ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (κατά Ματθαίον β' 13-23)

Μνήμην  τῶν Ἁγίων & δικαίων, 

Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος, 

Δαυίδ τοῦ Βασιλέως, 

καί Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

      Μέσα στο χαρμόσυνο πνεύμα της περιόδου που διανύουμε αυτές τις ημέρες,  "Δωδεκαήμερο" την ονομάζει η Εκκλησία μας, αφού αποτελείται από ένα μεγάλο εορταστικό και πανηγυρικό διάστημα χωρίς νηστεία, εκτός από αυτή της Παραμονής των Θεοφανίων, που με πρωταγωνιστή τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό μας, εμπεριέχει την εορτή των Χριστουγέννων, την άφιξη και προσκύνηση των Μάγων, την Σύναξη της Θεοτόκου, την εορτή του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, το αποτρόπαιο γεγονός των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων, που θυμηθήκαμε χθες, και σήμερα την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, την τελευταία Κυριακή του 2018, όπου η Εκκλησία μας προτάσσει τα πρόσωπα των Αγίων και Δικαΐων, Ιωσήφ του μνήστορος της Παναγίας μας, του Δαυΐδ του Βασιλέως, αλλά και αυτό του Ιακώβου του Αδελφοθέου, για να γίνει κατά το Τυπικόν, η Απόδοσις της εορτής των Χριστουγέννων την 31η Δεκεμβρίου.

      Εμείς ας επικεντρωθούμε στην σημερινή Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα, όπου καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει ὅλες ἐκεῖνες τίς συγκλονιστικές στιγμές τοῦ διωγμοῦ τοῦ νεογέννητου θείου Βρέφους ἀπό τόν Ἡρώδη. Στιγμές πού ὁ ἀρχέκακος καί ἀνθρωποκτόνος διάβολος κινεῖ ὅλες του τίς δυνάμεις, προκειμένου νά θανατώσει τόν τεχθέντα βασιλέα. Σ’ αὐτές λοιπόν τίς φοβερές στιγμές τοῦ τρόμου καί τῆς ἀγωνίας, ὅπου αἱματοκυλίσθηκαν τά περίχωρα τῆς Βηθλεέμ, ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ καλεῖται ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νά σηκώσει ἐπάνω του ὅλη αὐτή τήν ἀπρόσμενη καί σκληρή δοκιμασία καί νά γίνει ὁ προστάτης τοῦ θείου βρέφους. «Σήκω, Ἰωσήφ, τοῦ λέει, παράλαβε τό παιδί καί τήν μητέρα του καί φύγε. Φύγε μακριά, στήν Αἴγυπτο. Φύγε ἀμἐσως, διότι ὁ Ἡρώδης ψάχνει νά βρεῖ τό παιδί, γιά νά τό θανατώσει.

      Πόσο δοκιμάστηκε ἡ πίστη τοῦ δίκαιου Ἰωσήφ; Ἀκούει ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ ὅλα αὐτά καί δέν σκανδαλίζεται. 

Πρίν ἀπό λίγους μῆνες ἄκουσε ἀπό ἄγγελο τοῦ Θεοῦ ὅτι τό παιδί πού θά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παρθένο Μαριάμ, «θά σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Καί τώρα ἀκούει πάλι ἀπό ἄγγελο ὅτι αὐτός πού θά σώσει πρέπει νά σωθεῖ, διότι κινδυνεύει ἀπό τόν Ἡρώδη.

        Ὁ Ἰωσήφ ὅμως οὔτε σκανδαλίζεται οὔτε διαμαρτύρεται οὔτε ζητᾶ ἐξηγήσεις. Ὑποτάσσεται στήν προσταγή τοῦ ἀγγέλου, σηκώνεται ἀμέσως μέσα στήν νύκτα, παραλαμβάνει τήν Θεοτόκο καί τό Παιδί καί ἀναχωρεῖ ἀστραπιαῖα γιά τήν Αἴγυπτο. 

Ὁδοιπορεῖ τουλάχιστον δέκα ἡμέρες μέχρι νά φτάσει στά αἰγυπτιακά σύνορα ἔχοντας ἐπάνω του τήν εὐθύνη γιά τήν ἐκτέλεση  τῆς θείας ἐντολῆς καί τό φορτίο τῆς δοκιμασίας πού καλεῖται νά σηκώσει ὁ ἴδιος. Καί γίνεται φυγάς καί καταζητούμενος καί μετανάστης. Γίνεται ὑπόδειγμα ὑπακοῆς καί ἀποδοχῆς τῆς δοκιμασίας. Διότι ὁ Ἰωσήφ ἦταν σώφρων καί δίκαιος. Ὅπως λέει ἕνα σχετικό τροπάριο, ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὑπάρχων, δικαίαις ὁδοῖς τοῦ δικαίου Δεσπότου πεπόρευται», γιά νά ὑπουργήσει, νά διακονήσει δηλαδή στό μέγα μυστήριο ἀπό τό ὁποῖο λυτρώθηκε ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Καί πορεύεται πρός τήν Αἴγυπτο «χαίρων καθυπείκων τοῖς θείοις προστάγμασιν». Σηκώνει τήν δοκιμασία του αὐτή μέ χαρά καί μέ ὑπακοή.

         Καί μᾶς διδάσκει ὁ Ἰωσήφ νά μή ταρασσόμαστε κι ἐμεῖς ὅταν καλούμαστε νά βαστάξουμε κάποια δοκιμασία πού μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά σηκώσουμε. Ἀλλά νά τήν ὑπομένουμε μέ γενναιότητα, ταπείνωση, πίστη καί χαρά. Διότι κι ἐμεῖς στό δρόμο μας εἶναι βέβαιο ὅτι θά συναντήσουμε πειρασμούς καί ἐπιβουλές. Σ’ αὐτές λοιπόν τίς ὧρες τῆς δοκιμασίας, ἄς ἐμπνεόμαστε ἀπό τόν Ἰωσήφ τόν δίκαιο κι ἄς ζητοῦμε νά μεσιτεύει καί γιά μᾶς, ὥστε να βαστάζουμε μέ πίστη καί ὑπομονή τίς δοκιμασίες μας.

         Ἄλλο ἕνα πρόσωπο ὅμως ἀναφέρει ἡ περικοπή. Ὁ Ἡρώδης! Κατέσφαξε ἀθῶα νήπια χωρίς ἴχνος ντροπῆς, χωρίς καμία ἀναστολή. Ἡ φιλαυτία του, ἡ φιλοδοξία του καί ἡ καχυποψία του τόν ἔκαναν νά μήν ὑπολογίζει τίποτε. Πρίν ἀπό λίγο καιρό εἶχε δολοφονήσει τούς δύο γιούς του, φοβούμενος μήπως τοῦ πάρουν τό θρόνο. Καί τώρα πού ἄκουσε νά μιλοῦν γιά βασιλιά τοῦ Ἰσραήλ, θά ὑπολόγιζε τά νήπια τῆς χώρας του; 

Ὁ Ἡρώδης ἤθελε ὁπωσδήποτε νά θανατώσει τόν τεχθέντα βασιλέα. Ὅμως δέν κατάλαβε ὅτι προσπαθεῖ νά τά βάλει μέ τόν  ἴδιο τον Θεό. Διότι ἄκουσε ἀπό τούς Μάγους ὅτι ἀστέρι προμήνυσε τήν γέννηση τοῦ παιδίου. Τοῦ εἶπαν καί οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς ὅτι οἱ προφῆτες προαναγγέλλουν τήν γέννηση τοῦ Μεσσία στή Βηθλεέμ. Ἔπρεπε λοιπόν ὁ Ἡρώδης τουλάχιστον νά προβληματισθεῖ καί νά καταλάβει ὅτι κάτι τό ὑπερφυσικό συμβαίνει. Ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε εὐκαιρίες καί τά κατάλληλα φάρμακα, γιά νά συνετισθεῖ. Ἀλλά ἡ ψυχή του ἀπό τά μεγάλα καί σκληρά πάθη εἶχε πλέον καταστεῖ ἀνίατος. Καί ἀντί νά θεραπευθεῖ σκληραίνει περισσότερο, μεγαλώνει ἡ μανία του καί ἡ ἀφροσύνη του.

         Ἀσφαλῶς μετά τήν σφαγή τῶν νηπίων πολλοί θά νόμιζαν πώς ὁ Ἡρώδης νίκησε, πέτυχε τόν σκοπό του. Πόσο διαφορετική ὅμως ἦταν ἡ πραγματικότητα! Ὁ τεχθείς βασιλιάς, ὁ βασιλιάς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ἦταν ὁ νικητής. Ἀντίθετα ὁ βασιλιάς Ἡρώδης εἶχε χάσει τήν μάχη, εἶχε χάσει καί τήν ψυχή του. Πλήρωσε πολύ ἀκριβά τή σκληρότητά του. Εἶχε ἕναν ἀπό τούς πιό φρικτούς θανάτους πού θά μποροῦσε νά ἔχει ἄνθρωπος. Ψηνόταν ἀπό ὑψηλό πυρετό, σφάδαζε στούς πόνους, ὑπέφερε ἀπό δυσεντερία, ἔγινε «σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία», καθώς σάπισαν μέλη τοῦ σώματός του. Καί μέ ἀφόρητη δύσπνοια καί τρόμο καί σπασμό τῶν μελῶν του ξεψύχησε ὁ διώκτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού νόμισε ὅτι μπορεῖ νά τά βάλει μέ τόν Θεό.

         Ὅμως πάντοτε γιά ὅλους τούς διῶκτες τοῦ τεχθέντος βασιλέως ἀκούγεται τό οὐράνιο μήνυμα: «Τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου». Μήν ταρασσόμαστε λοιπόν. Οἱ διῶκτες φεύγουν. Ὁ Χριστός μένει. Διότι εἶναι ὁ θεάνθρωπος νικητής τοῦ κόσμου καί ὁ ρυθμιστής τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. 

                  Συνεχίζοντας την περιήγηση μας μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο, βλέπουμε την Κυριακή αυτή, της 30ης Δεκεμβρίου, τελευταία του 2018, το οποίο και αποχαιρετούμε με ανάμικτα ομολογουμένως συναισθήματα, εκτός από την μορφή του Ιωσήφ του μνήστορος της Θεοτόκου, την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως το Συναξάρι της Εκκλησίας μας να προβάλλει και το πρόσωπο του Αγίου Ιακώβου τον Αδελφοθέου, ένα πρόσωπο που καλό είναι να γνωρίζουμε εμείς οι χριστιανοί πως επιλέχθηκε από τους Αποστόλους ως ο πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, ενώ ο ιουδαϊκός λαός τον ονόμασε Δίκαιο, αλλά και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη».

       Επίσης ήταν πολυγραφότατος, έχοντας μας αφήσει παρακαταθήκη σπουδαία γραπτά, όπου σε ένα από αυτά να σας αναφέρω ενδεικτικά, επαίροντας την δύναμη της πίστης μας μέσω των έργων αντί των λόγων, μας λέει πως, "...Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν έστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά έστι", ενώ μην λησμονούμε πως σε αυτόν οφείλουμε και το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, "...εις ίασιν ψυχή τε και σώματος...", που τελείται δυο φορές τον χρόνο, μέσα στην Μικρή Σαρακοστή των Χριστουγέννων αλλά και την Μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα στους Ιερούς Ναούς, μα και όποτε το ζητήσουν οι ενορίτες μας και καθ' όλην την διάρκεια του έτους στα σπίτια τους.  

         Ας γνωρίζουμε επίσης πως ακόμα και Θεία Λειτουργία έγραψε, η οποία μπορεί να μην συνηθίζεται στις Ενορίες, αλλά δεν παύει να είναι σημαντικό κομμάτι της Εκκλησίας των πρώτων χριστιανικών χρόνων, όπως επίσης δική του θεωρείτε και η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. 

Όμως όλοι εμείς οι Ανθοκηπιώτες  γνωρίζουμε πως στον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο οφείλουμε και όλα αυτά που γνωρίζουμε για την τριετή Παναγία μας και την πρώιμη ζωή της με τους δικούς μας Αγίους, τους Θεοπάτορες γονείς της και προγόνους του Χριστού μας, από το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του, από όπου και αντλούμε χρήσιμες πληροφορίες και ας μην το συμπεριέλαβε η Εκκλησίας μας στα επίσημα έγγραφα της, και ας το θεωρούν κάποιοι ψευδεπίγραφο, μια τριετή ιστορία, που τόσο όμορφα εικονογραφημένη από τον αγιογράφο φίλο μας, κο Νικόλαο Ζέκιο, την βλέπουμε μέσα στο όμορφο παρεκκλήσι της μικρούλας Παναγίας μας, όπου και διαβάζετε από τους ιερείς η ευχή για την λύσιν της ατεκνίας και της στειρότητας στην Αγία Άννα μας, όποτε τους ζητηθεί. 

       Τέλος ας γνωρίζουμε για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα της Αρχαίας Εκκλησίας μας, τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο, πως παρότι αγαπητός στους Εβραίους συμπολίτες του και στον απλό λαό, δεν απολάμβανε της ίδιας αγάπης και από τους Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι ενοχλούνταν από τα λόγια του και έψαχναν να βρουν την ευκαιρία να τον συκοφαντήσουν και τελικά να τον σκοτώσουν μαρτυρικά, βάζοντας, άθελα τους, ένα ακόμη πολύτιμο πετράδι στο λαμπερό Στέμμα του Βασιλέως και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

    Αλλά την ίδια Κυριακή, προβάλλεται και το πρόσωπο του Δαυΐδ του Βασιλέως, που οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε μέσα από τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, από την άνιση αναμέτρηση του μικρόσωμου Δαυΐδ με τον γίγαντα Γολιάθ και την θαυματουργική νίκη του, τον γνωρίζουμε μέσα από την ποίηση του και όλα αυτά τα υπέροχα άσματα και ψαλμούς που ψάλλονται στην Εκκλησία μας, τον γνωρίζουμε και ως τον συγγραφέα του υπέροχου ποιήματος του Εξαψάλμου που ακούγεται στην αρχή της Ακολουθίας του Όρθρου κάθε πρωΐ, και μέσα από το συνταρακτικό κείμενο του ο πιστός μπορεί να αντλήσει μεγάλο μέρος της Θεολογίας που αργότερα συμπληρώθηκε από την έλευση και διδασκαλία του Κυρίου μας.

          Τις επόμενες ημέρες θα δούμε να συνεχίζει το εορταστικό αυτό δωδεκαήμερο με  την 1η του νέου ημερολογιακού έτους με την Περιτομή Του Κυρίου μας κατά την Ιουδαϊκή παράδοση, αλλά την ίδια ημέρα τιμητικά και την εορτή ενός εκ των σπουδαιοτέρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ενός εκ των Τριών Ιεραρχών και προστατών της Παιδείας και των Γραμμάτων, του Αγίου, Μεγάλου και Ουρανοφάντορος Βασιλείου, του πραγματικού "Άγιου Βασίλη" της Ορθοδοξίας μας και τα όμορφα ελληνικά και παραδοσιακά έθιμα, τα κάλαντα του, στα οποία ακούμε να έρχεται από την Καισαρεία στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και όχι την Λαπωνία της Φιλανδίας, να, "...κρατά εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι..." και όχι σάκο με δώρα που του έφτιαξαν τα ξωτικά του,  αλλά και το έθιμο της πρωτοχρονιάτικης Βασιλόπιτας του, μια παμπάλαια παράδοση που μας θυμίζει το θαύμα του Αγίου με τα ψωμάκια του και τα χρυσά κοσμήματα που είχαν μέσα και τελικά επέστρεψαν θαυματουργικά στους ιδιοκτήτες τους. Την ιστορία αυτή σας την έχω πει πολλές φορές μέχρι τώρα, την έχω ανεβάσει και στο διαδίκτυο μέσω της όμορφης ιστοσελίδας της Ενορίας μας, οπότε και θα την γνωρίζετε, αν πάλι όχι θα την βρείτε εύκολα στα δίπτυχα φυλλάδια που έχω ετοιμάσει για εσάς στις ενημερωτικές προθήκες μας μπαίνοντας στην όμορφη μα προσωρινή κατακόμβη της εκκλησιάς μας.

     Έτσι θα φθάσουμε κατόπιν, μέσα από την Παραμονή και την Ακολουθία των Μεγάλων Βασιλικών και Δεσποτικών Ωρών των Θεοφανείων και την αυστηρή νηστεία μέχρι να πιούμε τον Μεγάλο Αγιασμό ανήμερα της εορτής, στα Άγια Θεοφάνεια με την Βάπτιση Του Κυρίου μας από Άγιο Ιωάννη, Πρόδρομο και Βαπτιστή Του, που εορτάζει την επομένη των Θεοφανείων, την 7η Ιανουαρίου, για να κλείσει έτσι με αυτόν τον τρόπο το "Άγιο Δωδεκαήμερο" με μια γλυκιά μελωδία να αντηχεί ως επίλογος της Μεγαλύτερης Πανήγυρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, Εορτής της του Χριστού Γεννήσεως, μέσα στα αυτιά μας, αυτή που ακούμε στα παραδοσιακά κάλαντα των Θεοφανείων, που τείνουν να εξαφανιστούν πια αφού κανένας παλιός δεν τα μαθαίνει στους νεωτέρους, όπου τα παιδιά μας στους δρόμους θα τα ακούσουμε παραμονή της εορτής παρακλητικά να ζητούν του Αγίου Ιωάννου,   "...Άϊγιάννη  αφέντη και βαπτιστή, βάπτισε και μένα Θεού παιδί..."

           Αυτά ήθελα να σας γράψω για αυτήν την Κυριακή, την τελευταία αυτού του έτους, του 2018, το οποίο στους περισσοτέρους από εμάς άφησε μια πικρή γεύση λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που το χαρακτήρισε, και που οι ιστορικοί του μέλλοντος αργότερα αλλά και αμείλικτα, όπως πρέπει, θα αποδώσουν ευθύνες για την κακοδιαχείριση των ζωών μας, μα και της ευάλωτης ψυχής μας. Σας ζητώ λοιπόν στον επίλογο αυτού του άρθρου μου σήμερα, να το αποχαιρετήσουμε το 2018 και να υποδεχθούμε το 2019, που από μεθαύριο θα είναι γεγονός. Ας ευχηθούμε όμως μέσα από την καρδιά μας, όλοι μας, αυτή η νέα χρόνια που θα έρθει, να μην πάει και αυτή χαμένη μέσα στην δυσκολία των αγώνων και της καθημερινότητας μας, αλλά να γίνει το εφαλτήριο του ψυχικού μεγαλείου που ξέρω πως κρύβεται καλά όλοι μέσα σας.

    Ας γίνουμε όλοι λίγο πιο φιλακόλουθοι και ας έρθουμε πιο συχνά αυτήν την νέα χρονιά στην εκκλησία της Ενορίας μας και ας προσέλθουμε συχνότερα στην Θεία Μετάληψη και στο Άγιο Ποτήριο, ας γίνουμε πιο συμμέτοχοι στα δρώμενα της εκκλησιάς μας και μέτοχοι του αγώνα που καταβάλλουμε για να ανέβουμε και να λειτουργήσουμε σύντομα στον επάνω περίλαμπρο Ναό που προετοιμάζουμε πυρετωδώς, ας γίνουμε πιο ευγνώμονες, όπως ο ένας μόνο, δυστυχώς, εκ των δέκα λεπρών που θεράπευσε ο Κύριος, πιο ειλικρινείς, προσερχόμενοι στο Ιερό Μυστήριο 

...κάντε κλικ και δείτε
το Πρόγραμμα του "Δωδεκαημέρου"
στην Ενορία μας...

της Εξομολόγησης, πιο "καθαροί", όπως τα παιδιά που ο Χριστός είπε στους μαθητές του να τα αφήσουν να πάνε κοντά Του, όπως επιζητούμε και εμείς καθημερινά από τα κατηχητόπουλα της «Ιθάκης» μας, της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, πιο φιλεύσπλαχνοι, όπου σε αυτόν τον τομέα μάλλον υστερήσατε φέτος αφήνοντας την Ενορία σας μόνη της να αντεπεξέλθει, ηρωϊκά θα έλεγα, στις υποσχέσεις που έδωσε να είναι πάντα κοντά στους αναγκεμένους συνανθρώπους μας, και περιμένω περισσότερα το 2019, πιο αυστηροί και δίκαιοι με τον εαυτό μας, αλλά και πιο καταδεκτικοί με τα σημαντικά ή τα ασήμαντα λάθη των συνοδοιπόρων μας, ας γίνουμε λιγότερο κριτικοί στα λόγια για τους συνανθρώπους μας, και έτοιμοι για πράξεις, πιο συγχωρητικοί, πιο δοτικοί, πιο αγαπητικοί και πιο "όμορφοι", με αυτήν την ομορφιά που θέλει από εμάς ο νεογέννητος Χριστός μέσα  στην ψυχή μας, η οποία και θα μας οδηγήσει σίγουρα πιο κοντά Του το 2019, που από μεθαύριο ξεκινά.

Ας ξεκινήσουμε και εμείς αυτήν την νέα και όμορφη ζωή που ανοίγεται μπροστά μας.

Καλή και ευλογημένη χρονιά!!!

+ Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω, με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν, στο προτώτυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής. 

30η Δεκεμβρίου 2018 

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν.

 (κατά Ματθαίον 13-23)

Πρωτότυπο κείμενο:

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 

Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ὅταν ἀνεχώρησαν οι μάγοι, ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐμφανίζεται εἰς τὸν Ἰωσὴφ σὲ ὄνειρον καὶ τοῦ λέγει, «Σήκω, πάρε τὸ παιδί καὶ τὴν μητέρα του καὶ φύγε εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ μεῖνε ἐκεῖ, ἕως ὅτου σοῦ πῶ, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νὰ ἀναζητήσῃ τὸ παιδὶ διὰ νὰ τὸ σκοτώσῃ». Ὅταν ὁ Ἰωσὴφ ἐξύπνησε, ἐπῆρε νύχτα τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μέχρι τοῦ θανάτου τοῦ Ἡρώδη, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἐκεῖνο ποὺ ἐλέχθη ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ τοῦ προφήτου, «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου».

Τότε ὁ Ἡρώδης, ἐπειδὴ εἶδε ὅτι ἐξαπατήθηκε ἀπὸ τοὺς μάγους, ἐθύμωσε πάρα πολὺ καὶ ἔστειλε καὶ ἐσκότωσε ὅλα τὰ παιδιὰ εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ εἰς ὅλα τὰ περίχωρά της ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα πρὸς τὸν χρόνον, τὸν ὁποῖον ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς μάγους. Τότε ἐκπληρώθηκε ἐκεῖνο ποὺ ἐλέχθη διὰ τοῦ Ἱερεμία τοῦ προφήτου, «Φωνὴ ἀκούσθηκε εἰς τὴν Ραμά, θρῆνος, κλάμα καὶ μεγάλος ὀδυρμός. Ἦτο ἡ Ραχὴλ ποὺ ἔκλαιε τὰ παιδιά της καὶ δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἡρώδη, ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐμφανίζεται, εἰς ὄνειρο, εἰς τὸν Ίωσήφ, ὅταν ἦτο εἰς τὴν Αἴγυπτον, καὶ τοῦ λέγει, «Σήκω, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ πήγαινε εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, διότι ἔχουν πεθάνει ἐκείνοι, ποὺ ἐζητοῦσαν τὴν ζωὴν τοῦ παιδιοῦ». Αὐτὸς δὲ ὅταν ἐξύπνησε, ἐπῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἦλθεν εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπειδὴ ὅμως ἄκουσε ὅτι ὁ Ἀρχέλαος εἶναι βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νὰ μεταβῇ ἐκεῖ. Εἰς ὄνειρον καθωδηγήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἔφυγε εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας. Καὶ ὅταν ἔφθασε, ἔμεινε εἰς πόλιν, ποὺ ὠνομάζετο Ναζαρέτ, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐλέχθη ἀπὸ τοὺς προφῆτας, ὅτι δηλαδὴ θὰ ὀνομασθῇ Ναζωραῖος.