Ήταν γιός του Ιωνά, ο Άγιος και Απόστολος και μάλιστα Πρωτόκλιτος μαθητής του Χριστού μας, ο Ανδρέας, από την Βηθσαϊδά και αδερφός του Σίμωνα Πέτρου (Ιωάννης 1:44). Ήταν ψαράς στην Καπερναούμ μαζί με τον αδερφό του και μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή, ο οποίος τον οδήγησε στον Ιησού (Ιωάννης 1:35-40). Αυτός οδήγησε τον αδερφό του Πέτρο στο Χριστό (Μάρκος 1:29, Ιωάννης 1:35-42). Ήταν ο πρώτος που διάλεξε ο Ιησούς να τον ακολουθήσουν, κάτι που έκανε αμέσως, εγκαταλείποντας το επάγγελμα του ψαρά (Ματθαίος 4:18,19, 10:2, Μάρκος 3:18). Εξ αιτίας αυτής της πρωτιάς ονομάσθηκε και Ανδρέας ο "Πρωτόκλητος". Αυτός υπέδειξε στον Ιησού το μικρό παιδί με τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, τα οποία ευλόγησε ο Ιησούς, πολλαπλασιάζοντας τα (Ιωάννης 6:8-9). Σ’ αυτόν και τον Φίλιππο απευθύνθηκαν Έλληνες προσκυνητές για να μεσολαβήσουν να δουν τον Ιησού (Ιωάννης 12:22). Στους καταλόγους των αποστόλων, αναφέρεται πάντοτε μαζί με τον Φίλιππο, ο οποίος επίσης καταγόταν από τη Βηθσαϊδά. Η τελευταία φορά που αναφέρεται το όνομα του Ανδρέα στη Καινή Διαθήκη είναι στις Πράξεις 1:13-14, όταν ανέβηκε με άλλους μαθητές στο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ για προσευχή και δέηση. Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει περισσότερα για τη ζωή και την δράση του. Σύμφωνα με τον Ευσέβιο κήρυξε στη Σκυθία της Μικράς Ασίας, ενώ κατά τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό στην Ήπειρο, κατά τον Ιερώνυμο στην Αχαΐα, και κατά τον Θεοδώρητο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Σύμφωνα με την παράδοση πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, αφού τον κρέμασαν σε σταυρό σχήματος Χ και μάλιστα με το κεφάλι προς τα κάτω. Η κατά μία παράδοση φερόμενη ως Κάρα του Αποστόλου Ανδρέα, φυλάσσεται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της Πάτρας, καθώς επίσης και λείψανα του σταυρού του μαρτυρίου του.Η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία μας, τιμά την μνήμη του Αγίου Ανδρέα, την 30η Νοεμβρίου εκάστου έτους.* Στην σημερινή ανάρτηση της ιστοσελίδας του Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που είναι αφιερωμένη στο Άγιο Ανδρέα που εορτάζει αύριο, φιλοξενούμε ένα όμορφο κείμενο που βρήκαμε "σερφάροντας" στο διαδίκτυο, ένα καλογραμμένο άρθρο από τον Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνστάνταρο και δημοσιευμένο από την ιστοσελίδα "Ελληνικά και Ορθόδοξα", την Τετάρτη 26η Νοεμβρίου του 2014. Εμείς απλά το εικονογραφήσαμε και επεξεργαστήκαμε λιγάκι την ανάρτηση αυτή, αφήνοντας όμως ανέπαφο το κείμενο, το οποίο και αναδημοσιεύουμε...Καλή ανάγνωση σε όλους!!!

Είδησις:

Ο Αγιασμός του μηνός Δεκεμβρίου του 2022, θα τελεσθεί μαζί τον Εσπερινό της Τετάρτης  30ης  Νοεμβρίου 2022, της τελευταίας Ακολουθίας του μηνός,  ως είθισται εδώ στην Ενορία μας, ενώ στο τέλος αυτής της Ακολουθίας μας, θα ευλογηθεί από τον ιερέα μας, όλος ο Ιερός Ναός μας με αυτόν, για να εναποτεθεί κατόπιν στην ειδική φιάλη του Αγιασμού στον Νάρθηκα (Πρόναο) και από εκεί οι πιστοί καθημερινά, είτε να τον πιούν, αλλά και να τον πάρουν μαζί τους για να ραντίσουν τα σπιτικά τους. 

Ευχές για Καλό μήνα Δεκέμβριο & Καλό χειμώνα!!!

Καλά Χριστούγεννα σ' όλους τους αναγνώστες μας!!!

 Καλή Δύναμη στους αγώνες σας!!! 

  

Ότι γνωρίζουμε για τον βίο του.

Ήταν γιός του Ιωνά, ο Άγιος και Απόστολος και μάλιστα Πρωτόκλιτος μαθητής του Χριστού μας, ο Ανδρέας, από την Βηθσαϊδά και αδερφός του Σίμωνα Πέτρου  (Ιωάννης 1:44). Ήταν ψαράς στην Καπερναούμ μαζί με τον αδερφό του και μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή, ο οποίος τον οδήγησε στον Ιησού (Ιωάννης 1:35-40). Αυτός οδήγησε τον αδερφό του Πέτρο στο Χριστό (Μάρκος 1:29, Ιωάννης 1:35-42).     Ήταν ο πρώτος που διάλεξε ο Ιησούς να τον ακολουθήσουν, κάτι που έκανε αμέσως, εγκαταλείποντας το επάγγελμα του ψαρά (Ματθαίος 4:18,19, 10:2, Μάρκος 3:18). Εξ αιτίας αυτής της πρωτιάς ονομάσθηκε και Ανδρέας ο "Πρωτόκλητος". Αυτός υπέδειξε στον Ιησού το μικρό παιδί με τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, τα οποία ευλόγησε ο Ιησούς, πολλαπλασιάζοντας τα (Ιωάννης 6:8-9). Σ’ αυτόν και τον Φίλιππο απευθύνθηκαν Έλληνες προσκυνητές για να μεσολαβήσουν να δουν τον Ιησού (Ιωάννης 12:22).         Στους καταλόγους των αποστόλων, αναφέρεται πάντοτε μαζί με τον Φίλιππο, ο οποίος επίσης καταγόταν από τη Βηθσαϊδά. Η τελευταία φορά που αναφέρεται το όνομα του Ανδρέα στη Καινή Διαθήκη είναι στις Πράξεις 1:13-14, όταν ανέβηκε με άλλους μαθητές στο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ για προσευχή και δέηση.       Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει περισσότερα για τη ζωή και την δράση του. Σύμφωνα με τον Ευσέβιο κήρυξε στη Σκυθία της Μικράς Ασίας, ενώ κατά τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό στην Ήπειρο, κατά τον Ιερώνυμο στην Αχαΐα, και κατά τον Θεοδώρητο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.        Σύμφωνα με την παράδοση πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, αφού τον κρέμασαν σε σταυρό σχήματος Χ και μάλιστα με το κεφάλι προς τα κάτω. Η κατά μία παράδοση φερόμενη ως Κάρα του Αποστόλου Ανδρέα, φυλάσσεται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της Πάτρας, καθώς επίσης και λείψανα του σταυρού του μαρτυρίου του. Η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία μας, τιμά την μνήμη του Αγίου Ανδρέα, την 30η Νοεμβρίου εκάστου έτους.

* Στην σημερινή ανάρτηση της ιστοσελίδας του Ναού μας,  των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, 

που είναι αφιερωμένη στο Άγιο Ανδρέα που εορτάζει αύριο,  φιλοξενούμε ένα όμορφο κείμενο        που βρήκαμε "σερφάροντας" στο  διαδίκτυο, ένα καλογραμμένο 

άρθρο από τον Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνστάνταρο και δημοσιευμένο από την ιστοσελίδα "Ελληνικά και Ορθόδοξα", την Τετάρτη 26η Νοεμβρίου του 2014. Εμείς απλά το εικονογραφήσαμε και επεξεργαστήκαμε λιγάκι την ανάρτηση αυτή, αφήνοντας όμως ανέπαφο το κείμενο, το οποίο και αναδημοσιεύουμε...

Καλή ανάγνωση σε όλους!!! 

Ο Πρωτόκλητος Ανδρέας 

και η ομολογία της Πίστεως. 

Ίσως δεν έχει εκτιμηθεί όσο πρέπει η ευλογία που έχουμε ως Ελληνικό Έθνος, το να δεχθούμε δηλαδή την πίστη τού Χριστού από αυτούς τους ίδιους τούς Αγίους Αποστόλους.

Θαυμάζει κανείς όταν μελετά τις Πράξεις των Αποστόλων, τα ιερά συναξάρια και αυτή την ιστορία. Θαυμάζει και εκπλήσσεται από το γεγονός ότι τόσο ο ελεύθερος Ελλαδικός χώρος, όσο και αυτές οι αλύτρωτες εισέτι πατρίδες, δέχθηκαν τον σπόρο τού λόγου τού Θεού από τους θεμελίους της πίστεως, τους Αποστόλους.

Όταν όμως ο λόγος στρέφεται στον Πρωτόκλητο Απόστολο, τον Ανδρέα, τότε η συγκίνησις αλλά και το αίσθημα της συνεπείας στην πίστη τού Χριστού και η εφαρμογή τής ζωής τής Εκκλησίας μας, πραγματικά κορυφώνεται. Βλέποντας το μαρτύριο του μεγάλου Αποστόλου στην Πελοπόννησο, στην πόλη των Πατρών, δεν μπορεί παρά να αναθεωρεί πολλά μέσα του που έχουν σχέση με την αυθεντική μας πίστη.

Όμως, μια σύντομη αναφορά στη ζωή τού Αποστόλου Ανδρέου καθίσταται αναγκαία. Έζησε και μεγάλωσε στη μικρή κωμόπολη Βηθσαϊδά, δίπλα στη λίμνη τής Γαλιλαίας, όπου μαζί με τον αυτάδελφό του Σίμωνα έμαθαν και εξασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά. Το σκληρό όμως αυτό επάγγελμα δεν στάθηκε εμπόδιο στις υψηλές εφέσεις τής καρδιάς του. Αυτός ο φαινομενικά σκληρός, λόγω του επαγγέλματός του άνδρας, έκρυβε μια ευαίσθητη στα πνευματικά καρδία, γι' αυτό και παρακολουθούσε το κήρυγμα της μετανοίας τού Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Αυτός δε ήταν και ο λόγος που ως πιστός Ιουδαίος ανέμενε μέρα με την ημέρα, με πόθο άγιο και λαχτάρα σωτηρίας τον ερχομό τού Μεσσία. Και έφθασε η ευλογημένη εκείνη ημέρα όπου ο Τίμιος Πρόδρομος Τον είδε, Τον αναγνώρισε και ομολόγησε: “Ίδε ο αμνός τού Θεού”!

Αυτό ήταν. Ο Ανδρέας με τον φίλο και συνάδελφό του Ιωάννη τρέχουν με ενθουσιασμό να τον γνωρίσουν. “Τι ζητάτε;” τους ρωτά ο Ιησούς και αυτοί τον ανταπαντούν “Ραββί, πού μένεις;” για να πάρουν την απάντηση “Έρχεσθε και ίδετε”. Ελάτε και θα δείτε.

Ήταν μέχρι τότε η συγκλονιστικότερη στιγμή τής ζωής τους. Γι' αυτό και ο Ιωάννης θα σημειώσει στο Ευαγγέλιό του ότι ήταν περίπου τέσσερις η ώρα το απόγευμα. Και έμειναν μαζί με τον Ιησού έως ότου νύχτωσε. Στιγμές μοναδικές και φύσει ανέκφραστες προς όσους πεισματικά παραμένουν άγευστοι της ευαγγελικής, δηλαδή της Ορθοδόξου, παραδόσεως.

Ο Ανδρέας δεν κρατιέται. Ενώ είχε σκοτεινιάσει σπεύδει στον αδελφό του Σίμωνα και του ανακοινώνει ότι βρήκαν Αυτόν που περίμεναν, εκφράζοντας έτσι και την πρώτη ομολογία αυτός ο πρωτόκλητος μαθητής: “Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν”, τον Χριστό. Αυτόν που είχαν προφητεύσει οι προφήτες και αυτόν που αναμένει το Ιουδαϊκό έθνος αλλά και ο κόσμος ολόκληρος.

