ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ (29/10/2023) "Η ανάστασις της θυγατρός του Ιαείρου & η θεραπεία της αιμορροούσης" (Λουκά η΄ 41-56)

"Η θεραπεία της αιμορροούσης"...

...& "Η ανάστασις της κόρης του Ιαείρου".
----------------------------------------------------------------------------------

Ακόμα δύο από τα θαύματα του Χριστού μας !!!

«...Μη φοβού, μόνον πίστευε και σωθήσεται.»

        Η σημερινή ευαγγελική περικοπή  μας φέρνει μπροστά σε ακόμη δύο θαύματα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που στο ένα έχουμε την θεραπεία μιας μακροχρόνια βασανιζόμενης και άρρωστης γυναίκας με ακατάσχετη  αιμορραγία, χωρίς καμιά ελπίδα γιατρειάς, αλλά με τεράστια και ακλόνητη πίστη και στο δεύτερο θαύμα, έχουμε την υπέρβαση της ζωής πάνω στον θάνατο, την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, που και σε αυτήν την περίπτωση η πίστις του Αρχισυναγώγου ήταν αυτή που είχε καταλυτική συνέπεια στο γεγονός της ανάστασης της αγαπημένης κόρης του.  

       Η πίστη του Ιαείρου έσπαζε σίγουρα και θρυμμάτιζε τους ασφυκτικούς κλοιούς της τυπικότητας και ρηχότητας και διείσδυε στην ουσία των πραγμάτων. Επιθυμούσε διακαώς τη θεραπεία της κόρης του. Ωστόσο, δίσταζε να ζητήσει κάτι τέτοιο από τον Κύριο, ο οποίος όμως δεν τον αγνόησε αλλά κίνησε για να τον επισκεφθεί εκείνος στο σπίτι του.

       Ο πολύς κόσμος είχε περικυκλώσει ασφυκτικά τον Κύριο και συνωστιζόταν σε σημείο που αδυνατούσε να προχωρήσει με τους μαθητές Του. Αποκάλυπτε αυτή η αληθινή εικόνα του λαού που περικύκλωνε τον Χριστό σε κάθε εμφάνιση Του, την αληθινή ανθρώπινη φύση των κατοίκων εκείνης της πόλης, αλλά και την ανθρώπινη πλευρά του Χριστού που συμπονά και συμπάσχει με τον άνθρωπο, που ακουμπά τις ψυχές με τα λόγια Του και που παρηγορεί υγιείς και ασθενείς. 

      Η θεϊκή φύση του Χριστού από την άλλη ξεχώριζε μέσα σε αυτό το πλήθος. Τα λόγια Του είχαν εξ' αρχής αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων που έτρεχαν στο κατόπι Του και τον ακολουθούσαν σε κάθε μετακίνηση Του για να τον ακούσουν και να πάρουν δύναμη στην δύσκολη ζωή που ζούσαν, ενώ τα θαύματα Του, ως επιστέγασμα της αυτής της θεϊκής φύσης Του, ήταν η απόδειξη της μοναδικότητας Του μέσα σε μια κοινωνία σκληρή και στενάχωρη. 

       Δείγματα αυτής της αυθεντικής κοινωνίας δίνει και η περίπτωση της αιμορροούσας γυναίκας. Υπέφερε για περισσότερο από 12 χρόνια από ακατάσχετη αιμορραγία. Απογοητευμένη από τον εαυτό της, η γυναίκα φανέρωσε την αγάπη της στον Χριστό με τον πιο αθόρυβο τρόπο. Αισθανόταν την αναξιότητά της για να μιλήσει στον Κύριο και να τον παρακαλέσει για το πρόβλημά της. Η καρδιακή ωστόσο επικοινωνία στάθηκε ικανή να σπάσει τα φράγματα εκείνα που την εμπόδιζαν στην εκπλήρωση του ευγενούς της πόθου. Την οδηγούσε σε μια αλλιώτικη συνάντηση με τον Σωτήρα Χριστό. Ήταν σίγουρη ότι αν ακουμπούσε το κράσπεδο του ιματίου Του θα γινόταν καλά. Όπως και έγινε. Η αγάπη της απέσπασε τη θεϊκή θαυματουργή δύναμη της αγάπης του Χριστού. Η αιμορροούσα γίνεται παράδειγμα και πρόκληση για μια προσωπική επικοινωνία μας με τον Χριστό.

        Ο Κύριος πάντοτε επιβραβεύει τα δείγματα της πίστης, όπως ήταν εκείνη που έδειξε η αιμορροούσα γυναίκα. Ήθελε να κρατήσει τη σχέση της με τον Χριστό κρυμμένη από τους άλλους. Έχοντας την ταπείνωση ως βάση της, θεωρούσε τον εαυτό της ανάξιο. 

Ο Κύριος όμως δεν αφήνει χωρίς επιβράβευση την ταπείνωση αυτή, ταπείνωση η οποία βέβαια είναι συνδεδεμένη με την πίστη μας.

        Και ακριβώς, η αγάπη και η ταπείνωση της γυναίκας αυτής είναι που απέσπασε τη θεϊκή δύναμη του Χριστού και όταν εκείνη άγγιξε το ρούχο Του πιστεύοντας ακράδαντα πως θα γίνει καλά «έγνω τω σώματι ότι ίαται από της μάστιγος». Και ενώ εκείνη έτρεμε, γιατί δεν ξέφυγε η μυστική συμπεριφορά της και όταν ομολόγησε πως «ιάθη παραχρήμα», ο Χριστός δεν την αποπήρε αλλά την επιβράβευσε θεραπεύοντας την επίμονη αρρώστια της, αλλά και λέγοντας της,  

«θάρσει θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην».

       Η πίστη στον Χριστό είναι πραγματικά εκείνη που σώζει τον άνθρωπο, τον θεραπεύει, τον ανασταίνει. Αντίθετα, όταν η πίστη στρέφεται αποκλειστικά στον εαυτό μας, τότε εκδηλώνεται με την μορφή του εγωισμού, της υπέρτατης και καταστροφικής υπερηφάνειας, του εγωκεντρισμού και της παντελούς έλλειψης αγάπης, προκαλώντας εμπλοκές και εμφράγματα στη ζωή μας. 

    Αυτό έγινε και με εκείνους που είχαν μαζευτεί στο σπίτι του Ιαείρου καθώς έμαθαν πως το κορίτσι πέθανε. Και όταν ο Κύριος τους είπε «μη κλαίετε, ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει», τότε όλοι μαζί τον λοιδόρησαν, τον κορόιδεψαν «κατεγέλων αυτού ειδότες ότι απέθανεν»,  ενώ σε άλλες περιπτώσεις της ζωής του Κυρίου μας, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι ή παρόμοιοι με αυτούς, άνθρωποι με πίστη μόνο στον εαυτό τους και στην δύναμη που πηγάζει αλαζονικά μόνο από αυτόν, θυμάστε πως, τον εκδίωξαν, τον κυνήγησαν, τον συκοφάντησαν, ενώ οι σκληρότεροι εξ' αυτών τον βασάνισαν, τον σταύρωσαν και εν τέλει τον θανάτωσαν, γιατί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν, να χωρέσουν μέσα στο πεπερασμένο μυαλό τους, ότι μπροστά τους είχαν τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, έτσι Αυτός με την Ανάσταση Του, τους Αποστόλους Του, τους Αγίους, τους Οσίους, τους Μάρτυρες  και την ζώσα Εκκλησία που ίδρυσε και τα Μυστήρια της, στέκεται Αρχηγός  της βιοτής μας, αλλά και φύλακας της ψυχής μας. 

       Όμως και εμείς, αγαπητοί μου αναγνώστες, ακόλουθοι και φίλοι πια, διαδικτυακοί και μή, αιμορραγούμε στην καθημερινότητα μας χρόνια τώρα, σαν την αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου, έχουμε αρρώστιες και θανάτους στις οικογένειες μας, όπως η κόρη του Ιαείρου στην αφήγηση του ευαγγελιστή Λουκά, "νοσούν" οι κόρες και οι γιοί μας, πολλοί από αυτούς "πεθαίνουν" στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν μέσα σε αυτό το άθλιο, σαθρό και μίζερο περιβάλλον της ανωνυμίας και της απρόσωπης κοινωνίας της παγκοσμιοποίησης, της ισοπέδωσης των πάντων και παντού, σε όλο τον κόσμο, προσφάτως δε και στην πατρίδα μας.

     Και ενώ βιώνοντας όλο αυτό το κακό ήρθε και το χειρότερο. Ήρθε ο κορονοϊός, ο πιο "ασεβής", ο πιο "ανευλαβής", ο πιο "ανίερος" ιός στην ιστορία της ανθρωπότητας, η νόσος covid-19, όπως την ονόμασαν, ένας λοιμός κατά το εκκλησιαστικότερον, ο οποίος και  έκλεισε τις εκκλησιές, αλλά και τις καρδιές μας, έτι περισσότερο μέσα στο εγώ μας και οδήγησε...αλλά και συνεχίζει να το κάνει!!! ίσως αποδυναμωμένος πια, αλλά έχοντας πετύχει καίριο πλήγμα με τις μύριες ασχήμιες του στο Σώμα της Εκκλησίας τα τελευταία δυο χρόνια. 

      Και ήρθαν τότε τα κύματα της πανδημίας και στο πέρασμα τους διέλυσαν τα πάντα στην καθημερινότητα μας, αλλά και την λατρευτική και λειτουργική μας ζωή, ενώ, φθάνοντας μάλιστα στο αποκορύφωμα της ντροπής, να κατηγορηθεί από κάποιους ανίδεους και αδαείς, μέχρι και η Θεία Κοινωνία, ως μεταδότης της ασθένειας αυτής, που κατασπαράζει την ανθρωπότητα, ενώ όλοι γνωρίζουν...και ας μην το ομολογούν δημοσίως, πως Αυτή είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, Αυτή είναι το κράσπεδο των ιματίων του Χριστού μας, και εμείς, πάση θυσία, πρέπει να την αγγίξουμε για να σταματήσουμε την αιμορραγία μας και να σωθούμε. 

     Και μόλις αυτά τα κύματα της αρρώστιας άρχισαν να κοπάζουν, τότε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μαζί του έφερε το τέρας του πολέμου, και μάλιστα σε όλο του το μεγαλείο. Ορθόδοξος με Ορθόδοξο χριστιανό να αλληλοσπαράζονται, αδελφός να σκοτώνει αδελφό, και μαζί, διάχυτος ο θάνατος, τρόμος στα καταφύγια, καταστροφή σε πόλεις και χωριά, προσφυγιά, απειλές για γ' παγκόσμιο πόλεμο και μάλιστα πυρηνικό, αν είναι δυνατόν!!! 

      Για να ακολουθήσει η ακρίβεια την αβεβαιότητα, η αδικία να φέρει την ενεργειακή κρίση, ο κατακερματισμός της οικονομίας διεθνώς, την πείνα και την επισιτιστική κρίση στην υφήλιο του 21ου αιώνα, αυτόν της ταχύτητας και των επιστημονικών επιτευγμάτων...τρομάρα μας!!! Όλα κίβδηλα, ψεύτικα και παραπλανητικά, όπως τώρα αποδεικνύονται καθημερινά, μιας και όλοι εμείς οι άνθρωποι του πλανήτη αυτού, μαραζώνουμε μέρα με την ημέρα από τις παράξενες μα τόσο σαγηνευτικές θεωρίες τους. Ζούμε υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες, ενώ η ιδεολογία μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας των Εθνών, που εκπροσωπούσαν όλοι αυτοί οι..."πανέξυπνοι" κατά τα άλλα ηγέτες του κόσμου, τάζοντας μας..."λαγούς με πετραχήλια" τώρα αλίμονο κατακρημνίζονται, αφήνοντας μας να δρέπουμε τους καρπούς της αποκοτιάς μας που τους ακολουθήσαμε, εξαπατημένοι από την σαγήνη των...διαφόρων "gatzet" που μας πρόσφεραν ως αντάλλαγμα για την ψυχής μας. 

    Και ο ένας πόλεμος έφερε τον άλλον, ενώ τώρα που σας γράφω αυτό το άρθρο, δυο λαοί κατασπαράζονται μεταξύ τους, και έναν άλλον πόλεμο να ξεφυτρώνει και να σκορπά τον θάνατο, την καταστροφή, τον πόνο και την θλίψη, την προσφυγιά, το μίσος. Δυο ορκισμένοι εχθροί έβγαλαν πάλι το μένος που τους χωρίζει χρόνια...αιώνες τώρα !!! στην επιφάνεια, και πάλι προσπαθούν να αφανίσουν ο ένας τον άλλο για ένα κομμάτι γης...μια "λωρίδα" που μέσα της χωρά όλην την κακία του κόσμου, με Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους να σφάζονται μεταξύ τους, Εβραίους και Μουσουλμάνους να αλληλοκατηγορούνται και να διαγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο καλύτερος τρομοκράτης, την ίδια στιγμή που σκοτώνουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Ντροπή...πόσους πολέμους άραγε μπορεί να αντέξει αυτός ο πλανήτης!!!

    Και ενώ όλοι και όλα μας έχουν απογοητεύσει και μας έχουν εγκαταλείψει, ο Χριστός δεν θα σταματήσει ποτέ να περνά από δίπλα μας, όπως πέρασε δίπλα από την αιμορροούσα, δεν θα πάψει να έρχεται σπίτι μας για να αναστήσει τις οικογένειες μας, όπως έκανε στην κόρη του Ιαείρου, οι εκκλησιές Του, όσο και αν κάποιοι αγωνίζονται μανιωδώς να τις..."κλείσουν", αυτές θα παραμένουν ορθάνοιχτες για τις ανάγκες μας και οι ιερείς Του θα είναι πάντα στο..."πόστο" τους μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ζωσμένοι με το πετραχήλι τους. Οπότε και το κράσπεδο των ιματίων του Χριστού μας, τώρα είναι πολύ πιο προσιτό από ποτέ, μα και πιο απαραίτητο σε όλους μας, έτσι ώστε αν..."τολμήσουμε" να το αγγίξουμε, τότε  να μπορέσουμε να θεραπευθούμε και να αναστηθούμε, τώρα περισσότερο παρά ποτέ...και για πάντα!!!

            Άς το αγγίξουμε λοιπόν καθώς περνά από δίπλα μας το κράσπεδο...την άκρη του ρούχου του Χριστού μας, ας αγγίξουμε την Εκκλησία Του, με ακράδαντη πίστη, ας τον καλέσουμε στο σπίτι μας να μας κάνει καλά...να μας αναστήσει, και Αυτός θα τρέξει στην ανάγκη μας, θα μαλακώσει την ψυχή μας, θα μας γιατρέψει από τον πόνο και την θλίψη των πονηρών και αποκαλυπτικών καιρών που διανύουμε στην πατρίδα μας και τέλος θα μας βοηθήσει μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας Του, να νοιώσουμε την ζεστασιά και την ανάσα Του μέσα στον κρύο και δύσκολο χειμώνα που έρχεται απειλητικά, τον χειμώνα της ασχήμιας μιας κοινωνίας χωρίς Χριστό, μιας κοινωνίας που νοσεί και πεθαίνει. 

     Με όποιες συνθήκες και αν επικρατούν, παγκοσμίως αλλά και στην χώρα μας, με αρρώστιες, με πολέμους, με κρίσεις που διαδέχονται η μια την άλλην, με απειλές και κακουχίες, εσείς αδελφοί και φίλοι μας πια μέσω του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων που διαθέτει η Ενορία μας, εσείς εντατικοποιήστε την παρουσία σας στην Εκκλησία του Χριστού μας και  μέσα στην εκκλησιά της γειτονιάς σας, βρεθείτε τακτικά μπροστά στο Άγιο Ποτήριο, συνεχίστε την προσευχή σας, κάθε Κυριακή γιορτή και σχόλη, κάντε την τώρα δυνατότερη από ποτέ, κάντε την θερμότερη και με υπομονή και προσοχή, όλοι μαζί ας περιμένουμε τις καλύτερες ημέρες που έρχονται, ας περιμένουμε με προσμονή την Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού μας, για να αναγεννηθούμε, και τινάζοντας από πάνω μας αυτήν την βρομερή ασχήμια των ημερών που μας στενοχωρεί, μας ταλαιπωρεί και μας πνίγει, εμείς ας προετοιμαστούμε από τώρα...και ας είναι νωρίς ακόμα!!! για να ζήσουμε το Θαύμα της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού...τα Χριστούγεννα!!!

Ευχόμαστε από καρδιάς να έχετε 
μια όμορφη και ευλογημένη Κυριακή !!!

* ...παρακάτω, αν θέλετε, μπορείτε να βρείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής Ζ΄ Λουκά, 

σε πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ΛΟΥΚΑ,

 ΤΗΣ 29ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023

(κατά Λουκάν η΄ 41 - 56)

 "Η ανάστασις της θυγατρός του Ιαείρου & 

η θεραπεία της αιμοροούσης" 

Πρωτοτυπο κείμενο:

⁴¹ Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ οὗτος ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ⁴² ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. ⁴³ καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ’ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, ⁴⁴ προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. ⁴⁵ καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ⁴⁶ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ. ⁴⁷ ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι’ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. ⁴⁸ ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. ⁴⁹ Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ⁵⁰ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. ⁵¹ ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ⁵² ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. ⁵³ καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. ⁵⁴ αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· Ἡ παῖς, ἐγείρου. ⁵⁵ καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. ⁵⁶ καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός. 

Νεοελληνική απόδοσις:

⁴¹ Και ιδού, ήλθε κάποιος άνθρωπος, ονόματι Ιάειρος, ο οποίος ήτο και άρχων της συναγωγής. Και αφού έπεσεν εις τα πόδια του Ιησού, τον παρακαλούσε να μεταβή στο σπίτι του, ⁴² διότι η μονογενής κόρη, την οποίαν είχε, δώδεκα περίπου ετών, ήτο ετοιμοθάνατος. Καθώς δε ο Ιησούς επήγαινεν στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη τον επίεζαν με τον συνωστισμόν των. ⁴³ Και μια γυναίκα, που από δώδεκα έτη υπέφερε από αιμοραγίαν και η οποία είχε εξοδέψει όλην την περιουσίαν της εις ιατρούς, χωρίς να μπορέση να θεραπευθή από κανένα, ⁴⁴επλησίασε πίσω από τον Ιησούν, ήγγισε την άκρη από το ιμάτιόν του και αμέσως εσταμάτησε η αιμοραγία της. ⁴⁵ Και είπεν ο Ιησούς· “ποιός είναι αυτός, που με ήγγισε;” Επειδή δε όλοι ηρνούντο, είπεν ο Πετρος και οι μαθηταί που ήσαν μαζή του· “διδάσκαλε, τα πλήθη σε στενοχωρούν και σε πιέζουν ολόγυρα και συ λέγεις ποιός με ήγγισε;” ⁴⁶ Ο δε Ιησούς είπε· “κάποιος με ήγγισε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι δύναμις θαυματουργική εβγήκε από εμέ”. ⁴⁷ Η δε γυναίκα, όταν είδε ότι δεν εξέφυγε από την προσοχήν του Ιησού, τρέμουσα από φόβον και ευλάβειαν ήλθε, έπεσε γονατιστή εμπρός του και διηγήθηκε εις αυτόν και εμπρός εις όλον το πλήθος την αιτίαν, δια την οποίαν τον ήγγισεν, όπως επίσης και το γεγονός, ότι εθεραπεύθηκε αμέσως. ⁴⁸ Ο δε Ιησούς της είπε· “θάρρος, κόρη μου, η πίστις σου σε έχει σώσει· πήγαινε ειρηνική και χαρούμενη, χωρίς την ανησυχίαν και την θλίψιν που είχες προηγουμένως από την ασθένειάν σου”. ⁴⁹ Ενώ δε αυτός ακόμη ωμιλούσε, έρχεται κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου λέγων εις αυτόν, ότι “πέθανε η κόρη σου, μη ενοχλείς και μη βάζεις εις κόπον τον διδάσκαλον”. ⁵⁰ Ο Ιησούς όμως, όταν ήκουσε την είδησιν, είπεν στον αρχισυνάγωγον· “μη φοβείσαι, μόνον πίστευε και θα σωθή η κόρη σου”. ⁵¹ Οταν δε ήλθε στο σπίτι, δεν αφήκε κανένα να μπη, ει μη μόνον τον Πετρον και τον Ιωάννην και τον Ιάκωβον και τον πατέρα της κόρης και την μητέρα. ⁵² Εκλαιαν δε όλοι και οδυρόμενοι εκτυπούσαν τας κεφαλάς και τα στήθη των δια την νεκράν. Ο δε Ιησούς είπε· “μη κλαίετε· δεν απέθανε, αλλά κοιμάται”. ⁵³ Και τον περιγελούσαν, διότι ήξευραν καλά, ότι η κόρη είχε πεθάνει. ⁵⁴ Αυτός όμως έβγαλε όλους έξω, επιασε το χέρι της και εφώναξε λέγων· “Κορη, σήκω επάνω”. ⁵⁵ Και αμέσως η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε· και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάγη, δια να αναλάβη τελείως από την εξάντλησιν της ασθενείας που την οδήγησε στον θάνατον. ⁵⁶ Και έμειναν εκστατικοί και κατάπληκτοι οι γονείς αυτής. Ο δε Ιησούς παρήγγειλε εις αυτούς, να μη είπουν εις κανένα το γεγονός.