"Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" (Ε)

Ο Ύμνος της Αγάπης

Α΄επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους, 

κεφάλαιο: ιγ', στοίχοι: 1-8

  ...άρθρον Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τελίδη...    

Σχόλιον...

Ο Ιερός Ναός μας,
των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης,
στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας.
Τα Θυρανοίξια του τελέστηκαν τον Οκτώβριο του 2019,
ενώ στην φωτογραφία βλέπεται πως θα είναι εξωτερικά,
όταν, πρώτα ο Θεός, αποπερατωθεί και εξωτερικά.

Με αφορμή την είσοδο του τυπικού της Εκκλησίας μας στην όμορφη αυτή περίοδο του "Πεντηκοσταρίου" που ήδη διανύουμε και η οποία περιλαμβάνει την Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, την Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, την Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, την Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, την Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, την Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ, την Πέμπτη της Ἀναλήψεως, την Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων της Α´ Οἰκουμενικής Συνόδου, και τέλος την Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς & την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, μέχρι και την Κυριακή των Αγίων Πάντων, 

ένα ακόμα άρθρο ανεβάζουμε στην  ιστοσελίδα μας σε επανάληψη, και χωρίς κανέναν άλλον ιδιαίτερο λόγο, αλλά με..."φρέσκα" σχόλια πάντα, μια ανάρτηση σχετική με ένα κείμενο που ακούγεται κατά καιρούς στους Ιερούς Ναούς μας από τους ιεροψάλτες κατά την ώρα του Αποστολικού Αναγνώσματος και λίγο πριν το Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας, το οποίο και αναφέρεται από κάποιους πατέρες της Εκκλησίας μας ως "Ο Ύμνος της Αγάπης". Ένα αριστουργηματικό κείμενο, μια από τις πολλές επιστολές που έγραψε ο Απόστολος Παύλος και διασώζονται μέχρι τις μέρες μας, η οποία όπως είπαμε και επαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά μέσα στον τυπικό του εκκλησιαστικού έτους...ίσως όχι τόσες φορές όσες θα έπρεπε, και έχει να κάνει με την Αγάπη, το πολυτιμότερο χαρακτηριστικό που πρέπει να κατέχει χριστιανός στην καρδιά του, αλλά και το..."προαπαιτούμενο" για την σωτηρία της ψυχής...που ως γνωστόν...

..." είναι πολύ μεγάλο πράγμα"!!!

Ήδη διασχίσαμε, με την βοήθεια του Θεού...και πολλά-πολλά σκαμπανεβάσματα, τα άνοιξε-κλείσε των ναών μας με την πανδημία να μας κατατρέχει, ακόμα και έναν πόλεμο... πραγματικό αυτήν την φορά, θανατηφόρο και καταστροφικό, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην γειτονιά της Ευρώπης...που ανεξήγητος παραμένει ακόμα στο μυαλό μας, αλλά και μια ακόμα κρίση, ενεργειακή αυτήν την φορά, που και αυτή με την σειρά της έφερε ξανά την οικονομική κρίση στο προσκήνιο, και οι κρίσεις συνέχισαν να διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς σταματημό, χωρίς ανάσα...μέχρι να έρθει όμως και η δική μας κρίση κάποια στιγμή ή ακόμα χειρότερα, η Κρίσις του Θεού, σε όλους τους κυβερνόντες αυτόν τον πλανήτη, μα και σε όλους μας που ακόμα τους ανεχόμαστε!!! διασχίζουμε λοιπόν με την σειρά, μετά την περίοδο του Τριωδίου με την "χαρμολύπη" ως κυρίαρχο στοιχείο στις Ακολουθίες της, στο μέσον της βιώσαμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προς το τέλος της την Μεγάλη Εβδομάδα, και στο αποκορύφωμα όλων αυτών ζήσαμε το Πάσχα και το πέρασμα προς την Ανάσταση του Κυρίου μας, φωνάξαμε μαζί με τους υπόλοιπους χριστιανούς στις εκκλησιές μας το "Χριστός Ανέστη" περιμένοντας από αυτούς την επιβεβαίωση του γεγονότος αυτού και το "Αληθώς Ανέστη".

Τώρα, με ανυπομονησία περιμένουμε αρχικά την Πέμπτη της Αναλήψεως του Χριστού μας και αμέσως μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, και λίγο αργότερα, την επομένη ημέρα, την Δευτέρα της Πεντηκοστής, εορτή της Αγίας Τριάδος, την Φλόγα του Αγίου Πνεύματος  για να ζεστάνει τις ψυχές μας και να φωτίσει τα σκοτάδια της ζωής μας, στο τέλος της περιόδου του  "Πεντηκοσταρίου".

Μέσα σε αυτήν την όμορφη εκκλησιαστική περίοδο μας δίδεται μια ακόμα ευκαιρία για να επανέλθουμε στον δρόμο της αγάπης που τόσο εύγλωττα αναφέρεται σε αυτήν ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, "στολίζοντας" την με όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που πρέπει να έχει για να είναι δυνατή και αποτελεσματική, αλλά και στον δρόμο της ειρήνης που τόσο χρειάζεται στην εποχή μας για να ισορροπήσει το μυαλό με την καρδιά μας, μέσα στα νάματα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, μας δίδεται ακόμα μια ευκαιρία για να ιαθούμε από τα πολλά βάσανα μας, με "όπλα" μας την μετάνοια και την συγνώμη, αλλά και την αγάπη, την εν Χριστώ αγάπη, που ο ίδιος ο Χριστός μας την δίδαξε, φέρνοντας μάλιστα τα πάνω-κάτω στην εποχή κατά την οποία  άφησε το Θεϊκό χνάρι Του πάνω στην γη, ενώ την αγάπη αυτή, που...   «...μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία» την βάζει ως το ζητούμενο για την είσοδο μας ως χριστιανοί στην ουράνια Βασιλεία Του, για την οποία μας προετοίμασε. 

Με αυτό το σκεπτικό δημοσιεύουμε, σε επανάληψη όπως και παραπάνω αναφέραμε, ένα ακόμα άρθρο μας, στα πλαίσια πάντα της κατηχητικής δράσης της Ενορίας μας, τις αναρτήσεις μας αυτές, που ως θέμα έχουν την καθημερινότητα του χριστιανού, "υποχρεώσεις" και "δικαιώματα" που απορρέουν από την Πίστη μας, τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες στο τυπικό της Εκκλησίας μας και πολλά ακόμα επίκαιρα, πρακτικά και απλά ζητήματα που απασχολούν όλους μας και πρέπει να γνωρίζουμε για να γίνουμε μέτοχοι και συμμέτοχοι στην λατρευτική ζωή της Ενορίας μας. 

Έτσι, για τους λόγους αυτούς, αλλά και με το βλέμμα και την προσευχή μας στον βασανισμένο λαό της Ουκρανίας και τους ομογενής μας εκεί, που πολεμούν με νύχια και με δόντια, ως ο μικρός Δαυΐδ τον τεράστιο Γολιάθ, την Ρωσία που τους κήρυξε αναπάντεχα τον πόλεμο, δημοσιεύουμε και αυτό το άρθρο μας, με τον τίτλο: "Ο Ύμνος της Αγάπης", τον οποίο ύμνο αυτόν αν τον άκουγαν και αν προσπαθούσαν να τον καταλάβουν αυτήν την στιγμή οι δυο Ορθόδοξοι λαοί, που ο ένας προσπαθεί να καθυποτάξει τον άλλο επειδή έχει την δύναμη και ο άλλος προσπαθεί να υπερασπίσει την πατρίδα του και τους ανθρώπους του, ο πόλεμος θα σταματούσε εν μια νυκτί και θα βασίλευε η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ τους, αλλά και όλος ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν η αγάπη ήταν το πρωταρχικό μέλημα στην ζωή μας. Βέβαια όλα αυτά τα ωραία και όμορφα εμπνέονται από έναν άκρατο ρομαντισμό, που μάλλον είναι περιττός και άχρηστος στις πολεμικές συρράξεις. 

Συνεχίζουμε λοιπόν και δημοσιεύουμε τα άρθρα μας αυτά, και θα συνεχίσουμε και  στο μέλλον, που ως θέμα θα έχουν την καθημερινότητα του χριστιανού, τις "υποχρεώσεις", τα "καθήκοντα", τις "δεσμεύσεις" και τις "ευθύνες", όπως είπαμε παραπάνω, αλλά και τόσα "δικαιώματα" που απορρέουν από την Πίστη μας, αλλά και τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες στο καθημερινό τυπικό της Εκκλησίας μας και πολλά ακόμα επίκαιρα, πρακτικά και απλά ή και πιο σύνθετα ζητήματα, που απασχολούν όλους μας και πρέπει να γνωρίζουμε για να γίνουμε, όπως σας είπα, συμμέτοχοι στην λατρευτική και λειτουργική ζωή της Ενορίας μας και γιατί όχι, όταν ο Θεός το θελήσει, μέτοχοι της Ουράνιας Βασιλείας Του. 

Και με αυτόν τον τρόπο, αν το επιθυμείτε, αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες, εκτός από καλύτεροι άνθρωποι, μπορεί να γίνουμε όλοι μας και λίγο καλύτεροι χριστιανοί.

Σήμερα το θέμα μας θα είναι λοιπόν, όπως πάντα, πολύ επίκαιρο!!! 

Θα είναι η Αγάπη και μάλιστα θα είναι...

..."Ο Ύμνος της Αγάπης" του Αποστόλου Παύλου.

 Καλή ανάγνωση αδελφοί μου!!!

Χριστός Ανέστη!!!  

"Ο Ύμνος της Αγάπης"

      Η

Ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος.

ιστοσελίδα μας σήμερα, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας και στην δυτική πλευρά της όμορφης πόλης της Θεσσαλονίκης, εμπνευσμένη από ένα και μόνο αποστολικό ανάγνωσμα που ακούγεται στο Μυστήριο του Ευχελαίου με τον τρίτο κατά σειρά Απόστολο, αλλά και σε άλλες Ακολουθίες του Νυχθημέρου μα και στις Θείες Λειτουργίες, αφιερώνει όλο το σημερινό άρθρο της σε μια μεγάλη μορφή της εκκλησιαστικής ιστορίας και σε ένα ζωντανό κομμάτι της, που παρά την πάροδο των αιώνων παραμένει επίκαιρο, παραμένει φρέσκο και δροσερό.         

Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι
 Πέτρος & Παύλος

     Το αφιερώνει στον Απόστολο των Εθνών Παύλο, στον Απόστολο της Αγάπης, όπως τον αναφέρουν κάποιοι "εξ ημών" του οποίου το ιεραποστολικό και συγγραφικό έργο έχει γίνει αφορμή μελετών και ερμηνειών μα και έχει εμπνεύσει, και συνεχίζει να το κάνει, πολλούς ιερείς και Αρχιερείς, λογίους, θεολόγους, καθηγητές, ιεροκήρυκες και κατηχητές, για να γράψουν τα βιβλία τους, να διδάξουν τους μαθητές τους, να εντρυφήσουν στα νοήματα του, να κηρύξουν από άμβωνος την αλήθεια της Πίστης μας και να κατηχήσουν τα παιδιά μας με το παράδειγμα του.

Ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός

Αρχιεπίσκ. Συμφερουπόλεως & Κριμαίας.

       Ταπεινός και εγώ εργάτης της Εκκλησίας του Χριστού μας, μελετητής και "θαυμαστής" του έργου του Αποστόλου Παύλου,  απομόνωσα ένα μικρό μέρος του τεράστιου συγγραφικού έργου του, που στάθηκε και η δική μου έμπνευση για το άρθρο μου αυτό, το αναλύω και σας το παραθέτω χρησιμοποιώντας λίγες δικές μου σκέψεις, ενώ τις περισσότερες τις δανείζομαι από τα λόγια ενός ακόμα νεοαγιοκαταταχθέντα Αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Λουκά του ιατρού,  Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας για να σας κάνω, όπως έγινε και ο ίδιος του, μετόχους της Αγάπης, με απώτερο όμως σκοπό να σας κάνω και συμμέτοχους αυτής της ίδιας Αγάπης, που με τόσο όμορφα καλολογικά στοιχεία στόλισε ο Απόστολος των Εθνών, ο Απόστολος της Αγάπης, Παύλος. 

          Κανείς άλλος δεν έχει μιλήσει έτσι περί αγάπης όπως ο θείος Παύλος και μάλιστα αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την καταγωγή και την αυστηρή εβραϊκή μόρφωση του, αλλά και την κουλτούρα της εποχής εκείνης, θα καταλάβουμε πως ο λόγος του ήταν πάντα θεόπνευστος και στο συγκεκριμένο αυτό σύγγραμμα του θα λέγαμε ποιητικός. Έτσι δικαίως έχει χαρακτηριστεί από τους σύγχρονους μελετητές του έργου του ως...  

"Ο Ύμνος της Αγάπης"

       Μέσω αυτής της επιστολής που έγραψε ο Απόστολος Παύλος στην Έφεσο το 55 μ.Χ. και έστειλε στους Κορινθίους βλέποντας την Εκκλησία εκεί να ταλανίζεται με προβλήματα στην ερμηνεία που άρχισε να μορφώνεται για την λειτουργία των πνευματικών χαρισμάτων, μας έδειξε την πραγματική ουσία ενός από αυτά τα χαρίσματα. Το μεγάλο χάρισμα της αγάπης και την σπουδαιότητά της.

Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας
στα Λύστρα. 

          Η αγάπη, μας λέει ο Άγιος Λουκάς, είναι  το  κέντρο όλης της χριστιανικής διδασκαλίας και όλου του Ευαγγελίου, ενώ συνεχίζοντας αναλύει λέξη-λέξη το κείμενο της επιστολής του Αποστόλου Παύλου και μας προτρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το βάθος του θείου αυτού λόγου του αγίου αποστόλου: 

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον». 

     Ο ήχος της χάλκινης καμπάνας ή ο αλαλαγμός του κυμβάλου είναι κενός, δεν έχει περιεχόμενο. Κούφιος είναι εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει όλες τις γλώσσες, ακόμα και τη γλώσσα των αγγέλων, και δεν έχει αγάπη.

Ο Απόστολος Παύλος κηρύττων εν Κρήτη

 «Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί». 

    Βλέπετε πόσο μεγάλη σημασία έχει η αγάπη· ο θείος απόστολος λέει ότι είναι ασύγκριτα πιο μεγάλη και από την πίστη που μετακινεί τα βουνά και από τη γνώση που γνωρίζει όλα τα μυστήρια.

 «Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι».

Ο Απόστολος της Αγάπης, Παύλος.

     Μάταια είναι η θυσία εκείνων των ανθρώπων που παραδίδουν το σώμα τους στον θάνατο και στη φωτιά για να καεί και δεν έχουν αγάπη. Διότι και αυτά τα έργα, το να δώσει κανείς τη ζωή του ή να μοιράσει όλα τα υπάρχοντά του, μπορεί να τα κάνει ο άνθρωπος χωρίς αγάπη, για άλλους σκοπούς, πονηρούς. Μπορεί κάποιος να μοιράσει την περιουσία του από κενοδοξία, επειδή θέλει να φαίνεται μεγάλος ευεργέτης στα μάτια των άλλων. Μπορεί να δώσει τη ζωή του όχι όμως για όλους τους ανθρώπους αλλά αποκλειστικά για τους ανθρώπους της δικής του κοινωνικής τάξης ή της δικής του φυλής. Τέτοιος άνθρωπος που θυσιάζει τη ζωή του δεν έχει αγάπη γιατί ταυτόχρονα με την αγάπη προς τους δικούς του ανθρώπους, εκδηλώνει μίσος προς τους ανθρώπους της άλλης τάξης και της άλλης φυλής. Μόνο τότε η θυσία θα έχει αξία στα μάτια του Θεού, όταν προσφέρεται από την αγάπη προς όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους, χωρίς καμία εξαίρεση. Διότι η εντολή του Κυρίου είναι να αγαπάμε όχι μόνο τους ανθρώπους της δικής μας συνομοταξίας, ή τους συγγενείς μας, ή του ιδίου χρώματος επιδερμίδος ή μόνο τους συμπατριώτες μας, ή του ιδίου δόγματος ή της ιδίας φυλής με εμάς, αλλά ανεξαιρέτως όλους τους ανθρώπους.

Ο Απόστολος Παύλος κηρύττει στην Έφεσο.

      Σας θυμίζουν μήπως καθόλου αυτά τα λόγια του Αγίου Λουκά του ιατρού, κάποιες άλλες θρησκείες ή αιρέσεις...  βλέπε τους μάρτυρες του  Ιεχωβά, με τους εκλεκτούς του 144.000 μόνο "πιστούς", που θα κερδίσουν τον παράδεισο, επίσης κάποιους συγκεκριμένους και εκλεκτούς οπαδούς αθέων ιδεολογημάτων, ακόμα-ακόμα και κάποιες φασιστικές προκαταλήψεις και κάποια πολιτικά κόμματα εκ των οποίων μερικά, δυστυχώς, σε προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους, κατέληξαν με δική μας υπαιτιότητα να βρίσκονται και μέσα στην ένδοξη και δημοκρατική Βουλή των Ελλήνων; 

Μέρος από την ζωή του Αποστόλου Παύλου αγιογραφημένη.

    Σας θυμίζουν τα λόγια αυτά του Αγίου και ιατρού Λουκά, την αγάπη "κατά το δοκούν" που επιδεικνύουμε όλοι εμείς, στον Έλληνα, στον χριστιανό, στον Ορθόδοξο και αφήνουμε στο έλεος της σκληρής και απάνθρωπης κοινωνίας της αδικίας της φτώχειας και του πολέμου, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον "ξένο", τον αλλόθρησκο, τον αλλόδοξο, ή και τον άπιστο και τον άθεο ακόμα; Έχει σχέση η χωρίς όρους και όρια αγάπη που ευαγγελίζεται ο Απόστολος Παύλος σε αυτό το έγγραφο, «ποίημα» επιτρέψτε μου να πω, με την δική τους...αλλά και δική μας πολλές φορές, κοντόφθαλμη, ασθενική και περίεργη αγάπη;

       Συνεχίζει ο πρωτοκορυφαίος των αποστόλων Παύλος στην επιστολή του να νουθετεί τους Κορινθίους, αλλά και ο Άγιος Λουκάς, ο αγαπημένος ιεράρχης των κατοίκων της μητροπολιτικής του περιφέρειας, της Συμφερουπόλεως στην Κριμαία, αλλά και όλης της τότε Ρωσικής αυτοκρατορίας, να μοιράζεται με τους πιστούς χριστιανούς την αγάπη του για τον Θεό, ψελλίζοντας και αναλύοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου.

 «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία» 

*Η αγάπη είναι γεμάτη από ευσπλαχνία.  

Άνθρωπος που η καρδιά του είναι γεμάτη αγάπη δεν μπορεί να βλέπει με αδιαφορία τους γυμνούς, πεινασμένους και άστεγους συνανθρώπους του. Η αγάπη που ζει μέσα στην καρδιά του είναι γεμάτη ευσπλαχνία.

*Η αγάπη δεν ζηλοφθονεί. 

Όποιος αγαπά δεν ζηλεύει κανέναν. Να ξέρουμε· αν ζηλεύουμε κάποιον σημαίνει ότι η αγάπη δεν υπάρχει μέσα μας. Αν η καρδιά μας ήταν γεμάτη γνήσια χριστιανική αγάπη δεν θα ζηλεύαμε κανέναν και για τίποτα.

*Η αγάπη δεν καυχάται και δεν περηφανεύεται.

Όποιος αγαπά δεν το καυχιέται και δεν περηφανεύεται γιαυτό, γιατί η αγάπη και η περηφάνια δεν μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα, είναι δύο πράγματα αλληλοαναιρούμενα. Όπου υπάρχει αγάπη δεν μπορεί να υπάρχει περηφάνια. Και όπου υπάρχει περηφάνια η αγάπη μας εγκαταλείπει.

*Η αγάπη δεν κάνει ασχημίες.

Πόση ασχημία και απρέπεια  βλέπουμε γύρω μας. Αυτή έλαβε σήμερα τεράστιες διαστάσεις, κάτι που μας κάνει να υποφέρουμε πολύ. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει αγάπη στους ανθρώπους, αλλιώς δεν θα υπήρχε τόση απρέπεια. Φανταστείτε, αδελφοί μου, αυτά τα έλεγε ο Άγιος Λουκάς πριν 60 ή 70 χρόνια, άραγε τι θα έλεγε για την σημερινή απρέπεια, την κατάντια των αξιών και των θεσμών όλου του κόσμου;

"Ο Άγιος Πέτρος και ο Άγιος Παύλος"
 Reni Guido, 1605,Pinacoteca di Brera

*Η αγάπη δεν ζητεί το συμφέρον της. 

Εμείς πάντα ζητάμε για τον εαυτό μας χαρές και απολαύσεις· το όνομά μας να είναι γνωστό, οι άλλοι να μας τιμούν, να έχουμε μία θέση υψηλή. Θέλουμε να έχουμε τα πάντα, τα πάντα για το εγώ μας. Μα η αγάπη δεν ζητάει τίποτα για τον εαυτό της. Είναι εύπιστη, όπως είναι εύπιστα τα παιδιά. Αυτοί που μέσα στην καρδιά τους αφήνουν να κατοικεί η θεία αγάπη είναι σαν τα παιδιά για τα οποία ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδιά, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών». Η αγάπη σε όλους και σε όλα έχει εμπιστοσύνη, δεν υποπτεύεται κανέναν.

Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου.

*Η αγάπη δεν ερεθίζεται. 

Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν μεταξύ μας; Πόσοι από μας δεν νευριάζουν; Πολλοί είναι αυτοί, πάρα πολλοί υπάρχουν, που όταν νευριάζουν φωνάζουν σαν έξαλλοι, χτυπιούνται, και βρίζουν τους άλλους. 

(στα λόγια αυτά του Αγίου Λουκά αναγνωρίζω πολλές φορές και εγώ τον εαυτό μου, φαντάζομαι και ο καθένας από όλους εμάς θα αισθανόμαστε να ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία.) 

Αν υπήρχε όμως στην καρδιά μας η αυθεντική χριστιανική αγάπη σίγουρα δεν θα το κάναμε.

Η μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου,
 Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο, 1600-1601,
Παρεκκλήσι Τσεράζι, Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο,
 Ρώμη.

*Η αγάπη δεν λογαριάζει και δεν χαίρεται  για το κακό αλλά συγχαίρει την αλήθεια. 

Αυτό σημαίνει ότι όποιοι έχουν αγάπη στην καρδιά τους είναι ανίκανοι και δεν θέλουν να βλέπουν κακό στον πλησίον τους. Είναι ικανοί και θέλουν να βλέπουν στον πλησίον μόνο καλό. Στην αγάπη δεν υπάρχει χαιρεκακία. Εμείς όμως χαιρόμαστε όταν πέφτουν οι αδελφοί μας, χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τα σφάλματά τους. Και η χαρά αυτή είναι δαιμονική διότι οι δαίμονες χαίρονται για το κακό που βλέπουν στους ανθρώπους. Όταν τα έργα και τα λόγια μας είναι αληθινά και δίκαια τότε η αγάπη χορεύει μέσα μας και αγάλλεται η ψυχή μας, βλέποντας αυτό.

 «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει».

    Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος 

      διδάσκων εν Αθήναις στον Άρειο Πάγο, 

  στον βωμό επί «Τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ».

*Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. 

Όταν βλέπουμε πως αμαρτάνει ο αδελφός μας κλείνουμε τα μάτια μας, συγκρατούμε τη γλώσσα μας και δεν διαλαλούμε το σφάλμα του; Όχι, αλλά αντίθετα αρχίζουμε να τον κακολογούμε για να μάθουν όλοι πόσο κακός είναι ο αδελφός μας. Δεν σκεπάζουμε την αμαρτία του αδελφού μας, όπως το κάνανε τόσοι και τόσοι άγιοι του Συναξαρίου της Ορθοδοξίας μας, αλλά την κάνουμε γνωστή σε όλους, τα δικά μας όμως τα σφάλματα τα κρύβουμε ή χειρότερα δεν τα αναγνωρίζουμε.

Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει στα χαλάσματα.
(Πίνακας του Giovanni Paolo Pannini 1744)

*Η αγάπη πάντοτε ελπίζει. 

Η ελπίδα, η ακράδαντη ελπίδα στον Θεό και στην ανταπόδοση στην αιώνια ζωή δεν αφήνει ποτέ απροστάτευτους και μόνους αυτούς που στην καρδιά τους κατοικεί η αγάπη.

*Η αγάπη πάντα υπομένει.

 Υπομένει τους χλευασμούς, τους εμπαιγμούς και τα βάσανα για την αγάπη του Χριστού. Έτσι υπέμειναν τους χλευασμούς, τους εμπαιγμούς, την πείνα και το κρύο για τον Χριστό οι άγιοι μας. Η αγάπη θέλει μόνο το καλό του πλησίον και δεν ζητά τα δικά της.

«Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει…»  

       Και πώς να εκπέσει άλλωστε, αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες της ιστοσελίδας του Ιερού Ναού μας, αδελφοί μου εν Χριστώ, αφού εμπνευστής και δημιουργός της είναι ο Θεός και από όλα αυτά τα χαρίσματα με τα οποία μας πλούτισε, όπως λέει τελειώνοντας αυτό το εδάφιο, της επιστολής του Αποστόλου Παύλου, προς την βασανιζόμενη τότε Εκκλησία της Κορίνθου, που δυστυχώς όμως βάσει του εκκλησιαστικού τυπικού μας, δεν ακούγεται όσο συχνά θα έπρεπε στις εκκλησιές μας, και που είναι σε όλους μας γνωστό, ως "Ο Ύμνος της Αγάπης"

«...νινί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων η αγάπη.»

…αυτά που μένουν τελικά είναι η πίστη, η ελπίδα και η  αγάπη. Αυτά τα τρία, με κορυφαία τους όμως...

 ...την Αγάπη.

 Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης