Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ.

Θεοῦ γινώσκειν ὀρθοδόξως οὐσίαν, Χριστιανοῖς λεγάτον ἐκ Γρηγορίου.Εἰκάδι Γρηγόριος Θεορρήμων ἔκθανε πέμπτῃ.     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τους επίσης Αγίους, τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού  και την Νόννα. Είχε δύο αδέρφια, τον Καισάρειο και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της αδερφή Γοργονία, που επίσης ανακηρύχθηκε Αγία.     Στη Ναζιανζό, διδάσκεται την στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ την μέση εκπαίδευση στη Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με το συμμαθητή του Μέγα Βασίλειο. Έπειτα, πηγαίνει κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και, τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκεσαν 13 ολόκληρα χρόνια (από 17 έως 30 ετών).     Μετά τις σπουδές στην Αθήνα ο Γρηγόριος επιστρέφει στη πατρίδα του μονολότι του πρόσφεραν έδρα Καθηγητή Πανεπιστημίου. Εκεί, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτονεί πρεσβύτερο. Αλλά ο Άγιος Γρηγόριος προτιμά την ησυχία του αναχωρητηρίου στο Πόντο, κοντά στο φίλο του Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στη πνευματική ζωή.     Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επιστρέφει στην πατρίδα του και μπαίνει στην ενεργό δράση της Εκκλησίας. Στα 43 του χρόνια ο Θεός τον ανύψωσε στο επισκοπικό αξίωμα. Έδρα του ορίστηκε η περιοχή των Σασίμων την οποία ποτέ δεν ποίμανε λόγω των Αρειανών κατοίκων της.     Όμως, ο θάνατος έρχεται να πληγώσει τη ψυχή του, με αλλεπάλληλους θανάτους συγγενικών προσώπων. Πρώτα του αδερφού του Καισαρείου, έπειτα της αδερφής του Γοργονίας, μετά του πατέρα του και, τέλος, της μητέρας του Νόννας. Μετά απ’ αυτές τις θλίψεις, η θεία Πρόνοια τον φέρνει στην Κωνσταντινούπολη (378 μ.Χ.), όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και χτυπά καίρια τους Αρειανούς, που είχαν πλημμυρίσει την Κωνσταντινούπολη.     Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο Άγιος δεν απελπίζεται. Μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενούσαν σε ναό και του δίνει συμβολικό όνομα. Ονομάζει το ναό Αγία Αναστασία δείγμα ότι πίστευε στην ανάσταση της Ορθόδοξης Πίστης.     Οι αγώνες είναι επικίνδυνοι. Οι αιρετικοί ανεβασμένοι πάνω στις σκεπές των σπιτιών του πετούν πέτρες και έτσι ο Άγιος Γρηγόριος δοκιμάζεται πολύ. Στο ναό της Αγίας Αναστασίας εκφωνεί τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους που του έδωσαν δίκαια τον τίτλο του Θεολόγου.     Μετά το σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο. Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώνει τη παραίτησή του, αναχωρεί στη γενέτειρά του Αριανζό και τελειώνει με ειρήνη τη ζωή του, το 390 μ.Χ.     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φιλοσοφημένα 408 ποιήματά του 18.000 περίπου στίχων. Είναι από τα μεγαλύτερα πνεύματα του Χριστιανισμού και από τους λαμπρότερους αθλητές της ορθόδοξης πίστης.     Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, στο Άγιο Όρος ενώ το ιερό σκήνωμα του φυλάσσετε στον ομώνυμο Ναό του στην Νέα Καρβάλη.     H Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας, εκτός από την ημέρα της εορτής του την 25η Ιανουαρίου, εορτάζει τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο την 19η Ιανουαρίου, στην ανακομιδή των λειψάνων του, που έγινε επί Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) ή Θεοδοσίου Β’ (408 - 450 μ.Χ.) ή επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου  (911 - 959 μ.Χ.), από την γενέτειρα του Αριανζό  όπου και ετάφη το 390 μ.Χ προς τον Ιερό Ναό των Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη, αλλά τον τιμά και την 30η Ιανουαρίου κάθε έτους μαζί με τον Άγιο Βασίλειο και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και θεωρεί τους τρεις αυτούς Αγίους και Φωστήρες στην αρχέγονη ιστορία της, ως προστάτες των Γραμμάτων και των Επιστημών, αλλά και της Παιδείας, κατ΄ επέκταση δε των μαθητών, σπουδαστών και φοιτητών, και μάλιστα το Ελληνικό Κράτος, μέσω του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχει κηρύξει την ημέρα αυτή σχολική αργία και γιορτή, αλλά και ημέρα εκκλησιασμού στα σχολεία της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλης της χώρας, ενώ στους Ιερούς Ναούς όλης της επικράτειας εκφωνούνται από δασκάλους και καθηγητές λόγοι πανηγυρικοί και οι μαθητές προσέρχονται σε αυτούς με τις σημαίες και τα λάβαρα τους, δείχνοντας έτσι την βαρύτητα της προσωπικότητας των τριών αυτών Αγίων μας. Ἀπολυτίκιον Αγίου Γρηγορίου του Θεοόγου Ἦχος α’. Ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας σου, τάς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γάρ τά βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καί τά κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι. Ἀλλά πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον Θεολόγῳ γλώττῃ σου, τάς συμπλοκάς τῶν ῥητόρων, διαλύσας ἔνδοξε, ὀρθοδοξίας χιτῶνα, ἄνωθεν, ἐξυφανθέντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐστόλισας, ὅν καί φοροῦσα, σύν ἡμῖν κράζει, τοῖς σοῖς τέκνοις· Χαίροις Πάτερ, θεολογίας ὁ νοῦς ὁ ἀκρότατος.