Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (2/12)

Σχόλιον:
Στις κατηχητικές προσπάθειες και εξορμήσεις της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, όλα αυτά τα χρόνια, είχαμε εντάξει προς τα τέλη του Απριλίου του 2018, τότε που ακόμα λειτουργούσαμε στην κατακόμβη του Ιερού Ναού μας, ενώ τα Θυρανοίξια της κανονικής, υπέργειας και περίλαμπρης εκκλησιάς μας, τα τελέσαμε με κάθε επισημότητα, τον Οκτώβριο του 2019, εντάξαμε λοιπόν μαζί με πολλές ακόμα εκδηλώσεις, 
και μια διήμερη  προσκυνηματική εκδρομή με δυο όμορφους προορισμούς για να γνωρίσουμε από κοντά δυο νεοαγιοκαταταχθέντες Αγίους της Ορθοδοξίας μας και πολύ λαοφιλής μάλιστα στις καρδιές των πιστών. 
Πρώτα στον Άγιο Προφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και στο Μοναστήρι του στο Μήλεσι της Αττικής, όπου και προσκυνήσαμε με μεγάλη κατάνυξη και ευλάβεια τον χώρο όπου έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του, με κύριο προορισμό μας όμως τότε την Αίγινα και το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, όπου και διανυκερεύσαμε. 
Εσείς με ένα κλικ εδώ μπορείτε να δείτε φωτογραφίες που τραβήξαμε από την εξόρμηση μας εκείνη, ενώ ειδικά όσοι τότε ήρθατε μαζί μας, μπορείτε να θυμηθείτε στις στιγμές που ζήσαμε, και θα επαναλάβουμε με την πρώτη ευκαιρία... πρώτα και πάντα ο Θεός, φθάνει να φύγει ο κορωνοϊός και η πανδημία του, που παραμονεύει πάνω από τα κεφάλια και αρχίσει ξανά η πολυπόθητη "κανονικότητα" στις ζωές μας...και στις εκκλησιές της Ελλάδος μας, που όλο έρχεται και όλο ξεφεύγει την τελευταία στιγμή, εδώ και δύο ατελείωτα χρόνια!!!
Με το καλό να ξαναπάμε...

πὸ τὸ 1955 εἶχε ἐγκατασταθεῖ στὰ Καλλίσια, ὅπου εἶχε μισθώσει ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης τὸ ἐκεῖ εὑρισκόμενο μονύδριο τοῦ Ἁγίου Νικολάου μὲ τὴν ἀγροτικὴ περιοχὴ ποὺ τὸ περιέβαλλε, τὴν ὁποία καλλιεργοῦσε μὲ μεγάλη ἐπιμέλεια. Ἐδῶ, παράλληλα ἐξασκοῦσε τὸ πλούσιο πνευματικό του ἔργο.

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1979, ἐγκαταστάθηκε στὸ Μήλεσι μὲ τὸ ὄνειρο νὰ χτίσει μοναστήρι. Ἐκεῖ ζοῦσε στὴν ἀρχὴ σὲ ἕνα τροχόσπιτο κάτω ἀπὸ ἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες καὶ μετὰ σὲ ἕνα ἀπέριττο κελλάκι ἀπὸ τσιμεντόλιθους, ὅπου καὶ ὑπέμενε ἀγόγγυστα τὶς πολλὲς δοκιμασίες τῆς ὑγείας του. 

Τὸ 1984 μεταφέρθηκε σὲ κτίσμα τοῦ ὑπὸ ἀνέγερση μοναστηριοῦ, γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ὁποίου ὁ Γέροντας, παρόλο ποὺ ἦταν πολὺ ἄρρωστος καὶ τυφλός, ἐργαζόταν ἀκατάπαυστα καὶ ἀκαταπόνητα. Μὲ τὴ θεμελίωση τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως, στὶς 26 Φεβρουαρίου 1990, ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸ ὄνειρό του νὰ γίνεται πραγματικότητα.
Τὰ τελευταία χρόνια της ἐπίγειας ζωῆς του ἄρχισε νὰ προετοιμάζεται γιὰ τὴν κοίμησή του. Ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀποσυρθεῖ στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὰ ἀγαπημένα του Καυσοκαλύβια, ὅπου μυστικὰ καὶ ἀθόρυβα, ὅπως ἔζησε, θὰ ἔδιδε τὴν ψυχή του στὸ Νυμφίο της. 
Πολλὲς φορὲς τὸν ἄκουσαν νὰ λέει: «Ἐπιδιώκω καὶ τώρα ποὺ ἐγήρασα νὰ πάω καὶ νὰ πεθάνω ἐκεῖ πάνω».

Πράγματι, τὸ oσιακὸ τέλος τὸν βρῆκε στὰ Καυσοκαλύβια, στὴν καλύβη του, τὸ πρωὶ τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1991. Τὰ τελευταία λόγια ποὺ ἀκούστηκαν ἀπὸ τὸ στόμα του ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου, αὐτὰ ποὺ τόσο ἀγαποῦσε καὶ πολὺ συχνὰ ἐπαναλάμβανε: «Ἴνα ὦσιν ἕν».

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος καὶ Λόγοι» 
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, 
τῆς Ι. Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων.

Το Απολυτίκιο 
του οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβήτη
Ἦχος α´ (Τῆς ἐρήμου πολίτης...)
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Πανελλήνων τὸ καύχημα,
τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον,
Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός.
Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας
δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
TAG