ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ ( εκ του κατά Λουκά ε΄ 1-11) "Η Κλῆσις τῶν πρώτων μαθητῶν"

     

"...ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ."

      Οι ευαγγελικές περικοπές που όρισε η Εκκλησία μας να διαβάζονται στην θεία Λειτουργία από τα τέλη Σεπτεμβρίου, και συγκεκριμένα από την επόμενη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταύρου μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι παρμένες από το ευαγγέλιο του Λουκά. Η πρώτη ευαγγελική περικοπή αυτής της σειράς περιέχει την κλήση των πρώτων τεσσάρων μαθητών του Ιησού στο αποστολικό έργο, του Πέτρου, του Ανδρέα, του Ιακώβου και του Ιωάννου. Το γεγονός αυτό διηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές. Ο Λουκάς αφηγείται συγχρόνως και το θαυματουργικό, το εκπληκτικό εκείνο ψάρεμα που έγινε από τους παραπάνω μαθητές κατόπιν υποδείξεως του Ιησού, ψάρεμα το οποίο προκάλεσε «θάμβος» στον Πέτρο και τους συντρόφους του και τον οδήγησε στην ομολογητική παράκληση του, όπου του είπε «Έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί. Κύριε».

      Εάν διηγούνται οι ιεροί ευαγγελιστές το προσκλητήριο που απηύθυνε ο Χριστός στους πρώτους μαθητές του, δεν είναι γιατί ενδιαφέρονται να μας περιγράψουν σαν ιστορικοί το ξεκίνημα του Μεσσία στο επί γης έργο του και στην στρατολόγηση των συνεργατών του, αλλά γιατί στον τρόπο που δέχθηκαν οι τέσσερις ψαράδες την πρόσκληση και ανταποκρίθηκαν αμέσως σ’ αυτήν, βλέπουν το τυπικό παράδειγμα και πρότυπο για το πως πρέπει να δέχεται ο άνθρωπος το θείο κάλεσμα. Μ’ αυτό το πρίσμα, βλέποντας την διήγησή μας μπορούμε να σταματήσουμε στα ακόλουθα σημεία.

      Πρώτα-πρώτα πρέπει να προσέξουμε ότι το προσκλητήριο απευθύνεται στους τέσσερις υποψήφιους αποστόλους την ώρα ακριβώς που αυτοί βρισκόταν στις εργασίες τους, στο τέλος μιας κοπιαστικής νύχτας χωρίς αποτελέσματα. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στη σκέψη ότι δεν χρειάζεται να απομακρυνθεί ο άνθρωπος από τον κόσμο και την ζωή για να τον συναντήσει ο Θεός. Τέτοια φυγή μας διδάσκουν ορισμένα περίεργα φιλοσοφικά συστήματα που είναι διαποτισμένα με την αντίληψη ότι ο κόσμος και η ύλη είναι εκ φύσεως κακά στοιχεία και ότι ο άνθρωπος για να βρει την σωτηρία του πρέπει να φύγει μακριά απ’ αυτά. Κατά την Αγία Γραφή, ο κόσμος παρ’ όλη την φθορά και την πτώση του στο κακό και στην αμαρτία είναι έργο του Θεού· κι ο Θεός με δική του πρωτοβουλία συναντά τον άνθρωπο μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, μέσα στην κοινωνία, μέσα στην εργασία για να του προσφέρει την σωτηρία.

      Το θείο όμως αυτό προσκλητήριο σαφώς αναφέρεται και σε μια ακόμα μερίδα μέσα από το λαό του Θεού, τους ιδιαίτερους εκείνους ανθρώπους που ακολουθούν τον μοναχισμό ή και την ιεροσύνη, άνθρωποι οι οποίοι αφιερώνουν όλη τους την ζωή στην δοξολογία του Θεού και στην προσευχή, οι καλόγεροι και οι καλογριές μας στα μοναστήρια, όπου βρίσκουμε καταφύγιο κατά καιρούς όλοι εμείς από την δύσκολη καθημερινότητα μας, αλλά και οι ιερείς μας, οι οποίοι έχουν επωμιστεί την κατήχηση των χριστιανών και την μεταφορά του λόγου του Χριστού, αλλά και την τέλεση των Μυστηρίων της Εκκλησίας Του. Ένα βαρύ και δύσκολο έργο που δεν είναι για τον καθένα από εμάς, αλλά και μια ιδιαίτερη ευλογία για τους διαλεκτούς από τον διδάσκαλο Χριστό, οι οποίοι ανέλαβαν από τους Αποστόλους Του μέχρι σήμερα το λυτρωτικό Του έργο.    

       Το προσκλητήριο για άλλους ήδη σήμανε, ενώ για άλλους θα σημάνει οπωσδήποτε στιγμή κάποτε μέσα στην πεπερασμένη και εφήμερη ζωή τους. Θα είναι ένα συναρπαστικό κήρυγμα; Θα είναι ένα συγκλονιστικό βίωμα; Θα είναι μία ξαφνική αφύπνιση από τον λήθαργο της αδιαφορίας; Θα είναι η πρόσκληση του ιερέα; Θα είναι κάτι άλλο; Ο Θεός γνωρίζει πολλούς τρόπους για να επικοινωνεί με το πλάσμα Του και να το σώζει. Ας μη ξεχνούμε ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι το αποκορύφωμα της προσπάθειας του ανθρώπινου πνεύματος να βρει τον Θεό, άλλα είναι η φανέρωση των ενεργειών που κάνει ο Θεός για να συναντήσει και να λυτρώσει τον άνθρωπο και που η σπουδαιότερη των οποίων είναι η ενσάρκωση, η σταύρωση και η ανάσταση του Χριστού.

       Ένα δεύτερο σημείο  που θέλει να τονίσει η διήγηση είναι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Χριστού και η προθυμία υπακοής στα λόγια του. Αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης και προθυμία των τεσσάρων προσώπων της διηγήσεώς μας υπήρξε η θαυματουργική αλιεία. Το θαύμα βέβαια αυτό δεν το κάνει ο Χριστός για να εντυπωσιάσει τους απλούς ανθρώπους στη λίμνη Γεννησαρέτ, άλλα για να δείξει προκαταβολικά πόσους καρπούς θα αποφέρει η υπακοή τους στο πρόσταγμά του και η ολοπρόθυμη αφοσίωση τους σ’ αυτό. Πραγματικά, η αλιεία της οικουμένης από τους μαθητές του Χριστού αργότερα δεν υπήρξε λιγότερο εκπληκτική και θαυματουργική. Γιατί δεν κοπίασαν μόνοι τους αλλά με συμπαραστάτη τον Χριστό και καθοδηγητή το Άγιο Πνεύμα.

       Ένα τρίτο σημείο που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας είναι η ομολογία του Πέτρου ότι είναι «ανήρ αμαρτωλός» . Το θάμβος της παρουσίας του Χριστού και του θαύματός του τον οδηγεί στην συναίσθηση της μηδαμινότητας και της γύμνιας του. Να το πρώτο βήμα για να συναντήσει κανείς τον Θεό. Η οίηση, δηλαδή η υψηλή και μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, η έπαρση και η αλαζονεία, δημιουργεί ένα τείχος που εμποδίζει τη χάρη του Θεού να μας εγγίσει. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητας κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη της παρουσίας και ενέργειας της χάρης του Θεού.

        Ένα είναι το μήνυμα που μας απευθύνει η σημερινή διήγηση του ευαγγελίου και προσπαθεί να μας αφυπνίσει. Να συνειδητοποιήσουμε την αμαρτω­λότητά μας, να δεχθούμε με εμπιστοσύνη το θείο κάλεσμα, να ακολουθήσουμε αμέσως τον Χριστό, οπουδήποτε και αν βρισκόμαστε, μέσα στη ζωή, μέσα στην εκτέλεση του καθήκοντος και της εργασίας μας, ως δάσκαλοι, ιερείς, Αρχιερείς, γονείς, φορείς, απλός λαός, πολίτες και πολιτικοί, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί της Μεγάλης Εκκλησία του Χριστού. 

        Και τότε αγαπητοί μας αναγνώστες και διαδικτυακοί μας φίλοι, θα ακολουθήσει το θαύμα της μεγάλης και πλούσιας..."ψαριάς", από όλους εμάς τους φαινομενικά αδαείς, θα ακολουθήσει αμέσως όμως μετά τις θαρραλέες πράξεις μας, αυτήν της παραδοχής της αμαρτωλότητας μας και αυτήν της απόλυτης εμπιστοσύνης στο θείο κάλεσμα. Ας μη περιμένουμε να προηγηθεί το θαύμα για να πεισθούμε, αλλά ας ανασκουμπωθούμε στον αγώνα μας ως ακόλουθοι του Κυρίου μας μετά την γλυκιά και ζωηρή κλήση Του, και αυτό θα ακολουθήσει...

         Το άλλο Σάββατο, 3η Οκτωβρίου 2015, ξεκινούν ανεπίσημα τα κατηχητικά μας και σε αυτό το προσκλητήριο του Χριστού ανταποκρίθηκαν ήδη οι κατηχητές και οι κατηχήτριες μας, οι οποίοι θα αναλάβουν να υποδεχθούν με αγάπη, να κατηχήσουν και να φροντίσουν και αυτήν την νέα χρονιά τα παιδιά μας, τα παιδιά των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ενώ το πιο άλλο Σάββατο, στις 10 Οκτωβρίου 2015, με την μεγάλη γιορτή έναρξης και με την Κυριακή του Σπορέως Χριστού που ακολουθεί, ξεκινούν παραδοσιακά οι εβδομαδιαίες κατηχητικές συνάξεις μας, με μαθήματα, τραγούδια, παιχνίδια, εκδρομές, γιορτές, φροντιστήρια, διαγωνισμούς ρομποτικής, 

πρωταθλήματα ποδοσφαίρου και τόσα ακόμα, ενώ παράλληλα με την ιστοσελίδα 

του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που λειτουργεί όλον τον χρόνο με άρθρα, ειδήσεις και τη τοπική ενημερότητα, επαναλειτουργεί και η ιστοσελίδα της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, που σταμάτησε για το καλοκαίρι, αλλά "ζωηρεύουν" και 

πάλι οι λογαριασμοί μας σε facebook, σε twitter και YouTube του Ιερού Ναού μας, αλλά και της Ρομποτικής ομάδας μας, "Οι Ρομποπάτορες" και της Ποδοσφαιρικής ομάδας μας, "Οι Θεοπάτορες" και έτσι η ευθύνη από το άκουσμα του προσκλητηρίου του Χριστού μας, μεταφέρετε πια στα παιδιά και στους γονείς, στους ιερείς, στους κατηχητές και στις κατηχήτριες, στους δασκάλους, αλλά και σε όλους εσάς, για να μας εμπιστευθείτε για ακόμα μια χρονιά και να οδηγήσετε τον ανεκτίμητο θησαυρό που έχετε στα χέρια σας, τα παιδιά σας, στην σίγουρη και ζεστή αγκαλιά της Εκκλησίας μας και του ιδρυτού της Χριστού.  

Καλές «ψαριές» λοιπόν…

…και καλή κατηχητική χρονιά!!!

 *παρακάτω, με ένα κλικ στο Διαβάστε περισσότερα » ακολουθεί το ευαγγέλιο της Κυριακής Α΄ Λουκά, στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...  

                  Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

                      27ης Σεπτεμβρίου 2015

Κυριακή Α΄ Λουκά

(κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, Κεφ. 5, χωρίο 1 έως χωρίο 11)

"Η Κλῆσις τῶν πρώτων μαθητῶν"

*Αρχαίο κείμενο:
Ε´.1 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ὁ ᾿Ιησοῦς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, 2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. 3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. 4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. 6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν.7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. 8 ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· 9 θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, 10 ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. 11 καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

*Απόδοσις στην νεοελληνική:
Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς στεκόταν κοντά στη λίμνη της Γεννησαρέτ και είδε δυο πλοιάρια κοντά στη λίμνη. Οι ψαράδες όμως είχαν βγει έξω και έπλεναν τα δίχτυα. Μπήκε λοιπόν ο Ιησούς σ' ένα από αυτά (πλοιάρια), πού ανήκε στον Σίμωνα και τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί λίγο από την ακρογιαλιά.

Τότε εκάθισε και εδίδασκε από το πλοιάριο τα μαζεμένα πλήθη. Μόλις όμως τελείωσε να       ομιλεί, είπε στον Σίμωνα: «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Και ο Σίμων αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε όλη τη νύχτα κοπιάσαμε χωρίς να πιάσουμε τίποτε. Άλλα, επειδή εσύ το λέγεις, θα ξαναρίξω το δίχτυ για χατήρι σου. Όταν το έκαναν, έπιασαν τόσα πολλά ψάρια, πού το δίχτυ τους άρχισε να σχίζεται. 
Και έκαναν νεύματα στους συντρόφους τους, πού ήσαν στο άλλο πλοιάριο, να έλθουν και να τους βοηθήσουν. Και ήλθαν. Και εγέμισαν και τα δυο πλοιάρια, ώστε να κινδυνεύουν να βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε έπεσε στα γόνατα του Ιησού και είπε: «Απομακρύνσου απ' εδώ, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτό το είπε, γιατί και αυτός και οι άλλοι, όσοι ήταν μαζί του, δοκίμασαν μεγάλη έκπληξη με τα ψάρια πού έπιασαν. Επίσης και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, υιοί Ζεβεδαίου, πού ήσαν συνεταίροι του Πέτρου.
Και είπεν ο Ιησούς στον Σίμωνα: «Μη φοβάσαι. Από εδώ και πέρα θα ψαρεύεις και θα πιάνεις ανθρώπους». Και όταν έφεραν τα πλοιάρια στην ξηρά, τα εγκατέλειψαν όλα και ακολούθησαν τον Χριστό.