Αναρτήθηκε από
"... πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ;
ο δε είπε· παιδιόθεν."
ο δε είπε· παιδιόθεν."
Δραματικὴ κατάσταση παιδιοῦ καὶ γονέα μας παρουσιάζεται στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, η οποία και ὁδηγεῖ τὴν σκέψη μας στὸ παράλληλο σύγχρονο δρᾶμα πολλῶν ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν καὶ δύστυχων γονέων, τῆς τραγικῆς στ᾿ ἀλήθεια ἐποχῆς μας. Πιάνεται ἡ ἀνάσα μας μπροστὰ σ᾿αὐτὸ τὸ δρᾶμα καὶ ἀπὸ τὴν ἀγωνία καὶ τὸν πόνο γιὰ τοὺς ἀξιολύπητους γονεῖς καὶ τὰ δυστυχισμένα παιδιά, μένουμε ἀμήχανοι και ἄφωνοι, ενώ ἕνα «γιατὶ» ἀναπηδάει από μέσα μας, ἀξιώνοντας μιὰν ἀπάντηση καὶ μιὰ σωστὴ λύση στὸ δρᾶμα ποὺ δημιουργεῖ τόσο σπαραγμὸ καὶ κλάμα.
Εἶχε «πνεῦμα ἄλαλον» αυτός ὁ άμοιρος νέος του εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καὶ τάσεις αὐτοκατα-στροφῆς ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ δαίμονος. Εὐτύχησε ὅμως νὰ ὁδηγηθῆ ἀπὸ τὸν πατέρα του στὸ Χριστὸ καὶ θεραπεύτηκε. Ὁ διάβολος, εἶναι ὀντότης, πρόσωπο, καὶ τὸ ἔργο του εἶναι καταστρεπτικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν δημιουργία, τὴν φύση. Κάποιοι σήμερα ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ διάβολος εἶναι ἁπλῆ προσωποποίηση τοῦ κακοῦ, ψευδαίσθηση τῶν χριστιανῶν, ποὺ ἐπιμένουν νὰ βλέπουν παντοῦ δαιμόνια. Είναι όμως έτσι; Για να δούμε...
Ἡ Ἁγία Γραφὴ διδάσκει ὅτι «εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α’ Ἰωάν. 3-8) καὶ ἀκόμα πὼς ο Χριστός σαρκώθηκε καὶ σταυρώθηκε καὶ πέθανε καὶ ἀναστήθηκε «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, του τέστιν τὸν διαβόλον» (Ἑβραίους 2-14).
Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἡ παιδεία μας καὶ ὅλος ὁ πολιτισμός μας ἀγνοεῖ τὴν περὶ δαιμόνων καὶ διαβόλου πραγματικότητα καὶ ὄχι μόνο δὲν τὴν ἀντιμετωπίζει, ἀλλὰ διστάζει νὰ τὴν ψηλαφίσει καὶ νὰ προβληματισθεί, νὰ μιλήσει γιὰ διάβολο καὶ ἁμαρτία. Ἔτσι λοιπὸν μεγιστοποιεῖται ὁ κίνδυνος νὰ μείνει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀνίσχυρος, ἀδύνατος, ἀλύτρωτος.
Σήμερα ἡ δαιμονικὴ ἐπήρεια ἐκφράζεται στὸν ἄνθρωπο μὲ ποικίλους τρόπους. Ἡ πλέον συνήθης της ἐκδήλωση εἶναι ἡ ἔλλειψη κάθε ἐνδιαφέροντος γιὰ τὶς καθημερινὲς δραστηριότητες τῆς ζωῆς, τὸ αἴσθημα ἀνικανότητας, ἡ ἔμμονη ἰδέα πὼς «δὲν ἀξίζει κανεὶς νὰ ζῆ». Ἀθυμία καὶ πλήρης ἀδιαφορία γιὰ ὅλα.
.jpg)
Ὁ ἅγιος Νεῖλος τονίζει πὼς ἡ δαιμονικὴ αὐτὴ ἐπήρεια εἶναι «σκώληξ καρδίας» ποὺ θίγει καίρια τὴν ψυχὴ καὶ σὰν ἄλλο σκουλήκι κατατρώγει στὴν συνέχεια καὶ διαλύει ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὁ συγγραφέας τῆς κλίμακας τῶν ἀρετῶν (κάντε κλικ εδώ και διαβάστε τον βίο και τα έργα του από παλαιότερη ανάρτηση της ιστοσελίδας μας),
.jpg)
Ὁ δε ἱερὸς Χρυσόστομος, που δεν έχει αφήσει ασχολίαστο κανένα παλαιότερο ή σύγχρονο πρόβλημα ανά τους αιώνες, σημειώνει· "ἡ πλέον βλαβερὴ ἀπ᾿ ὅλες τὶς δαιμονικὲς ἐνέργειες εἶναι ἡ ὑπερβολὴ τῆς ἀθυμίας, δηλαδή τῆς κατάθλιψης καὶ τῆςἀπελπισίας".Ποιὰ ὅμως εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς δραματικῆς καταστάσεως; Χωρὶς ἀμφιβολία είναι ἡ ψυχικὴ ἐρημιὰ ἀπ᾿ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ συγκλονισμὸς ἀπ᾿ τὴν ἀπιστία καὶ τὴν ἀθεΐα είναι αυτός ποὺ προκαλεῖ φοβερὸ κενὸ στὸν ψυχικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Εσωτερικά η ἀτομικιστική, ἐγωιστική, ἄνετη ζωή του. Ὁ κορεσμός, ἡ ἀπληστία, ἡ τεμπελιὰ, ο οχαδερφισμός. Ενώ από εξωτερικούς παράγοντες το κενό δημιουργείτε, φυσικά από τὰ ναρκωτικά, κάθε είδος ναρκωτικά, τα οποία καθώς μαθαίνω τελευταία, δεν λείπουν ούτε από την δική μας γειτονιά.
.jpg)
.jpg)
Ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας εἶναι, καθὼς διαπιστώνεται καθημερινά ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς πρῶτα καὶ ὕστερα ἀπ᾿ ὅλη τὴν δομὴ τῆς σύγχρονης κοινωνίας καὶ παιδείας, ἀντιπαιδαγωγική, ἀφύσικη, ἀντίθεη, ἀντιχριστιανική. Δημιουργοῦν οἱ πιὸ πολλοὶ γονεῖς ἕνα ἢ δυὸ παιδιὰ καὶ αὐτὰ τύπους καλομαθημένους, ἐγωιστές, στείρους ἀπὸ συναισθήματα καὶ ἰδανικά, μαλθακούς, μὲ ἄδεια ψυχή ἀπὸ Θεὸ καὶ ἀπὸ μια ζωὴ υλικά ἀνώτερη, αλλά χωρίς θρησκευτική και εκκλησιαστική συνείδηση. Καὶ ἀφοῦ μετά, στὰ σχολεῖα τους πια, γίνεται πλήρης ο ἀποπροσανατολισμός τους, πάλι χωρὶς Θεὸ καὶ ἰδανικά, εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν βρεθοῦν τὰ παιδιὰ αυτά στὸ κενό, νὰ μὴν ἐκδηλώνονται σὰν...«ἄλαλα καὶ κωφά»;
Στην Ενορία μας, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, αντιλαμβανόμενοι εξ' αρχής την δυσκολία της κατάστασης αυτής των νέων μας, τόσο στα σπίτια τους,
Τους κάναμε ποδοσφαιρική ομάδα. Ποιος μέσα σε όλην την Μητρόπολη μας δεν γνωρίζει σήμερα, μετά από τόσον καιρό, τους δυο φορές χρυσούς Πρωταθλητές "Θεοπάτορες". Μια ομάδα που από το 2012 αρχικά ξεκίνησε με παιδιά του Δημοτικού και οι οποίοι τώρα, έφηβοι πια, ή δευτεροετείς-τριτοετείς φοιτητές σπουδάζουν, ή και έχουν αποφοιτήσει μερικοί από τις σχολές της προτίμησης τους, χωρίς όμως να ξεχνούν και τους αγώνες της Ενορίας. Όμως και φέτος όπως και πέρυσι και προπέρυσι όλες οι δραστηριότητες της ομάδας μας αυτής, που ξεκίνησαν με μεγάλες προοπτικές και προσδοκίες για τους νέους "Θεοπάτορες", με παιδιά και πάλι του Δημοτικού, που επέλεξε η "Ιθάκη" των κατηχητικών μας για να εκπροσωπήσει την Ενορία μας, διακόπηκαν και μάλιστα βιαίως, αφού από την αρχή της κατηχητικής χρονιάς, ματαιώθηκαν και πάλι οι εμφανίσεις τους και είχαν άδοξο τέλος, μιας και δεν ξεκίνησε ποτέ το Μητροπολιτικό Πρωτάθλημα, όπως το ίδιο έγινε και σε όλην την επικράτεια, λόγω και πάλι της πανδημίας, δυο ολόκληρα χρόνια μετά, χωρίς τελική λύση για έναν μεταδοτικό ιό, έναν κορωνοϊό, που αυτήν την εποχή μπορεί να βρίσκεται σε ύφεση αλλά ακόμα επηρεάζει την ζωή μας.
Τους δημιουργήσαμε και ομάδα ρομποτικής. Ποιος σε όλο το πανελλήνιο δεν γνωρίζει σήμερα τους "Ρομποπάτορες", οι οποίο κατάφεραν να διαπρέψουν σε σοβαρούς εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, και να κάνουν γνωστή την Ενορία μας πανελληνίως, όμως και πάλι μείναμε με την όρεξη αφού ο κορωνοϊός είναι αυτός που ρυθμίζει με έναν παράξενο τρόπο τις ζωές μας, που δεν δείχνουν να είναι εξ΄ ολοκλήρου δικές μας, αλλά δανεικές πια...δυο και πλέον έτη μετά, το αντιλαμβάνεστε;;; 
Ανακατευτήκαμε με πολύ αγάπη και ενθουσιασμό μαζί με τα κατηχητόπουλα της "Ιθάκης" μας, σε εκδρομές και περιπάτους, παιχνίδια, θεατρικά, δρώμενα, γιορτές, φτιάξαμε ειδικά για αυτούς ασφαλείς ιστοσελίδες και χρησιμοποιήσαμε με μεγάλη προσοχή το διαδίκτυο που τόσο αγαπούν για να τους ενώσει με τον Θεό και όχι να τους αποξενώσει από τον κόσμο, όπως συνήθως γίνεται.
Κανείς, μα κανείς όμως, δεν έμεινε απαθής στην αναπάντεχη αλλαγή που επιτελείτε στον τόπο μας, στην θέα του νέου τους ναού που συνεχίζει τις εργασίες αποπεράτωσης του εσωτερικά πια, μετά τα Θυρανοίξια του το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019, και την τέλεση των θρησκευτικών μας καθηκόντων, των Μυστηρίων και των Θείων Λειτουργιών σε ένα Ιερό Ναό αντάξιο των μεγάλων Αγίων προστατών μας, και προστατών των άτεκνων ζευγαριών που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, του Ιωακείμ και της Άννας, των γονέων της Παναγίας μας, εγκαταλείποντας για πάντα την φιλόξενη μα προσωρινή κατακόμβη μας, αυτή που χρόνια τώρα εξυπηρέτησε τις λατρευτικές μας ανάγκες, και τώρα παραδόθηκε...άνευ όρων, για χρήση στην "Ιθάκη", την Ενοριακή Νεανική Εστία των κατηχητικών των παιδιών μας αλλά και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας "Με ανοιχτές αγκάλες" και τις δραστηριότητες τους. Όμως και πάλι ο κορωνοϊός μας σταμάτησε, αφού πρώτα χρειάζεται να διαμορφωθούν κατάλληλα οι χώροι της κατακόμβης μας, για να καλύπτουν τις νέες ανάγκες τους. 
Και έτσι ήρθε, θαρρείς από το πουθενά, ο κορωνοϊός, ήρθαν τα διαδικτυακά μαθήματα, η απουσία, η απόσταση, η απομάκρυνση, η έλλειψη επικοινωνίας. Και τότε κλείνοντας η "Ιθάκη" μας το λιμάνι της...για λίγο μόνο νομίσαμε στην αρχή της πανδημίας!!! τότε ξεχαστήκαμε, διαλυθήκαμε, μαραζώσαμε, άδειασαν οι αίθουσες των κατηχητικών μας, "πάγωσαν" τα παιχνίδια των παιδιών μας και "έσβησε" ο ήχος της ανεμελιάς και της χαράς που περίσσευε πάντα στην "Ιθάκη" μας. Σήμερα δε, που η πανδημία υποχωρεί και σιγά-σιγά μας αφήνει ελεύθερους να ζήσουμε, εμείς τώρα καθόμαστε και μετράμε ακόμα τις πληγές που μας άνοιξε ο κορωνοϊός της, πληγές που δεν λένε να κλείσουν, τουναντίον μάλιστα πονούν και ματώνουν όλο και περισσότερο,
Όμως ξέφυγα από το θέμα μας και άθελα μου σας παρέσυρα και εσάς σε αυτό. Ίσως από την χαρά μου αρχικά, για την πνευματική υγεία που απέπνεε το πρόσωπο των παιδιών της Ενορίας μας μέσα στην εκκλησία τους όλα αυτά τα χρόνια, και τώρα από την αγωνία μου για το τι μπορεί να γίνει σήμερα που άδειασαν τα κατηχητικά μας και ερήμωσε η κατακόμβη μας από το γέλιο και την αισιοδοξία που πάντα φέρνουν ως δώρα τα παιδιά στους μεγαλυτέρους. Ίσως γιατί και εσείς να συμμερίζεστε τις ανησυχίες μου!!!
Προσοχή καὶ ἐγρήγορση λοιπόν αγαπητοί ενορίτες και προσκυνητές της ολοκαίνουργιας εκκλησιάς μας, αναγνώστες και φίλοι, διαδικτυακοί και μή. Καὶ αν αντιληφθούμε πως λίγο παρέκκλινε η νεολαία μας, τα παιδιά μας, τα νιάτα της γειτονιάς μας, από το μονοπάτι του Θεού, τότε εμείς οι γονείς τους, οι δάσκαλοι, οι ιερείς και οι κατηχητές τους, ας αναλογιστούμε πως ίσως έχουμε μερίδιο ευθύνης για την παρέκκλιση τους αυτή και ας κάνουμε μια ἀναθεώρηση της τακτικῆς μας.
«Ὢ γενεά ἄπιστος καί διεστραμμένη, ἕως πότε ἀνέξομαι ἡμῶν;»
το οποίο μήνυμα μας παροτρύνει επιτακτικά και αυστηρά, αλλά και στοργικὰ και πατρικά, ὅλους εμάς που έχουμε την ευθύνη στην διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μας...
...''Φέρετε αυτόν πρός με",
...φέρτε τα παιδιά σας κοντά Μου!!!
*παρακάτω θα δείτε το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της Δ΄ των Νηστειών, σε αρχαίο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...
Το Ευαγγέλιον
της Κυριακής Δ΄ των Νηστειών
"Η παραβολή του σεληνιαζόμενου νέου" (Μάρκ. θ΄ 17-31)
Κυριακή 3η Απριλίου 2022
*Αρχαίο κείμενο
Και επηρώτησε τον πατέρα αυτού· πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε· παιδιόθεν. Και πολλάκις αυτόν εις το πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν αλλ’ ει τι δύνασαι, βοήθησαν ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδιού μετά δακρύων έλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τη απιστία. Ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ· το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ' αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν και ανέστη.
Και εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. Και είπεν αυτοίς· τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία. Και εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο δια της Γαλιλαίας και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώναι. εδίδασκε γαρ τους μαθητάς αυτού ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τη τρίτη ήμερα αναστήσεται».
*Νεοελληνική ερμηνεία
Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και είπε· Διδάσκαλε,· σου έφερα το γιο μου, που έχει πνεύμα άλαλο· Και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω, και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται· και είπα στους μαθητές σου για να το βγάλουν και δεν μπόρεσαν. Και ο Ιησούς του αποκρίθηκε και λέγει· Ω γενεά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και του το έφεραν. Και όταν το παιδί είδε τον Ιησού, αμέσως το πονηρό πνεύμα το τράνταξε και έπεσε στη γη και κυλιόταν αφρίζοντας.
Και ο Ιησούς ρώτησε τον πατέρα του· Πόσος καιρός είναι από τότε που το έπαθε; Και ο πατέρας είπε· Από τότε που ήταν παιδί. Και πολλές φορές και στη φωτιά τον έριξε και στο νερό για να τον ξεκάμει· μα αν κάτι μπορείς, λυπήσου μας και βοήθησε μας. Και ο Ιησούς του είπε· Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' εκείνον που πιστεύει. Και αμέσως έβαλε φωνή ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε· Πιστεύω Κύριε· βόηθα με στην απιστία μου. Και όταν είδε ο Ιησούς πως μαζεύεται κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του λέγει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μην ξαναμπείς σ' αυτό. Και το πνεύμα, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και τράνταξε δυνατά το παιδί, βγήκε· και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λέγουν πως πέθανε. Και ο Ιησούς το ‘πιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε ορθό.
Και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι οι μαθητές του τον πήραν κατά μέρος και τον ρωτούσαν: Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα; Και τους είπε· Τα πονηρά πνεύματα με κανέναν τρόπο δε βγαίνουν παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία. Και αφού βγήκαν από εκεί διάβαιναν κρυφά μέσα από τη Γαλιλαία και κανείς δεν ήθελε να το ξέρει. Γιατί δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε πως ο υιός του ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν και αφού πεθάνει την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Και για να μην ξεχνιόμαστε...
...στην χρονιά που μας πέρασε, το 2021,
γιορτάσαμε το...
...ενώ το νέο έτος, το 2022,
θα μας θυμίζει καθ' όλην την διάρκεια του,
την μαύρη επέτειο των...
...Καλή Ανάσταση!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου