Αναρτήθηκε από
* ...ένα άρθρο του Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τελίδη....
Η Τριπλή εορτή της 1ης Ιανουαρίου!!!
Οι δύο από τις εορτές μας αυτές έχουν αμιγώς εκκλησιαστικό χαρακτήρα, και είναι:
* ...Η εορτή της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.* ...Η εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας, του Ουρανοφάντορος.
Και κοντά σ’ αυτές τις δύο θρησκευτικές εορτές υπάρχει και η μια κοσμική, πολιτική εορτή:
* ...Η εορτή της ενάρξεως του νέου ημερολογιακού, πολιτικού έτους, η πρωτοχρονιά και η πρωτομηνιά μαζί κάθε 1η Ιανουαρίου, η οποία όμως κι αυτή προσλαμβάνει, μέσα στην Εκκλησία για όλους μας, πνευματικό χαρακτήρα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μία κοσμική εορτή και να κάνουμε κι εμείς τα του κόσμου, αλλά πρωτίστως τα του Θεού. Ενώ παράλληλα η Εκκλησία μας ευλογεί και την χαρά και την διασκέδαση, την εορταστική ατμόσφαιρα, τον ενθουσιασμό, την τήρηση των παραδόσεων, τα ήθη και τα έθιμα μας, τις οικογενειακές συνάξεις, χωρίς όμως υπερβολές, χωρίς ασχήμιες...όλα προς Δόξαν Θεού!!!
Από τα αγιογραφικά αναγνώσματα της αυριανής ημέρας, της Δευτέρας της 1ης Ιανουαρίου, την 1η ημέρα του 2024, ακούγεται αρχικά το Ευαγγέλιο του Όρθρου, του Μεγάλου Βασιλείου, από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, το οποίο και ορίστηκε στο τυπικό της Εκκλησίας μας..."εξ΄ αιτίας" αυτής της ίδιας της εορτής του Αγίου μας.
Και ορίστηκε από την Εκκλησία μας αυτή η περικοπή, διότι μπορεί καλός ποιμήν, κατ’ εξοχήν να είναι ο Κύριος μας, μα καθ’ υπερβολήν καλός και μέγας ποιμήν της Εκκλησίας είναι και ο εορταζόμενος αύριο Άγιος, ο Μέγας Βασίλειος, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, για τον οποίον πολλές φορές αφιερώσαμε άρθρα και αναρτήσεις για την ζωή του, τα φιλανθρωπικά επιτεύγματα του, τον ενάρετο βίο του, μα περισσότερο για τα έργα του γενικότερα, την τεράστια μόρφωση του, ακαδημαϊκή και θεολογική, ακόμα και για την παρεξηγημένη εντύπωση σχεδόν του συνόλου των χριστιανών Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως των παιδιών τους, που νομίζουν πως ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, για τον οποίο δεν γνωρίζουν και πολλά λόγω των γονέων τους, ή του σκολειού τους, ή ακόμα και της Εκκλησίας, που δεν ασχολήθηκε ποτέ επίσημα με το θέμα αυτό, είναι ταυτόσημος με τον Santa Claus, ή Saint Nicolas, ή σκέτο Santa...χαϊδευτικά, και πολλά ακόμα ονόματα, αλλά και ιδιαιτερότητες αυτού του κατά τα άλλα..."αγίου", ενός "αγίου" του...υπερκαταναλωτισμού !!!.
Ένα δημιούργημα της φαντασίας, ενός λαοφιλούς ποιήματος αρχικά και ενός λαοπρόβλητου παραμυθιού αργότερα στα τέλη του 18ου αιώνα, και κατόπιν της εκμετάλευσης...της χρησιμοποίησης αυτής της αγάπης του κόσμου και ιδιαιτέρως των παιδιών μέσα από σειρά παιδικών βιβλίων της εποχής, για να καταλήξει από την εταιρεία CocaCola την δεκαετία του '30, η οποία και τον έκανε πρωταγωνιστή της διαφημιστικής καμπάνιας των αναψυκτικών της και, εν τέλει, διάσημο σε όλον τον κόσμο. Στην Ελλάδα ο Santa Claus, πάντα ως προαγωγός της CocaCola, έρχεται την δεκαετία του '60 μέσα από τις ευχητήριες κάρτες των ομογενών Ελλήνων μεταναστών της Αμερικής κυρίως, αλλά και άλλων κρατών, που αγκάλιασαν αυτήν την φιγούρα, για να παραποιήσει όμως αργότερα και να κλέψει το όνομα του Αγίου Νικολάου στην Δύση, και εδώ στην χώρα μας, την Ελλάδα μας, αυτό του Αγίου Βασιλείου, του Μεγάλου, του Αγίου της οργανωμένης Φιλανθρωπίας και των Γραμμάτων και της μόρφωσης, να τα περιπλέξει μέσω της ξενομανίας των Ελλήνων εκείνης της εποχής με κουλτούρες έξω από κάθε τι ελληνορθόδοξο, κατόπιν να παρουσιάσει αυτό το παραμυθένιο πρόσωπο στον ψυχισμό των παιδιών με το όνομα του "Αϊ βασίλη", που..."πουλούσε" την εποχή εκείνη και εν τέλει έτοιμο και ώριμο πια ως προϊόν να τον βγάλει και στην στην ελληνική αγορά, βορά προς κατανάλωση. 
