«ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 11/8/2022»...το Πάσχα του καλοκαιριού!!! (Ε)

*...δείτε σήμερα σε επανάληψη το 1ο άρθρο που αναρτήθηκε από την ιστοσελίδα μας την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, συγκεκριμένα την Δευτέρα 1η Αυγούστου 2022...

Καλή Παναγιά σ' όλους...που όλο και πλησιάζει!!!

«Κήπος χαρίτων η Παναγία μας»

       Αγαπητοί ενορίτες, ξεκινά από σήμερα ο Μήνας της Παναγίας μας, ο Αύγουστος, η εορταστική εκείνη περίοδος που η Εκκλησία μας την ονομάζει «Δεκαπενταύγουστο» και ο λαός του Θεού την λέει το «Πάσχα του καλοκαιριού». Μια περίοδος κατά την οποία ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε την μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με μια δεκαπενθήμερη αυστηρή νηστεία, με τις καθημερινές Παρακλήσεις της, μια την Μικρή μια την Μεγάλη, την βάζουμε στο κέντρο των ναών μας και την κάνουμε επίκεντρο της ζωής μας, τις ανάβουμε λαμπάδες, φέρνουμε στην εκκλησιά της γειτονιάς τις προσφορές μας, στολίζουμε με φρέσκα λουλούδια την εικόνα της, την προσκυνούμε, τις λέμε τα μυστικά μας, της τάζουμε, της «φορτώνουμε» τα προβλήματα μας και της ζητούμε να τα μεταφέρει στον Υιό της και με την παρρησία που έχει σ’ Αυτόν για  να τα επιλύσει, την παρακαλούμε να δίνει υγεία στους οικείους μας…ότι δηλαδή κάνει ένα παιδί στην μητέρα του!!!

   Σήμερα 1^η ημέρα του «Δεκαπενταυγούστου», επέλεξα μια παλιά ιστορία της Ανατολής να σας πω, η οποία διηγείται ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, σαν ένα όμορφο κήπο γεμάτο λουλούδια και ευωδία, μετά τον έδωσε στον άνθρωπο…το υπέρτατο δημιούργημα Του, και του είπε: Αν τηρείς αυτά που σου λέω και ζεις με τον τρόπο που σου υποδεικνύω τότε αυτή η ομορφιά θα αυξάνει και συ θα είσαι γεμάτος ευτυχία κοντά μου και μέσα σ αυτή την «παραδεισένια κατάσταση». Αν όμως δεν μ᾿ ακούς και νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, και ξέρεις τα πάντα και γνωρίζεις τον τρόπο και δρόμο της ευτυχίας, και μέσα σ᾿ όλη αυτή την αυταπάτη αρχίσεις να αμαρτάνεις, τότε κάθε αμαρτία σου θα είναι ένας κόκκος άμμου που θα πέφτει σ᾿ αυτόν τον κήπο μέσα στον οποίον ζεις.

     Ο ταλαίπωρος άνθρωπος, λέει η ίδια αυτή ιστορία, στην αρχή έκανε υπακοή, τηρούσε τους όρους που ο Θεός του έβαλε, και τις εντολές Του και ζούσε αρμονικά με το όμορφο περιβάλλον που του χάρισε ο Δημιουργός Του. Όμως δεν άργησαν οι πονηρές σκέψεις, όπου μπλεγμένος μέσα σ’ αυτές νόμισε πρώτον ότι μπορεί να ευτυχήσει μακρυά από τον Θεό και δεύτερον ότι είναι πολύ μικρή υπόθεση ένας κόκκος άμμου για να του κάνει ζημιά, και τότε άρχισε να ζει, όπως αυτός ήθελε αγνοώντας Εκείνον που τον δημιούργησε, κάνοντας αμαρτίες, που τις αξιολογούσε ότι δεν είναι, βρε αδελφέ!!! και τίποτε σοβαρό και πως δεν πειράζει. Τι είναι ένας κόκκος άμμου παραπάνω μέσα στο αχανές και όμορφο περιβάλλον που ζούσε.

   Έτσι σιγά-σιγά οι «κόκκοι της άμμου» αυξήθηκαν και γίναν δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια, μυριάδες και εν τέλει σκέπασαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Και έτσι «φτιάχτηκαν» από τις αμαρτίες των ανθρώπων...οι έρημοι, όπου τίποτε δεν φυτρώνει και η ζέστη είναι αφόρητη και θανατηφόρα για κάθε ζωντανό οργανισμό. Πόσο τραγική και πόσο σύγχρονη και πόσο επίκαιρη είναι αυτή η ιστορία!!! Κοιτάξτε τον πλανήτη μας, κοιτάξτε την Γη μας πως την καταντήσαμε, την καίμε, την ρημάζουμε, την βρωμίζουμε και σιγά-σιγά την καταστρέφουμε γιατί δεν σεβόμαστε αυτόν το πανέμορφο χώρο, αυτό το αγαθό, τον τόπο μας όπου μας επιτρέπει ο Θεός να ζούμε. Ας αφήσουμε όμως το περιβάλλον και την επιβάρυνσή του από την εγωϊστική παράχρηση και κατάχρηση του ανθρώπου, γιατί αν δεν μπορέσουμε να κατανοήσουμε την εσωτερική μας «οικολογία», μάλλον τείνει να γίνει ένας αφελής και γραφικός ακτιβισμός η ασχολία μας με την περιβαλλοντική οικολογία.

  Σήμερα και για δεκαπέντε ημέρες, αλλά και καθ’ όλην την διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους,  η Παναγία μητέρα μας θυμίζει σ’ όλους το δικό μας «εσωτερικό περιβάλλον» που έχει γίνει μια έρημος νεκρή και καυτερή. Σήμερα, που ξεκίνησαν οι εορτασμοί όλης της Ορθοδοξίας για την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η Εκκλησία αναδεικνύει το λαμπερό Πρόσωπο της, και μας την παρουσιάζει ως παράδειγμα, ως έναν πανέμορφο «κήπο χαρίτων». Ένα πρόσωπο γεμάτο αρετές χαρά και ευτυχία. Γι᾿ αυτό και την λέμε «…η πάντων χαρά» και την προσδιορίζουμε, την «ντύνουμε», στην «στολίζουμε» με πάμπολα επίθετα αρετών «Παναγία Ελεούσα», «Γλυκοφιλούσα», «Παντάνασσα», «Άξιον εστί», «Χρυσαφίτισσα», «Γοργοϋπήκοο» αμέτρητα καλολογικά στοιχεία, το ένα πιο συγκινητικό από το άλλο, και μέσα από όλα αυτά ξέρουμε ότι ζει «…Ἡ Μήτηρ τῆς Ζωής» την οποία και την αγαπάμε και την τιμούμε, αφού σ᾿ αυτήν «…ἐσκήνωσε τῆς μελλούσης ζωῆς ἡ ἀπόλαυσις».

   Πώς έγινε όμως η Παναγία «κήπος χαρίτων»; Γιατί δεν γίνεται και η δική μας καρδιά; Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο κήπος για τον οποίον μιλάει η παραπάνω ιστορία είναι η καρδιά του καθενός μας. Όλα εκεί παίζονται. Η καρδιά είναι πολύ βαθειά υπόθεση· η Εκκλησία το γνώριζε πάντοτε «…προσελεύσεται ἄνθρωπος καί καρδία βαθεῖα», με πλησιάζει ένας άνθρωπος αλλά η καρδιά του είναι πολύ βαθειά για να την δω όπως βλέπω αυτόν. Η διανοητική όμως γνώση δεν μας έμαθε την αγάπη και την εμπιστοσύνη προς Αυτόν που έφτιαξε τον κήπο της καρδιάς μας και νομίσαμε αφελώς ότι...όλα είναι δικά μας και στην διάθεσή μας και άρχισε η...παραγωγή άμμου με τις αμαρτίες…δυστυχώς μέχρι της τελικής ερημοποίησης της ζωής μας!!!

    Η Παναγία είχε την υγιή στάση και τον σωστό τρόπο αντιμετώπισης της ύπαρξης της. Ξεκαθάρισε από την αρχή ότι είναι «δούλη Κυρίου» κατά τον Ευαγγελισμό της και το μόνο που την απασχολεί είναι το «ρήμα Κυρίου». Δηλαδή κατάλαβε ότι δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς τον Χριστό και ότι η τήρηση του θελήματός Του είναι η απόλυτη εξασφάλιση για την ανθρώπινη και αδύναμη καρδιά μας. Με τέτοια κατεύθυνση και τοποθέτηση όχι απλώς συντήρησε την ομορφιά και την ευωδία του κήπου της καρδιάς της αλλά και την μεγάλωσε έτι περισσότερο την ομορφιά αυτή, την αύξησε και την πολλαπλασίασε και την έκανε τιμιώτερη, ενδοξότερη και λαμπρότερη απ᾿ όση είχαν ακόμα και οι άγγελοι.

    Αυτά γιορτάζουμε από σήμερα και για δεκαπέντε ημέρες, μα και σε κάθε θεομητορική εορτή. Τις αρετές της Παναγίας μας. Την πίστη, εμπιστοσύνη και αυτοπαράδοση της Παναγίας, στο θέλημα του Θεού, αλλά και κατόπιν την «συντήρηση και την αύξηση» των αρετών της μέσα στην καρδιά της. Από αυτήν παραδειγματιζόμαστε και εμείς και έτσι πρώτα ως χριστιανός εμπιστεύεσαι τον Χριστό, μετά τον αγαπάς, και τότε τηρείς το θέλημά του και ομορφαίνει η καρδιά σου. Ο Χριστός την καρδιά μας γυρεύει. Δεν θέλει τα δικά μας, τα πράγματα μας, την περιουσία μας, αλλά θέλει εμάς τους ίδιους. «Υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν».

     Και οι αρετές της Παναγίας μας ατελείωτες. Για μας μένει ακολουθώντας το παράδειγμά της, πρώτα να μη ρίχνουμε κόκκους άμμου στο κήπο της καρδιάς μας με την αφελή αυταπάτη...του μικρού  και του ασήμαντου που δεν ζημιώνει. Η αδιαφορία αυτή θα αυξήσει τα μικρά και έτσι θα γίνουμε η ατέρμονη έρημος και δεύτερον, συνειδητοποιώντας την ομορφιά του «κήπου των χαρίτων» που έγινε η Παναγία, να επιθυμήσουμε να της μοιάσουμε σε πίστη προς τον Χριστό και σε τήρηση του θελήματός Του. Το άμεσο περιβάλλον μας, το συγγενικό και το αγαπημένο, θα είναι ο πρώτος αποδέκτης της ομορφιάς και ευωδίας αυτού του...«κήπου των χαρίτων», ακριβώς όπως γινόμαστε όλοι μας αποδέκτες των αρετών της Παναγίας μητέρας μας, στην οποία μας ανέθεσε ο Χριστός και την οποία «άφησε σε μας» να την «λάβομεν εἰς τά ἴδια» (Ιωαν. 19,27).

      Καλή Παναγιά σ΄όλους, καλό Δεκαπενταύγουστο, μια εορτή γεμάτη με ομορφιά και ευωδία από τις αρετές της Μητέρας μας, της Παναγίας, Θεοτόκου, Μαρίας, την οποία με απόφαση δυναμισμού να την μιμηθούμε στην τοποθέτηση και στον τρόπο της συμπεριφοράς της στον επίγειο βίο της και μάλιστα να προσπαθήσουμε να της μοιάξουμε…όσο το δυνατόν περισσότερο!!!

Καλό Πάσχα καλοκαιριού!!!