Φυσικά ο Ανδρέας, όπως και οι άλλοι μαθητές, ακολούθησε τον Κύριο τα τρία έτη που εκήρυσσε και θαυματουργούσε. Είδε από κοντά τα άχραντα πάθη, την ένδοξη Ανάσταση και έζησε το μοναδικό γεγονός τής Αναλήψεως. Η βίωση όμως του γεγονότος τής Πεντηκοστής γεμίζει την ύπαρξή του με τις αποστολικές δωρεές τού Αγίου Πνεύματος, πυρπολεί τον ζήλο του και με τις ευχές και προσευχές τής Κυρίας Θεοτόκου, φεύγει από τα όρια της Παλαιστίνης. Φεύγει γεμάτος Ιερό ζήλο για την διάδοση της Χριστιανικής πίστεως, έχοντας συνάμα και μια ιδιαίτερη σχέση και σύνδεσμο με το σύμβολο της νίκης. Με τον Τίμιο του Κυρίου Σταυρό.

    Στη θαρραλέα και ακούραστη αποστολική του δράση, 

οφείλουν πάρα πολλά οι μαρτυρικές πόλεις και κωμοπόλεις τού Πόντου και της ευρυτέρας περιοχής. Ο Απόστολος Ανδρέας, επίσης είναι ο ιδρυτής τής Εκκλησίας τού Βυζαντίου! Δικαίως λοιπόν καυχώνται όσοι είναι διάδοχοι του Πρωτοκλήτου στην χρονική αποστολική διαδοχή, αλλά η καύχησις επιφέρει την ευλογία και το χάρισμα της πίστεως, όταν βεβαίως συνοδεύεται αδιασπάστως και από την Αποστολική διδαχή στο θέμα της μοναδικότητας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.               

    Αυτός δε είναι και ο λόγος που ολόκληρη η πονεμένη Ρωμιοσύνη, βλέποντας και ακούοντας τα αλλοπρόσαλλα κηρύγματα του Οικουμενισμού και τις θεατρικές λειτουργικές παραστάσεις Ορθοδόξων και κακοδόξων, ιδιαιτέρως τον παρακαλεί ώστε να προστατεύσει τους συνειδητούς και ακεραίους στην πίστη ποιμένες με το ποίμνιο, και σε όσα σημεία τής γης υφίσταται η Εκκλησία, ως φάρος της αυγής να λάμπει και να εξαποστέλλει το φως τής πίστεως του Χριστού. Το μοναδικό φως τής Ορθοδοξίας μας.

Το Αποστολικό του κήρυγμα ακούστηκε ακόμη στη Θράκη, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, έως και την περιοχή τής Αχαΐας. Έτσι η Πάτρα έχει την ιδιαιτέρα τιμή και ευλογία να δέχεται τις ευλογίες τού πολιούχου της και φυσικά να κατέχει θησαυρό της πολύτιμο την αγία κάρα, αλλά και τμήματα από τα ιερά του λείψανα.

 Είναι λοιπόν άξιος ο Πρωτόκλητος Ανδρέας να κατέχει τιμημένη θέση ανάμεσα στους δώδεκα Αποστόλους, τους διαδόχους τού Κυρίου. Είναι ένας από τους πολυτίμους λίθους που στολίζουν αλλά και που στηρίζουν την Εκκλησία μας.

Ένα άλλο όμως σημείο που θα πρέπει να σταθούμε είναι η προσωπική γνωριμία τού Ανδρέου με τον Χριστό. Δεν αρκέσθηκε απλώς στην ομολογία τού Ιωάννου τού Βαπτιστού. Θέλησε να Τον γνωρίσει από κοντά και να Τον ζήσει. Να μείνει κοντά σε Αυτόν που μας γνωρίζει πριν ακόμα έλθουμε στην ύπαρξη. Και τούτο το βλέπουμε στην συνέχεια της Ευαγγελικής περικοπής με τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ. 
"Κύριε, πόθεν με γινώσκεις;" Από που με γνωρίζεις; Και ο Κύριος απαντά: "Πριν σου μιλήσει για μένα ο Φίλιππος, σε είδα με τα θεϊκά μου μάτια κάτω από την συκιά." Και ο Ανδρέας του απαντά:  "Διδάσκαλε, εσύ είσαι αληθινά ο υιός τού Θεού, ο βασιλιάς τού Ισραήλ"

Και φυσικά τα λόγια αυτά του Ναθαναήλ δεν αποτελούσαν μια απλή έκφραση εκπλήξεως αλλά συνειδητή ομολογία πίστεως. Ομολογία πίστεως στον Υιό τού Θεού.

 Ναι, ο Χριστός μας γνωρίζει πολύ περισσότερο απ' όσο γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Μια εκ των ιδιοτήτων τού Θεού είναι και η Παγγνωσία του. Το θέμα όμως είναι εμείς να έχουμε αγαθή διάθεση, καλή προαίρεση, κάτι βεβαίως που εξαρτάται αποκλειστικώς από εμάς. Στην συνέχεια δε με κάθε ειλικρίνεια να στεκόμαστε μπροστά σε Αυτόν, που γνωρίζει τα “άδηλα και κρύφια” των καρδιών μας. Τούτο θα έχει ως συνέπεια την έκφραση και την ομολογία της πίστεως προς όλες τις κατευθύνσεις. Προς όλους τους ανθρώπους και φυσικά μέσα σε όλες τις καταστάσεις που εφ' εξής έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε έως το τέλος τής ζωής μας.

    Φίλοι μου, είναι αδύνατον να αποφύγουμε την ομολογία τού Χριστού ενώπιον των ανθρώπων. Αντιθέτως μάλιστα, αυτό αποτελεί τιμή και καύχημά μας και οπωσδήποτε σηματοδοτεί αυτή την σωτηρία μας. Είτε η ζωή μας είναι πολυκύμαντη, είτε ταπεινή, ήρεμη και ήσυχη, οι περιστάσεις μέσω των πνευματικών νόμων θα μας φέρουν σε στιγμές που είτε θα ομολογήσουμε την θεότητα του Χριστού και την μοναδικότητα της Εκκλησίας Του, είτε θα αρνηθούμε ό,τι πολυτιμότερο μπορούμε να δώσουμε για την αγάπη Του, δηλ. την πίστη Του.

Απομένει λοιπόν στον καθένα μας να παρακολουθήσουμε την Αποστολική και καρτερική πορεία αλλά και το θριαμβευτικό τέλος διά του Σταυρού τού Αποστόλου Ανδρέου, ή αλλοίμονο να αισχυνθούμε για τον Σταυρό και την πίστη μας με όλες τις συνέπειες επιλέγοντας μια νοθευμένη πίστη. Μια πίστη “χριστιανική” που αποσυνδέει την Ανάσταση από τον Σταυρό και καταντά την πίστη ένα απλό συναίσθημα. Μια δηλαδή κατάσταση που μπορεί να περιέχει εξωτερικό φολκλόρ με φορτισμένο συναίσθημα και αγαπολογική συνθηματολογία, που όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με την Αποστολική πίστη. Την πίστη που μας παρέδωκαν οι άγιοι Απόστολοι. Την πίστη για την οποία σταυρώθηκε ο Πρωτόκλητος Ανδρέας. Την πίστη που μας διασώζουν οι επίσημοι Άγιοι μέσα στο Σώμα τής Εκκλησίας μας.

Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

*παρακάτω ακολουθεί το Ευαγγέλιο της εορτής του Αγίου Ανδρέου, αρχικά στο πρωτότυπο, αρχαίο κείμενο, αλλά ακολούθως και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιο
 της εορτής του Αγίου Ανδρέου 

του Πρωτοκλήτου

(κατά Ιωάννην α΄ 35 - 52) "Η κλήσις των Αποστόλων" 

*Αρχαίο κείμενο:

Τῷ καιρῷ εκείνω, εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 

καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. Στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ῥαββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει καὶ παρ᾿ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη.

Ήν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ. εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός· καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος.

Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Ήν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

Εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. Απεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Απεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. Καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

*Ἀπόδοσις στη νεοελληνική:

Τον καιρό εκείνο, έστεκε ο Ιωάννης στον τόπον αυτόν και δύο από τους μαθητάς του. 

Και καθώς με απέραντον σεβασμόν εκύτταξε τον Ιησούν, που περιπατούσε κάπου εκεί, λέγει· “ιδού ο αμνός του Θεού”. Και οι δύο μαθηταί του ήκουσαν τα λόγια του αυτά και ηκολούθησαν τον Ιησούν. Εγύρισε δε ο Ιησούς και όταν τους είδε να τον ακολουθούν, λέγει εις αυτούς. “Τι ζητείτε;” Εκείνοι δε του είπαν· “ραββί, που σημαίνει εις τα ελληνικά διδάσκαλε, που μένεις;” Είπεν εις αυτούς· “ελάτε και ιδέτε που μένω”. Ήλθαν, λοιπόν, και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του την ημέραν εκείνην. Η ώρα δε ήτο τέσσαρες το απόγευμα.

Ενας δε από τους δύο, που ήκουσαν τα όσα ο Ιωάννης είπε περί του Ιησού και ηκολούθησαν αυτόν, ήτο ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σιμωνος Πετρου. Αυτός, λοιπόν, πρώτος ευρίσκει τον αδελφόν του τον Σιμωνα και του λέγει· “ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, όνομα που ερμηνεύεται εις την ελληνικήν Χριστός”. Και ωδήγησεν αυτόν προς τον Ιησούν. Και ο Ιησούς αφού τον εκύτταξε με βλέμμα βαθύ και στοργικόν είπε· “συ είσαι Σιμων, ο υιός του Ιωνά· συ θα ονομασθής Κηφάς, όνομα που ερμηνεύεται εις την ελληνικήν Πετρος”.

Την άλλην ημέραν απεφάσισεν ο Χριστός να αναχωρήση από την Ιουδαίαν δια την Γαλιλαίαν. Ευρίσκει τον Φιλιππον (μαθητήν και αυτός του Βαπτιστού, από τον οποίον πολλά είχε ακούσει περί του Μεσσίου) και του λέγει· “έλα κοντά μου”. Ο δε Φιλιππος κατήγετο από την Βηθσαϊδά, από την πατρίδα του Ανδρέου και του Πετρου. Ευρίσκει ο Φιλιππος τον Ναθαναήλ και του λέγει· “αυτόν που έγραψε ο Μωϋσής στον Νομον και προανήγγειλαν οι προφήται εις τα προφητικά των βιβλία τον ευρήκαμεν· είναι ο Ιησούς, ο υιός του Ιωσήφ, από την Ναζαρέτ”. Ο Ναθαναήλ όμως είπεν εις αυτόν· “από την Ναζαρέτ είναι δυνατόν να βγη κάτι καλόν;” Λεγει εις αυτόν ο Φιλιππος· “έλα και ιδέ μόνος σου, δια να πεισθής”.

Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ να έρχεται προς αυτόν και λέγει περί αυτού· “ιδού ένας γνήσιος Ισραηλίτης, στον οποίον δεν υπάρχει πονηρία”. Λεγει εις αυτόν ο Ναθαναήλ· “από που με γνωρίζεις;” Απήντησεν ο Ιησούς και του είπε· “προτού σε φωνάξη ο Φιλιππος, όταν ήσουνα κάτω από την συκήν, μακρυά από κάθε ανθρώπινον μάτι, εγώ σε είδα”. Απεκρίθη τότε ο Ναθαναήλ και του είπε· “Διδάσκαλε, συ είσαι ο Υιός του Θεού, συ είσαι ο Βασιλεύς του Ισραήλ, τον οποίον, σύμφωνα με τις προφητείες, επεριμέναμεν”. Του απήντησεν δε ο Ιησούς· “Διότι σου είπα ότι σε είδα κάτω από την συκήν, πιστεύεις; Θα ίδης ακόμη μεγαλύτερα από αυτά”.

Και εν συνεχεία λέγει προς αυτόν, ώστε να ακούσουν και οι άλλοι μαθηταί· “σας διαβεβαιώνω, ότι από τώρα θα ίδετε ανοικτόν τον ουρανόν και τους αγγέλους του Θεού ν' ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν, να συνοδεύουν και να υπηρετούν τον υιόν του ανθρώπου (ο οποίος ως Θεός είναι κύριος και των αγγέλων)”.