας για τα άτεκνα ζευγάρια, εκεί στους τοίχους του κρέμονται οι εικόνες από την ζωή της γλυκύτατης Παναγιά μας:

* Η Προσευχή των Θεοπατόρων
γονιών της,

* Η Σύλληψη της Θεοτόκου,
από την Αγία Θεοπρομήτωρα Άννα,

* Η αγία Γέννηση της Θεοτόκου,
που έγινε από αγίους γονείς,

* Τα Εισόδεια της Θεοτόκου στον ναό και η εκπλήρωση του τάματος των γονιών της,

* Η όμορφη επταβηματίζουσα κόρη, που δεν μπορεί κανέναν να αφήσει ασυγκίνητο όταν κάνοντας τα πρώτα επτά βήματα της, όπως αναφέρεται σε έγγραφα της εποχής, στην συνέχεια να πέφτει ασφαλής στην αγκαλιά των γονιών της,

* Η Κολακεία της Θεοτόκου, το ταχτάρισμα από γονείς κανονικούς σαν όλους τους άλλους, που στην προσπάθεια να δείξουν αγάπη στο σπλάχνο τους, κάνουν ένα σωρό περίεργους ήχους και καμώματα αστεία, κανονικούς ναι, μα Αγίους, διαλεχτούς από τον Θεό να γεννήσουν μια Παρθένο που στην συνέχεια και αυτή θαυματουργικά θα γεννήσει το Φώς του κόσμου, την Ελπίδα όλων μας, την Σωτηρία μας, μια Παρθένο…

την  Π Α Ν Α Γ Ι Α   Μ Α Σ.

Καλή Παναγιά σ' όλους!!!