1. ΟΙ Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ 2022...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΛΛΙΩΣ!!! & ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!!!

«Χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις, 

                            Χαίρε απογενώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις».

      Ο Ακάθιστος ύμνος, ή αλλιώς οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, όπως αναφέρεται συνήθως από τους πιστούς, είναι ένα τροπάριο δοξολογικό, ένας ύμνος, ένα ποίημα για την Παναγία Θεοτόκο και Παρθένο Μαρία, μητέρα του Χριστού και Θεού και όλων μας, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουμε πως αναφέρετε κυρίως σε δύο κορυφαία γεγονότα της ζωής και της ιστορίας του κόσμου μας.

      Το πρώτο είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, μεγάλη Θεομητορική εορτή της Ορθοδοξίας, 

(αλλά και μεγάλη...ίσως η μεγαλύτερη!!!! εθνική εορτή, την οποία φέτος θα την τιμήσουμε με κάθε  λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια και όπως ακριβώς της αξίζει και όχι όπως πέρυσι...θυμάστε!!! εν όψει τότε της συνέχισης της εξάπλωσης του κορωνοϊού και της πανδημίας του σε όλην την υφήλιο, η χώρα μας, με απόφαση της Κυβέρνησης, δεν πανηγύρισε και δεν εόρτασε, παρά μόνο στην πρωτεύουσα των Αθηνών, όπου και τηλεοπτικά είδαμε την επίσημη Δοξολογία και την μεγαλειώδη...ομολογουμένως  παρέλαση, παρουσία μόνο των επισήμων εκπροσώπων των τριών συμμαχικών δυνάμεων που βοήθησαν την Ελλάδα στην έναρξη της Επαναστάσεως του '21, κλείνοντας μάλιστα φέτος την επέτειο των 200 χρόνων από τότε "1821-2021") 

εορτή που θα πανηγυρίσουμε την Παρασκευή της 25^ης Μαρτίου 2022, με τις εκκλησιές γεμάτες και με Δοξολογίες, αλλά και στεφάνια στα μνημεία των ηρώων μας, επιμνημόσυνες δεήσεις και στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, με τους Ιερούς Ναούς μας...ανοιχτούς επιτέλους!!! και στολισμένους με την γαλανόλευκη σημαία της πατρίδας μας και την βυζαντινή σημαία της Ορθοδοξίας μας, μιας Ορθόδοξης πατρίδας που η ανάσα της Παναγίας ακουμπάει τα πρόσωπα των ανθρώπων της, που οι Έλληνες την αγαπούν σαν την Μάνα τους και ειδικά τώρα στους δύσκολους και πονηρούς αυτούς καιρούς επιζητούν την προστασία και τις πρεσβείες της στο Υιό της και Χριστό μας. 

(Μάλιστα εφέτος που η 25η Μαρτίου του 2022 πέφτει ημέρα Παρασκευή, θα έχουμε την ευκαιρία ανά την Ελλάδα να της ψάλλουμε και τους Γ' Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, το βράδυ της ίδιας ημέρας, ενώ εδώ στην Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, αμέσως μετά την 1η Ακολουθία των γ' Χαιρετισμών θα ακολουθήσει και 2η σε επανάληψη για όσους δεν μπορέσουν να παρακολουθήσουν τους Χαιρετισμούς νωρίτερα,  τελώντας μάλιστα και Αγρυπνία για την εορτή της Συνάξεως του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες)

      Το δεύτερο, ως συνέπεια του πρώτου, είναι η σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, δηλαδή η  Γέννησις, η ζωή και η διδασκαλία, η πορεία προς την Σταύρωση και η Ανάστασις του Κυρίου μας, του Ιησού Χριστού.

      Αυτά τα δύο γεγονότα, που ουσιαστικά είναι η ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου, μέσα στα πλαίσια της Μεγάλης και Αγίας Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας τα θυμίζει κάθε Παρασκευή σε όλους μας ανεξαιρέτως μέσα από τον ζεστό και ειλικρινή Χαιρετισμό που απευθύνουμε στην Θεοτόκο, ελάχιστο φόρο τιμής για την προστασία και την αγάπη της για όλον τον κόσμο, μα ιδιαιτέρως στο ελληνικό γένος.

     Στην Γ’ Στάση των Χαιρετισμών, μέρος του Ακαθίστου Ύμνου, μια όμορφη Ακολουθία, που φέτος εδώ στην Ενορία μας, όπως και παραπάνω αναφέραμε θα την τελέσουμε δυο φορές, μια μέσα στον Εσπερινό των Μεθεορτίων του Ευαγγελισμού από τις 7.00 μ.μ. έως τις 8.30 μ.μ. και αμέσως μετά ακόμα μια φορά, μέσα στο Μικρό Απόδειπνο από τις 8.30 μ.μ. έως τις 9.30 μ.μ. για να συνεχίσουμε κατόπιν την Αγρυπνία μας για τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και την εορτή της Συνάξεως του, οι απανταχού Έλληνες από πάντοτε,

 δείχνουν την αγάπη και την λατρεία τους, όσο τίποτε άλλο, στην Μάνα τους την Παναγιά, και ας είναι οι συνθήκες ακόμα τέτοιες που δεν μας επιτρέπουν να είμαστε απολύτως ελεύθεροι, λόγω μιας δαιμονικής ασθένειας που ενώ βρίσκεται σε ύφεση, παρά ταύτα καθημερινά μας κλέβει βίαια κάθε στοιχείο του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα μας, αφήνοντας μας να... πλένουμε τα χέρια μας και να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στον εαυτό μας, για το καλό της δημόσιας υγείας που προέχει των πάντων, και ας διεξάγεται λίγο μακρύτερα από τα βόρεια σύνορα μας στην γειτονική Ουκρανία, ένας άδικος και παράλογος πόλεμος, 

που κήρυξαν οι Ρώσοι...τρέχα γύρευε γιατί!!! και τώρα γινόμαστε θιασώτες φρικτών εγκλημάτων πολέμου, του θανάτου, του όλεθρου, της προσφυγιάς και όλων των δεινών που εξυπακούονται ενός πολέμου, αλλά και την απόγνωση ενός Έθνους, που ζει σήμερα την απόλυτη φρίκη των μαχών, των βομβαρδισμών, της καταστροφής και του θανάτου των ανθρώπων, ανδρών, γυναικών ακόμα και παιδιών...αθώων παιδιών, που ακόμα δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στην χώρα τους, στους γονείς τους, στις πόλεις τους, που έχουν γίνει σκόνη πια. 

Μέσα σε αυτόν τον κουρνιαχτό και την ασχήμια λοιπόν, του κορωνοϊού και του πολέμου, θα τελέσουμε την γ' κατά σειρά στάση των Χαιρετισμών, όπου αναφέρονται σ' αυτούς οι συνέπειες για εμάς τους ανθρώπους, που είχε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η ενανθρώπηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και γι’ αυτά τα δύο μεγάλα γεγονότα απευθύνουμε όλα αυτά τα «χαίρε»  στην Υπεραγία Θεοτόκο.

      Τα «χαίρε» αυτά, που όλοι εμείς μας σιγοψάλλαμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, αλλά και όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί ανά τους αιώνες, κάθε Παρασκευή μαζί με τον ιερέα, είναι ένας τρόπος για να δοξάσουμε την Θεοτόκο Παναγία μας. Και σήμερα, ως συγγραφέας αυτού του άρθρου που είναι αφιερωμένο σε αυτήν, αλλά και ως ταπεινός υπηρέτης του "πατρικού της σπιτιού", 
του Ιερού Ναού των γονέων της, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, μια εκκλησιά μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο που χτίστηκε και είναι έτοιμη για να φιλοξενήσει την αγάπη σας, για να στεγάσει τα όνειρα και την πίστη σας, έχοντας τελέσει τα Θυρανοίξια του με κάθε επισημότητα το Σαββατοκύριακο της 12ης & 13ης Οκτωβρίου του 2019, 
από τους γ' Χαιρετισμούς της Παναγίας μας θα 'θελα να απομονώσω, θα 'θελα να μείνω σ’ ένα και μόνο λόγο, σ’ έναν και μόνο στίχο του φωτισμένου συγγραφέως του ποιήματος των Χαιρετισμών της Παναγιάς, για κάποιους του Αγίου Ρωμανού του μελωδού, για άλλους πάλι όχι, όποιος και αν είναι αυτός, ο οποίος μας λέει εύστοχα και με περισσή ομορφιά: 

«Χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις, 

Χαίρε απογενώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις».

«Χαίρε 'σύ, που κυοφόρησες  Εκείνον, που θα οδηγήσει τους πλανεμένους,

Χαίρε 'σύ, που γέννησες Αυτόν, που θα ελευθερώσει τους αιχμαλώτους».

    Σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες και διαδικτυακοί φίλοι, είμαστε και τα δύο από αυτά που γράφει ο συγγραφέας ποιητής. Είμαστε και πλανεμένοι  αλλά και αιχμάλωτοι. Πλανηθήκαμε, γιατί στηριχθήκαμε στην δική μας και μόνο ατελή σοφία. 

Τουλάχιστον οι ρήτορες των Αθηναίων έμειναν έκπληκτοι. Εμείς πιστέψαμε ότι, ακόμα και από αυτούς είμαστε πιο έξυπνοι και θελήσαμε να προσπεράσουμε το γεγονός. Το γεγονός της αγάπης του Θεού. Τι καταφέραμε; Μπερδευτήκαμε, πλανηθήκαμε στη ζωή μας, πήραμε λάθος δρόμους και φτάσαμε σε αδιέξοδα. Στα αδιέξοδα, που ζούμε και σήμερα. Στα αδιέξοδα, που ζουν οι άνθρωποι όλων των εποχών όταν, αντί να εμπιστευθούν το λόγο και την αλήθεια του Χριστού, επιμένουν στο δικό τους θέλημα και έτσι έχουμε ότι μας συμβαίνει στον κόσμο και παλιότερα και τώρα. Απλά, τώρα επιβεβαιωθήκαμε, ότι χρεοκοπήσαμε ...με εισαγωγικά και χωρίς και ότι αποτύχαμε παντελώς. Όχι, γιατί δεν ξέραμε να χειριστούμε  καλά τα "οικονομικά" μας, και πάλι με εισαγωγικά ή χωρίς, αλλά γιατί προβάλλαμε μπροστά τον εγωισμό μας και εκεί ήταν που τσακιστήκαμε. Σπάσαμε τα μούτρα μας πάνω στο ίδιο το είδωλο μας...στο εγώ μας. 

       Βλέπετε στις μέρες μας, αυτές τις τρομερές ημέρες που περνά όλη η ανθρωπότητα, πόσο ανίσχυροι είμαστε μπροστά σε μια αρρώστια, η οποία με όλη την τεχνολογία και τεχνογνωσία των επιστημόνων μας, δρα ανεξέλεγκτα και μεταδίδεται χωρίς να μπορεί κανένας να την σταματήσει και ακόμα...ίσως σε ύφεση συνεχίζει να μας απασχολεί. "Πανέξυπνοι" καθώς ήμασταν, το 2022 και στον 21ο αιώνα της απύθμενης εξέλιξης και της ταχύτητας, εμείς κηρύξαμε και έναν πόλεμο και σκοτωνόμαστε τώρα μεταξύ μας, απειλώντας με πυρηνικά όπλα να καταστρέψουμε τον πλανήτη στον οποίο όλοι κατοικούμε... και εγώ δεν ξέρω για ποιόν λόγο!!! Δείτε λοιπόν την κατάντια της ανθρωπότητας!!!
      Που είναι η εξυπνάδα της "επιστημονικής κοινότητας", που τόσα χρόνια αποθεώναμε γιατί νομίζαμε ότι χάριν σε αυτούς είμασταν προφυλαγμένοι από επιδημίες και πανδημίες, τώρα που νοσεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού της υφηλίου ολόκληρης; Θεοποιήσαμε την επιστήμη η οποία σήμερα, τον 21ο αιώνα της άμεσης πληροφόρησης, του διαδικτύου και της ταχύτητας, μας έχει παντελώς απογοητεύσει, προτάσσοντας ως λύση για την νέα αυτή ασθένεια που εμφανίστηκε από το πουθενά και χωρίς προηγούμενο... να πλένουμε τακτικά και με επιμέλεια τα χέρια μας, να φοράμε μάσκα, πάντα και παντού, και να μην ξεμυτίζουμε από το σπίτι μας...μέχρι νεωτέρας, ή όπως τελευταία ακούμε, να βγούμε όλοι από τα σπίτια μας γιατί κινδυνεύουμε. Ο "πολιτισμός" σε όλο του το μεγαλείο!!!
             Μετά το ηχηρό αυτό χαστούκι στην ανικανότητα των πανσόφων της επιστήμης ...που μέχρι και τώρα πλένουν και αυτοί τα χέρια τους μαζί μας, και μάλιστα με μεγαλύτερη από εμάς σχολαστικότητα, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν παγκοσμίως έναν ύποπτο ιό που προέκυψε πριν από δυο ολόκληρα χρόνια παρακαλώ, από το πουθενά θαρρείς, τώρα και άλλοι...ίσως και οι  ίδιοι, ανίσχυροι και αυτοί... "πάνσοφοι" και πανέξυπνοι, τώρα κάνουν πολέμους και αφανίζουν ολόκληρα Έθνη...έτσι γιατί μπορούν και γιατί τους αφήνει η Διεθνής Κοινότητα, μιας και ανίσχυρη αποδεικνύεται με όλα αυτά τα..."κουρελόχαρτα" που υπογράφονταν τόσα χρόνια, αυτά της Παγκόσμιας Ειρήνης, των Οργανισμών Ηνωμένων Εθνών, οι Συμβάσεις και οι Συνθήκες του Δικαίου και του απαραβίαστου των συνόρων, της Ενωμένης Ευρώπης και τόσα άλλα βαρύγδουπα προσωνύμια που βάζουν στις κενές νοήματος αποφάσεις τους, αφού εγκλήματα πολέμου διαπράττονται κατά την βάρδια τους.  

     Αποδειχθήκαμε πόσο ανόητοι είμαστε. Πόσο αστοιχείωτοι είμαστε, αφού δεν καταφέραμε να κερδίσουμε την ζωή που θέλουμε. Αφού συνεχίζουμε να μην καταφέρνουμε να κρατάμε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη και χάρη. Αφού δεν καταφέρνουμε να χαρίσουμε ένα χαμόγελο στα ίδια μας τα παιδιά. Πορευόμαστε καλά, λοιπόν; Είμαστε άνθρωποι στο σωστό δρόμο; Είμαστε άνθρωποι που ξέρουμε τι θέλουμε, ή που απεδείχθη ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε και τι ζητάμε; Και πού μας οδήγησε αυτή η πλάνη; Όπου οδηγούν όλες οι πλάνες της σύγχρονης κατά τα άλλα κοινωνίας που νομίζουμε ότι ζούμε. Στην παντελή αιχμαλωσία της ψυχής και του σώματος μας. Και η σωματική αιχμαλωσία αποδεδειγμένα είναι πιο υποφερτή από αυτήν της ψυχής μας. 

Και εξηγούμε..   

Τετρακόσια χρόνια πέρασαν για την υπόλοιπη Ελλάδα και τα πεντακόσια χρόνια της σκλαβιάς για όλους εμάς τους Μακεδόνες Βορειοελλαδίτες, στους βάρβαρους Τούρκους κατακτητές, οι οποίοι και σήμερα μας επιβουλεύονται, μας απειλούν και θέλουν να μας καθυποτάξουν όπως βλέπουμε καθημερινά, και που πέρυσι γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του '21 την 25η του Μαρτίου (1821-2021) και  την αποτίναξη λίγο αργότερα του ζυγού μας από αυτόν τον πολεμόχαρο λαό. 

      Διπλή επέτειο, διπλή χαρά και διπλή υπερηφάνεια έχουμε εμείς οι απανταχού Έλληνες, και με θέρμη και ευλάβεια θα εορτάσουμε, μαζί με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που αύριο θυμάται στο Συναξάρι της η Εκκλησία μας και θα πανηγυρίσουμε με κάθε μεγαλοπρέπεια, με Δοξολογίες, Επιμνημόσυνες Δεήσεις, παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις τιμής για τους προγόνους μας που πολέμησαν το 1821 για μια ελεύθερη και Ορθόδοξη Ελλάδα. Αυτήν την Ελλάδα που όλοι μας χαιρόμαστε σήμερα ως δεδομένη, που όμως όλοι θέλουν να πάρουν και από ένα κομμάτι της, και που αν δεν προσέξουμε μπορεί και να την χάσουμε!!!

Αλλά και μια άλλη...μαύρη αυτήν την φορά επέτειο θα θυμηθούμε, αυτήν των 100 χρόνων φέτος από την Μικρασιατική καταστροφή του '22 (1922-2022) για τις χαμένες μα ποτέ ξεχασμένες, τις αλησμόνητες πατρίδες των προγόνων μας στα όμορφα παράλια της Μικράς Ασίας, για την προσφυγιά, την καταστροφή των εστιών στην Αιολική γη, για τον θάνατο και τους διωγμούς που προκάλεσε, για τον πολιτισμό που χάθηκε όταν ξεριζώθηκε και εξοντώθηκε μια ολόκληρη γενιά Μικρασιατών Ελλήνων, φεύγοντας για την Μητροπολιτική Ελλάδα που εκεί δεν τους περίμενε καλύτερη τύχη αλλά η καχυποψία και η κακία πολλές φορές των γηγενών κατοίκων της χώρας.

           Ο χρόνος κύλησε και η σκιά του θανάτου γέμισε ξανά τον γαλανόλευκο ουρανό της Ελλάδας μας και όλου του κόσμου τότε, με τον 1ο και λίγο αργότερα τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Στην Ελλάδα του '40 βρεθήκαμε κάτω από την μπότα των Γερμανών και Ιταλών, οι οποίοι αγωνίστηκαν να μας επιβληθούν, να μας καθυποτάξουν και να μας ταπεινώσουν, ενώ με πολύ μεγάλη δυσκολία τελικά κατάφεραν να μας αιχμαλωτίσουν...αλλά μόνο το σώμα!!! Τότε ζήσαμε την απόλυτη φτώχεια, την πείνα, την απαξίωση, τον εξευτελισμό, τον θάνατο και τον κυνισμό του Γερμανού κατακτητή.  Όμως δεν κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν, να υποτάξουν την ψυχή μας, την ηρωϊκή ψυχή του Έλληνα. Γι’ αυτό, έχοντας την ψυχή μας ελεύθερη, διεκδικήσαμε και τελικά κερδίσαμε και την σωματική μας ελευθερία, λέγοντας "ΌΧΙ" στις ορέξεις τους. Ένα "Όχι" καθόλου αναίμακτο όπως γνωρίζουμε πολύ καλά εμείς οι Έλληνες, αλλά και ο κόσμος όλος!!!

      Την προηγούμενη δεκαετή χρονική περίοδο, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά από τις άλλες περιόδους κατοχής της χώρας μας, ζήσαμε την παντοειδή "αιχμαλωσία" μας...."ψυχή τε και σώματι"!!! Μέχρι πρότινος ήμασταν, είτε αρέσει σε μερικούς είτε όχι, ένα κράτος υπό διαρκή περιορισμό, παντελή επιτήρηση, εσωτερικό και εξωτερικό έλεγχο με αφορμή τα οικονομικά δεδομένα μας και την επικείμενη χρεοκοπία μας. Ας μην βαυκαλιζόμαστε... ήμασταν υπό κατοχή, ήμασταν αιχμάλωτοι. Ένα κράτος, που ήδη έχει υποθηκευτεί το σπίτι και η ζωή του καθενός πολίτη του, ίσως και των παιδιών αυτών, όλη η περιουσία του τόπου μας, της πατρίδας μας. Μην ξαφνιαστούμε, όταν ξυπνώντας από τον λήθαργο μας κάποια στιγμή, από όλον αυτόν τον κουρνιαχτό που προκαλούν φίλοι και εχθροί μας, αντιληφθούμε πως τίποτα δεν μας ανήκει πια, πως ακόμα και η ζωή και το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας είναι υποθηκευμένα. Πως τα καταφέραμε; Είναι απλό, οι άρχοντες των λαών όλης της υφηλίου, οι δαιμόνιοι κυβερνήτες των πάντων γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο και στοχεύουν κατευθείαν στην ψυχή μας. Αιχμαλωτιστήκαμε οικειοθελώς στην ψυχή μας με όλα αυτά τα επίγεια αγαθά που μας πρόσφεραν οι "επιστήθιοι φίλοι" μας. 

      Και φέτος...μάλιστα φέτος!!! εν έτει 2022 και στον 21ο αιώνα της ταχύτητας, της τεχνολογίας, του πολιτισμού και της ευημερίας των λαών, εμείς αποφασίσαμε πως μέσα σε όλα αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα μας, μπορεί να χωρέσει και ένας πόλεμος, άριστα σχεδιασμένος για να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορεί, αφού ακούμε και ξανακούμε για βιολογικά, χημικά και πυρηνικά όπλα, τα οποία και φτιάχνουμε χρόνια τώρα για αυτήν ακριβώς την συγκυρία. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας "τρελός", παρανοϊκός ηγέτης για να πατήσει το κουμπί του ολέθρου για να καταστραφεί ο πλανήτης γη από τον γαλαξία. 

Για ποιόν πολιτισμό μου μιλάμε και δεν ντρεπόμαστε όλοι εμείς, αλλά κυρίως οι ηγέτες των λαών, αφού με την δική μας ανοχή αφήνετε και σκοτώνονται μέσα στην...κατά τα άλλα "Ενωμένη Ευρώπη", τα "Ηνωμένα Έθνη", με τις Διεθνείς Συνθήκες... "κουρελόχαρτα" πια της Διεθνούς Κοινότητας, μιας και παρόλες τις εγγυήσεις για Παγκόσμια Ειρήνη των λαών, αθώα παιδιά, άνδρες γυναίκες...ένας ολόκληρος λαός, ο Ουκρανικός λαός, αυτήν την στιγμή κατακρεουργείται και σφαγιάζεται, αλλά και αγωνίζεται για να μην χάσει την ψυχή του από τα αιματηρά σχέδια του ηγέτη της υπερδύναμης Ρωσίας που πρώτα κήρυξε και τώρα υποστηρίζει ανελέητα και με κάθε μέσον τον πιο άδικο πόλεμο, τον δικό του πόλεμο, κατά της ανθρωπότητας, χωρίς να υπολογίζει αν αυτός ο πόλεμος γονατίσει ή και καταστρέψει μαζί και την χώρα του!!! 

       Αλλά ποια είναι η αιχμαλωσία της ψυχής μας; Η αιχμαλωσία που γέννησαν τα πάθη. Και δουλεύοντας στα πάθη μας ξεπουληθήκαμε και στην ψυχή και στο σώμα μας. 
Γι’ αυτό γίναμε και ανίκανοι να χαρίσουμε ένα χαμόγελο στα παιδιά μας, που τόσο έχουν ανάγκη σήμερα, και για αυτό η Ενορία μας έχει σε πρώτη προτεραιότητα την νεότητα της, τα παιδιά της, τους μαθητές της, τα κατηχητόπουλα της "Ιθάκης" της. Γι’ αυτό με ακούτε και εμένα να σας κουράζω πολλές φορές με ατελείωτες λεπτομέρειες για τα κατορθώματα και τις πολλές δραστηριότητες τους, αλλά και τα όμορφα επιτεύγματα τους. 

     Όπως το κάναμε σε άλλες δύσκολες ώρες, έτσι και τώρα ταπεινά πρέπει να μετανιώσουμε και να ζητήσουμε συγνώμη από την Παναγία μας για ότι κακό διαπράξαμε και που αύριο...πρώτα και πάντα ο Θεός!!! ευαγγελίζεται από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ το Σωτήριο μήνυμα του ερχομού, της Γέννησης του Χριστού μας. Να κάνουμε πράξη αυτό που θα διαβάσουμε αυτήν την ίδια Παρασκευή 25η Μαρτίου 2022, ανήμερα του Ευαγγελισμού στο ποίημα του Ακαθίστου Ύμνου και της γ' στάσης των Χαιρετισμών του, που θα τον ψάλλουμε κάτω από αυτές τις  δύσκολες συνθήκες του πολέμου και του θανάτου και της καταστροφής στα βόρεια της γειτονιάς μας. Και θα τον ψάλλουμε όσο πιο πανηγυρικά γίνεται κόντρα σε κάθε προγνωστικό, και μάλιστα δυο φορές, για να μην μπορέσει κανείς να βρει δικαιολογία αν δεν μπορέσει να έρθει να συμμετάσχει στο Πανηγύρι αυτό της Παναγίας μάνας όλου του κόσμου. Να «ξενωθώμεν», λοιπόν, να αλλάξουμε, να γίνουμε ξένοι στην νοοτροπία αυτού του κόσμου και να αποκτήσουμε  "νουν Χριστού και φρόνημα Χριστού". Και τότε θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας, θα ξαναβρούμε τα σπίτια μας, την ζωή μας. Και τότε θα είμαστε ικανοί και δυνατοί, ενώ τώρα αδυνατούμε, και λόγω της μικρής και ατροφικής πίστης μας νικηθήκαμε... προσέξτε, «ψυχή τε και σώματι».

     Αλλά αυτή η αλλαγή προϋποθέτει την δική μας εσωτερική αλλαγή. Όταν, με αυτή την νέα τάξη πραγμάτων που μας επέβαλαν, μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία,  υπάκουων ρομπότς, καταφέραμε και δημιουργήσαμε μέσω των παιδιών μας μια ολόκληρη γενιά από στρατιώτες που με μεγάλη ευκολία και χωρίς δεύτερη σκέψη υποκύπτουν στις σειρήνες της πονηρής εποχής που ζούμε, ενώ το μόνο που αναζητούν είναι η καλοπέραση και ο ωχαδερφισμός, αυτό σημαίνει πως εμείς ξεπουλήσαμε τις ψυχές τους και μάλιστα φθηνά,
 έναντι πινακίου φακής". Εάν λοιπόν, δεν αποκτήσουμε ένα φρόνημα οντολογικής ελευθερίας, αυτό που μας χαρίζει η αγάπη του Θεού, τότε ουσιαστικά δεν έχουμε μέλλον, και...ας μου επιτραπεί η έκφραση... να μη μας παραμυθιάζει κανένας!!!

     Γι’ αυτό λοιπόν, ζώντας μέσα στην Εκκλησία και στα Μυστήρια της μπορούμε να δούμε την αλήθεια...βέβαια αμέσως μετά την οικονομική κρίση, την υγειονομική κρίση και την πανδημία, εδώ και λίγον καιρό την ενεργειακή κρίση, και τώρα τον πόλεμο και ποιος ξέρει πόσες ακόμα κρίσεις πρέπει να ζήσουμε πριν συνειδητοποιήσουμε πως χάσαμε μέσα στον αέναο στροβιλισμό των αναγκών και των κρίσεων, τον ίδιο μας τον εαυτό!!! Και ερωτώ!!! Μπορούμε άραγε να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Γιατί αν πραγματικά μελετήσουμε την ζωή της Εκκλησίας, θα δούμε ότι αυτά που έχουμε ανάγκη και θέλουμε σήμερα για να ζήσουμε ευπρεπώς, δεν είναι τόσα πολλά όσα μας λένε, αλλά είναι ακριβώς αυτά που υπάρχουν στην Παράδοση της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, αυτά που δίδαξε ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας, ο Χριστός, αυτά που κήρυξαν στην συνέχεια οι Απόστολοι Του, αυτά που έγραψαν οι Μεγάλοι και θεοφόροι Πατέρες μας και στην συνέχεια έκαναν πράξη οι μυριάδες  Άγιοι μας, αυτά που από άμβωνος σήμερα εμείς οι ιερείς προτείνουμε στον λαό του Θεού.

       Αγαπητοί μου αδελφοί, φίλοι καλοί πια, και αναγνώστες της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, δεν είναι άλλο πράγμα η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, το σπίτι μας, οι δουλειές μας, οι φίλοι μας και άλλο πράγμα η Εκκλησία και η Ενορία της γειτονιάς μας. Η ζώσα Εκκλησία είναι η σωσμένη ζωή μας, μια ζωή όπως ακριβώς την ονειρευτήκαμε. Τώρα ήρθε η στιγμή όπου τα λόγια, που ίσως εμείς οι ιερείς λέγαμε μηχανικά πολλές φορές, να γίνουν πράξη, να γίνουν ζεστή και αγνή προσευχή:
 "Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν εκκλησίαν ταύτην και πάσαν Ενορίαν, πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αφνιδίου θανάτου, υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθσι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον την καθ' ημών κινουμένην και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής και ελεήσαι ημάς."

     Και βέβαια η καμπάνα της Ενορίας μας θα συνεχίσει να χτυπά παρόλες τις στενοχώριες και τα προβλήματα, τους πολέμους και τις αρρώστιες, για να μας καλέσει και μας προσκαλέσει στην εκκλησιά της γειτονιάς μας, που ειδικά για εμάς τους χριστιανούς ήταν το αποκούμπι μας τόσα χρόνια μέσα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αλλά και παρηγοριά και ελπίδα, θα εξακολουθεί να μας δείχνει πως συνεχίζει να προσεύχεται, απλά τώρα με ακόμα πιο έντονο και επίμονο τρόπο, ίσως και λίγο διαφορετικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα.

       Να παρακαλέσουμε λοιπόν αυτό το ανοιξιάτικο βραδινό,  όσοι θα έρθουμε στην εκκλησιά μας, με αφορμή την Παρασκευή αυτή των Γ΄ Χαιρετισμών, την όμορφη Παναγία μας, την μάνα του Χριστού μας, την αγαπημένη και μονάκριβη κόρη των γονιών της και προστατών των ζευγαριών που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, φύλακες των παιδιών μας και υποστηρικτές της οικογενείας, προστάτες της γειτονιάς των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, της ευλογημένης Ενορίας μας, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων, του Αγίου Ιωακείμ και της Αγίας Άννας, και γονατιστοί να της προσφέρουμε το λουλούδι που της χρωστάμε όλοι μας, ακουμπώντας το στην εικόνα της, που και αυτήν την ημέρα ας βάλουμε στο κέντρο του ναού μας, αλλά και της ζωής μας, λαμπάδα από μελισσοκέρι να ανάψουμε και να εναποθέσουμε μπροστά της για να φωτιστεί το πρόσωπο της και μετά το φως αυτό να μας φωτίσει όλους μας, 

αλλά και τον τόπο μας, την όμορφη Ελλάδα, και τον κόσμο, την υφήλιο ολόκληρη, μα και για την Ουκρανία που τώρα βασανίζεται και κρύβεται φοβισμένη μέσα στα σπίτια της και μέσα στα καταφύγια, να την θερμοπαρακαλέσουμε για να ζητήσει από τον Υιό της, να μην μας αφήσει αβοήθητους και να μας σώσει από όλη αυτήν την ασχήμια που έχουμε γύρω μας, να φέρει την ειρήνη στους αδελφούς μας Ουκρανούς. 

       Έτσι φωτισμένοι από το γλυκό πρόσωπο της Παναγιάς, θα ξαναβρούμε τις αλήθειες, που ξέραμε από τους γονιούς μας και τώρα τις  ξεχάσαμε, θα ξαναβρούμε το θάρρος που μας χάρισαν οι ηρωϊκοί πρόγονοι μας και τώρα μας κλέβουν λίγο-λίγο και με περισσή μαεστρία, με καταχθόνια σχέδια, με σαγήνη και υπομονή, όλοι αυτοί οι καινούργιοι «φίλοι» που μας ζητούν να τους εμπιστευθούμε, και χωρίς αυτό το θάρρος και την τόλμη πια, την πίστη, την γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, την ελληνική πλούσια παράδοση, τα ιερά σύμβολα μας, την σημαία και τον Σταυρό μας, άρρωστοι και κλεισμένοι ερμητικά στους εαυτούς μας, κιοτέψαμε, φοβηθήκαμε και δειλιάσαμε, εντραπήκαμε για την πίστη του Χριστού μας για την οποία μας χλευάζουν οι αλλόπιστοι πρόσφυγες που αρχικά ευγενικά φιλοξενήσαμε, αφού γνωρίζουμε και εμείς από παλιά την άδικη προσφυγιά και τον διωγμό από τις εστίες μας, μέχρι που μας έπνιξαν στο τέλος, και τώρα πάλι θα φιλοξενήσουμε αυτήν την φορά τους Ορθόδοξους αδελφούς μας Ουκρανούς, που πρόσφυγες πολέμου, έχουν την ανάγκη μας και επιζητούν την βοήθεια μας, μιας και οι περισσότεροι από αυτούς νοιώθουν περισσότερο Έλληνες από ότι εμείς οι ίδιοι. 

      Θα ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας βλέποντας και τον πόνο μέσα στην ματιά της γλυκιάς Παναγίας Θεοτόκου, να μας κοιτά με παράπονο από την εικόνα της, που θα στολίσουμε  στην εκκλησιά μας, που θα φωτίσουμε όπως συνηθίζουμε εδώ στην Ενορία μας με τις δώδεκα λαμπάδες της, που θα χαιρετήσουμε άλλες 32 φορές τόσο δυνατά μέσω τον ιερέως μας και θα  ψάλλουμε όλοι μαζί, όσοι περισσότεροι μπορούμε και εγκάρδια να της φωνάξουμε, "Χαίρε νύμφη ανύμφευτε".
       Παναγιά μου, βοήθα μας, μην μας εγκαταλείπεις ούτε τώρα ούτε ποτέ, σώσε μας από την αρρώστια...την ψυχική και την σωματική, διώξε τον πόλεμο και φέρε ειρήνη στον Ουκρανικό λαό που υποφέρει και που βασανίζεται, και εμείς σου υποσχόμαστε πως όταν όλο αυτό τελειώσει, όταν αυτή η ασχήμια εξαφανιστεί, όταν η λογική θριαμβεύσει, όταν οι πιστοί πάψουν να φοβούνται να προσέλθουν στην εκκλησιά της γειτονιάς τους για να γευτούν και πάλι το Σώμα και Αίμα του Υιού σου, τότε θα χτυπήσουμε τις καμπάνες  χαρμόσυνα και πάλι, θα ανάψουμε και θα κουνήσουμε τους πολυελαίους, και τότε διπλά και τρίδιπλα θα σε στολίσουμε, άπειρες λαμπάδες θα σου βάλουμε, μετάνοιες θα σου κάμουμε και θα γλυκοφιλήσουμε την εικόνα σου και ποτέ μα ποτέ δεν θα σε ξαναπικράνουμε!!! 

Καλή δύναμη αδελφοί μου...

...όλοι μας θα την χρειαστούμε μέχρι την...Ανάσταση!!! 

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης