Αναρτήθηκε από
Χαίρε, η γη της επαγγελίας.
Χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.
ακούστηκε από τα χείλη των 300 και πλέον μαθητών του 3ου Δημοτικού Σχολείου των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, τα οποία κατόπιν συνεννοήσεως της Διευθύντριας του, κας Αθανασίας Κυρέζη με τον ιερέα μας, τον π. Χρυσόστομο Τελίδη, 
κατέφθασαν το πρωΐ της Παρασκευής 2 Μαρτίου 2018, συνοδευόμενα από όλους σχεδόν τους δασκάλους τους στην ταπεινή μα όμορφη κατακόμβη μας και στην προσωρινή εκκλησιά μας, 
μέχρι να τελειώσει ο επάνω περίλαμπρος που ετοιμάζουμε για να στεγάσουμε τους Αγίους Θεοπάτορες, τον Ιωακείμ και την Άννα στο "σπίτι" τους, για να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στους "Χαιρετισμούς της Παναγίας"
μας, που για δεύτερη φορά τελούμε στο Ναό μας ειδικά για τα παιδιά των Σχολείων μας.
Στο αναλόγιο του Ναού διακόνησαν οι κατηχητές της "Ιθάκης" μας, ο κος Γιώργος Μουγκράκης, και ο κος Ευθύμιος Ασλανίδης, ενώ την Β΄ Στάση των Χαιρετισμών απήγγειλε μπροστά στην ανθοστόλιστη εικόνα της Παναγίας που βρίσκονταν στο κέντρο του σολέα, ο π. Χρυσόστομος Τελίδης,
που ήταν και ο εμπνευστής της ιδέας να γίνουν, έστω και παράτυπα, 
οι "Χαιρετισμοί της Θεοτόκου" την Παρασκευή το πρωΐ και να μπορέσουν έτσι οι μαθητές των Σχολείων μας, να μάθουν και αυτήν την όμορφη Ακολουθία από το τυπικό της Εκκλησίας μας, που στα περισσότερα είναι άγνωστη.
Ο π. Χρυσόστομος Τελίδης, στο τέλος της Ακολουθίας μίλησε στα παιδιά για την ιστορία της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου και με τρόπο απλό και κατανοητό τους είπε από πότε ξεκίνησε, τον λόγο αλλά και την περαιτέρω επικράτηση και την ένταξη της μέσα στο τυπικό της Εκκλησίας μας. Τους μίλησε για την Παναγία, την μητέρα όλων των Ορθροδόξων χριστιανών, το "ευχαριστώ" 
που της χρωστούμε και για τις Παρασκευές της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής που ερχόμαστε στο Ναό της γειτονιάς μας και μαζί με τους υπολοίπους πιστούς απαγγέλλουμε τον Ύμνο αυτό που πάνω από από 1500 χρόνια τώρα ψάλλετε προς το γλυκό πρόσωπο της Παναγίας Θεοτόκου.
Ευχαρίστησε παιδιά και δασκάλους και στο τέλος τους μοίρασε όλους από μια γλυκιά καραμέλα και ένα μεγάλο χαμόγελο και κατόπιν τους ξεπροβόδισε προς την έξοδο, δηλώνοντας πως οι Ανθόκηποι έχουν τους πιο καλούς και "όμορφους" μαθητές και δασκάλους στον κόσμο, τους μαθητές και τους δασκάλους της Ενορίας του, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την Παρασκευή πρό των Βαΐων,
την 30η Μαρτίου 2018 το πρωί στον καθιερωμένο εκκλησιασμό των Σχολείων πριν από τις πασχαλιάτικες διακοπές τους με την Πρωινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. 
Παρακάτω στην σημερινή ανάρτηση μας, θα δημοσιεύσουμε το κήρυγμα του, τον λόγο που έβγαλε για τα παιδιά, ο π. Χρυσοστόμος Τελίδης, τον οποίο και εκφώνησε στο τέλος της Ακολουθίας των Β΄Χαιρετισμών, που τέλεσε ο ίδιος ειδικά για τους μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου της όμορφης γειτονιάς των Ανθοκήπων.
Σας αποχαιρετούμε τέλος όλους τους αναγνώστες μας, μέσα από την σημερινή ανάρτηση της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, εδώ στην Δυτική Θεσσαλονίκη, με τα πιο όμορφα λόγια που ακούστηκαν ποτέ για μια "μάνα", ένα ποίημα που αναφέρεται στην Παναγία Μάνα μας, το οποίο και λέγεται στο τέλος της Ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, και ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στους Χαιρετισμούς προς την Θεοτόκο και στον θεόπνευστο "Ακάθιστο Ύμνο", τον οποίον κλήρος και λαός, γλυκά ψάλλει κάθε Παρασκευή βράδυ...
"Την ωραιότητα της Παρθενίας σου και το υπέρλαμπρον το της αγνείας σου ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα σοι, Θεοτόκε Ποιόν σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι διό ως προσετάγην βοώ σοι χαίρε η κεχαριτωμένη."
*κάντε κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." και δείτε τον λόγο του π. Χρυσοστόμου Τελίδη στους μαθητές του 3ου Δημοτικού Ανθοκήπων μετά την Ακολουθία των β΄Χαιρετισμών, το πρωΐ της Παρασκευής 2 Μαρτίου 2018...
Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ
(Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018)
(Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018)
Η β΄στάσις των Χαιρετισμών
για τους μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ανθοκήπων Νέας Ευκαρπίας.
για τους μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ανθοκήπων Νέας Ευκαρπίας.
Κατά τήν περίοδο αὐτή, τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, όπως
την λέμε εμείς οι χριστιανοί, κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα τελεῖται μία ἀπό τίς ὡραιότερες ἀκολουθίες
τῆς Ἐκκλησίας μας. Θυμάστε πῶς λέγεται;
Λέγεται «Ἀκάθιστος Ὕμνος» ἤ ἀλλιῶς
«Χαιρετισμοί» στήν Παναγία.
Και γιατί λέγονται «Χαιρετισμοί»; Διότι ἐπαναλαμβάνεται ὁ χαιρετισμός στήν Παναγία «Χαῖρε».
Ἀξίζει ὅμως νά γνωρίσουμε τήν καταπληκτική ἱστορία τῶν «Χαιρετισμῶν». Έτσι και μεταφερόμαστε φανταστικά γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. (626 μ.Χ. περίπου) 100.000 Ἄβαροι, ἐχθρικός λαός, πολιόρκησε τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Βασιλεύουσας Ἡράκλειος ἔλειπε σέ ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν γιά νά ἀπελευθερώσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά ἐπαναφέρει τόν Τίμιο Σταυρό. Τότε βρῆκε εὐκαιρία ὁ Χαγάνος, ὁ βασιλιάς τῶν Ἀβάρων, καί ἔχοντας ὡς συμμάχους τούς Πέρσες, συγκέντρωσε τά πλήθη τοῦ στρατοῦ του ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Πόλης. Στόχος ὁ πλοῦτος τῆς Βασιλεύουσας.
Οἱ βάρβαροι ἄρχισαν τήν ἐπίθεση μέ ὀργή καί σκληρότητα. Οἱ Βυζαντινοί στρατιῶτες ἀντιστάθηκαν ἔχοντας ὡς συμπαραστάτη ὅλο τό λαό. Ἡ πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας βρισκόταν ὑπό στενή πολιορκία. Οἱ ὧρες ἦταν δραματικές. Ὁ φρούραρχος τῆς Κωνσταντινούπολης Βῶνος ἐπιθεωροῦσε τό στρατό καί τίς ὀχυρώσεις, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Σέργιος, κρατώντας τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, γυρνοῦσε στά τείχη ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές τῆς Πόλης.
Μάχονται ὅλοι! Μεγάλοι καί μικροί! Ἐκσφενδονίζουν πέτρες, ξύλα, καυτό νερό καί λάδι!…Προσεύχονται καί παρακαλοῦν τήν «Ὑπέρμαχο Στρατηγό» νά τούς σώσει ἀπό τούς Ἀβάρους. Μές στή φωτιά καί τό γενικό χαλασμό ὁ Χαγάνος βλέπει τήν μορφή μιᾶς σεμνῆς γυναίκας νά περιτρέχει τά τείχη καί ἡγεμονικά νά τά περιφρουρεῖ. Ἦταν ἡ Παναγία! Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός!
Ξαφνικά ἕνας φοβερός απόκοσμος θαρρείς ἀνεμοστρόβιλος, θεόσταλτος στ᾿ ἀλήθεια, ἀναστατώνει τόν στόλο τῶν βαρβάρων. Τά πολιορκητικά μηχανήματα, καθώς καί τά μονόξυλα διαλύθηκαν.
Οἱ ἐχθροί τρέπονται σέ φυγή καί τά καράβια τους τσακίζονται μεταξύ τους. Οἱ Βυζαντινοί ἀκάθεκτοι πυρπολοῦν. Οἱ βάρβαροι ντροπιασμένοι καί ἡττημένοι λύνουν τήν πολιορκία. Ἡ Κωνσταντινούπολη πανηγυρίζει. Ὅλοι πιστεύουν ἀκράδαντα ὅτι ἡ ἀόρατη Σκέπη τῆς Παναγίας θαυματουργικά ἔδωσε τή νίκη στούς Χριστιανούς καί ἔτρεψε σέ φυγή τούς βαρβάρους.
Ἦταν 7 προς 8 Αὐγούστου τοῦ 626 μ.Χ.. Ἡ Βασιλεύουσα γιορτάζει τό θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἀμέσως μετά τή νίκη ὁ Πατριάρχης Σέργιος, οἱ ἄρχοντες καί ὅλος ὁ λαός ἔσπευσαν να συγκεντρωθοῦν στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τό θαῦμα. Τότε ἔψαλλαν, χωρίς νά καθίσουν καθόλου, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, τόν Ὕμνο ὁ ὁποῖος ἀπό τότε ὀνομάστηκε «Ἀκάθιστος». Βέβαια ὁ Ὕμνος προϋπῆρχε και ψαλλόταν πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά κατά τήν νύκτα ἐκείνη καθιερώθηκε πλέον κατά τρόπο ἐπίσημο καί πανηγυρικό στήν Ἐκκλησία μας, ἐνῶ συμπληρώθηκε καί με τό τροπάριο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» τό ὁποῖο συνετέθη ἐκείνες τίς ὧρες μέ ἀφορμή την θαυμαστή νίκη τῶν Βυζαντινῶν.
Ας δούμε τώρα τί εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος καί ποιός εἶναι ὁ συνθέτης του; Εἶναι ἕνα Κοντάκιον (πῆρε τό ὄνομά του ἀπό τό «κοντό», δηλαδή μικρό κυλινδρικό ξύλο στό ὁποῖο τύλιγαν τόν πάπυρο) – εἶδος ἐκκλησιαστικοῦ ὕμνου πού ἀποτελεῖται ἀπό προοίμιο (εἰσαγωγή) καί 24 Οἴκους (ἀρχίζουν μέ τό «Ἄγγελος πρωτοστάτης…») – πού εἶναι ἡ σειρά τῶν τροπαρίων ὅπου ἐξελίσσεται κάποια ὑπόθεση. Οἱ περισσότεροι ἐρευνητές τόν ἀποδίδουν στό Ρωμανό τόν Μελωδό, ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει καί πολλούς ἄλλους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.
Ας δούμε στην συνέχεια και ποιά ἡ μορφή καί ἡ σύνθεση τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου; Ἀρχίζει μέ τό προοίμιο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» (Ἄλλοτε ψάλλεται ὡς προοίμιον «Το προσταχθέν…»). Ἀκολουθοῦν οἱ εἰκοσιτέσσερις «οἶκοι» (στροφές μέ ἀλφαβητική ἀκροστιχίδα ἀπό τό Α μέχρι τό Ω), χωρισμένοι σέ 4 «Στάσεις». Σέ κάθε «Στάση» ἀντιστοιχοῦν 6 «οἶκοι». Οἱ τρεῖς ἀναφέρονται στή Θεοτόκο, οἱ ἄλλοι τρεῖς ὑμνοῦν τόν Κύριο.
Κάθε οἶκος στή Θεοτόκο, ἀκολουθεῖται ἀπό 6 στίχους πού καθένας περιλαμβάνει δύο «Χαῖρε». Καί κλείνουν μέ τό «ἐφύμνιο» (ἐπωδό): «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε». Οἱ «οἶκοι» πού ὑμνοῦν τόν Κύριο, δέν ἀκολουθοῦνται ἀπό στίχους. Κλείνουν μέ τό ἐφύμνιο «Ἀλληλούια».
Σήμερα ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔχει ἐνταχθεῖ πια κανονικά στο Τυπικό της Εκκλησίας μας και στις καθημερινές "Ακολουθίες του Νυχθημέρου", στο "Μικρό Απόδειπνο", καί κατά τήν περίοδο τῆς Αγία και Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ψάλλεται μαζί μέ τόν θαυμάσιο Κανόνα «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου…», πού ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ὑμνογράφος, ενώ είναι αγαπημένη καθημερινή συνήθεια πολλών χριστιανών στην προσωπική προσευχή τους, ή και στην ανάγκη τους τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν, για τις πρεσβείες της Παναγίας στον Μονάκριβο Υιό της και Θεό μας, τον Χριστό.
Σέ ένα βιβλίο με περιγραφές και ιστορίες μοναχών του Αγίου Όρους, ένα "γεροντικό" όπως λέγεται, διάβασα μια ιστορία, αγαπημένα μου παιδιά, ενός γέροντα από την "Έρημο" στην Σκήτη της Αγίας Άννας για το πόσο αναπαύεται η Παναγία μας με τους "Χαιρεταισμούς" της, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.«Κάποτε, λοιπόν, κάποιος μοναχός πού εὐλαβεῖτο πολύ τήν Παναγία, καθώς διάβαζε τους “χαιρετισμούς” καί ἔλεγε τά “Χαῖρε”, ἐμφανίστηκε ἡ ίδια η Παναγία στό κελλί του καί τοῦ εἶπε: “Να χαίρεις καί ἐσύ τέκνον”». Όλοι οι Ορθόδοξοι μοναχοί μας και ειδικά οι Αγιορείτες καλόγεροι που ζουν και αναπαύονται στο "Περιβόλι της Παναγίας", όπως τόσο εύστοχα αποκαλείται το Άγιον Όρος, καθημερινά, μέσα στην εκκλησία των κελλιών τους, στα διακονήματα και στο εργόχειρο τους, στον κανόνα τους, αδιαλείπτως ψελλίζουν με αγάπη τους "Χαιρετισμούς" στην Παναγία Θεοτόκο, που είναι η προστάτιδα και το αποκούμπι τους, επικαλούμενοι τις πρεσβείες της, τόσο για τις απανταχού μοναστικές κοινότητες, όσο και για όλους εμάς στον "κόσμο", όπως αναφέρουν οτιδήποτε υπάρχει έξω από την αγιορείτικη κοινότητα, για τους ορθοδόξους χριστιανούς ανά την υφήλιο, αλλά και για την πατρίδα μας την Ελλάδα, την οποία αγαπά και σκέπει η Παναγία μας με την "ανάσα" της, αλλά και το "άγγιγμα"της όταν αυτό χρειάζεται.
Και γιατί λέγονται «Χαιρετισμοί»; Διότι ἐπαναλαμβάνεται ὁ χαιρετισμός στήν Παναγία «Χαῖρε».
Ἀξίζει ὅμως νά γνωρίσουμε τήν καταπληκτική ἱστορία τῶν «Χαιρετισμῶν». Έτσι και μεταφερόμαστε φανταστικά γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. (626 μ.Χ. περίπου) 100.000 Ἄβαροι, ἐχθρικός λαός, πολιόρκησε τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Βασιλεύουσας Ἡράκλειος ἔλειπε σέ ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν γιά νά ἀπελευθερώσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά ἐπαναφέρει τόν Τίμιο Σταυρό. Τότε βρῆκε εὐκαιρία ὁ Χαγάνος, ὁ βασιλιάς τῶν Ἀβάρων, καί ἔχοντας ὡς συμμάχους τούς Πέρσες, συγκέντρωσε τά πλήθη τοῦ στρατοῦ του ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Πόλης. Στόχος ὁ πλοῦτος τῆς Βασιλεύουσας.
Οἱ βάρβαροι ἄρχισαν τήν ἐπίθεση μέ ὀργή καί σκληρότητα. Οἱ Βυζαντινοί στρατιῶτες ἀντιστάθηκαν ἔχοντας ὡς συμπαραστάτη ὅλο τό λαό. Ἡ πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας βρισκόταν ὑπό στενή πολιορκία. Οἱ ὧρες ἦταν δραματικές. Ὁ φρούραρχος τῆς Κωνσταντινούπολης Βῶνος ἐπιθεωροῦσε τό στρατό καί τίς ὀχυρώσεις, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Σέργιος, κρατώντας τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, γυρνοῦσε στά τείχη ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές τῆς Πόλης.
Μάχονται ὅλοι! Μεγάλοι καί μικροί! Ἐκσφενδονίζουν πέτρες, ξύλα, καυτό νερό καί λάδι!…Προσεύχονται καί παρακαλοῦν τήν «Ὑπέρμαχο Στρατηγό» νά τούς σώσει ἀπό τούς Ἀβάρους. Μές στή φωτιά καί τό γενικό χαλασμό ὁ Χαγάνος βλέπει τήν μορφή μιᾶς σεμνῆς γυναίκας νά περιτρέχει τά τείχη καί ἡγεμονικά νά τά περιφρουρεῖ. Ἦταν ἡ Παναγία! Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός!
Ξαφνικά ἕνας φοβερός απόκοσμος θαρρείς ἀνεμοστρόβιλος, θεόσταλτος στ᾿ ἀλήθεια, ἀναστατώνει τόν στόλο τῶν βαρβάρων. Τά πολιορκητικά μηχανήματα, καθώς καί τά μονόξυλα διαλύθηκαν.
Οἱ ἐχθροί τρέπονται σέ φυγή καί τά καράβια τους τσακίζονται μεταξύ τους. Οἱ Βυζαντινοί ἀκάθεκτοι πυρπολοῦν. Οἱ βάρβαροι ντροπιασμένοι καί ἡττημένοι λύνουν τήν πολιορκία. Ἡ Κωνσταντινούπολη πανηγυρίζει. Ὅλοι πιστεύουν ἀκράδαντα ὅτι ἡ ἀόρατη Σκέπη τῆς Παναγίας θαυματουργικά ἔδωσε τή νίκη στούς Χριστιανούς καί ἔτρεψε σέ φυγή τούς βαρβάρους.
Ἦταν 7 προς 8 Αὐγούστου τοῦ 626 μ.Χ.. Ἡ Βασιλεύουσα γιορτάζει τό θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἀμέσως μετά τή νίκη ὁ Πατριάρχης Σέργιος, οἱ ἄρχοντες καί ὅλος ὁ λαός ἔσπευσαν να συγκεντρωθοῦν στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τό θαῦμα. Τότε ἔψαλλαν, χωρίς νά καθίσουν καθόλου, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, τόν Ὕμνο ὁ ὁποῖος ἀπό τότε ὀνομάστηκε «Ἀκάθιστος». Βέβαια ὁ Ὕμνος προϋπῆρχε και ψαλλόταν πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά κατά τήν νύκτα ἐκείνη καθιερώθηκε πλέον κατά τρόπο ἐπίσημο καί πανηγυρικό στήν Ἐκκλησία μας, ἐνῶ συμπληρώθηκε καί με τό τροπάριο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» τό ὁποῖο συνετέθη ἐκείνες τίς ὧρες μέ ἀφορμή την θαυμαστή νίκη τῶν Βυζαντινῶν.
Ας δούμε τώρα τί εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος καί ποιός εἶναι ὁ συνθέτης του; Εἶναι ἕνα Κοντάκιον (πῆρε τό ὄνομά του ἀπό τό «κοντό», δηλαδή μικρό κυλινδρικό ξύλο στό ὁποῖο τύλιγαν τόν πάπυρο) – εἶδος ἐκκλησιαστικοῦ ὕμνου πού ἀποτελεῖται ἀπό προοίμιο (εἰσαγωγή) καί 24 Οἴκους (ἀρχίζουν μέ τό «Ἄγγελος πρωτοστάτης…») – πού εἶναι ἡ σειρά τῶν τροπαρίων ὅπου ἐξελίσσεται κάποια ὑπόθεση. Οἱ περισσότεροι ἐρευνητές τόν ἀποδίδουν στό Ρωμανό τόν Μελωδό, ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει καί πολλούς ἄλλους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.
Ας δούμε στην συνέχεια και ποιά ἡ μορφή καί ἡ σύνθεση τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου; Ἀρχίζει μέ τό προοίμιο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» (Ἄλλοτε ψάλλεται ὡς προοίμιον «Το προσταχθέν…»). Ἀκολουθοῦν οἱ εἰκοσιτέσσερις «οἶκοι» (στροφές μέ ἀλφαβητική ἀκροστιχίδα ἀπό τό Α μέχρι τό Ω), χωρισμένοι σέ 4 «Στάσεις». Σέ κάθε «Στάση» ἀντιστοιχοῦν 6 «οἶκοι». Οἱ τρεῖς ἀναφέρονται στή Θεοτόκο, οἱ ἄλλοι τρεῖς ὑμνοῦν τόν Κύριο.
Κάθε οἶκος στή Θεοτόκο, ἀκολουθεῖται ἀπό 6 στίχους πού καθένας περιλαμβάνει δύο «Χαῖρε». Καί κλείνουν μέ τό «ἐφύμνιο» (ἐπωδό): «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε». Οἱ «οἶκοι» πού ὑμνοῦν τόν Κύριο, δέν ἀκολουθοῦνται ἀπό στίχους. Κλείνουν μέ τό ἐφύμνιο «Ἀλληλούια».
Σήμερα ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔχει ἐνταχθεῖ πια κανονικά στο Τυπικό της Εκκλησίας μας και στις καθημερινές "Ακολουθίες του Νυχθημέρου", στο "Μικρό Απόδειπνο", καί κατά τήν περίοδο τῆς Αγία και Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ψάλλεται μαζί μέ τόν θαυμάσιο Κανόνα «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου…», πού ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ὑμνογράφος, ενώ είναι αγαπημένη καθημερινή συνήθεια πολλών χριστιανών στην προσωπική προσευχή τους, ή και στην ανάγκη τους τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν, για τις πρεσβείες της Παναγίας στον Μονάκριβο Υιό της και Θεό μας, τον Χριστό.
Σέ ένα βιβλίο με περιγραφές και ιστορίες μοναχών του Αγίου Όρους, ένα "γεροντικό" όπως λέγεται, διάβασα μια ιστορία, αγαπημένα μου παιδιά, ενός γέροντα από την "Έρημο" στην Σκήτη της Αγίας Άννας για το πόσο αναπαύεται η Παναγία μας με τους "Χαιρεταισμούς" της, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.«Κάποτε, λοιπόν, κάποιος μοναχός πού εὐλαβεῖτο πολύ τήν Παναγία, καθώς διάβαζε τους “χαιρετισμούς” καί ἔλεγε τά “Χαῖρε”, ἐμφανίστηκε ἡ ίδια η Παναγία στό κελλί του καί τοῦ εἶπε: “Να χαίρεις καί ἐσύ τέκνον”». Όλοι οι Ορθόδοξοι μοναχοί μας και ειδικά οι Αγιορείτες καλόγεροι που ζουν και αναπαύονται στο "Περιβόλι της Παναγίας", όπως τόσο εύστοχα αποκαλείται το Άγιον Όρος, καθημερινά, μέσα στην εκκλησία των κελλιών τους, στα διακονήματα και στο εργόχειρο τους, στον κανόνα τους, αδιαλείπτως ψελλίζουν με αγάπη τους "Χαιρετισμούς" στην Παναγία Θεοτόκο, που είναι η προστάτιδα και το αποκούμπι τους, επικαλούμενοι τις πρεσβείες της, τόσο για τις απανταχού μοναστικές κοινότητες, όσο και για όλους εμάς στον "κόσμο", όπως αναφέρουν οτιδήποτε υπάρχει έξω από την αγιορείτικη κοινότητα, για τους ορθοδόξους χριστιανούς ανά την υφήλιο, αλλά και για την πατρίδα μας την Ελλάδα, την οποία αγαπά και σκέπει η Παναγία μας με την "ανάσα" της, αλλά και το "άγγιγμα"της όταν αυτό χρειάζεται.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και ποιό εἶναι τό θέμα καί
τό περιεχόμενο τοῦ «Ἀκαθίστου Ὕμνου» Το θέμα λοιπόν είναι η ἀειπάρθενη
Μητέρα τοῦ ἀνάρχου Υἱοῦ καί
Λόγου τοῦ Θεοῦ! Οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι έχουν χρησιμοποιήσει ὅ,τι ὡραιότερο ἐγκώμιο
γιά τήν Παναγία μας, ενώ εἶπαν οἱ πρό αὐτῶν ἅγιοι Πατέρες, ακούστε και προσέξτε τα επίθετα «παλάτιον τοῦ μόνου Βασιλέως», «ἁγνείας θησαύρισμα», «ρόδον τό ἀμάραντον», «οὐρανῶν ὑψηλοτέρα»,
«ἔμψυχον Παράδεισον» κλπ) ἀλλά καί κάθε προτύπωση καί φράση τῆς Ἁγίας Γραφῆς σχετική
μέ τήν Ἀειπάρθενο
(«ἐπουράνια κλῖμακα», «γέφυρα» πού μᾶς ἀνεβάζει στόν οὐρανό,
«σκέπη τοῦ κόσμου»,
«σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου», «ἄφλεκτος βάτος». Αφήστε τα ονόματα και υα
προσωνύμια που έχουν δώσει στην Παναγία μας, ανάλογα με τα θαύματα που έκανε,
τον τρόπο που βρέθηκε κάποια εικόνα της, την ζωή της, την αγάπη της σε εμάς.
Αλήθεια έχει αναρωτηθεί όμως κανείς σας γιά ποιούς λόγους θά πρέπει εμείς νά
καταφεύγουμε στήν Παναγία μας, και γιατί
κάθε Παρασκευή μαζευόμαστε εμείς οι χριστιανοί και «χαιρετάμε» την Παναγία μας
με τον συγκεκριμένο τρόπο που λίγο πριν ακούσατε;
Διότι και σήμερα, αλλά και πάντα θαρρώ, περνᾶμε δύσκολες μέρες. Ὁ τόπος μας, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, βρίσκεται σέ κατάσταση πολύ κρίσιμη. Οἰκονομική καί πνευματική. Χρόνια τώρα η ζωή μας καταστρέφεται σταδιακά, μεθοδικά καί ὕπουλα. Καταστρέφονται τά στηρίγματά της, τά θεμέλια τῆς παραδόσεώς της. Οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας τῆς Εὐρώπης, ἀφοῦ ἐπί δεκαετίες διέφθειραν συστηματικά και σχεδιασμένα τόν λαό μας, τώρα τόν ἀντιμετωπίζουν σχεδόν ἐχθρικά. Γι᾿ αὐτές λοιπόν τίς δυσκολίες μας πρέπει νά καταφύγουμε στήν Παναγία μας. Ἔχουμε πολύτιμη ἐμπειρία τῆς ἀγάπης Της. Ὅπως λοιπόν κατέφυγε τότε ἡ Κωνσταντινούπολη στήν προστασία Της, καί Ἐκείνη σήκωσε τρικυμία καί κατέστρεψε τόν στόλο τῶν ἐχθρῶν, ἔτσι καί τώρα νά καταφύγουμε στήν προστασία Της γιά νά σώσει τήν πατρίδα μας.
Επίσης διότι ἡ Παναγία μας γνωρίζει ἀπό πόνο. Πράγματι Ἐκείνη δοκιμάστηκε σκληρά στήν ζωή της. Πάνω στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ τό σπαθί τοῦ πόνου ξέσχισε τήν γλυκιά της καρδιά βλέποντας τον μονάκριβο Υιό της να βασανίζεται, να σταυρώνεται και τελικά να πεθαίνει. Καί ἀπό τότε Ἐκείνη ἔγινε Μητέρα ὅλων τῶν πονεμένων, τῶν καταδιωγμένων, τῶν ἀδικημένων τῆς ζωῆς. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα κάθε πιστός τήν ἔχει Μητέρα του στοργική καί μυριαγαπημένη.
Έτσι λοιπόν παιδιά μου, κι ἐμεῖς σέ κάθε κίνδυνο, σέ κάθε δυσκολία, σέ κάθε πειρασμό… ἄς τρέχουμε ἀμέσως σέ κείνη. Ἀμέσως νά τρέχουμε! Ὅπως κλαμένα τρέχουν κάθε μαννούλας τά μικρά παιδιά στήν ἀγκαλιά της. Ἄς ἔχουμε πρόχειρο τό ὄνομά της στά χείλη μας ὅπως ὁ ἁπλός λαός τήν φωνάζει σέ κάθε του ἀνάγκη, «Παναγία μου!». Ἄς τήν ἐπικαλείστε και εσείς γιά τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν ἡλικία σας, τήν οἰκογένειά σας, τήν πατρίδα σας καί νά εἴσαστε σίγουροι γιά τήν βοήθεια καί μεσιτεία της. Ἡ Παναγία μας, ἡ ἀληθινή καί γνήσια Μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, θά μᾶς βοηθήσει όλους. Διότι εἶναι Μητέρα ὅλων, Μητέρα τοῦ πόνου, τοῦ σταυροῦ, τῶν πονεμένων καί φρικτά βασανισμένων της παιδιῶν, παρηγοριά τῶν θλιβομένων καί σωτηρία ὅλων τῶν ἀπελπισμένων ναυαγῶν τῆς πολυτάραχης ζωῆς μας.
Στό διάστημα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τοποθέτησε κάποιους «σταθμούς ἀνεφοδιασμοῦ» γιά νά βοηθήσει τόν ἀγώνα μας, και ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ἡ ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν», πού ψάλλεται κάθε Παρασκευή ἀπό τήν πρώτη μέχρι καί τήν Πέμπτη ἑβδομάδα. Ἔτσι μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νά συνδεθοῦμε πιό στενά μέ τήν Παναγία μας. Κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα λοιπόν ἄς μή χάνουμε αὐτήν τήν πνευματική εὐκαιρία.
Εἶναι εὐκαιρία νά μάθουμε κι ἐμεῖς νά ἀπευθυνόμαστε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ τήν τόσο συγκινητική ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν»∙ νά Τήν ὑμνοῦμε γιά τό ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο Της, νά Τήν εὐχαριστοῦμε γιά τό πλῆθος τῶν θαυμαστῶν δωρεῶν Της καί νά τήν ἱκετεύουμε νά μᾶς διατηρεῖ κάτω ἀπό τήν κραταιά σκέπη καί προστασία Της!
Διότι και σήμερα, αλλά και πάντα θαρρώ, περνᾶμε δύσκολες μέρες. Ὁ τόπος μας, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, βρίσκεται σέ κατάσταση πολύ κρίσιμη. Οἰκονομική καί πνευματική. Χρόνια τώρα η ζωή μας καταστρέφεται σταδιακά, μεθοδικά καί ὕπουλα. Καταστρέφονται τά στηρίγματά της, τά θεμέλια τῆς παραδόσεώς της. Οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας τῆς Εὐρώπης, ἀφοῦ ἐπί δεκαετίες διέφθειραν συστηματικά και σχεδιασμένα τόν λαό μας, τώρα τόν ἀντιμετωπίζουν σχεδόν ἐχθρικά. Γι᾿ αὐτές λοιπόν τίς δυσκολίες μας πρέπει νά καταφύγουμε στήν Παναγία μας. Ἔχουμε πολύτιμη ἐμπειρία τῆς ἀγάπης Της. Ὅπως λοιπόν κατέφυγε τότε ἡ Κωνσταντινούπολη στήν προστασία Της, καί Ἐκείνη σήκωσε τρικυμία καί κατέστρεψε τόν στόλο τῶν ἐχθρῶν, ἔτσι καί τώρα νά καταφύγουμε στήν προστασία Της γιά νά σώσει τήν πατρίδα μας.
Επίσης διότι ἡ Παναγία μας γνωρίζει ἀπό πόνο. Πράγματι Ἐκείνη δοκιμάστηκε σκληρά στήν ζωή της. Πάνω στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ τό σπαθί τοῦ πόνου ξέσχισε τήν γλυκιά της καρδιά βλέποντας τον μονάκριβο Υιό της να βασανίζεται, να σταυρώνεται και τελικά να πεθαίνει. Καί ἀπό τότε Ἐκείνη ἔγινε Μητέρα ὅλων τῶν πονεμένων, τῶν καταδιωγμένων, τῶν ἀδικημένων τῆς ζωῆς. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα κάθε πιστός τήν ἔχει Μητέρα του στοργική καί μυριαγαπημένη.
Έτσι λοιπόν παιδιά μου, κι ἐμεῖς σέ κάθε κίνδυνο, σέ κάθε δυσκολία, σέ κάθε πειρασμό… ἄς τρέχουμε ἀμέσως σέ κείνη. Ἀμέσως νά τρέχουμε! Ὅπως κλαμένα τρέχουν κάθε μαννούλας τά μικρά παιδιά στήν ἀγκαλιά της. Ἄς ἔχουμε πρόχειρο τό ὄνομά της στά χείλη μας ὅπως ὁ ἁπλός λαός τήν φωνάζει σέ κάθε του ἀνάγκη, «Παναγία μου!». Ἄς τήν ἐπικαλείστε και εσείς γιά τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν ἡλικία σας, τήν οἰκογένειά σας, τήν πατρίδα σας καί νά εἴσαστε σίγουροι γιά τήν βοήθεια καί μεσιτεία της. Ἡ Παναγία μας, ἡ ἀληθινή καί γνήσια Μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, θά μᾶς βοηθήσει όλους. Διότι εἶναι Μητέρα ὅλων, Μητέρα τοῦ πόνου, τοῦ σταυροῦ, τῶν πονεμένων καί φρικτά βασανισμένων της παιδιῶν, παρηγοριά τῶν θλιβομένων καί σωτηρία ὅλων τῶν ἀπελπισμένων ναυαγῶν τῆς πολυτάραχης ζωῆς μας.
Στό διάστημα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τοποθέτησε κάποιους «σταθμούς ἀνεφοδιασμοῦ» γιά νά βοηθήσει τόν ἀγώνα μας, και ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ἡ ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν», πού ψάλλεται κάθε Παρασκευή ἀπό τήν πρώτη μέχρι καί τήν Πέμπτη ἑβδομάδα. Ἔτσι μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νά συνδεθοῦμε πιό στενά μέ τήν Παναγία μας. Κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα λοιπόν ἄς μή χάνουμε αὐτήν τήν πνευματική εὐκαιρία.
Εἶναι εὐκαιρία νά μάθουμε κι ἐμεῖς νά ἀπευθυνόμαστε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ τήν τόσο συγκινητική ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν»∙ νά Τήν ὑμνοῦμε γιά τό ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο Της, νά Τήν εὐχαριστοῦμε γιά τό πλῆθος τῶν θαυμαστῶν δωρεῶν Της καί νά τήν ἱκετεύουμε νά μᾶς διατηρεῖ κάτω ἀπό τήν κραταιά σκέπη καί προστασία Της!
Έτσι σας
θέλω και εγώ κάθε Παρασκευή, αλλά και τις Κυριακές εδώ στην εκκλησιά μας, τα
αγόρια μέσα στο ιερό μαζί μου να με βοηθούν και τα κορίτσια από έξω να
ομορφαίνουν την υπόγεια προς το παρόν κατακόμβη μας και αργότερα τον ναό που
χτίζουμε από επάνω, αλλά και τα Σάββατα στο Κατηχητικό μας, στην «Ιθάκη» μας,
όπως τα ίδια τα κατηχητόπουλα μας ονόμασαν το σπίτι τους, την Ενοριακή Νεανική
Εστία τους, από το πρωί τα κορίτσια 10 έως και τις 2 για τις μεγαλύτερες τάξεις
μας και τα αγόρια λίγο μετά από την 1 έως τις 5 για το ανώτερο κατηχητικό του
Γυμνασίου και του Λυκείου.
Να έρθετε στην συντροφιά μας για να ζητήσουμε όλοι μαζί από την Παναγία μας,
την κόρη των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, να έχει καλά τους
γονείς μας, τον αδελφό ή την αδελφή μας, τους φίλους μας, τους συμμαθητές μας,
τους δασκάλους μας, τους ιερείς μας, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες μας,
όλον τον κόσμο, ακόμα και τους εχθρούς μας που ίσως δεν μας αγαπούν, να τους δίνουν
υγεία, χαρά, ευτυχία, ειρήνη και ασφάλεια, κάτι που νομίζαμε ότι δεν
χρειάζεται να το ξαναζητήσουμε από την Παναγία μας και τώρα βλέπουμε τους
πολέμους και τον θάνατο να μας πλησιάζουν και πάλι παιδιά να σκοτώνονται
αβοήθητα …τι άλλο να ζητήσουμε από την Παναγία μας … α!!!, να ζητήσουμε φώτιση,
αγάπη, μάθηση για όλους, Έλληνες και ξένους, χριστιανούς και αλλόθρησκους,
μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, καλούς και κακούς.
Εύχομαι Καλή Σαρακοστή σε εσάς και στους δασκάλους σας, αλλά και στους
γονείς σας …να τους το πείτε, και σας περιμένω κάθε Παρασκευή κάθε Σάββατο κάθε
Κυριακή, κάθε γιορτή και σχόλη, γιατί χωρίς εσάς δεν μπορώ, εσείς με βοηθάτε με
το χαμόγελο και την αγάπη σας …ακόμα –ακόμα και τις σκανταλιές σας.
Να πάτε στο καλό παιδιά μου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου