Η Β' ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

"Χαῖρε σκέπη τοῦ κόσμου, 
πλατυτέρα νεφέλης" 

        Μαζί μέ τόν ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀγαπητοί φίλοι, ενορίτες και προσκυνητές, αναγνώστες της ιστοσελίδας μας και ακόλουθοι στον μεγάλο αγώνα μας, θα ψάλλουμε και εμείς, αυτό το βράδυ της Παρασκευής 18 Μαρτίου 2022, συνοδεία των ιεροψαλτών, στις εκκλησιές όλης της Ορθοδοξίας, πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τήν Β΄ στάση τῶν Χαιρετισμῶν. Εἶναι κάτι πού πολύ εὐχαριστεῖ τήν Παναγία, ἀλλά καί ὅλοι μας αἰσθανόμαστε κατάνυξη καί ἀγαλλίαση σ᾿ αὐτές τίς Ἀκολουθίες, γι᾿ αὐτό καί στούς χαιρετισμούς οἱ Ναοί εἶναι πάντοτε γεμᾶτοι. 

  Ἄν ὅλοι χαιρόμαστε, ἕνας εἶναι πού στενοχωρεῖται, πού λυπᾶται καί καίγεται. Τόν πιάνει τρέλα, ὑποφέρει, δέν ἀντέχει νά ἀκούει τά λόγια αὐτά, η αγάπη μας και η έκφραση της μέσα από τους ύμνους της περιόδου αυτής στην Παναγία, την μητέρα του Χριστού μας και μάνα όλων μας, τον φοβίζει και τον τρομοκρατεί. Καί αὐτός εἶναι ὁ ἔξω ἀπ᾿ ἐδῶ, ὁ διάβολος. Τήν μισεῖ ὅσο τίποτε ἄλλο στόν κόσμο, γιατί ἡ Παναγία τοῦ χάλασε τά σχέδια. Ἔφερε τόν Χριστό στόν κόσμο, πού συνέτριψε τήν δύναμή του. 
Ἔγινε ἡ γέφυρα τῆς σωτηρίας μας. Ἀλλά μαζί μέ αὐτόν βλέπουμε να την μισούν καί λεγόμενοι "χριστιανοί", μάλιστα..."χριστιανοί", οἱ αἱρετικοί χιλιαστές, οι Ιεχωβάδες, οι Προτεστάντες κ.ἄ. 
Όμως έχουμε και τους αθέους που και αυτοί στενοχωρούνται με την ύπαρξη της Θεοτόκου στην ζωή τους, αφού αναγκαστικά αυτή είναι συνυφασμένη, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, με το Ελληνορθόδοξο Κράτος μας, όπου στο Σύνταγμα του η Παναγία μας έχει εξέχουσα θέση, και βέβαια αυτοί δέν θέλουν νά ἀκούσουν τίποτε γιά αυτήν, εἶναι τό κόκκινο πανί για όλους αὐτούς και τα ιδεολογήματα τους. 
Νά βλέπατε τί μοῦτρα κάνουν καί ὁ διάβολος καί οἱ αἱρετικοί, μα και οι άθεοι, πῶς τσουρουφλίζονται, ὅταν ἐμεῖς μαζευόμαστε τις Παρασκευές στις εκκλησιές, στα ξωκλήσια και στα μοναστήρια καί ὑμνοῦμε τήν Παναγία. Καί μόνο αὐτό φτάνει γιά νά ἀποδείξει περίτρανα ὅτι ἡ αἵρεσις εἶναι κάτι δαιμονικό καί ὅτι οἱ αἱρετικοί και οι άθεοι εἶναι οι σημερινοί "δαιμονισμένοι", αν μου επιτρέπεται η έκφραση. 
       Και ο διάβολος, όπως βλέπετε, φέτος δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Πολεμά αδιάκοπα σθεναρά την Πίστη μας. Βλέπετε την κακία του για την ανθρωπότητα, την μανία του και την κακεντρέχεια του. Επιστράτευσε όλη την βδελυγμική τεχνική του, την βουλιμική ευφυΐα του, ακόμα και μια νέα ασθένεια επινόησε για να μας βγάλει από το Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού μας και να αδειάσει τους Ιερούς Ναούς, ειδικά τώρα που εισήλθαμε η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ενώ βάζει τον τελευταίο καιρό στο στόμα ανθρώπων, 

όπου η έννοια της Πίστης στον Θεό, τους είναι παντελώς ξένη, ή αδιάφορη και στο μεγαλύτερο ποσοστό ενοχλητική, πως το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, το οποίο λαμβάνουμε κατά την Θεία Μετάληψη στην Θεία Ευχαριστία, θα μας μεταδώσει αντί για την Χάρη Του, τον κορωνοϊό, ο οποίος μεταδίδεται και μολύνει ταχύτατα από μέρα σε μέρα, σαν επιδημία πια, το μεγαλύτερο ποσοστό των χωρών του κόσμου, χωρίς να μπορεί η επιστημονική κοινότητα να κάνει και πολλά πράγματα...παρά μόνο να πλένει τακτικά τα χέρια της και μάλιστα με μεγάλη επιμέλεια, όμως βρίσκει τον χρόνο και τον τρόπο να τρομοκρατεί τον χριστιανό ανά τον κόσμο, σπέρνοντας ζιζάνια, λογισμούς και υπόνοιες, κάνοντας εικασίες και αναπαράγοντας διαρκώς αναπόδεικτες υστερίες στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, για το ότι η Θεία Κοινωνία θα γίνει ποτέ η αιτία να εξαπλωθεί αυτός ο ιός, ενώ βέβαια βλέπουμε  τους πιστούς να αντιστέκονται και να γεμίζουν τις εκκλησιές τους και αθρόα, "πεισματικά", να προσέρχεται στην Θεία Κοινωνία. 

 Ο διάβολος όμως δεν σταμάτησε εκεί. Βλέποντας φέτος, εν έτει 2022, την πανδημία να γίνεται επιδημία και σιγά-σιγά μια απλή γρίπη αντιμετωπίσιμη, επιστράτευσε άλλες μεθόδους για να τυραννήσει την Ορθοδοξία. Κήρυξε πόλεμο..."εμφύλιο πόλεμο" μεταξύ δυο "όμορφων" στα μάτια του Θεού γειτονικών μας λαών...αδελφών μέχρι πρότινος, της Ρωσίας που πολεμά με απίστευτη βαρβαρότητα την Ουκρανία που αμύνεται ενώ βομβαρδίζεται από έναν ασύμμετρο ρωσικό στρατό και σκοτώνονται αθώοι, άμαχοι, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά, και οι πόλεις της Ουκρανίας γίνονται στάχτη στο πέρασμα αυτής της ρωσικής στρατιάς. Και όλα αυτά μέσα στην Σαρακοστή!!! Ενώ θα έπρεπε οι δυο αυτοί λαοί να γεμίζουν τις εκκλησίες τους και να προσεύχονται στον Χριστό μας που σε λίγο θα σταυρωθεί για εμάς, στην Παναγία μάνα του που όλη η Ορθοδοξία την Χαιρετίζει αυτές τις Παρασκευές, αυτοί γεμίζουν, οι μεν Ουκρανοί ανήμποροι να αμυνθούν τα καταφύγια και οι δε Ρώσοι ομαδικούς τάφους με νεκρούς αμάχους. Κρίμα!!! Ας κάνει η Παναγιά το θαύμα της...δεν συμπεριφέρονται έτσι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί!!! Μας βλέπουν οι αιρετικοί, οι άθεοι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι Καθολικοί και άλλοι που μας επιβουλεύονται και τρίβουν τα χέρια τους από χαρά. Ας επικεντρώσουμε τις προσευχές μας στην Παναγία μητέρα μας αυτήν την ευλογημένη περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για τους αδελφούς μας Ουκρανούς που μάχονται αμυνόμενοι την πατρίδα τους, αλλά και για την φώτιση του Ρώσου ηγέτη να οδηγήσει στο τέλος αυτού του παράλογου πολέμου, που αυτός κήρυξε, και αυτήν την στιγμή δείχνει το πιο σκληρό πρόσωπο του σε έναν αδελφό γειτονικό  λαό, σκοτώνοντας τον...έτσι γιατί μπορεί!!!

            Η Παναγία  μας, που και αυτήν την Παρασκευή, πρωταγωνιστεί  στην όμορφη και χαρμόσυνη Ακολουθία της, αυτής των Χαιρετισμών των πιστών χριστιανών στο γλυκό πρόσωπο της, με την προσευχή μας μπορεί να σταθεί αρωγός στο πρόβλημα της επιδημίας που ταλαιπωρεί όλην την ανθρωπότητα. Και ας την μισεί ο διάβολος, ας την κατακρίνουν αυτοί που δεν γνωρίζουν την αξία και την δύναμη της. Κάποτε ζοῦσε ἕνας ἁγιογράφος πολύ εὐλαβής. Ζωγράφιζε τούς ἁγίους μέ νηστεία καί προσευχή. 

Μά ὅταν καθόταν νά ἁγιογραφήσει τήν Παναγία, ἔβαζε ὅλο τό μεράκι του, ὅλη τήν δεξιοτεχνία του. Ὧρες στεκόταν καί μέ δακρυσμένα μάτια καμάρωνε τήν Παναγία καί τήν εὐχαριστοῦσε, πού τοῦ ἔδινε τήν δύναμη νά τήν ἁγιογραφεῖ. Αὐτό ὅμως ἐξαγρίωνε τόν διάβολο. Θά τόν τακτοποιήσω, μονολογοῦσε. Θά τόν κάνω νά μή μπορεῖ νά ἁγιογραφεῖ. 
              Πράγματι παρέλυσε τό χέρι του καί δέν μποροῦσε πλέον νά πιάσει τό πινέλο. Ἀλλά ἀπατήθηκε ὁ διάβολος. Αὐτός πού ἀγαπᾶ τήν Παναγία βρίσκει τρόπους νά τήν εὐχαριστεῖ. Δέν μποροῦσε νά ζωγραφίσει μέ τά χέρια, ζωγράφιζε μέ τό πινέλο στό στόμα. 
            Ξεκίνησε λοιπόν νά ἁγιογραφήσει τήν Πλατυτέρα ψηλά στόν θόλο τοῦ Ἱεροῦ. Ἔσκασε ὁ διάβολος, ἀγρίεψε. Θά σοῦ δείξω ἐγώ ἄν μπορέσεις καί τήν τελειώσεις. Ὅπως κάποτε πέταξε ἀπό τήν σκαλωσιά τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη καί τόν τραυμάτισε θανάσιμα, ἔτσι καί τώρα, τήν ὥρα πού ὁ ἁγιογράφος μέ τό πινέλο στό στόμα ζωγράφιζε, ἦρθε ὁ διάβολος καί ξεκάρφωσε τήν σκαλωσιά, γιά νά τόν ρίξει κάτω. Βοήθα με, Κυρά Παναγιά, φώναξε ὁ ἁγιογράφος τρομαγμένος. Ἄν πέσω κάτω θά σκοτωθῶ. Τήν ἴδια στιγμή πρόφτασε ἡ Παναγία. Ἔβγαλε τό χέρι της ἀπό τήν ἁγιογραφία καί τόν ἅρπαξε. Ἀπό τίς φωνές ἔτρεξαν κάποιοι περαστικοί καί τόν κατέβασαν μέ ἀνεμόσκαλα!! Ἡ Παναγία πρόφτασε, ἔκανε τό θαῦμα της.
              Αὐτό τό θαῦμα θά μποροῦσε νά γίνει στόν καθένα μας, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε κινδύνους, σε εσάς, σε εμάς σε όλους, ἀρκεῖ νά πιστεύουμε καί νά καταφεύγουμε στήν κραταιά σκέπη τῆς Θεοτόκου. Οἱ εἰκόνες θαυματουργοῦν, ὅταν αὐτοί πού τίς ζωγραφίζουν εἶναι εὐλαβεῖς καί καθαροί. Οἱ εἰκόνες θαυματουργοῦν, ὅταν ἐμεῖς πιστεύουμε καί ἀγωνιζώμαστε. Ἡ Παναγία μᾶς σκεπάζει  καί μᾶς προστατεύει μέ τήν χάρη της, όταν εμείς ειλικρινά ζητούμε την μεσιτεία της. Τα γεροντικά του Αγίου Όρους, όπου και είναι η προστάτιδα φύλακας και μοναδική γυναίκα που εγκαταβιώνει στην ευλογημένη αυτή 

Χερσόνησο του Άθω, έχουν να διηγηθούν τόσα θαύματα της Παναγίας μας, οι μοναχοί εκεί την βλέπουν καθημερινά, την ακουμπούν και την οσφραίνονται κατά την ώρα των Ακολουθιών, μέρα και νύχτα, ειδικά δε την ώρα των Χαιρετισμών της, που κάθε απόγευμα απαγγέλνουν μπροστά στην εικόνα  της. 
           Ἄν διαβάσουμε τήν Ἁγία Γραφή, στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου, θά δοῦμε καταπληκτιμά πράγματα. Ὁ Θεός οδηγοῦσε τούς Ἰσραηλίτες μέσα στήν ἔρημο, τούς ἔδειχνε τόν δρόμο, πού ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν. 
Τήν ἡμέρα προπορευόταν μία νεφέλη, κάτι σάν σύννεφο, πού τούς ὁδηγοῦσε ἀλλά καί ἔρριχνε σκιά πάνω τους, γιά νά τούς δροσίζει, νά τούς προφυλάσσει ἀπό τόν καύσωνα τῆς ἐρήμου.Τό βράδυ γινόταν πύρινος στῦλος, πού τούς ἐφώτιζε καί τούς ζέσταινε. Τό βράδυ στήν ἔρημο πέφτει χαμηλά ἡ θερμοκρασία.  
             Ὅταν οἱ Αἰγύπτιοι μέ τά ἅρματα ἔτρεξαν ξωπίσω τους , γιά νά τούς φέρουν πάλι πίσω στήν σκλαβιά, ἡ νεφέλη πῆγε καί στάθηκε πίσω ἀπό τούς Ἰσραηλίτες. Κάλυψε τά νῶτα τους, γιατί πίσω τους ἦταν ὁ ἐχθρός. Ἔγινε  ὁ Θεός ὀπισθοφυλακή. Εἶναι πολύ συγκινητικό αὐτό. Ὁ Θεός φροντίζει καί προστατεύει τούς δικούς του ἀνθρώπους στην προκειμένη περίπτωση, αλλά και όλη την ανθρωπότητα έχοντας ως γνώμονα την αγάπη Του για αυτήν. 
           Αὐτή ἡ νεφέλη εἰκονίζει τήν Παναγία, κατά τούς ἁγίους Πατέρες, γι᾿ αὐτό καί ψάλλουμε στούς χαιρετισμούς, "χαῖρε πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τούς ἐν σκότει, χαῖρε σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης".

           Κάτι ἀνάλογο ἔγινε μέ τήν Κωνσταντινούπολη. Ὅταν τήν ἔχτισε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, τήν ἀφιέρωσε στήν Παναγία. Ἔτσι στό τροπάριο, "τῇ Ὑπερμάχῳ",   ψάλλουμε   "ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε". 
           Τό 1453 ὁ Μωάμεθ μέ τίς ὀρδές του πολιόρκησε τήν Βασιλεύουσα. Ἔκανε πολλές ἀπόπειρες νά τήν καταλάβει, μά πάντοτε ἀποτύγχανε. Ἕνα σύννεφο ἦρθε καί κάθησε πάνω ἀπό τήν Πόλη, τήν σκέπαζε ὁλόκληρη. Ἦταν πάλι ἡ σκέπη τῆς Παναγίας. 
Ὁ Μωάμεθ κουράσθηκε, πίστεψε ὅτι δέν μπορεῖ νά τήν κυριεύσει καί σκέφθηκε νά λύσει τήν πολιορκία καί νά φύγει. Ὅμως τήν τελευταία νύχτα κάποιος τοῦ εἶπε:  Μή φεύγεις. Ἡ νεφέλη πού σκέπαζε τήν πόλη, σηκώθηκε καί ἔφυγε. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Θεός τους τούς ἐγκατέλιψε. Αὔριο ἡ πόλη θά εἶναι στά χέρια σου, ὅπως καί ἔγινε. 
            Ἀγαπητοί μου, ή Παναγία εἶναι ἡ σκέπη ὅλου τοῦ κόσμου. Καί τῶν εὐσεβῶν καί τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων. Μή λησμονοῦμε νά  ἐπικαλούμεθα τήν βοήθεια καί ἀντίληψή της. Θά εἴμαστε πάντοτε κερδισμένοι. Ἕνα τελευταῖο παράδειγμα για σήμερα. Σ' ἕνα μοναστήρι του Αγίου Όρους ζοῦσε ἕνας μοναχός, πού ἦταν ἀμελής καί ράθυμος. Δέν πήγαινε στίς ἀκολουθίες, στίς ἀγρυπνίες, οὔτε τόν κανόνα του ἔκανε, οὔτε ὑπακοή είχε στον γέροντα του. Ὅμως παρ᾿ ὅλα αὐτά ἀγαποῦσε τήν Παναγία καί κάθε φορά πού περνοῦσε μπροστά ἀπό τήν εἰκόνα της, τήν κοίταζε στά μάτια καί τῆς ἔλεγε μέ σεβασμό, "χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ".

              Στό τέλος τῆς ζωῆς του εἶδε ἕνα ὅραμα, γιά νά διορθωθεῖ. Παρουσιάσθηκε ἕνας ἄγγελος πού τοῦ εἶπε, ἔλα νά δεῖς τίς ἁμαρτίες σου στή ζυγαριά τοῦ Θεοῦ. Ὁ ζυγός ἔγερνε πρός τό μέρος τῶν ἁμαρτιῶν του. Τότε ἡ Παναγία  πού ἦταν εὐχαριστημένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ μοναχοῦ, πῆγε καί γονάτισε μπροστά στό Χριστό. Ἡ μητέρα σου ζητάει μία χάρη, εἶπε. Ἀπό τό αἷμα πού σοῦ ἔδωσα θέλω νά μοῦ δώσεις μία σταγόνα. Τό αἷμα πού ἔχυσες ἐπάνω στό σταυρό δέν ἦταν λύτρο ἀντί πολλῶν;  Μία σταγόνα σοῦ ζητῶ.

               Ὁ Χριστός δέν μπόρεσε νά τῆς τό ἀρνηθεῖ. Πάνω στή ζυγαριά οἱ δαίμονες εἶχαν τό βιβλίο μέ τίς ἁμαρτίες τοῦ μοναχοῦ, πού βάραινε πολύ. Ἡ Παναγία ἔρριξε τήν σταγόνα τοῦ Τιμίου Αἵματος πάνω στό βιβλίο καί ἀμέσως ἔγινε τό θαῦμα. Οἱ ἁμαρτίες ἔσβησαν καί ὁ μοναχός φώναξε μέ ὅλη τήν δύναμή του "χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ". 

        Αυτά τα δυο παραδείγματα, αυτές τις δυο ιστορίες που σας ανέφερα παραπάνω, βγαλμένα από τα γεροντικά των Μονών του Άθω και από την μοναχική ζωή και την καθημερινότητα της μοναστικής πολιτείας του Αγίου Όρους, μπορεί να σας φαίνονται παιδιάστικα και απλοϊκά, ίσως μάλιστα και να είναι, αλλά έτσι απλή, αθώα και ξεκάθαρη δεν πρέπει να είναι και η πίστη μας στον Χριστό, στην Εκκλησία Του και στην μητέρα Του την Παναγία, αλλά και στους αναρίθμητους Αγίους, Οσίους και Μάρτυρες Του; «Γίνεσθε ως τα παιδία» μας λέει στο Ευαγγέλιο του ο Απόστολος Ματθαίος στο 18ο κεφάλαιο και στην 3η παράγραφο 3.

         Ἀγαπητοί μου αδελφοί, φίλοι της ιστοσελίδας μας, γνώριμοι και αγαπημένοι  πια συμμέτοχοι στον αγώνα μας εδώ στην περιοχή των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, και στην Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, των Δικαίων γονέων της Παναγίας μας, στην οποία και όλοι εμείς από κοινού και με περισσή αγάπη συνεχίζουμε να φτιάχνουμε το "πατρικό" σπίτι της, παρότι τελέσαμε τα Θυρανοίξια τον Οκτώβριο του 2019 που μας πέρασε και από τότε σε αυτόν τελούμε πια τις Ακολουθίες και τα Μυστήρια της Ενορίας μας, για να την στεγάσουμε μαζί με τους γονείς της, έναν μοναδικό Ενοριακό Ιερό Ναό σε ολόκληρη την οικουμένη αφιερωμένη στο όνομα των γονιών της, 

του Αγίου Θεοπροπάτορος Ιωακείμ και της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννας, ένα σπίτι και μια εκκλησιά  που δεσπόζει εδώ στο μεγάλο πάρκο τους στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, θα σας παρακαλούσα, θα σας προέτρεπα καλύτερα, να μήν ἀμελοῦμε καί μή ξεχνοῦμε, αλλά πολύ συχνά, πάντοτε, κάθε ὥρα καί στιγμή νά ἐπικαλούμεθα τήν Παναγία. Νά διαβάζουμε, ἄν εἶναι δυνατόν, κάθε μέρα τούς χαιρετισμούς της. Ποτέ μήν παύσουμε νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν ἀγαποῦμε. Θά μᾶς σκεπάσει όταν την χρειαστούμε μέ τήν χάρη της, θά μᾶς λυτρώσει όταν θα δυσκολευόμαστε μέ τήν δύναμή της. Θά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά βάσανα τῆς παρούσης ζωῆς όταν αυτά μας πνίξουν, αλλά καί το όνειδος τῆς κρίσης και της τιμωρίας μας στην ἄλλη ζωή, μιας και θα είναι εκεί, δικηγόρος υπεράσπισης μας, για να ελαφρύνει τις αμαρτίες μας μπροστά στο μεγάλο Δικαστήριο με Δικαστή και Κριτή μας τον Υιό της. Πάντοτε λοιπόν νά τήν ἐπικαλούμεθα μέ πίστη καί λαχτάρα, και να τις λέμε: 

"Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, 
φύλαξον ἡμᾶς ὑπό τήν σκέπην σου". 

*παρακάτω και με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα...", μπορείτε να διαβάσετε την 2η Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου στο πρωτότυπο κείμενο αλλά και σε νεοελληνική απόδοση. Καλή ανάγνωση...

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ Ἤκουσαν οἱ Ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρὶ Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνοῦντες, εἶπον· Χαῖρε, ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ· χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων. Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον· χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον. Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς. Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα· χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος. Χαῖρε, στεῤῥὸν τῆς Πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, λαμπρὸν τῆς χάριτος γνώρισμα. Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγυμνώθη ὁ ᾍδης· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν. Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. Θεοδρόμον Ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα· καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον, ἐχάρησαν, αὐτῷ βοῶντες·  Ἀλληλούϊα. Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ· Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας. Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα. Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν. Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων. Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν παύσασα· χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα. Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης· χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη. Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν·  Ἀλληλούϊα. Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον· Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων. Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα· χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα. Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν· χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωήν. Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης. Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε. Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ῥέει μέλι καὶ γάλα. Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ καὶ Θεὸς τέλειος· διό περ ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων·  Ἀλληλούϊα.

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ΣΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ Ἄκουσαν οἱ ποιμένες τοὺς Ἀγγέλους νὰ ὑμνοῦν τὴν ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ (στὴ γῆ) καὶ σπεύδοντας νὰ Τὸν δοῦν ὡς ποιμένα, τὸν ἀντίκρισαν ὡς πρόβατο ἄκακο ποὺ βοσκήθηκε στὴν κοιλιὰ τῆς Μαρίας, καὶ μὲ ὕμνους εἶπαν πρὸς αὐτήν· Χαῖρε μητέρα τοῦ προβάτου καὶ ποιμένα, χαῖρε μαντρὶ λογικῶν προβάτων (τῶν πιστῶν). Χαῖρε τὸ ἀμυντήριο κατὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἀνοίγεις τὶς (κλειστὲς) πόρτες τοῦ Παραδείσου. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γίνεσαι ἀφορμὴ τὰ οὐράνια νὰ ἀγάλλονται μὲ τὴ γῆ· χαῖρε, γιατὶ τὰ ἐπίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ οὐράνια. Χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀσίγητο στόμα τῶν Ἀποστόλων· χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀκατάβλητο θάρρος τῶν ἀθλοφόρων μαρτύρων. Χαῖρε ἰσχυρὸ στήριγμα τῆς πίστεως· χαῖρε φωτεινὸ γνώρισμα τῆς Χάρης (τοῦ Θεοῦ). Χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ἀπογυμνώθηκε ὁ Ἅδης, χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ντυθήκαμε τὴ δόξα. Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε. Οἱ Μάγοι, ἀφοῦ εἶδαν τὸ ἀστέρι ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Θεό, ἀκολούθησαν τὴ φωτεινὴ λάμψη του· καὶ σὰν νὰ κρατοῦσαν αὐτὸ γιὰ λυχνάρι, ἔψαχναν γιὰ τὸν ἰσχυρὸ Βασιλιά· κι ὅταν ἔφθασαν σ᾿ Αὐτὸν ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει, χάρηκαν καὶ φώναξαν δυνατὰ σ᾿ Αὐτόν·  Ἀλληλούϊα. Εἶδαν τὰ παιδιὰ τῶν Χαλδαίων (οἱ μάγοι) στὰ χέρια τῆς Παρθένου Ἐκεῖνον ποὺ μὲ τὰ χέρια Του ἔπλασε τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ κατανοώντας πὼς εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, ἂν καὶ ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη μορφή, ἔσπευσαν νὰ τοῦ προσφέρουν τὰ δῶρα τους καὶ νὰ φωνάξουν δυνατὰ στὴν Εὐλογημένη· Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ᾿γινες Μητέρα τοῦ ἀστεριοῦ (τοῦ Χριστοῦ) ποὺ δὲν πρόκειται νὰ δύσει ποτέ· χαῖρε ἡ αὐγὴ τῆς μυστικῆς ἡμέρας (τοῦ Κυρίου). Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔσβησες τὸ καμίνι τῆς πλάνης· χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις τοὺς λάτρεις τῆς Παναγίας Τριάδος. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔδιωξες ἀπὸ τὴν ἐξουσία του τὸν ἀπάνθρωπο τύραννο (τὸν διάβολο)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔδειξες τὸν φιλάνθρωπο Χριστό. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς λύτρωσες ἀπ᾿ τὴ βάρβαρη θρησκεία (τὴν εἰδωλολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔσωσες ἀπὸ τὸ βόρβορο τῶν ἁμαρτωλῶν ἔργων. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔπαυσες τὴν προσκύνηση τῆς φωτιᾶς (τὴν πυρολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ λυτρώνεις ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῶν παθῶν. Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ὁδηγεῖς τοὺς πιστοὺς στὴ σωφροσύνη, χαῖρε ὅλων τῶν γενεῶν ἡ εὐφροσύνη. Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε. Ἀφοῦ οἱ Μάγοι ἔγιναν θεοφόροι κήρυκες, γύρισαν πίσω στὴ Βαβυλώνα. Ἐκπλήρωσαν ἔτσι τὸν χρησμό σου καὶ σὲ ὅλους κήρυξαν πὼς εἶσαι ὁ Χριστός. Κι ἄφησαν τὸν Ἡρώδη στὸ παραλήρημά του, βουβὸ καὶ ἀνίκανο νὰ ψέλνει (στὸ Θεό)·  Ἀλληλούϊα. Ἀφοῦ ἔλαμψες στὴν Αἴγυπτο τὸ φωτισμὸ τῆς θείας ἀλήθειας, ἀφάνισες τὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους· γιατὶ τὰ εἴδωλα αὐτῆς, μὴ μπορώντας νὰ ἀντέξουν τὴ δύναμὴ σου, Σωτήρα, γκρεμίστηκαν· κι ἐκεῖνοι ποὺ λυτρώθηκαν ἀπὸ αὐτὰ φώναζαν δυνατὰ στὴ Θεοτόκο· Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ ἀνόρθωση τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ κατάπτωση τῶν δαιμόνων. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ διέλυσες τὴν πλάνη τῆς ἀπάτης· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἤλεγξες τὸ δόλο τῶν εἰδώλων. Χαῖρε, θάλασσα ποὺ καταπόντισες (στὰ νερά σου) τὸ νοητὸ Φαραὼ (τὸν διάβολο)· χαῖρε, πέτρα ποὺ ξεδίψασες ὅσους διψοῦν τὴν ἀληθινὴ ζωή. Χαῖρε, φωτεινὲ στύλε ποὺ ὁδηγεῖς ὅσους πορεύονται στὸ σκοτάδι· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου ποὺ ᾿σαι πιὸ πλατιὰ ἀπ᾿ τὴ νεφέλη. Χαῖρε, τροφὴ ποὺ διαδέχτηκε τὸ μάννα· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μοιράζεις τὴ θεία ἀπόλαυση (στὸν ἄνθρωπο). Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐσὺ ἀπ᾿ τὴν ὁποία ρέει μέλι καὶ γάλα. Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε. Ὅταν ἐπρόκειτο ὁ Συμεὼν νὰ φύγει ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζώη, τὴν ψεύτικη κι ἀπατηλή, τοῦ δόθηκες ὡς βρέφος· ἐκεῖνος ὅμως κατάλαβε πὼς εἶσαι τέλειος Θεός. Γι᾿ αὐτὸ ἐκπλησσόμενος ἀπὸ τὴν ἀνέκφραστη σοφία σου, σοῦ φώναζε δυνατά·  Ἀλληλούϊα.