Γιατί τρώμε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου;
Η διπλή εορτή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου από την μια, αλλά και την επέτειο του ξεσηκωμού των Ελλήνων με την κήρυξη της επανάστασης του Έθνους κατά των επί τετρακόσια χρόνια τούρκων κατακτητών μας, την 25η Μαρτίου του 1821, έχει συνδυαστεί γαστρονομικά με τον μπακαλιάρο και με την σκορδαλιά.
Κατά τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Σαρακοστής όπως τόσο χαριτωμένα την αναφέρουν στην καθημερινότητα τους ο λαός του Θεού, περίοδος απόλυτης νηστείας για τους χριστιανούς, το τυπικό της Εκκλησία μας είχε κατάλυση ιχθύος, επιτρέποντας να φάνε ψάρι οι πιστοί μονάχα δύο φορές, συγκεκριμένα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου, και την Κυριακή των Βαΐων.
Στις δύσκολες εποχές όμως που πέρασε η Ελλάδα μας μέσα στην περίοδο της τουρκοκρατίας, της φτώχειας της δυστυχίας και της εξαθλίωσης, το ψάρι ήταν είδος πολυτελείας και δυσεύρετο ειδικά στην ορεινή Ελλάδα και στις ακόμα πιο φτωχές απομακρυσμένες από τα παράλια περιοχές.
Όμως ο πολυμήχανος ελληνικός νούς δεν θα άφηνε αυτήν την ευκαιρία που του έδινε η ίδια η Εκκλησία του να πάει χαμένη, όπου και το χρέος του ως πιστός Ορθόδοξος χριστιανός να κάνει μα και να φάει ψάρι, το αγαπημένο φαγητό του Έλληνα.
Ο παστός μπακαλιάρος ήταν η εύκολη και οικονομική λύση μέσα σε δύσκολους καιρούς. Όποιες και αν ήταν οι καιρικές συνθήκες, σε όποιο κομμάτι της Ελλάδας και αν βρίσκονταν, πεδινό ορεινό ή παραθαλάσσιο, οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα του χωριού τους.
Με τα χρόνια αυτή η συνήθεια εδραιώθηκε στην ζωή των ανθρώπων, ο μπακαλιάρος συνδυάστηκε άψογα με την σκορδαλιά, μια άλλη αγαπημένη λιχουδιά των Ελλήνων, και έτσι έγινε μέρος της εθιμοτυπίας του διπλού αυτού εορτασμού, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του΄21. Η ανάγκη του βασανισμένου κατοίκου αυτής της όμορφης και ένδοξης χώρας, έγινε παράδοση η οποία και χαράχθηκε ανεξίτηλα στα ήθη και στα έθιμα του, στην καθημερινότητα του, στην ζωή του Ορθόδοξου Έλληνα χριστιανού...για ακόμα μια φορά!!!
Οι παραδόσεις και τα έθιμα της Ορθοδόξου ηπειρωτικής, ορεινής και νησιωτικής Ελλάδος, στις πόλεις και στα χωριά της, απ' άκρη σ' άκρη της πατρίδος μας, δεν έχουν τελειωμό.
Η ιστοσελίδα του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, πάντα θα ψάχνει, θα βρίσκει, θα συλλέγει με προσοχή και θα αναδεικνύει στις αναρτήσεις και στα άρθρα της, συνήθειες των Ελλήνων Ορθοδόξων χριστιανών, τις οποίες δημιούργησε και που χάνονται στην πάροδο του αιώνων ιστορίας του και του χρόνου, που άλλες ίσως δεν θα έπρεπε να τις έχει, αφού πολλές είναι οι φορές που αγγίζουν τα όρια της απρέπειας προς τον Θεό και της αμαρτίας,
και άλλες πάλι, που η αγάπη του Έλληνα για τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας, για τον συνάνθρωπο του, τον οικείο και τον φίλο του...τους ζωντανούς και τους κεκοιμημένους, μα και τον σεβασμό στην ακράδαντη Πίστη του, αλλά και τιμώντας παράλληλα την ένδοξη ιστορία της πατρίδας του.
Παραδόσεις, ήθη, έθιμα, συνήθειες, που επαναλάμβανε και βίωνε χωρίς να αφήνει και πολλά περιθώρια στην Εκκλησία του παρά να τα δεχθεί...τα περισσότερα από αυτά, και με τον καιρό Αυτή να τα αγκαλιάσει, να τα περάσει από το φίλτρο Της και κατόπιν να τα ενσωματώσει μέσα στην καθημερινή λατρεία Της, αλλά και να τα αγιάσει με στο Τυπικό Της.
Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!!!
Διακόσια "Ζήτω" για τους ήρωες μας (1821-2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου