ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Ιωάν. ζ΄ 37-52, η΄12) "Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ"

"Εάν τις διψά, 
ερχέσθω πρός με και πινέτω."           

Aυτήν την Κυριακή η  Εκκλησία μας εορτάζει τα Γενέθλιά της με την έννοια ότι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, πενήντα ημέρες μετά το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα "εν είδει Πυρίνων γλωσσών" φωτίζει τους Μαθητές του Χριστού για να αρχίσουν δημόσια το Αποστολικό έργο του Ευαγγελισμού της Ανθρωπότητας.

Το ιερό έργο της προετοιμασίας των αγίων Αποστόλων άρχισε νωρίτερα, γνωρίζοντας την Αγία και προφητική μορφή του Ιωάννου του Προδρόμου που προετοίμασε την οδό του Κυρίου και συνεχίσθηκε για τρία χρόνια από την μαθητεία τους κοντά στο Χριστό, όσο δηλαδή διήρκεσε και το απολυτρωτικό του έργο μέσα στην Ιστορία με τη μορφή που μας το διασώζει η Καινή Διαθήκη.

Η διδασκαλία του Ιησού, τα θαύματά του, η Σταύρωσή του και η Ανάστασή του στάθηκαν σημαντικά στάδια της προετοιμασίας των Μαθητών για να καταστούν Απόστολοι της Εκκλησίας. Η ολοκλήρωση όμως της  προετοιμασίας τους πραγματοποιείται κατά την ημέρα της Πεντηκοστής με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Άλλωστε γνωρίζουμε από πολλές αναφορές στην Καινή Διαθήκη τις ανθρώπινες αδυναμίες και ελλείψεις των Μαθητών του Χριστού πριν την ημέρα της Πεντηκοστής. Στο θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου νέου οι Μαθητές του Χριστού αδυνατούν να κάνουν οτιδήποτε να βοηθήσουν τον πονεμένο πατέρα. Στο διάλογο του Ιησού με την μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, μετά την προτροπή των ιδίων, ζητούν πρωτοκαθεδρίες στην Βασιλεία των Ουρανών. Το ίδιο βλέπουμε την ολιγοπιστία του Πέτρου να αδυνατεί να περπατήσει πάνω στα νερά όπως ο Διδάσκαλός του, ή ακόμη την τριπλή άρνηση του προς τον Χριστό όπου "έκλαυσε πικρώς πριν αλέκτωρ φωνίσει τρείς". Η απιστία του Θωμά και τόσες άλλες αναφορές στη Καινή Διαθήκη αποδεικνύουν ότι οι Μαθητές του Χριστού για να τελειωθούν ως Απόστολοι του Χριστού χρειάζονταν ακόμη κάτι πολύ σημαντικό και μοναδικό στη ζωή τους. Ήταν το Άγιο Πνεύμα που σύμφωνα με την υπόσχεση του Ιησού κατά την ημέρα της Αναλήψεως του, σαράντα ημέρες μετά από την Ανάστασή του, θα ερχόταν την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάστασή του για να τους φωτίσει και να τους οδηγήσει προς "πάσαν την Αλήθειαν".

Όλες αυτές οι αδυναμίες θαυματουργικά παύουν να υπάρχουν στους μαθητές του Χριστού από την ημέρα της Πεντηκοστής και έτσι βλέπουμε τους Αγίους Αποστόλους, ανθρώπους απλούς, αλιείς οι περισσότεροι και αμόρφωτοι, από την στιγμή αυτή της επιφοιτήσεως τους, να διασκορπίζονται στα βάθη και στα πλάτη της οικουμένης και να μοιράζονται με τους συνανθρώπους τους όλα αυτά που έζησαν μαζί με τον διδάσκαλο τους Ιησού.

 Κάποιους από αυτούς τους βλέπουμε να γράφουν την ζωή Του όταν ήταν μαζί τους, τα ιερά ευαγγέλια δηλαδή, τα τέσσερα γνωστά των ευαγγελιστών Ιωάννου, Ματθαίου, Λουκά και Μάρκου που διαβάζονται από τους ιερείς μας σε κάθε Θεία Λειτουργία και σε κάθε Ακολουθία της Εκκλησίας μας, αλλά και άλλα ευαγγέλια που η Αγία Εκκλησία μας δεν περιέλαβε στα ιερά Βιβλία της, αλλά τα οποία έχουν σημαντικές πληροφορίες για την ζωή του Χριστού αλλά και της νεοϊδρυθείσας Εκκλησίας Του, όπως είναι το απόκρυφο, όπως το ονομάζουμε ευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου, από το οποίο αντλούμε χρήσιμες αναφορές από την ζωή των δικών μας Αγίων, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας αλλά και της ζωής της Παναγίας κόρης τους και Θεοτόκου Μαρίας κατά την νεαρή ηλικία της, μα και πολλά ακόμα βιβλία τα οποία γράφτηκαν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος από τους Αποστόλους.

  Κάποιους άλλους εκ των δώδεκα Αποστόλων τους βλέπουμε να συμβουλεύουν και να νουθετούν τα μέλη των πρώτων Εκκλησιών που άρχισαν να δημιουργούνται και μαζί τους να ωριμάζουν και τα πρώτα προβλήματα στους κόλπους των, αποστέλλοντας επιστολές στους πρώτους κατά τόπους Επισκόπους τους οποίους χειροτόνησαν, και αυτές είναι οι επιστολές που αναγιγνώσκονται από τους ιεροψάλτες των ναών μας λίγο πριν το ιερό Ευαγγέλιο, ενώ το ιερό αυτό βιβλίο της Εκκλησίας μας λέγεται Απόστολος.

   Άλλους πάλι, πρώτα εκ των δώδεκα, μετά εκ των εβδομήκοντα και κατόπιν εκ των μυριάδων των Αποστόλων, τους βλέπουμε να φθάνουν στα πέρατα της γης, όπως ο Απόστολος Θωμάς στις μακρινές Ινδίες, μεταφέροντας τον λόγο του και την διδασκαλία του Χριστού και να πολλαπλασιάζεται έτσι θαυματουργικά και λυτρωτικά το πλήρωμα της Εκκλησίας, μέχρι τις ημέρες μας, με τους σημερινούς Αποστόλους, όλους εμάς, όλους εσάς που μοιράζεστε με τους υπόλοιπους ενορίτες σας την αλήθεια του ευαγγελίου του Κυρίου μας και παρότι φαινομενικά οι περισσότεροι εξ ημών να είμαστε άνθρωποι αγράμματοι, ή με ελάχιστε γνώσεις, να μπορούμε με θαυματουργική ευκολία να περνούμε μέσα στις ψυχές των συνανθρώπων μας αυτήν την αλήθεια που γνωρίσαμε μέσα στην εκκλησία της γειτονιάς μας και που τώρα έγινε φλόγα που πρέπει να ζεστάνει και τον διπλανό μας.

Μην σας κάνει εντύπωση αγαπητοί μας αναγνώστες, γιατί αυτή η φλόγα που σας περιέγραψα λίγο πριν, είναι το Άγιο Πνεύμα που την Κυριακή 31 Μαΐου 2015, κατά τον Εσπερινό της Γονυκλισίας που θα ακολουθήσει σύμφωνα με το εκκλησιαστικό τυπικό, θα ξεχειλίσει μέσα στην δική μας μικρή και υπόγεια προς το παρόν εκκλησιά μας που τώρα χτίζεται με την βοήθεια του Θεού, στην οποία ήδη έχουμε τελειώσει την πρώτη φάση της ανοικοδόμησης της, που είναι ο τσιμεντένιος σκελετός  και συνεχίζουμε με την δεύτερη φάση, που είναι τα εσωτερικά σουβαντίσματα, ηλεκτρολογικά κ.τ.λ. Ένας ναός που όταν θα αποπερατωθεί θα είναι η μοναδική στον κόσμο εκκλησιά Ενορίας στο όνομα των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, εδώ στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, εδώ στην δυτική μεριά της Θεσσαλονίκης, την πιο φτωχιά μα και πιο όμορφη.

 Όμως, όπως το Άγιο Πνεύμα θα ζεστάνει με την φλόγα του τον δικό μας ναό έτσι θα γεμίσει και θα ξεχειλίσει και όλους τους ιερούς ναούς της οικουμένης με την δύναμη του, όπου χτυπά η ορθόδοξη καρδιά του χριστιανού και αυτά τα φύλλα καρυδιάς που φέρατε στον ναό σας να ευλογηθούν και κρατάτε σφιχτά στα χέρια σας, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας του Χριστού μας, θα μετατραπούν σε πύρινες φλόγες που αρχικά θα φωτίσουν τις ζωές μας, μετά θα μας ζεστάνουν και θα μαλακώσουν τις ψυχές μας και κατόπιν θα μας κάνουν και εμάς αποστόλους, κήρυκες και μεταφορείς του Θείου Λόγου Του.

Γιατί αδελφοί μου δεν χρειάζεται να λέμε σοφιστείες στους συνανθρώπους μας προσπαθώντας να τους φέρουμε κοντά στην Εκκλησία του Χριστού, ίσως μερικές φορές να μην χρειάζεται να λένε και απολύτως τίποτε, παρά μόνο με την ζωή μας να μεταφέρουμε το σταυρώσιμο και εν τέλει αναστάσιμο μήνυμα του Κυρίου μας, το οποίο θα είναι πάντα ζωντανό και πάντοτε επίκαιρο όσα χρόνια και αν περάσουν.

       Καλοφώτιστοι αδελφοί μου!!!

*παρακάτω ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής Η΄ από του Πάσχα (της Πεντηκοστής), σε πρωτότυπο  κείμενο, αλλά και σε ερμηνευτική απόδοση... 

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής Η΄ από του Πάσχα (Ιωάν. ζ΄ 37-52, η΄12) 
"Η εορτή της Πεντηκοστής"

Αρχαίο κείμενο:

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς, εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαν­τες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χρι­στός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐ­­­δεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑ­­­­πη­­­ρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέ­ται· ­οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ἀπε­κρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλά­νησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ­ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! λέγει ­Νικόδημος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­­τῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀ­­­κού­σῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐ­­­­ρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. 

Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς

Κατά την τελευταίαν δε μεγάλην ημέραν της εορτής εστάθη ο Ιησούς και με ισχυράν φωνήν είπεν· “εάν κανείς διψά πνευματικά και αιώνια αγαθά, λύτρωσιν, ειρήνην και χαράν, ας έλθη κοντά μου και ας πίνη την αλήθειαν που προσφέρω, δια να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον βαθείς και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει εις εμέ, όπως είπε και η Γραφή, θα γίνη αστείρευτος πνευματική πηγή· και από την καρδίαν του θα αναβλύζουν και θα τρέχουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό”. Αυτό δε είπε ο Κυριος δια το Αγιον Πνεύμα, το οποίον έμελλον να λάβουν όσοι θα επίστευον εις αυτόν, διότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, που αναγεννά και σώζει, δεν είχε ακόμη δοθή εις κανένα, επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμη δοξασθή με την μεγάλην θυσίαν και με την ένδοξον ανάληψίν του. Πολλοί, λοιπόν, από τον λαόν, όταν ήκουσαν την διδασκαλίαν αυτήν, έλεγαν· “αυτός είναι πράγματι ο προφήτης, που έχει προαναγγείλει ο Μωϋσής. Άλλοι έλεγαν· “αυτός είναι πράγματι ο Χριστός”. Αλλοι έλεγαν· “δεν είναι ο Χριστός, διότι μήπως από την Γαλιλαίαν θα έλθη ο Χριστός; Δεν είπε η Γραφή, ότι ο Χριστός κατάγεται από το γένος του Δαυΐδ και έρχεται από το χωρίον Βηθλεέμ, όπου εγεννήθη και έζησεν ο Δαυΐδ;” Έγινε, λοιπόν, αντιγνωμία και διαίρεσις μεταξύ του λαού εξ αιτίας αυτού. Μερικοί δε από αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά κανείς δεν άπλωσε επάνω του το χέρι. Επέστρεψαν, λοιπόν, οι υπηρέται στους αρχιερείς και Φαρισαίους, χωρίς να έχουν συλλάβει τον Χριστόν και τους είπαν εκείνοι· “διατί δεν τον εφέρατε εδώ;” Απεκρίθησαν οι υπηρέται· “ποτέ μέχρι σήμερα άλλος άνθρωπος δεν εδίδαξε έτσι, όπως διδάσκει αυτός ο άνθρωπος”. Απεκρίθησαν τότε οι Φαρισαίοι εις αυτούς· “μήπως και σεις έχετε παρασυρθή από αυτόν εις την πλάνην; Μήπως επίστευσεν εις αυτόν κανείς από τους άρχοντας η από τους Φαρισαίους; Κανείς δεν επίστευσε, διότι αυτοί μόνοι γνωρίζουν την αλήθειαν και έχουν ορθή κρίσιν. Αλλά επίστευσεν αυτός ο αγράμματος όχλος, που δεν γνωρίζει τον νόμον και δι' αυτό είναι καταράμενοι!” Λέγει τότε προς αυτούς ο Νικόδημος, που ήτο ένας από αυτούς και ο οποίος είχεν επισκεφθή νύκτα τον Χριστόν· “μήπως ο νόμος μας καταδικάζει τον άνθρωπον, εάν ο δικαστής δεν ακούση πρώτον από αυτόν την απολογίαν του και μάθη τι έχει κάμει;” Απήντησαν και του είπαν· “μήπως και συ είσαι από την Γαλιλαίαν; Ερεύνησε και μάθε, ότι προφήτης δεν έχει έως τώρα βγη από την Γαλιλαίαν”. (Η αξία του ανθρώπου δεν έγκειται στον τόπον καταγωγής, αλλά εις την αρετήν και τα έργα του).

Παλιν, λοιπόν, ωμίλησε προς αυτούς ο Ιησούς λέγων· “εγώ είμαι το φως όλου του κόσμου, εκείνος που με ακολουθεί πιστά δεν θα περιπατήση στο σκότος με άμεσον τον κίνδυνον να κρημνισθή εις τα βάραθρα, αλλά θα έχη το πνευματικόν φως που ακτινοβολείται από τον Θεόν, την πηγήν της ζωής.