Όμως στο άρθρο μας αυτό, θα επικεντρωθούμε περισσότερο στο γεγονός της Περιτομής του Κυρίου και της εορτής που τελείται στην μνήμη αυτού του γεγονότος, που μάλλον για εμάς τους..."νεοχριστιανούς" φαντάζει ξένο, διαφορετικό, μα τα χρόνια που έλαβε χώρα ήταν απαραίτητο ιουδαϊκό τελετουργικό, που τελούνταν την όγδοη ημέρα της γεννήσεως κάθε άρρενος τέκνου και την ημέρα εκείνη γινόταν και η ονοματοδοσία του βρέφους, το οποίο είναι και το μοναδικό κατάλοιπο και στοιχείο αυτής της ιουδαϊκής παράδοσης, που έμεινε όμως να τηρείται στις μέρες μας, ως "Η ευχή της ονοματοδοσίας" και η πρόσκληση από τους γονείς προς τον ιερέα στο σπίτι τους, την όγδοη ημέρα της γέννησης όλων των βρεφών, τόσο των αγοριών, όσο και των κοριτσιών, οπότε και κατά την σημερινή πρακτική διαβάζεται μαζί και η ευχή της 1ης ημέρας, "Η ευχή της γεννήσεως", στην λεχώνα και εν τέλει δίδεται και το όνομα στο νεογέννητο αν το έχουν αποφασίσει οι γονείς του (ο λεγόμενος λανθασμένα, "μισός σαραντισμός" δεν υφίσταται στην εκκλησιαστική παράδοση και στο τυπικό της) ειδάλλως δίδεται κατά την τελετή του "Σαραντισμού" του βρέφους στην Εκκλησία και την εισόδευση του μετά από σαράντα ημέρες, για πρώτη φορά στον Ναό, κατά μίμηση "Της Υπαπαντής του Κυρίου" μας από τον Ιωσήφ και την Παναγία μας στον Ναό του Σολομώντος και στα χέρια του Αρχιερέα Συμεών, και λίγο πριν από το διπλό Μυστήριο του "Βαπτίσματος" και του "Χρίσματος", οπότε και έτοιμο πια το παιδί γίνεται χριστιανός και ισότιμο μέλος μαζί με τους υπολοίπους χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούν τον ειρηνικό και "όμορφο" στρατό του Κυρίου μας, και ιδρυτού της Εκκλησίας Του.
Ας δούμε όμως και τα υπόλοιπα αγιογραφικά αναγνώσματα της πρώτης αυτής ημέρας του νέου έτους, τα οποία έχουν σχέση με την εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας, η οποία βέβαια δεν αναπτύσσεται εκτενώς μέσα στο Ευαγγέλιο, αλλά ούτε και στο Αποστολικό κείμενο, όπως θα δούμε παρακάτω, αλλά μπορούμε να βγάλουμε ασφαλώς τα συμπεράσματα μας και από τον Ευαγγελιστή Λουκά και από τον Απόστολο των Εθνών, Παύλο.
Η Αποστολική περικοπή, από την προς Κολοσσαείς επιστολή, την οποία θα βρείτε στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση στο τέλος του άρθρου μας, έχει κι αυτή σχέση με την περιτομή, κάνει λόγο για την περιτομή την χειροποίητο, αυτήν την οποίαν υπέστη και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, την Ιουδαϊκή περιτομή, η οποία όμως εγκαταλείφθηκε από εμάς τους χριστιανούς. Γνωρίζετε όλοι ότι κατά τους πρώτους χρόνους της ζωής της Εκκλησίας μας έγινε πολύ μεγάλο ζήτημα, ανάμεσα στους ιουδαΐζοντας χριστιανούς και στους μη ιουδαΐζοντας, αν θα έπρεπε και οι νεώτεροι χριστιανοί, όλοι εμείς, να περιτεμνόμαστε· κάποιο διάστημα μάλιστα και ο Απόστολος Πέτρος παρασύρθηκε και υποστήριζε και αυτός ότι πρέπει όλοι μας να περιτεμνόμαστε, όπως οι Ιουδαίοι, και τον ήλεγξε αυστηρώς ο Απόστολος Παύλος και τελικώς η Α' Αποστολική Σύνοδος, η οποία συνεκλήθη στα Ιεροσόλυμα το 49-50 μ.Χ., αποφάσισε ότι δεν πρέπει οι χριστιανοί να τηρούμε την διάταξη αυτή του Μωσαϊκού νόμου και να περιτεμνόμαστε.
Το θέμα που θίγεται από τον Απόστολο Παύλο αυτήν την ημέρα δηλαδή, είναι ο κοσμικός τρόπος εορτασμού και οι εκλαϊκευμένες συνήθειες των πιστών και μη, κατά τις ημέρες των εορτών μα και πάντα, όπου τον ακούμε να μας λέει: "Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν." (Προς Κολασ., 2, 8). Να προσέχετε, λέγει, να μην υπάρξει κάποιος ο οποίος θα σας ξεγελάσει, θα σας παρασύρει με την φιλοσοφία αλλά και με την ψεύτικη απάτη, όπως επίσης και κατά τα στοιχεία του ανθρώπου, του κόσμου, κατά τις συνήθειες του κόσμου, "...και ου κατά Χριστόν." Διότι στον Χριστό κατοικεί όλο το πλήρωμα σωματικώς κι εμείς είμαστε γεμάτοι από το Χριστό, "...και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι...", κι όποιος είναι γεμάτος από το Χριστό δεν έχει ανάγκη να γεμίζει και από τις κοσμικές συνήθειες και από τις κοσμικές εορτές. Και στη συνέχεια μας κάνει λόγο για την περιτομή την αχειροποίητο, "...εν ω περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω..."· έχουμε υποστεί κι εμείς οι χριστιανοί μία περιτομή, σε μας όμως δεν απέκοψαν τμήμα του δέρματός μας, όπως στην σωματική περιτομή, την χειροποίητο, αλλά σε μας περιέκοψαν τα αμαρτήματα, το σώμα της αμαρτίας, "...εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού..." αυτή είναι η δική μας αχειροποίητος περιτομή, ότι με το βάπτισμά μας απεκδυόμεθα τα αμαρτήματά μας, κόπτονται τα αμαρτήματά μας·
και περισσότερο ότι αυτή την περιτομή εμείς την κάνουμε πράξη στη ζωή μας, περικόπτοντας όχι σωματικό μέρος, αλλά περικόπτοντας τις αμαρτίες μας, ενώ πιθανότατα το γεγονός της περιτομής στην σημερινή εποχή συμβολίζεται με την σταυροειδή τριχοκουρία, την "κουρά" μας από τον ιερέα κατά το τυπικό του Μυστηρίου της Βαπτίσεως μας. Αυτή λοιπόν εδώ η περικοπή του Αποστόλου Παύλου, συνειρμικά, μ’ έκανε να σκεφτώ ότι όντως έχει κυριαρχήσει μία νοοτροπία, η οποία εξακολουθεί, και η οποία μάλιστα επιδεινώνεται τις ημέρες αυτές των εορτών και ιδιαίτερα κατά την ημέρα της σημερινής εορτής. Το εκκλησίασμα, της δικής μου Ενορίας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης στους Άνθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, στην Δυτική Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, αλλά νομίζω και των περισσοτέρων εκκλησιών, σ' αυτήν ή σ' άλλες εποχές, θα είναι τόσο αραιωμένο, τόσο λίγο και τόσο μικρό, όπως αραιωμένο θα είναι και πάντοτε την ημέρα αυτή, διότι οι περισσότεροι ξενυχτούν, πολλοί από το εκκλησίασμα το δικό μας αλλά και αλλού θα έχουν φύγει και θα βρίσκονται στα χωριά τους, ή σε εκδρομικούς προορισμούς, μακρινούς ή κοντινότερους, στους οποίους όμως πάντα θα υπάρχει μια εκκλησιά...Δόξα τω Θεώ"
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, παρατηρούσα ερχόμενος το πρωί στην εκκλησία, ότι η Πρωτοχρονιά είναι η μόνη μέρα που η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη αυτοκίνητα, αξημέρωτα ακόμα, σαν να είναι καθημερινή. Τις Κυριακές που έρχομαι αχάραγα, συνήθως υπάρχει ησυχία, ξεκουράζονται όλοι, κοιμούνται..."τον ύπνο του δικαίου", και έτσι δεν πάνε στην εκκλησιά της Ενορίας τους που τους καλεί. Όμως την ημέρα αυτή κυκλοφορούν μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, οι περισσότεροι υπό την επήρεια αλκοόλ...ή και χειρότερα ακόμα!!! κυκλοφορούν ακατάπαυστα, κυκλοφορούν λυσσαλέα, και γιατί κυκλοφορούν; Διότι την νύχτα αυτή πρέπει να ξενυχτήσουν..."για το καλό του χρόνου", διότι υπάρχει αυτή η εσφαλμένη αντίληψις ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι αυτή την ημέρα...λες και δεν πρέπει να είμαστε έτσι και τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου.
Κυκλοφορούν πιθανότατα και αυτήν, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, ωσάν τρελοί σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Θεόν· και σύμφωνα με αυτήν την παράδοση πρέπει να γλεντήσουμε την βραδιά αυτή της Πρωτοχρονιάς, να ξεδώσουμε, να χαρούμε, εις τρόπον ώστε αν αυτή η μέρα μας πάει καλά, όλες οι άλλες ημέρες θα πάνε και αυτές καλά. Πολλές φορές αναφερόμαστε σ’ αυτή την κακή πρόληψη, την κακή δεισιδαιμονία και λέμε ότι ο χρόνος μας και η πεπερασμένη ζωή μας, όλη η μικρή βιοτή μας "αγιάζεται" με μαγικό τρόπο λόγω της ημέρας και δεν λέμε, παρατηρώντας με εσωτερική διάθεση, "μήνας και καιρούς και ενιαυτούς" και βλέποντας την φθαρτή επίγεια ζωή μας, ότι αυτή τελικά καθαγιάζεται πραγματικά με την πίστη μας στον Θεό, με την φιλακόλουθη συμπεριφορά μας, την καλοσύνη, την φιλανθρωπία μας, την αρετή και την ειλικρίνεια κάτω από το πετραχήλι του ιερέως, ή μπροστά στο κοινό Άγιο Ποτήριο και στην Θεία Ευχαριστία.
Κυκλοφορούν πιθανότατα και αυτήν, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, ωσάν τρελοί σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Θεόν· και σύμφωνα με αυτήν την παράδοση πρέπει να γλεντήσουμε την βραδιά αυτή της Πρωτοχρονιάς, να ξεδώσουμε, να χαρούμε, εις τρόπον ώστε αν αυτή η μέρα μας πάει καλά, όλες οι άλλες ημέρες θα πάνε και αυτές καλά. Πολλές φορές αναφερόμαστε σ’ αυτή την κακή πρόληψη, την κακή δεισιδαιμονία και λέμε ότι ο χρόνος μας και η πεπερασμένη ζωή μας, όλη η μικρή βιοτή μας "αγιάζεται" με μαγικό τρόπο λόγω της ημέρας και δεν λέμε, παρατηρώντας με εσωτερική διάθεση, "μήνας και καιρούς και ενιαυτούς" και βλέποντας την φθαρτή επίγεια ζωή μας, ότι αυτή τελικά καθαγιάζεται πραγματικά με την πίστη μας στον Θεό, με την φιλακόλουθη συμπεριφορά μας, την καλοσύνη, την φιλανθρωπία μας, την αρετή και την ειλικρίνεια κάτω από το πετραχήλι του ιερέως, ή μπροστά στο κοινό Άγιο Ποτήριο και στην Θεία Ευχαριστία.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη συνήθεια και νοοτροπία κοσμική, η οποία και αυτή κυριαρχεί αυτές τις ημέρες, που μάλιστα στις "βρόμικες" και πονηρές μέρες του covid-19, έγινε τότε επιτακτική ανάγκη και πραγματική ευχή...απόκοσμη ευχή "ζωής και θανάτου". Η ευχή «Χρόνια πολλά», την οποία τόσο πολύ αρεσκόμαστε να την επαναλαμβάνουμε όλοι μας, κι εγώ ακόμα που σας γράφω αυτό το άρθρο, από συνήθεια, όπου βρεθώ λέω «Χρόνια πολλά», τι να πω, αφού έτσι μεγάλωσα και ανδρώθηκα; Και για να μειώσω λίγο αυτή την ευχή, που δεν είναι και τόσο χριστιανική, αλλά άκρως κοσμική, προσθέτω «Χρόνια πολλά...και ευλογημένα»· τουλάχιστον να είναι ευλογημένα, να μην είναι απλώς «χρόνια πολλά», μα και ευλογημένα από τον Θεό, να είναι κατά Χριστόν αυτά τα... «πολλά χρόνια». Και η άλλη ευχή «πάνω απ’ όλα υγεία»· την χρονιά που φεύγει νομίζω την έκφραση αυτήν την είπαμε λίγο παραπάνω και μερικοί το εννοούσαμε αφού την βιώσαμε κιόλας, όταν μας άγγιξε ο κορωνοϊός στις οικογένειες μας. Όπου βρεθείς και όπου σταθείς να επαναλαμβάνεις ακούραστα "Πάνω απ’ όλα η υγεία". Κι όλοι εύχονται για μακροημέρευση, "εις έτη πολλά", για χρόνια πολλά, "να είσαι γερός", "να ζήσεις", "να χαρείς", "να είσαι υγιής"…Όλα αυτά, φίλοι αναγνώστες, είναι στοιχεία του κόσμου, είναι παραδόσεις ανθρώπων, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, και δεν είναι χριστιανική νοοτροπία, δεν είναι χριστιανική διδαχή, δεν προκύπτουν όλα αυτά από το Ευαγγέλιο, δεν προκύπτουν από τη ζωή των Αγίων, δεν είναι παράδοση της Εκκλησίας μας, δεν είναι παράδοση των Αγίων Πατέρων. 
Σχετικώς λοιπόν με αυτά σήμερα, χωρίς να θέλω να εμφανιστώ ως ένας γκρινιάρης ιερέας, θα ήθελα να σας παρουσιάσω άλλη μια παράμετρο της υπέρμετρης κοσμικότητας μας, δανειζόμενος τα λόγια, και χρησιμοποιώντας πολλά κομμάτια από την απομαγνητοφωνημένη ομιλία ενός καλού κληρικού και άριστου ιεροκήρυκος της Εκκλησίας μας, του Πρωτοπρεσβύτερου Θεοδώρου Ζήση, ομοτίμου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής μας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σας γράφω λοιπόν στην σημερινή εορταστική ανάρτηση της ιστοσελίδας της Ενορίας μας μερικές σκέψεις, λέγοντας γενικώς τα εξής: Κατά την Πίστη της Εκκλησίας μας στο σχέδιο του Θεού, ο άνθρωπος έπρεπε να είναι ένα ον, το οποίο θα ζούσε αιωνίως, όχι απλώς..."χρόνια πολλά"· δεν θα υπήρχε ούτε το γήρας, ούτε η φθορά, ούτε ο θάνατος, αλλά θα είχαμε μία αιώνια ζωή. 
Και το Ευαγγέλιο μας λέει ότι αυτή την "αιώνιον ζωήν" πρέπει πάντοτε να έχουμε στο νου μας, διότι αυτή η αιώνιος ζωή μπορεί ξανά να κερδηθεί. Την χάσαμε αυτήν την ζωή στον Παράδεισο εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος, αλλά αυτή η αιώνιος ζωή είναι μπροστά μας· γιατί λοιπόν να κοιτάζουμε και να ενδιαφερόμαστε εδώ για τα «χρόνια πολλά»; Πόσο νομίζουμε πως θα ζήσουμε για να μην ενδιαφερόμαστε για την αιώνια ζωή, την ατελεύτητη ζωή και έτσι καθημερινά να ευχόμαστε, όπως πολλές φορές έχω πει, «Καλό Παράδεισο» ή την άλλη ευχή, που την ακούμε εδώ..."στον κόσμο" μόνο το Πάσχα, "Καλή Ανάσταση", την οποία σε άσχετο χρόνο, ίσως και καθημερινά, την άκουγα από τα εφηβικά μου χρόνια κατά τις επισκέψεις μου στην Σκήτη της Αγίας Άννας από τους αγιορείτες πατέρες και τότε δεν την καταλάβαινα, ίσως και να την παρεξηγούσα!!! Πού να ευχηθείς «Καλό Παράδεισο» στις μέρες μας, θα σε περάσουν για τρελό, ή θα θεωρηθεί ότι αυτό είναι μία ευχή όπου εύχεσαι σε κάποιον να πεθάνει. Αλλά υπάρχει καλύτερη ευχή; Σαν να του λες, να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, να κληρονομήσει τον Παράδεισο, όταν...αναμφίβολα θα πεθάνει, μιας και αθάνατος κανείς μας δεν είναι, παρά μόνο ο Θεός, και μιας και το μοναδικό δεδομένο στην πεπερασμένη ζωή μας, είναι ο Θάνατος.
Δεν υπήρχε λοιπόν στο σχέδιο του Θεού η φθορά και ο θάνατος και το γήρας. Ο Αδάμ και η Εύα δεν γεννήθηκαν βρέφη, για να μεγαλώσουν, να γεράσουν και να πεθάνουν· πλάστηκαν και δημιουργήθηκαν από το Θεό στην κατάσταση της νεότητος, για να μείνουν αιώνια νέοι και αθάνατοι και να φτάσουν στην αγήρω μακαριότητα, στην αγήραστη ευφροσύνη της αιωνίου ζωής.
Τώρα αν ο άνθρωπος εξακολουθούσε μετά από όλα αυτά να είναι αθάνατος, μετά από την αμαρτία, θα διαιώνιζε το κακό στην ύπαρξή του και θα έδινε στο κακό αιώνια υπόσταση. Για να μη γίνει, λοιπόν, το κακό αθάνατο, "...ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται...", πολύ ωραία φράση από τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο Θεός δρώντας ευεργετικά και θεραπευτικά, επιτρέπει την εκδήλωση της φθοράς, του γήρατος, και του θανάτου με την διαδικασία αυτή της φθοράς των κυττάρων του οργανισμού, για να διακοπεί η συνέχιση του κακού της αμαρτίας.
Δεν υπάρχει ούτε μία ημέρα στη ζωή μας χωρίς αμαρτία. Γιατί, "...ουδείς καθαρός από ρύπου, κι αν μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης." Γι’ αυτό η παράταση της ζωής, η μακροβιότητα, τα πολλά χρόνια, τα οποία ευχόμαστε όλοι μας και τα οποία οραματίζονται να επιτύχουν οι ιατροί με έρευνες κ.τ.λ. αν δεν συνοδεύονται και από προσπάθεια τελειοποιήσεως στην αρετή και στην αγιότητα,
Αυτή η νέα, λοιπόν, θεώρηση του χρόνου της ζωής, σε σχέση με την αρετή και με την αγιότητα, άλλαξε ριζικά την αξιολόγηση όλων αυτών, της μακροβιότητος, της ευχής για τα χρόνια τα πολλά και στην Αγία Γραφή και στην εκκλησιαστική Παράδοση. Από την Αγία Γραφή να σας σημειώσω εδώ, αυτό που ο Απόστολος Ιάκωβος στην επιστολή του, λέει για την ζωή μας. Ελάτε, λέει, εσείς που προγραμματίζετε για αύριο και μεθαύριο, όπως προγραμματίζουμε όλοι μας και λέμε, τον χρόνο αυτό θα κάνουμε το ένα θα κάνουμε το άλλο, θα πάμε εδώ και θα πάμε εκεί, θα κάνουμε φέτος εκείνο και το άλλο... "Ποία γαρ η ζωή υμών;" Πώς σχεδιάζετε, λέει, εσείς για όλα αυτά, τον χρόνο αυτό θα κάνουμε αυτό, το χρόνο αυτό θα κάνουμε εκείνο, θα ζήσουμε χρόνια πολλά. "Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη." Τι είναι η ζωή μας; Η ζωή μας είναι ένας ατμός, μία ατμίς, η οποία ξαφνικά εμφανίζεται όπως ο ατμός, ο οποίος και σε λίγο εξαφανίζεται.
Και σε πολλά άλλα χωρία η Αγία Γραφή μας ομιλεί για το πόσο η ζωή μας είναι σύντομη, "...ο καιρός συνεσταλμένος εστί..." (Α’ Κορινθ., 7, 29). Πέρα όμως από αυτό, υπάρχει στην Πατερική Παράδοση, και επειδή σήμερα γιορτάζει ο Μέγας Βασίλειος, ιδιαίτερα από τη διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου, θέλω να παρουσιάσω, πάλι μέσα από το κήρυγμα του π. Θεοδώρου Ζήση, μερικές σκέψεις γύρω από το θέμα αυτό, σχετικά με το νόημα της μακροβιότητος και του γήρατος, αλλά και του θανάτου. Λέει ο Μέγας Βασίλειος ότι υπάρχουν γέροντες... όλοι ευχόμαστε να φθάσουμε στη γεροντική ηλικία και ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά μας, όμως φτάνει αυτό;...υπάρχουν γέροντες λέει, οι οποίοι με την αμαρτωλή ζωή τους καταισχύνουν, ντροπιάζουν το γήρας και αποδεικνύονται αφρονέστεροι και των νηπίων ακόμη·
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που αναξίως φέρω το όνομα του, με τον χειμαρρώδη λόγο του, λέγει σχετικά απευθυνόμενος σε γέροντες, που αξίωναν σεβασμό, απλώς λόγω μόνον του γήρατος: «Η πολιά τότε αιδέσιμος, όταν τα της πολιάς πράττη. όταν δε νεωτερίζη, των νέων καταγελαστότερος έσται…» (Εις την προς Εβραίους, Ομιλ. 7, 3, PG 63, 64-65). Οι γέροντες, λέει, τότε είναι σεβαστοί, όταν συμπεριφέρονται σαν γέροντες. Όταν όμως νεωτερίζουν, τι να σεβαστούν σ’ αυτούς τους γέροντες οι οποίοι φτάνουν σε ηλικία 65 κι 70 και 80 ετών και σκέφτονται γάμους, είτε όντες εν χηρεία, είτε ακόμη από διαζύγια· τι να σεβαστείς σ’ αυτούς τους γέροντες; "Και γαρ την πολιάν τιμώμεν, ουκ επειδή το λευκόν χρώμα του μέλανος προτιμώμεν...", τιμούμε, λέει, την πολιάν, τ’ άσπρα μαλλιά, όχι γιατί προτιμούμε το λευκό χρώμα από το μαύρο, "...αλλ’ ότι τεκμήριόν εστί της εναρέτου ζωής...", το να είναι κανένας γέροντας σημαίνει πως είναι ενάρετος, "...και ορώντες από τούτου στοχαζόμεθα την ένδον πολιάν...", κι όπως βλέπουμε να είναι κανένας άσπρος απ’ έξω, σκεφτόμαστε και πως μέσα είναι κάτασπρος, είναι λευκός και στην ψυχή, "...και από τούτου στοχαζόμεθα την ένδον πολιάν·..."
Εύχομαι να μην σας κούρασα...πολύ!!! διαβάζοντας το ομολογουμένως..."ατελείωτο" άρθρο αυτό, που για τον επίλογο του άφησα τις εγκάρδιες ευχές της Ενορίας μας, τις οποίες και σας στέλνω μέσω των όμορφων αυτών καρτών που ετοίμασαν οι κατηχητές μας και φέτος. Ευχές αρχικά από τους ιερείς του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, με την ευχή ο π. Χρυσόστομος Κοτσίδης, που αναρρώνει στο σπίτι μετά από ένα σοβαρό χειρουργείο, γρήγορα να γίνει καλά και να επιστρέψει κοντά μας, 
αλλά και των συνεργατών που απαρτίζουν τα Συμβούλια του, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, των Επιτρόπων, αλλά και των κυριών του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, που πρόσφατα οι γλυκές διακόνισσες του έδωσαν και όνομα "Με ανοιχτές αγκάλες", αλλά και ζωηρές και εκ βάθους ψυχής ευχές από την "Ιθάκη" μας, την Ενοριακή Νεανική Εστία μας και την όμορφη συντροφιά των κατηχητικών των παιδιών μας, ευχές τις οποίες και αναρτώ σήμερα και στέλνω σε όλους τους αναγνώστες μας μέσω της ιστοσελίδας που διαθέτουμε, αλλά και των άλλων μέσων κοινωνικής μας δικτύωσης, στο facebook, στο Twitter, στο YouTube και πολύ πρόσφατα στο Viber, ενώ ακόμα πιο πρόσφατα στο instagram, παρακαλώ!!! και δεν είναι άλλες από τα..."Χρόνια Πολλά"...αλλά και ευλογημένα!!!
"Πάντα με υγεία"...πνευματική και σωματική!!!
"Καλή χρονιά" σε αναγνώστες και φίλους μας...
...μακριά από πολέμους και τα επακόλουθα τους!!!
Και σε όσους φέρουν το όνομα του, ή θα τύχουν το φλουρί της πίτας του Αγίου Βασιλείου, αυτοί να έχουν την προστασία και την εύνοια του, αλλά και την χάρη και την σοφία του.
"Καλό Παράδεισο" &...
..."Καλή Ανάσταση"!!!
(Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης)
*...παρακάτω θα δείτε το Ευαγγέλιο του Όρθρου, του Αγίου Βασιλείου, και κατόπιν θα δείτε και το Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας. αλλά και τον Απόστολο, της εορτής της Περιτομής του Κυρίου και του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου...
1. Το Ευαγγέλιον του Όρθρου
της εορτής του Αγίου & Μεγάλου Βασιλείου
Εκ του κατά Ιωάννην (ι' 1-9).
*...δεν θα ακουστεί φέτος λόγω της Κυριακής 1ης Ιανουαρίου 2023!!!
Πρωτότυπο κείμενο:
Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί· ἀλλ' οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἐκεῖνος ποὺ δὲν μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα εἰς τὴν μάνδρα τῶν προβάτων ἀλλ’ ἀνεβαίνει ἀπὸ ἄλλο μέρος, αὐτὸς εἶναι κλέπτης καὶ λῃστής. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα εἶναι ὁ βοσκὸς τῶν προβάτων. Εἰς αὐτὸς ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει καὶ τὰ πρόβατα ἀκοῦνε τὴν φωνήν του καὶ καλεῖ τὰ δικὰ τοῦ πρόβατα μὲ τὸ ὄνομά τους καὶ τὰ βγάζει ἔξω. Καὶ ὅταν βγάλῃ ἔξω τὰ δικά του πρόβατα, βαδίζει μπροστά τους καὶ τὰ πρόβατα τὸν ἀκολουθοῦν, διότι ξέρουν τὴν φωνήν του. Ἕναν ξένον ὅμως δὲν θὰ τὸν ἀκολουθήσουν ἀλλὰ θὰ φύγουν ἀπ’ αὐτόν, διότι δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν φωνὴν τῶν ξένων».Αὐτὴν τὴν παραβολὴν τοὺς εἶπε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλ’ ἐκεῖνοι δὲν ἐννόησαν τί ἐσήμαιναν αὐτὰ ποὺ τοὺς ἔλεγε. Τοὺς εἶπε λοιπὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς, «Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ πόρτα τῶν προβάτων. Ὅλοι ὅσοι ἦρθαν πρὶν ἀπὸ ἐμέ, εἶναι κλέπται καὶ λῃσταί, ἀλλὰ τὰ πρόβατα δὲν τοὺς ἄκουσαν. Ἐγὼ εἶμαι ἡ πόρτα· ὅποιος θὰ μπῇ δι’ ἐμοῦ, θὰ σωθῇ καὶ θὰ μπαίνῃ καὶ θὰ βγαίνῃ καὶ θὰ βρίσκῃ βοσκήν.
2. Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
της εορτής της Περιτομής του Κυρίου
Κολ. 2,8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν·
Κολ. 2,8 Προσέχετε, μήπως σας εξαπατήση κανείς και λεηλατήση τον θησαυρόν της πίστεώς σας με την ψευδή φιλοσοφίαν και την κούφιαν απάτην, η οποία βασίζεται εις την ψευδή και ακατάστατον παράδοσιν των ανθρώπων, κατά την παιδαριώδη και μωράν αντίληψιν περί των στοιχείων του κόσμου, και όχι σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού.
Κολ. 2,9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς,
Κολ. 2,9 Μη λησμονείτε ποτέ ότι στον Χριστόν, μέσα στο σώμα του, μέσα εις την ανθρωπίνην του φύσιν, την οποίαν δια της σαρκώσεως προσέλαβε, κατοικεί ολόκληρος η θεότης.
Κολ. 2,10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας,
Κολ. 2,10 Αλλωστε και σεις είσθε δι' αυτού γεμάτοι με πλήθος από ανεκτίμητα χαρίσματα. Αυτός είναι η κεφαλή και η πηγή κάθε αρχής και εξουσίας στον ουρανόν και την γην·
Κολ. 2,11 ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ,
Κολ. 2,11 δι' αυτού και εν αυτώ έχετε περιτμηθή όχι με την σαρκικήν περιτομήν των Εβραίων, αλλά με την πνευματικήν, που δεν γίνεται από χέρι ανθρώπου· με περιτομήν, που ελάβατε από τον Χριστόν (όταν εβαπτίσθητε) και η οποία συνίσταται εις την αποβολήν όλου του αμαρτωλού παλαιού ανθρώπου,
Κολ. 2,12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.
Κολ. 2,12 όταν ετάφητε μαζή με τον Χριστόν στο βάπτισμα και κατά ένα τρόπον μυστηριώδη, αλλά πραγματικόν, αναστηθήκατε τότε μαζή του δια της πίστεως και της ενεργείας του Θεού, ο οποίος ανέστησε τον Χριστόν εκ νεκρών.
3. Το Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας
της εορτής της Περιτομής του Κυρίου
(Λουκ. β' 20-21 & 40-52)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν αὐτόν, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾽Ιησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, ἐπέστρεψαν οἱ βοσκοὶ καὶ ἐδόξαζαν καὶ ὑμνοῦσαν τὸν Θεόν, δι’ ὅλα, ὅσα ἄκουσαν καὶ εἶδαν, ὅπως τοὺς εἶχε εἰπωθῆ. Καὶ ὄταν συμπληρώθησαν αἱ ὀκτὼ ἡμέραι διὰ νὰ κάμουν τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ, τοῦ ἐδόθηκε τὸ ὄνομά του Ἰησοῦς, ὄπως ὠνομάσθηκε ἀπὸ τὸν ἄγγελον πρὶν συλληφθῇ εἰς τὴν κοιλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου