ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ... & "ΠΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΚΟΛΛΥΒΑ" (Ε)

 

"...ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει." 

Σήμερα η ιστοσελίδα μας φιλοξενεί, λόγω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μια εκκλησιαστική περίοδο του Τριωδίου στην οποία και έχουμε ήδη εισέλθει από την Καθαρά Δευτέρα, φέτος την 7η Μαρτίου 2022, αλλά και των Σαββάτων της Σαρακοστής που από κάποιους χριστιανούς θεωρούνται  Ψυχοσάββατα (εκτενές άρθρο για τα Ψυχοσάββατα, σας παραθέτουμε με ένα κλικ πάνω στον σύνδεσμο, από προηγούμενη ανάρτηση μας...) μια συνταγή για κόλλυβα από ένα φίλο μας ιερέα, τον π. Εμμανουήλ Μπουζίνο, προϊστάμενο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Ασβεστοχωρίου, ο οποίος πιστός στις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου μας και της Εκκλησίας, τα παρασκευάζει μαζί με την πρεσβυτέρα του, αλλά και συμβουλεύει τους ενορίτες του να πράξουν το ίδιο, διατηρώντας έτσι μια λατρευτική παράδοση χρόνων την οποία και εμείς με την σειρά μας πρέπει ως κληρονομιά να μεταδώσουμε στα παιδιά μας. 

Συμφωνούμε, συγχαίρουμε και αναδημοσιεύουμε...

...ένα άρθρο του π. Εμμανουήλ Μπουζίνου, το οποίο αναρτήθηκε στο facebook 

το Ψυχοσάββατο της Απόκρεω 9 & 10 Φεβρουαρίου 2018.

* σήμερα η ιστοσελίδα μας φιλοξενεί... 

...ένα άρθρο του π. Εμμανουήλ Μπουζίνου, το οποίο αναρτήθηκε στο facebook 
το Ψυχοσάββατο της Απόκρεω 9 & 10 Φεβρουαρίου 2018.

Ψυχοσάββατο!!!

    Αύριο είναι η κατεξοχήν ημέρα των κεκοιμημένων απανταχού της γης όλων 

των αιώνων. Ευλαβής συνήθεια των χριστιανών είναι να βράζουν σιτάρι και να φτιάχνουν κόλλυβα που θα διαβαστούν είτε στα κοιμητήρια είτε στον ναό ανήμερα Ψυχοσάββατο πρωί στη θεία λειτουργία.

    Δυστυχώς το έθιμο αυτό αρχίζει από τις νεότερες γενεές να παραλείπεται. Άλλοι αγοράζουν έτοιμα κόλλυβα από το φούρνο, άλλοι φτιάχνουν κέικ, άλλοι φέρνουν κουλουράκια ή γλυκά για να διαβαστούν. Όμως οι κεκοιμημένοι περιμένουν ΚΟΛΛΥΒΑ! 

Θέλουν να κοπιάσουμε λίγο, να δείξουμε ιδιαίτερη φροντίδα, να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να φτιάξουμε μόνοι μας τα κόλλυβα. Είναι λοιπόν καθήκον μας ως ορθόδοξοι χριστιανοί να συνεχίσουμε την παράδοση και να την μεταδώσουμε ατόφια στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας.

    Γι' αυτό θα σας δώσω τη συνταγή που χρησιμοποιούμε εγώ και η παπαδιά για την παρασκευή των κολλύβων.

*50 γρ. σιτάρι 
*150 γρ. σουσάμι 
*125 γρ. φρυγανιά τριμμένη 
*250 γρ. καρύδια σπασμένα σε μικρά κομματάκια 
*250 γρ. αμύγδαλα σπασμένα σε μικρά κομματάκια 
*200 γρ. σταφίδες 

*2 κ.γ. κανέλα  & λίγο κύμινο 
*100 γρ. αλεύρι
*200 γρ άχνη ζάχαρη

    Πλένουμε το σιτάρι και το βράζουμε καλά για περίπου μία ώρα μέχρι να αρχίσουν οι σπόροι να σκάνε (να ανοίξουν). Ξεπλένουμε καλά με κρύο νερό το σιτάρι, για να φύγει η μαυρίλα και η πικρίλα, το στραγγίζουμε πολύ καλά και το απλώνουμε σε ένα τραπεζομάντηλο διπλωμένο στα δύο ή στα τρία, στη μισή μόνο επιφάνεια για να πάρουμε την άλλη μισή και να το σκεπάσουμε από επάνω. Το αφήνουμε να τραβήξει 1 περίπου ώρα.

*******************

Μέχρι να τραβήξει το σιτάρι ετοιμάζουμε τα υπόλοιπα:

    Καβουρντίζουμε το αλεύρι σε αντικολλητικό τηγάνι ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να πάρει ένα απαλό καφέ χρώμα και το ρίχνουμε σε μια καθαρή βαθιά λεκανίτσα. Καβουρντίζουμε ελαφρώς το σουσάμι και το ρίχνουμε κι αυτό στη λεκάνη μαζί με τα σπασμένα καρύδια και αμύγδαλα, τις σταφίδες, την κανέλα και το κύμινο. Ρίχνουμε και το βρασμένο σιτάρι και τα ανακατεύουμε όλα μαζί καλά. 

   Παίρνουμε με τις χούφτες από το μείγμα και το τοποθετούμε σε μια πιατέλα  σταυροειδώς. Έπειτα το απλώνουμε καλά και το πατάμε, δίνοντάς του το σχήμα που θέλουμε. Παίρνουμε μετά την τριμμένη φρυγανιά και την απλώνουμε ομοιόμορφα πάνω από το πιάτο που ετοιμάσαμε και το πατάμε κι αυτό να σφίξει. Τη φρυγανιά τη βάζουμε για να απομονώσουμε το μείγμα σιταριού από την άχνη που μπει από επάνω για να μην την μουσκέψει. 

    Τέλος βάζουμε και την άχνη από επάνω (όση θέλουμε) και την πατάμε με μια χαρτοπετσέτα ανοιγμένη για να σφίξει κι αυτή. Αν θέλουμε στολίζουμε την επιφάνεια με αποφλοιωμένα αμύγδαλα, με σταφίδες ή με καρύδια.

Έτοιμα τα κόλλυβα!

Καλή επιτυχία! 

Και λίγα λόγια από τον δικό μας ιερέα, τον π. Χρυσόστομο Τελίδη.

    Ένα πιάτο κόλλυβο, φτιαγμένο από τα χέρια μας αν γίνεται...ή αν δεν ξέρουμε και θέλουμε να μάθουμε, μπορούμε πάντα να συμβουλευτούμε τις κυρίες που γνωρίζουν, λίγο λάδι για τα καντήλια της εκκλησιάς μας, ένα κρασί, ειδικό τριπλοβρασμένο νάμα για την Θεία Κοινωνία και πρόσφορο για την Αγία Προσκομιδή, ζυμωτό κατά προτίμηση, αλλά και από τον φούρνο, αν δεν γίνεται αλλιώς, δυο λαμπάδες από αγνό μελισσοκέρι για την Αγία Τράπεζα, ένα κεράκι πάνω στο κόλλυβο, ένα χειροποίητο ασπροκέντι στο προσκεφάλι της εικόνας της Παναγιάς μας, ή όπου αλλού το χρειάζεται ο ιερέας μας, ένα ματσάκι λουλούδια στον Άγιο της ημέρας, το θυμίαμα, το καρβουνάκι, τα φυτιλάκια, όλα αυτά τα ορατά μέσα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, τα Τρισάγια στα μνήματα, που αυτόν τον καιρό τα ευπρεπίζουμε, τα καθαρίζουμε και τα περιποιούμαστε, ή και στον ναό της γειτονιάς μας, τα Μνημόσυνα, τα τρίμερα τα εννιάμερα, τα τεσσαρακονθήμερα και τα ετήσια, αλλά και οποτεδήποτε εμείς το θελήσουμε, προσκομίζοντας παράλληλα και το δίπτυχο της οικογενείας μας στον ιερέα λειτουργό για να διαβάσει στην Αγία Πρόθεση τα ονόματα μας... "ζώντων τε και τεθνεώτων" 

η εκ βάθους ψυχής προσευχή μας, και οι ευχές από τους καλούς ιερείς της Ενορίας μας, παράλληλα όμως και με την φιλανθρωπία μας, τον κόπο, τον χρόνο και την θυσία μας για την ευπρέπεια και την καθαριότητα του Ιερού Ναού μας, αλλά και το Μυστήριο της Εξομολόγησης, και το άλλο της Θείας Μετάληψης και Κοινωνίας μας με τον Χριστό, και αυτό της Θείας Ευχαριστίας. 

Αυτές είναι οι προτάσεις της Ενορίας μας, για όσους έχουν στην οικογένεια τους κεκοιμημένους οικείους τους, που μόνο αυτοί, μέσω της Εκκλησίας και του Τυπικού της, μπορούν να βοηθήσουν τις ψυχές τώρα πια, σχεδόν όλοι μας δηλαδή, αφού ο θάνατος κτυπά την πόρτα όλων των ανθρώπων, 

ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως τα σώματα μας είναι φθαρτά και υπόκεινται στην φθορά του χρόνου, ενώ εμείς οι απανταχού  βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί,  πιστεύουμε πως αντίθετα με τα σώματα, οι ψυχές μας δεν υπακούν στους νόμους της φύσης, μιας και ο θάνατος δεν είναι το τέλος της διαδρομής μας, αλλά είναι το αποκορύφωμα αυτής της εφήμερης ζωής μας, αλλά και η αρχή, ή "ανα...βάπτιση" μας για την αιωνιότητα που θα ακολουθήσει. Έτσι λοιπόν εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο, δεν πεθαίνουμε όπως όλος ο κόσμος, εξ' ού και το όνομα "κοιμητήρια" για τους τάφους των δικών μας, ή "κεκοιμημένος" για τους πεθαμένους μας, ή ο χαρακτηρισμός "κοιμήθηκε" ή "εκοιμήθη" για τον νεκρό μας. 

Χρόνια τώρα, καθ' υπόδειξιν της Εκκλησίας μας και του Τυπικού της, αυτός ήταν  ο τρόπος ένδειξης της αγάπης μας στους κεκοιμημένους αδελφούς μας, στους φίλους και στους συγγενείς μας, που δεν είναι πια κοντά μας, τουλάχιστον με την φυσική τους παρουσία, όμως δεν παύουν να λείπουν ποτέ από την καρδιά, το μυαλό  και από την σκέψη μας. 

Το Ψυχοσάββατο, της Απόκρεω, αλλά και αυτό της Πεντηκοστής, μα και όλα τα Σάββατα της Σαρακοστής, γενικά και όλα τα Σάββατα του χρόνου, όπως αναφέρεται στην εκκλησιαστική και λαϊκή παράδοση,

που αντάμα οι δυό τους έφτιαξαν την ελληνορθόδοξη και όμορφη πατρίδα μας, ο γιος θυμάται την μάνα του και η κόρη τον μπαμπά της, η μητέρα και ο πατέρας το παιδί που έχασαν πρόωρα, η γυναίκα τον σύζυγο της και αντίθετα, τα εγγόνια αναπολούν την φροντίδα της γιαγιάς και του παππού, και όλων ο νους πηγαίνει στους πεθαμένους γνώριμους, φίλους και γείτονες, που μη μπορώντας τίποτα πια να κάνουν για τις ψυχές τους, περιμένουν από εμάς ένα πιάτο κόλλυβο για την ανάψυξη τους, περιμένουν την θύμηση και τα λόγια του παπά για να τους ανακουφίσει, περιμένουν το "συγχώριο" όπου μαζεμένοι όλοι μαζί μετά τον Εσπερινό της Παρασκευής, ή μετά το "Δι' ευχών..." στην Θεία Λειτουργία του Ψυχοσάββατου, θα μοιράσουν και θα φάνε ο ένας τα κόλλυβα του αλλουνού, ευχόμενοι όλοι για τους πεθαμένους μας...

"Θεός Σχωρέστον", 

ή "ο Θεός να τον αναπαύσει", 

ή "Καλό Παράδεισο", 

ή ακόμα πιο...θεολογικά, 

"Καλή Ανάσταση!!!"