ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. δ' 18-23)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

       Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοϊκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς ιδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξει στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θά τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

     Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί μετά τήν μετέδωσαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρις νά χειροτονεί τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Ἱερεῖς μας. Γνήσιοι αὐτοί ἀκόλουθοι τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔζησαν σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη. 

    Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱερού Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, ο ρασοφόρος εκπρόσωπος της αγάπης του Θεού, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζεί» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου και πυξίδα μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων.

      Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ελληνορθόδοξο ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά ἐμπιστευθεί τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό όμως, αντιλαμβανόμενοι την αξία του, καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί ο ιερέας δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβήθηκε, δεν φοβᾶται και δεν θα φοβηθεί ποτέ, αφού δεν είναι μόνος του απέναντι στις βρομιές και στην λάσπη που του ρίχνουν, αλλά με συμπαραστάτη τον Χριστό που με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, του έδωσε την Χάρη για να αντιμετωπίσει τα πάντα, βαδίζει με εργαλείο το πετραχήλι του στο δύσκολο και επίπονο έργο του . 

   Τό ἀπέδειξε ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στή σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Σε κάποιο κείμενο πρόσφατα διάβασα κάτι που με συγκίνησε πολύ, για τον Έλληνα ιερέα, αλλά και κάθε ιερέα: "Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε". 

   Καί εἶναι πάντα ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. 

   Στήν γέννησή του, είναι κοντά για να του διαβάσει τις ευχές, να του δώσει το όνομα και τον σταυρό που θα κουβαλάει σε όλη του την ζωή και να τον "σαραντήσει", να τον βαπτίσει και για να τον μυρώσει μεταδίδοντας του τις χάρες του Παναγίου Πνεύματος, στην διάρκεια να τον συγχωρήσει, να τον μεταλάβει, κατόπιν συμμεριζόμενος τήν χαρά του, να μεταδώσει σε αυτόν και στον σύντροφο που διάλεξε, την ευλογία του Θεού στον γάμο του, μά αργότερα να μοιραστεί και την απώλεια των δικών του ανθρώπων, τόν κάθε του πόνο. Καί στήν δική του τελευταία  ὥρα να τόν προετοιμάσει μέ τά Μυστήρια καί τίς ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.

    Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί μου! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, οδήγησαν τους ανθρώπους με τα λόγια τους, που ως γνωστόν και κόκκαλα σπάνε, και τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάσει. Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, αγαπητοί αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, τό φρόνημα καί τήν ψυχή του καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίσει. Ἄς τόν περιφρονοῦν ὅσοι θέλουν ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν ἄς μην καταλαβαίνουν καμιά φορά τις δυσκολίες που περνά στην διαποίμανση των ψυχών της Ενορίας του, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν πως στίς τρικυμίες τους και στην ανάγκη τους, θά τόν ἀποζητοῦν και τελικά θα εναποθέσουν στο πετραχήλι του τον πόνο τους.        

    Καί εκείνος πάντα θα είναι εκεί, για να τους συγχωρεί και να τους αγαπά, να τους μαλώνει αν χρειαστεί σαν στοργικός πατέρας, για τους δίνει την ελπίδα και να τους δείχνει τον σωστό δρόμο, θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος, που με την εντολή του Θεού, "...καί  ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων", θα είναι ὁ κυρίαρχος τῶν ψυχῶν τους.

     Τους ιερείς και τα μάτια μας λοιπόν αδελφοί μου, να τους έχουμε από κοντά, να τους αγαπάμε, να τους φροντίζουμε, ενίοτε δε να καλύπτουμε ακόμα και τα λάθη τους, που σαν άνθρωποι σίγουρα θα κάνουν. Και οι ιερείς όμως να εργάζονται με ζήλο και αυταπάρνηση, να σέβονται και να αγαπούν το ποίμνιο και την Ενορία τους, να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τους Ενορίτες τους, να αγκαλιάζουν με καλοσύνη τα παιδιά τους, να δημιουργούν σχολεία και να χτίζουν εκκλησιές και όχι να τις γκρεμίζουν με την συμπεριφορά ή την αδιαφορία τους και τότε οι Ενορίες θα προοδεύουν, θα ακτινοβολούν, θα μεγαλώνουν, θα περισσεύουν και τέλος θα ξεχειλίζουν από την αγάπη του Χριστού.

      Και δεν χρειάζεται να πάτε μακρυά για να βρείτε μια τέτοια Ενορία, μια τέτοια εκκλησία, γιατί αδελφοί μου την πατάτε αυτήν την στιγμή, την γεμίζετε κάθε Κυριακή που σας προσκαλούν οι καμπάνες της, την αγαπάτε και την προσέχετε και δεν είναι άλλη από την δική σας Ενορία, την δική σας εκκλησία, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους όμορφους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, που θα γίνουν ακόμα πιο όμορφοι τώρα που η εκκλησιά μας χτίζεται επάνω, που ο ναός μας ψήλωσε και σκεπάστηκε πια εντελώς, τελειώνοντας την πρώτη φάση της κατασκευής του, για να ξεκινήσει τώρα αμέσως η δεύτερη, που θα είναι η εσωτερική διαμόρφωση του, τα ηλεκτρολογικά και τα σουβαντίσματα και μετά τα πατώματα και τα παράθυρα, για να έρθει έτσι πολύ σύντομα η στιγμή που θα την δούμε να ολοκληρώνετε και να λειτουργείτε από τους ιερείς σας, που θα γεμίσει από τις προσευχές όλων σας,  αφού η Αγία Άννα και ο Άγιος Ιωακείμ οι Θεοπροπάτορες γονείς της Παναγίας μας, θαυματουργικά μας βρήκαν ότι χρειαζόμαστε, δωρητές και αφιερωτές, όχι μόνο για να συνεχίσουμε το χτίσιμο της, όπως σας έλεγα κάποτε παλαιά αν θυμάστε, αλλά τώρα πια για να την αποπερατώσουμε πλήρως και να τελέσουμε και τα εγκαίνια της, πρώτα ο Θεός. 

    Ευχές και προσευχές λοιπόν περιμένω από όλους σας αγαπητοί μου συνενορίτες, όχι κριτικές και παράπονα, όχι γκρίνιες και  παρατηρήσεις, ειδικά τώρα που χτίζεται η εκκλησιά μας, πρώτα από όλα για τους δυο ιερείς σας, που αγωνίζονται και προσεύχονται καθημερινά για εσάς τους ενορίτες τους, για τους ιεροψάλτες μας, που μέσα από το διακόνημα της ψαλτικής μας βοηθούν στην λατρεία μας στον Θεό, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες μας, που έχουν αναλάβει τον ευαίσθητο τομές της νεότητας και της κατήχησης της, τις άξιες κυρίες του Φιλοπτώχου Ταμείου μας, που πασχίζουν να μοιράσουν ισομερώς και δίκαια τα λιγοστά υπάρχοντα μας, αλλά και για όλους τους συνεργάτες μας, τους επιτρόπους του υπόγειου προς το παρόν ναού μας και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου μας, τις κυρίες που διακονούν και φροντίζουν την ευταξία και την καθαριότητα της εκκλησιάς μας, "του σπιτιού μας" ουσιαστικά και όλους τους ανθρώπους που πασχίζουν για αυτό το μεγαλόπνοο όνειρο όλων των Ανθοκηπιωτών, όλων μας...

Ο Θεός μαζί σας!!!

π. Χρυσόστομος Τελίδης

  Τη Κυριακή Β' Ματθαίου

         μνήμην επιτελούμεν και πάντων 

των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων πατέρων.

*παρακάτω ακολουθεί τον Ευαγγέλιο της Κυριακής Β' Ματθαίου,

 στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον

Κυριακή Β' Ματθαίου

(δ' 18 – 23)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τω καιρώ εκείνω, περιπατών ο Ιησούς παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν’ ήσαν γάρ αλιείς. Και λέγει αυτοίς δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δέ ευθέως αφέντες τα δίκτυα, ηκολούθησαν Αυτώ. Και προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τω πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών, καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών, και εκάλεσεν αυτούς. Οι δέ ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν Αυτώ.
Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.

Νεοελληνική απόδοση:

Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέρφια, το Σίμωνα, που τον έλεγαν και Πέτρο, και τον αδερφό του τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη λίμνη, γιατί ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με», τους λέει, «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.
Προχωρώντας πιο πέρα από ’κει, είδε δύο άλλους αδερφούς, τον Ιάκωβο, γιο του Ζεβεδαίου, και τον αδερφό του τον Ιωάννη. Βρίσκονταν στο ψαροκάικο μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο και τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε, κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.
Ο Ιησούς περιόδευε όλη τη Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.