Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Τοιχογραφία του Αγίου Αλεξίου του 1457 από τη Λιτή του Καθολικού της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους.

Τῇ ΙΖ' Μαρτίου μνήμην ἐπιτελοῦμεν 

τοΰ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξίου, 

τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ.

» Ἄνθρωπος ἐν γῇ τοῦ Θεοῦ κληθείς, μόνος,

» Ἕξεις ταὶ καινὸν κἂν πόλῳ ΙΙάτερ, μόνος.

» Ἑβδοματη δεκάτῃ, Ἀλέξιε, πότμον ἀνέτλης,

Σύγχρονη φορητή εικόνα του
Αγίου Αλεξίου. Φιλοτεχνήθηκε στην
Ιερά Μονή Ξενοφώντος του
Αγίου Όρους

      Ο όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στην Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408). Οι γονείς του, ο ευλαβής συγκλητικός Ευφημιανός και η Αγλαΐα, ήσαν επί πολλά χρόνια άτεκνοι. Ο Αλέξιος έλαβε λαμπρή μόρφωση και όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του προετοίμασαν τα του γάμου του με μια νεαρή κόρη εκλεκτής οικογένειας της αριστοκρα­τίας της Ρώμης. Όμως την ίδια την νύκτα του γάμου τους ο Αλέξιος, ο οποίος ποθούσε την αγία και τέλεια παρθενία, ψιθύρισε κάτι στο αυτί της συζύγου και αφού της παρέδωσε το δαχτυλίδι του, έφυγε κρυφά. Εμπιστευόμενος την θεία Πρόνοια, επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφθασε στην Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί ακολούθησε ένα καραβάνι εμπό­ρων που κατευθυνόταν στην Έδεσσα.

     Εκεί σταμάτησε σε έναν ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο και παρέμεινε στον νάρθηκα δεκαεπτά χρόνια, ντυ­μένος με κουρέλια και συντηρούμενος από τις ελεημοσύνες των πιστών που έρχονταν στο ναό να προσευχηθούν. Στο μεταξύ ο πατέρας του είχε στείλει υπηρέτες προς κάθε κατεύθυνση για να τον βρουν, ενώ η μητέρα του φόρεσε τρίχινο ένδυμα και θρηνούσε απαρηγόρητη, η δε νύφη, με την αγάπη που δείχνει η τρυγόνα για το ταίρι της, ανυπομονούσε να έχει κάποια είδηση. Κάποιοι από τους απεσταλμένους του Ευφημιανού έφθασαν στην Έδεσσα και έδωσαν ελεημοσύνη στον Αλέξιο, χωρίς διόλου να υποπτευθούν βέβαια ότι επρόκειτο για τον κύριό τους· τόσο πολύ είχε πα­ραμορφωθεί από την άσκηση και την σκληραγωγία που επέβαλε στο σώμα του ευχαρίστως για την αγάπη του Θεού.

      Μετά από πολλά χρόνια αγώνων εν τω κρυπτώ, η Παναγία εμφανίσθηκε στον νεωκόρο της εκκλησίας λέγοντάς του να επιτρέψει την είσοδο στον άνθρωπο του Θεού. Βλέποντας ότι τον αντιλήφθηκαν και επρόκειτο να τον περιβάλουν με τιμές, ο Αλέξιος ανεχώρησε και πάλι παίρνοντας το πλοίο για την Ταρσό. Οι αντίθετοι άνεμοι όμως, ή μάλλον η θεία Πρό­νοια, ώθησαν το πλοίο στο λιμάνι της Ρώμης. Ο άγιος υποτάχθηκε σε αυτό το θείο σημείο και πήγε στο πατρικό σπίτι, όπου ζήτησε από τον πατέρα του που έβγαινε εκείνη την στιγμή ελεημοσύνη σαν ζητιάνος. Χωρίς να αναγνωρίσει τον πολυαγαπημένο του γιο, ο Ευφημιανός, που είχε γίνει ακόμη πιο φιλάνθρωπος ύστερα από την τόσο επώδυνη αυτή απώλεια, πρόσταξε τους υπηρέτες του να δώσουν κατάλυμα στον δύσ­τυχο άνθρωπο για όσο διάστημα επιθυμούσε να μείνει και να του δίνουν να τρώει τα περισσεύματα της τραπέζης του.

      Ο άνθρωπος του Θεού έμεινε άλλα δεκαεπτά χρόνια σε μια γωνιά του πατρικού σπιτιού, υφι­στάμενος χωρίς να προφέρει το παραμικρό παράπονο, και μάλιστα με ευχαρίστηση, τις προσβολές και τις λοιδορίες των υπηρετών. Όταν έλαβε πληροφορία από τον Θεό ότι επίκειται η εκδημία του, ζήτησε να του φέ­ρουν χαρτί και μελάνι, και με την πένα στο χέρι, γράφοντας την ιστο­ρία της ζωής του, εξεδήμησε προς τας αιωνίους μονάς.

     Την ίδια ημέρα, καθώς ετελείτο η θεία Λειτουργία στην βασιλική του Αγίου Πέτρου, χοροστατούντος του πάπα και παρουσία του αυτοκράτορα Ονωρίου (395-423) και πλήθους κόσμου, φωνή ακούστηκε από το θυσιαστήριο λέγουσα: «Αναζητείστε τον άνθρωπο του Θεού· θα δεηθεί για την πόλη και για όλους εσάς. Ήδη εξέρχεται του σώματος!» Καθώς το εκκλησίασμα άρχισε να προσεύχεται, η φωνή ακούστηκε ξανά αποκαλύπτοντας ότι βρισκόταν στην οικία του Ευφημιανού. Όταν η επιβλητική πομπή με επικεφαλής τον πάπα και τον αυτοκράτορα έφθασε εκεί, ο υπηρέτης που τον φρόντιζε, αποκάλυψε ότι ο ζητιάνος που στε­κόταν τόσα χρόνια πλάι στην εξώθυρα μοίραζε την τροφή του στους πτωχότερους και ο ίδιος δεν τρεφόταν παρά μόνο την Κυριακή με ψωμί και νερό, μένοντας ατάραχος αν όχι και χαρούμενος όταν οι άλλοι υπη­ρέτες τον καθύβριζαν.

Η τιμία Κάρα του Αγίου Αλεξίου.
Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή
Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων. 

      Πήγαν στην καλύβα του και τον βρήκαν νεκρό να κρατά ένα χαρτί στο χέρι. Όταν το διάβασαν δημόσια έμειναν κα­τάπληκτοι από τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο αυτός ο δούλος του Θεού είχε αγωνιστεί ενάντια στην φύση για να λάβει τα υπέρ την φύση αγαθά. Ο αυτοκράτορας και ο πάπας βλέποντας τα δάκρυα και τους γοερούς θρήνους των γονέων του, τους συμβούλεψαν να χαίρονται μάλλον και να αγάλλονται που έφεραν στον κόσμο έναν τέτοιο άγιο, ο οποίος μέλλει να βασιλεύσει με τον Χριστό στους αιώνες. Το πλήθος συνωστι­ζόταν γύρω από την νεκρική κλίνη, τυφλοί έβρισκαν το φως τους, κου­φοί την ακοή τους, μουγγοί δόξαζαν τον Θεό μεγαλοφώνως, πονηρά πνεύ­ματα τρέπονταν σε φυγή, επικρατούσε τέτοια αναταραχή, που η νεκρώσιμη πομπή δεν μπορούσε να προχωρήσει.

     Ο αυτοκράτορας σκόρπισε τότε χρυσά νομίσματα με την ελπίδα ότι θα αποσπούσαν την προσοχή του πλήθους από το φέρετρο. Δεν συνέβη όμως αυτό, καθώς ο λαός περιφρονούσε τον φθαρτό χρυσό για να λάβει την χάρη της αφθαρσίας αγγίζοντας το σώμα του αγίου. Τέλος, το τίμιο σκήνωμα εναποτέθηκε στην βασιλική του Αγίου Βονιφατίου σε λάρνακα, διακοσμημένο με χρυσό και πολύτιμους λίθους, απ’ όπου ανάβλυζε αφθόνως μύρο ευωδιαστό, ιαματικό κάθε νόσου. 

      Στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, την 17η Μαρτίου του 2014, ετελέστη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, προς τιμήν του Οσίου Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού, στην οποία και παρευρέθησαν οι μαθητές των μικρών τάξεων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ανθοκήπων Νέας Ευκαρπίας, κατόπιν συνεννοήσεως των δασκάλων τους με τον ιερέα του ναού μας.

      Οι δασκάλες τους, οι οποίες και οδήγησαν τα παιδιά τους στην εκκλησία μας, την πρώτη σχολική ώρα τους και ημέρα Δευτέρα, την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, έμαθαν μαζί με όλα τα άλλα που μαθαίνουν στο όμορφο σχολειό τους και αυτήν την ιδιαίτερη Θεία Λειτουργία, που τελείτε μόνο την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσαρακοστής, αλλά έκαναν και κάτι πιο ουσιώδες.

     

"Κοινώνησαν" των Προηγιασμένων Θείων Δώρων του Χριστού μας και έτσι πήραν την ευλογία για να αρχίσουν την εβδομάδα τους έχοντας τον Χριστό για οδηγό και προστάτη, αλλά και τον όσιο Αλέξιο, που σήμερα τιμάμε την μνήμη του.

     Έχουμε την χαρά μα και την τιμή να έχουμε στο μοναδικό, δυστυχώς, σχολείο της γειτονιά μας, των όμορφων Ανοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, δασκάλους που πάντα θα μας εκπλήσουν ευχάριστα με τον τρόπο που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά μας, γιαυτό και η Ενορία μας θα κάνει ότι χρειάζεται για να βοηθήσει το έργο τους, ειδικά τώρα που οι οικονομικές συγκυρίες αλλά και η έλλειψη θεσμών και αξιών στην χώρα μας είναι εμφανής, κάτι που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το έργο τους.  

     Η μικρή και υπόγεια προς το παρόν εκκλησιά μας, η οποία τώρα κατασκευάζεται, θα περιμένει με μεγάλη χαρά και τις υπόλοιπες τάξεις του σχολείου μας, για την περίοδο της Σαρακοστής, τόσο στις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες που έχει προγραμματίσει, όσο και σε έκτακτους πρωινούς Χαιρετισμούς της Παναγίας μας, για όποια Παρασκευή επιλέξουν η Διευθύντρια με τους δασκάλους του Σχολείου μας.

Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής...

σας ευχαριστούμε πολύ!!!