1. ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ "Η κλήσις των πρώτων μαθητών" (Ματθ. δ' 18-23)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

       Εἶναι ἡ δευτέρα, οριστική και καθοριστική κλήσις των πρώτων μαθητών του Χριστού μας, που αναφέρεται αυτήν την Κυριακή, της 21ης Ιουνίου 2020, την δεύτερη εβδομάδα του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Η πρώτη φορά, που ακούμε να αναφέρεται το ίδιο αυτό περιστατικό είναι στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 5 και τους στίχους 1-11, και όπως και εκείνη έτσι και αυτή η πρόσκληση, είναι αυτή μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, καλεί τους πρώτους τέσσερεις μαθητές του, τον Πέτρο και τον Ανδρέα και κατόπιν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να αφήσουν τα πάντα και να τον ακολουθήσουν.   
      Καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοϊκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς ιδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξει στόν κόσμο, και γίνεται το χρονικό εκείνο διάστημα που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε αποκεφαλιστεί από τον Ηρώδη.Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θά τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

     Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ από τον Κύριο τους καί μετά τήν μετέδωσαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ   ἴδια Χάρις αυτή με την Αποστολική Διαδοχή, που μόνο η Ορθοδοξία κράτησε αμετάβλητη και σίγουρη, νά χειροτονεί τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Διακόνους τους Ἱερεῖς και τους Αρχιερείς μας, από τους οποίους προήλθαν ανά τους αιώνες οι μυριάδες των Αγίων μας. 
Τους γνησίους αὐτούς ἀκολούθους τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης, του Χριστού μας αρχικά, καί διαδόχους τῶν Ἀποστόλων μετέπειτα, και μέχρι σήμερα ζώντας και σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη, στις αναγκεμένες ψυχές του ποιμνίου τους με το πετραχήλι τους ζωσμένο στον λαιμό, απλοί άνθρωποι αρχικά, όπως οι ψαράδες Απόστολοι, και τώρα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλιείς ψυχών. Οι ιερείς μας...ο παπάς της Ενορίας μας!!! 

    Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί 

τοῦ Ἱερού Κλήρου. 
Ὁ παπᾶς, αὐτός   ὁ  μαυροφορεμένος 
ἐργάτης τοῦ καλοῦ, ο ρασοφόρος εκπρόσωπος της αγάπης του Θεού, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζεί» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου και πυξίδα μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων.

      Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ελληνορθόδοξο ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά  ἐμπιστευθεί τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. 
Γι’ αὐτό όμως, αντιλαμβανόμενοι την αξία του, καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί ο ιερέας δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβήθηκε, δεν φοβᾶται και δεν θα φοβηθεί ποτέ, αφού δεν είναι μόνος του απέναντι στις βρομιές και στην λάσπη που του ρίχνουν, αλλά με συμπαραστάτη τον Χριστό, που με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, του έδωσε την Χάρη για να αντιμετωπίσει τα πάντα και να βαδίσει με εργαλείο το πετραχήλι του στο δύσκολο και επίπονο έργο του. 

   Τό ἀπέδειξε ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στήν σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Σε κάποιο κείμενο πρόσφατα διάβασα κάτι που με συγκίνησε πολύ, για τον Έλληνα ιερέα, αλλά και κάθε ιερέα:"Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε". 

   Καί εἶναι πάντα  ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί  ὁ   ὁρμητικός  ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ  κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. 

   Στήν γέννησή του, είναι κοντά για να του διαβάσει τις ευχές της 1ης ημέρας της γέννησης του και κατόπιν της 8ης ημέρας, της ονοματοδοσίας του, οπότε και παίρνει

το όνομα που θα κουβαλάει σε όλη του την ζωή, αργότερα και να τον "σαραντήσει", να τον βαπτίσει και να του προσφέρει τον  σταυρό που πρέπει ισοβίως να φορά στον κόρφο του, μαζί με τον νονό ή την νονά του, αλλά και για να τον μυρώσει μεταδίδοντας του τις χάρες του Παναγίου Πνεύματος, στην συνέχεια να τον συγχωρήσει, να τον μεταλάβει, κατόπιν συμμεριζόμενος τήν χαρά του, να μεταδώσει σε αυτόν και στον σύντροφο που διάλεξε, την ευλογία του Θεού στον γάμο του, μα μέσα στην πορεία της ζωής του, να μοιραστεί και την απώλεια των δικών του ανθρώπων, τόν κάθε του πόνο. Καί στήν δική του τελευταία ὥρα να τόν προετοιμάσει μέ τά Μυστήρια καί τίς  ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.

    Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί και φίλοι αναγνώστες της ιστοσελίδας μας! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, οδήγησαν τους ανθρώπους με τα λόγια τους, που ως γνωστόν και κόκκαλα σπάνε, και τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάσει. 

Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, αγαπητοί φίλοι, διαδικτυακοί και μή, τό φρόνημα καί τήν ψυχή του καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίσει. Ἄς τόν περιφρονοῦν  ὅσοι θέλουν, ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν,  ἄς μην καταλαβαίνουν καμιά φορά τις δυσκολίες που περνά στην διαποίμανση των ψυχών της Ενορίας του, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν πως στίς τρικυμίες τους και στην ανάγκη τους, θά τόν ἀποζητοῦν και τελικά θα εναποθέσουν στο πετραχήλι του τον πόνο τους. Όταν λοιπόν αγαπάμε και σεβόμαστε τον ιερέα μας, τότε φροντίζουμε  και νοιαζόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό.     

        Ακόμα και τώρα, πριν από λίγες εβδομάδες...Θεέ μου αιώνας μου φάνηκε!!!, όταν μια πολύ μεταδοτική αρρώστια, ένας λοιμός,  χτύπησε την οικουμένη, ο ιερέας δεν δείλιασε στον μεγάλο κίνδυνο να αρρωστήσει και ο ίδιος, έμεινε μόνος και γονατιστός συνέχισε να προσεύχεται για την ψυχική και σωματική υγεία του ποιμνίου του, μπροστά στην Αγία Τράπεζα του, που κλήθηκε να διακονήσει. 
Οι παπάδες στις γειτονιές ανά την Ελλάδα απέδειξαν με τον δικό τους τρόπο, το μεγαλείο της καρδιάς τους, όταν τους ζητήθηκε-επιβλήθηκε να μην λειτουργούν, να μην κοινωνούν το ποίμνιο τους, αλλά να κλειδώσουν τις εκκλησιές τους και να μείνουν μόνοι μέσα να τις φυλάνε μέρα και νύχτα, να τις έχουν πάντα έτοιμες και καθαρές για να τις ανοίξουν ξανά όποτε αποφασιστεί, και να τελούν αδιάκοπα όλες τις Ακολουθίες, "κεκλεισμένων των θυρών", σε ναούς άδειους,  σκοτεινά κουβάρια και φαντάσματα άλλων ένδοξων εποχών. 
Ενώ την ίδια στιγμή οι πιστοί χριστιανοί, οι ενορίτες και προσκυνητές, να είναι από έξω από τις εκκλησιές που χτίσανε οι ίδιοι με τον ιδρώτα τους, αυτοί να μένουν στα σπίτια τους σίγουροι και ασφαλείς, πλένοντας τα χέρια τους αδιάκοπα και σχολαστικά αλλά και "ακοινώνητοι" και "αλειτούργητοι", χωρίς Μεγάλη Εβδομάδα, χωρίς Πάσχα και χωρίς Ανάσταση. 
Και η Ενορία μας, με την ολοκαίνουργια εκκλησιά της, που δεν πρόλαβε να την χαρεί μετά τα Θυρανοίξια που έκανε τον Οκτώβριο του 2019 και αναγκάστηκε να την κλείσει και πάλι, και αυτή, ειδικά αυτή, μάτωσε, πληγώθηκε, πικράθηκε, όταν ο ιερέας της, πήρε εντολή να την κλειδώσει ξανά μετά από τέσσερις μόλις μήνες και μετά από τόσο αγώνα που έκανε για να βγάλει τους ενορίτες του από την κατακόμβη, όπου λειτουργούσε για μια ολόκληρη δεκαετία και να τους ανεβάσει στον επάνω κανονικό, 
περίτρανο Ναό που έχτισε μαζί τους και που σε αυτόν άρχισε για λίγο μόνο να χαίρεται την καθημερινή λατρευτική ζωή της, και αυτός ο ιερέας σας,  στάθηκε  στο ύψος των δύσκολων και   επικίνδυνων περιστάσεων, όπως άλλωστε οι περισσότεροι των ιερέων μας, που τόλμησαν να συνεχίσουν την "δουλειά" τους, να παρέχουν δηλαδή στον λαό του Χριστού μας και στην Εκκλησία Του το Θείο Δώρο της ιεροσύνης τους. 
Μεταξύ νομίμου και παρανόμου συνεχίστηκε από αυτόν η διαρκής προσευχή στην Ενορία μας, και εκεί που δένονταν η προσευχή του με την δική σας, εκεί...εγώ το πιστεύω ακράδαντα, ήταν και το θαύμα των ελαχίστων θανάτων από την πανδημία του κορωνοϊού, των αμελητέων κρουσμάτων με conid-19 που διαγνώστηκαν, του ανοίγματος της πατρίδας μας και πάλι στην ελπίδα, το θαύμα των Ελλήνων που όρθιοι και περήφανοι, αλλά και διάσημοι παγκοσμίως για την επιτυχία τους ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό, που ακόμα μετρά θανάτους σε όλην την υφήλιο, άνοιξαν και πάλι τις εκκλησιές τους για να συνεχίσουν την λατρευτική ζωή τους, αυτήν που στερήθηκαν για τρεις περίπου μήνες. 
Και αυτός ο άμοιρος και όλοι οι ιερείς μας, δεν άκουσαν ούτε ένα ευχαριστώ, κανένας δεν ήρθε έξω από την εκκλησιά του να τον χειροκροτήσει, κανένας δεν βρέθηκε να τον χτυπήσει στην πλάτη του και να τον στηρίξει ηθικά και πνευματικά, η Πολιτεία του τον πρόδωσε μη κατανοώντας τις ανάγκες του, ακόμα και η επίσημη Εκκλησία του, και αυτή τον αγνόησε, ενίοτε τον επίπληξε, και τότε αυτός χρειάστηκε μόνος του να αυτοσχεδιάσει, να επιβιώσει και εν τέλει χρεωκοπημένος και απογοητευμένος έπρεπε πάλι μόνος του να ανοίξει τον Ιερό Ναό του, με όλα εκείνα τα μέτρα που έπρεπε να τηρήσει. 
Ούτε ένα μπράβο, για τον ιερέα, ούτε ένα ευχαριστώ, καμιά αναγνώριση, καμιά ανταμοιβή, μόνο κακίες, συκοφαντίες και απίστευτο μένος, από την επιστημονική κοινότητα, που ενώ δεν γνώριζε τίποτε για τον νέο ιό που μας απειλούσε και μας τρομοκρατούσε, ήξερε τα πάντα για όλα τα εκκλησιαστικά θέματα, την Θεία Κοινωνία και πολλά ακόμα λατρευτικά ζητήματα, από την αστυνομία με την οποία και αναγκάστηκε να "συγχρωτιστεί" όταν παρέταξε τα περιπολικά 
της έξω από την εκκλησιά του, ενώ παράλληλα δέχθηκε, σιωπηλά τις περισσότερες φορές, λοιδορίες από λοιμωξιολόγους-θεολόγους, υπερβολές και βολές από δημοσιογράφους-ξερόλες, περίεργους βουλευτές-επικριτές, ακόμα πιο περίεργους υπουργούς-εισαγγελείς, άεργους ηθοποιούς, τραγουδιστές και άλλες διασημότητες με γνώμη επί παντός επιστητού, και το χειρότερο από όσα είδαμε, χλευασμός και σάτιρα για την Θεία Κοινωνία από μυστήριες τηλεπερσόνες χωρίς σεβασμό ούτε στον Θεό, αλλά ούτε και στους ανθρώπους που τον πιστεύουν, τον ρατσισμό σε όλο του το μεγαλείο δηλαδή.  

    Καί εκείνος, ο ιερωμένος, ο απόγονος και διάδοχος  των Αποστόλων, με όλη την ευθύνη που του επιφέρει αυτή η τεράστια κληρονομιά, πάντα θα είναι εκεί, για να τους συγχωρεί όλους...τι άλλο, και να τους αγαπά, να τους φωνάζει μαλώνοντας τους αν χρειαστεί σαν στοργικός πατέρας, για τους δίνει την ελπίδα και να τους δείχνει τον σωστό δρόμο, θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος, που με την εντολή του Θεού, "...καί ποιήσω ὑμᾶς   ἁλιεῖς ἀνθρώπων", θα είναι ὁ  κυρίαρχος τῶν ψυχῶν τους.

      Τους ιερείς και τα μάτια μας λοιπόν αδελφοί μου, να τους έχουμε από κοντά, να τους αγαπάμε, να τους φροντίζουμε, ενίοτε δε να καλύπτουμε ακόμα και τα λάθη τους, που σαν άνθρωποι σίγουρα θα

 κάνουν. Και οι ιερείς όμως να εργάζονται με ζήλο και αυταπάρνηση, να σέβονται και να αγαπούν το ποίμνιο και την Ενορία τους, να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τους Ενορίτες τους, να αγκαλιάζουν με καλοσύνη τα παιδιά τους, να δημιουργούν σχολεία και να χτίζουν εκκλησιές, όπως τους ζήτησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και όχι να τις γκρεμίζουν με την συμπεριφορά ή την αδιαφορία τους και τότε οι Ενορίες θα προοδεύουν, θα ακτινοβολούν, θα μεγαλώνουν, 

θα περισσεύουν και τέλος θα ξεχειλίζουν από την αγάπη του Χριστού και θα ανθίζουν όπως η δική μας εδώ στους Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας.

      Δεν χρειάζεται λοιπόν να πάτε μακριά για να βρείτε μια τέτοια Ενορία, μια τέτοια εκκλησία, γιατί αδελφοί μου την έχετε δίπλα σας, την πατάτε αυτήν την στιγμή, την γεμίζετε κάθε Κυριακή,  γιορτή και σχόλη, που σας προσκαλούν τα σήμαντρα της από το ψηλό καμπαναριό της, την πονάτε που έρχεστε κάθε Τρίτη απόγευμα για να συμπροσευχηθείτε μαζί με τα άτεκνα ζευγάρια 
μας στην Ιερά Παράκληση μας, την αγαπάτε και την προσέχετε κάθε Πέμπτη που έρχεστε και την τακτοποιήσετε και να την  καθαρίσετε ακολουθώντας την προτροπή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο τέλος κάθε Θείας

 Λειτουργίας του, 

«Αγίασον, Κύριε, τους αγαπώντας την ευπρέπεια του οίκου  Σου»

και δεν είναι άλλη από την δική σας Ενορία, την δική σας εκκλησία,  των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους όμορφους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας.

      Χρόνια ολόκληρα τελούνταν οι Ακολουθίες και οι υπόλοιπες λατρευτικές και κοινωνικές δραστηριότητες της Ενορίας μας στην όμορφη κατακόμβη που αρχικά χτίσαμε με λαχτάρα για να στεγάσουμε προσωρινά την λατρεία μας στον Θεό. 
Ήρθε όμως ο καιρός των Θυρανοιξίων, και τότε θαυματουργικά ανεβήκαμε και ξεκινήσαμε την έντονη λατρευτική ζωή μας, στον επάνω περίλαμπρο και περικαλλή, ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας, που ήταν πια έτοιμος με την αμέριστη βοήθεια των Αγίων μας, 
του Ιωακείμ και της Άννας, τους γονείς της Παναγιάς μας, αλλά και την 

μεγάλη βοήθεια του κτίτορα πια του επάνω Ναού μας, του  Γέροντος   Ιωάννου Ιερομονάχου, του Αγιαννανίτου, εκ των παλαιοτέρων πατέρων της Ιεράς Σκήτης της Αγίας Άννας, που μας αγαπά ιδιαίτερα και της όμορφης Συνοδείας του, που από το 2016 τον Ιούλιο πηγαίνουμε και συναντούμε όσοι έρχεστε μαζί μας και ευλογούμαστε, κάνοντας τον περίπλου του Αγίου Όρους με καραβάκι, όπου οι πατέρες μας φέρνουν και προσκυνούμε το πόδι της Άγίας Άννας, ενώ κάνουμε και Αγιασμό στο καραβάκι μας. 
Φέτος, παρότι ο κορωνοϊός είναι ακόμα μαζί μας και απειλητικά μας δηλώνει παντού την παρουσία του, εμείς θα το τολμήσουμε και με όλα τα μέτρα προστασίας που χρειάζονται και πάλι θα κάνουμε το ίδιο στο καλοκαιρινό μας προσκύνημα, την 18η Ιουλίου 2020, και θα χάσετε όσοι δεν ακολουθήσετε την Ενορία μας σε αυτό. Ειδικά οι γυναίκες, πως ως γνωστόν δεν επιτρέπει η Παναγία μας να πατήσουν το Αγιόνυμο Όρος που είναι Άβατον για αυτές, αλλά και το πόδι της Αγίας Άννας που θα προσκυνήσουμε και θα τελέσουμε Αγιασμό πάνω στο καραβάκι μας, ποτέ δεν βγαίνει από την Σκήτη στον κόσμο.

       Μα όχι, δεν έγιναν όλα αυτά μόνο με την βοήθεια, αλλά και με την επίβλεψη του Θεού και με το μεγάλο Θαύμα Του. Παράλληλα δε εσείς τελέσατε το δικό σας θαύμα, ανθρώπινο αυτήν την φορά, επίτευγμα δικό σας, που το κάνατε εσείς και έγινε με την βοήθεια όλων σας, των ενοριτών, των προσκυνητών, 
των επισκεπτών, των φίλων μας και των γνωστών και αγνώστων δωρητών και συνδρομητών, που υπερβήκατε για ακόμα μια φορά τον εαυτό σας από αγάπη και όλοι μαζί χτίσαμε τον υπέργειο και περίλαμπρο Ναό αυτόν που αντικρίζει ο επισκέπτης και πιστός προσκυνητής κάθε φορά που έρχεται στους Ανθόκηπους,  και εντέλει  τον προσφέρατε στους Δικαίους Γονείς της Παναγίας, τον Ιωακείμ και την Άννα, και από την άρση της καραντίνας τον λειτουργούμε και τον χαιρόμαστε και πάλι"...δόξη και τιμή". 

       Για να φτάσουμε όμως στο σημείο να λειτουργεί ο Ιερός Ναός μας, προηγήθηκαν πολλά, μεγάλ και δύσκολα, που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Αρχικά πήραμε ηλεκτρικό ρεύμα, μπήκαν και τα παράθυρα και οι πόρτες, με τις όμορφες σιδεριές τους, τοποθετήθηκαν τα μάρμαρα στα πατώματα, περάστηκαν τα ηλεκτρολογικά, τα υδραυλικά, οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις έχουν περαστεί και αυτές, αλλά αγοράστηκε κιόλας και ο μικροφωνικός εξοπλισμός που χρειαζόμαστε απαραίτητα στην τέλεση των Ακολουθιών, τα μικρόφωνα και τα μεγάφωνα και οι μηχανισμοί ενίσχυσης του ήχου, και ψάχνουμε τα χρήματα τώρα από τον ευγενή χορηγό μας για να πληρώσουμε τις δόσεις για την αποπληρωμή τους. 
Σουβαντίστηκε ο ναός εσωτερικά από άκρη σε άκρη, αγοράστηκε και τοποθετήθηκε το ξυλόγλυπτο τέμπλο μας, 

που περιμένει την αγάπη σας για να στολιστεί με τις ιερές εικόνες της επιλογής σας που λίγες απέμειναν ακόμα χωρίς δωρητή και που εσείς πρέπει θα προσφέρεται ως ευλογία για τα σπιτικά σας, έτσι ώστε να πληρωθεί ο αγιογράφος μας, αλλά να αγοραστούν και τα ασημένια καντήλια που ήδη τοποθετήθηκαν στο τέμπλο μπροστά από τις εικόνες αυτές, που και για αυτές χρειαζόμαστε δωρητές, αγοράστηκαν και τα όμορφα στασίδια μας, τοποθετήθηκαν και οι δυο κεντρικοί θεόρατοι πολυέλαιοι και έμειναν μόνο τα μικρά περιφερειακά φωτιστικά για την αγάπη σας,  αγοράστηκαν και συνδέθηκαν τα θερμαντικά σώματα, και τώρα περιμένουμε με αγωνία ένα ακόμα θαύμα, με το οποίο  κάποιος ευγενής ευεργέτης και δωρητής θα προσφέρει στους Αγίους προστάτες μας και στην εκκλησία τους, 

τα μάρμαρα για τις μπροστινές σκάλες και την ράμπα στην πλαϊνή είσοδο των πιστών με κινητικά προβλήματα, των μητέρες με τα παιδιά τους στα καροτσάκια, των γερόντων μας και των ΑΜΕΑ, και το μαρμάρινο τέμπλο του Νάρθηκα, που έχει τοποθετηθεί περιμένοντας τις τέσσερις εικόνες, του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων Θεοπατόρων και της Κοίμησης της Αγίας Άννας, που θα το ντύσουν αλλά και τις ασημένιες κανδήλες που θα το στολίσουν, ενώ οι εργασίες δεν θα τελειώσουν ποτέ, απλά θα λειτουργούμε επάνω και σιγά-σιγά θα προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε, να αποπερατώσουμε τον κανονικό πια Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων και από εκεί πια θα δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό, μέχρι της συντελείας του κόσμου.

      Ευχές και προσευχές λοιπόν περιμένω από όλους σας αγαπητοί μου συνενορίτες και κυρίως συμμετοχή στα δρώμενα της Ενορίας και ενοριακή συνείδηση, όχι κριτικές και παράπονα, όχι γκρίνιες και παρατηρήσεις, ειδικά τώρα που η εκκλησιά μας αποπερατώνεται, πρώτα από όλα για τους δυο ιερείς σας, που αγωνίζονται και προσεύχονται καθημερινά για εσάς τους ενορίτες τους, για τους ιεροψάλτες μας, που μέσα από το διακόνημα της ψαλτικής μας βοηθούν στην λατρεία μας στον Θεό, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες της "Ιθάκης" των παιδιών μας, που έχουν αναλάβει τον ευαίσθητο τομέα της νεότητας και της κατήχησης της, την νεωκόρο μας και νοικοκυρά της εκκλησιάς μας, τις άξιες κυρίες του Φιλοπτώχου Ταμείου μας, που πασχίζουν να μοιράσουν ισομερώς και δίκαια τα λιγοστά υπάρχοντα μας στους αναγκεμένους συμπατριώτες μας, 
αλλά και για όλους τους συνεργάτες μας, τους Επιτρόπους του Ιερού Ναού μας και όλα τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου μας και της Ερανικής Επιτροπής του, τις κυρίες που διακονούν και φροντίζουν την ευταξία και την καθαριότητα της εκκλησιάς μας, "του σπιτιού μας" ουσιαστικά και όλους τους ανθρώπους, που ο καθένας από το πόστο του και με τα μέσα που διαθέτει, πασχίζει και αγωνίζεται για την πλήρη αποπεράτωση του, για αυτό το μεγαλόπνοο, μα τόσο κοντινό πια, όνειρο όλων των Ανθοκηπιωτών, όλων μας, όλων σας ...

Ο Θεός μαζί σας!!!

Αρχιμανδρίτης  Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." ακολουθεί τον Ευαγγέλιο της Κυριακής Β' Ματθαίου, στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Κυριακή Β' Ματθαίου

Εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον

(δ' 18 – 23)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τω καιρώ εκείνω, περιπατών ο Ιησούς παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν’ ήσαν γάρ αλιείς. Και λέγει αυτοίς δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δέ ευθέως αφέντες τα δίκτυα, ηκολούθησαν Αυτώ. Και προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τω πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών, καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών, και εκάλεσεν αυτούς. Οι δέ ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν Αυτώ.

Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.

************

Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέρφια, το Σίμωνα, που τον έλεγαν και Πέτρο, και τον αδερφό του τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη λίμνη, γιατί ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με», τους λέει, «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.

Προχωρώντας πιο πέρα από ’κει, είδε δύο άλλους αδερφούς, τον Ιάκωβο, γιο του Ζεβεδαίου, και τον αδερφό του τον Ιωάννη. Βρίσκονταν στο ψαροκάικο μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο και τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε, κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.

Ο Ιησούς περιόδευε όλη τη Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

**************