Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΖΑΧΑΡΙΑ & ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ & Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ (24/6) ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑ & ΕΛΙΣΑΒΕΤ (5/9)

«δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταίς ἐντολαίς καί δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» 

(Κατά Λουκά, 1,6.). 

      Το σημερινό άρθρο της ιστοσελίδας της Ενορίας  μας, των  Αγίων  Θεοπατόρων  Ιωακείμ και Άννης, που βρίσκεται στους  Ανθόκηπους της Νεας Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη,  το αφιερώνουμε στους Δικαίους γονείς του Αγίου  Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή του Χριστού μας, στον πατέρα του, τον Προφήτη και Αρχιερέα Ζαχαρία και στην Αγία Ελισάβετ (...εορτάζουν και την 5η Σεπτεμβρίου) επί τη ευκαιρία της εορτής της Συνάξεως τους μαζί με την εορτή της Γενεθλίου ημέρας του Τιμίου Προδρόμου, την 24η Ιουνίου εκάστου έτους. 

      Φέτος, εν έτει 2023, τιμώντας συνολικά την οικογένεια αυτή, τον Ζαχαρία την Ελισάβετ και τον Τίμιο Πρόδρομο, τελέσαμε και Αγρυπνία στην εορτή αυτή, την Παρασκευή 23/6 προς Σάββατο 24/6/2023 

(...δείτε εδώ φωτογραφίες και δυο λόγια για την Αγρυπνίας μας αυτή) 

και μάλιστα μέσα στο όμορφο, αγιορείτικου τύπου Παρεκκλήσι που φτιάξαμε πρόσφατα και το λειτουργούμε από την αρχή του έτους, ενώ το πανηγυρίζουμε την 23η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, στην εορτή της Συλλήψεως του Τιμίου Προδρόμου από τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ, και τους το αφιερώσαμε γιατί τους αγαπούμε ιδιαιτέρως, λόγω και της συγγενείας με τους δικούς μας Αγίους τους Δικαίους Θεοπάτορες, τον Ιωακείμ και την Άννα, τους γονείς της Παναγίας μας, εδώ στο "πατρικό" της σπίτι, στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας.

       θα θυμηθούμε αναφέροντας τα ιστορικά γεγονότα εκείνα της εμφάνισης του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στον Ζαχαρία, της Συλλήψεως και αργότερα της Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου και πολλά άλλα στοιχεία από την ζωή μέχρι και τον θάνατο του. 

       Εμείς οι Ανθοκηπιώτες, το Δίκαιο ζευγάρι αυτό του Ζαχαρία και της Ελισάβετ της, μητέρας του Τιμίου Προδρόμου, τους ευλαβούμαστε έτι περισσότερο μιάς και πολύ ταιριάζει ο βίος τους με τους δικούς μας Αγίους και Θεοπάτορες, τους Δικαίους Ιωακείμ και Άννα, μιας και οι ιστορίες της Συλλήψεως και της Θεοτόκου Παναγίας μας αλλά και του Ιωάννου του Προδρόμου ομοιάζουν αφού και η Αγία Άννα και η Αγία Ελισάβετ ήταν σε προχωρημένη ηλικία και απέκτησαν παιδί με θαυματουργικό τρόπο και κατόπιν παρεμβάσεως του Θεού και με αγγελιοφόρο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.

Έτσι δεν αργήσαμε να τους τιμήσουμε δεόντως, όπως και παραπάνω αναφέραμε, κατασκευάζοντας μικρό Παρεκκλήσι μέσα στην ολοκαίνουργια εκκλησιάς μας και συγκεκριμένα στον Πρόναο μας μπαίνοντας αριστερά και να το αφιερώσουμε στον Τίμιο Πρόδρομο και να το πανηγυρίζουμε στην εορτή της Συλλήψεως του από τους γονείς του, τον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ και μάλιστα κατά παραγγελία, εντολή και ευλογία του κτίτορος του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων, του Γέροντος του Κελιού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Σκήτη του Αγίου Όρους, το Παπαγιάννη μας, που πάντα είναι δίπλα στην Ενορία μας με την προσευχή και την αγάπη του 

(...δείτε εδώ λεπτομέρειες για το νέο Παρεκκλήσι του Ιερού Ναού μας και πολλά ακόμα στοιχεία από την ζωή του Ζαχαρία, του Τιμίου Προδρόμου, της Αγίας Ελισάβετ, από παλαιό άρθρο της ιστοσελίδας μας για το "Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου...")

     Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους, και ας δούμε τα γεγονότα, τα οποία και βρίσκουμε τόσο στην  Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, μιας και το πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και αυτό της Παναγίας μας, αλλά και των γονέων του,  Ζαχαρία και Ελισάβετ, μα των γονέων της Θεοτόκου, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, βρίσκονται ακριβώς στην διαχωριστική εκείνη γραμμή που χωρίζει την εκκλησιαστική ζωή σε πρό Χριστού και σε μετά Χριστόν εποχή, ή για να ακριβολογούμε, βρίσκονται στο σημείο εκείνο όπου ενώνεται-γεφυρώνεται η Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.

     Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, έζησε στα χρόνια του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας. Κατά τη γνώμη του Χρυσοστόμου, καθώς και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ζαχαρίας δεν ήταν απλός Ιερέας, αλλά αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Η Σύζυγός του ήταν η Ελισάβετ και δεν είχαν παιδί ενώ είχαν φτάσει κι οι δυο σε προχωρημένη ηλικία.

Ο Ζαχαρίας υπηρετούσε στον Ναό, όταν του συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Ενώ βρισκόταν στα Άγια των Αγίων και πρόσφερε τη θυσία του θυμιάματος, παρουσιάστηκε μπροστά του άγγελος Κυρίου και του είπε:

Μη φοβάσαι, Ζαχαρία. Άκουσε ο Θεός την προσευχή σου. Η γυναίκα σου, η Ελισάβετ, θα γεννήσει γιο και θα τον ονομάσεις Ιωάννη. Η γέννησή του θα είναι χαρά για σένα αλλά και για πολλούς ανθρώπους. Αυτό το παιδί θα γίνει σπουδαίος άνθρωπος, αναγνωρισμένος από τον ίδιο τον Κύριο. Θα έρθει πριν από τον Μεσσία και θα ‘χει δύναμη προφητική. Θα ετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων, για να δεχθούν τον Σωτήρα.

«Και πώς θα βεβαιωθώ γι’ αυτό;» αμφέβαλε ο Ζαχαρίας.
«Εγώ είμαι γέρος κι η γυναίκα μου σε προχωρημένη ηλικία».

Κι ο άγγελος απάντησε:

Είμαι ο Γαβριήλ και μ’ έστειλε ο Θεός να σου αποκαλύψω το σχέδιό Του. Αφού όμως θέλεις σημάδι, σου λέω ότι θα μείνεις βουβός μέχρι την ημέρα που θα πραγματοποιηθούν όσα σου είπα. Κι αυτό θα είναι και η τιμωρία σου, επειδή δεν πίστεψες στα λόγια μου.

Ο άγγελος Γαβριήλ του αποκάλυψε λοιπόν ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να γεννηθεί το παιδί, δηλαδή στην Γενέθλιον ημέρα του Τιμίου Προδρόμου.

Έξω ο λαός περίμενε τον ιερέα και απορούσαν γιατί αργοπορούσε τόσο μέσα στον Ναό. Όταν τέλος βγήκε, δεν μπορούσε να μιλήσει. Με νοήματα τους εξήγησε ότι του είχε συμβεί κάτι συγκλονιστικό. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, η Ελισάβετ έμεινε έγκυος.

Αργότερα την Ελισάβετ, εγκυμονούσα στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, και Βαπτιστή του Χριστού μας λίγα χρόνια αργότερα, θα την συναντήσουμε από τις περιγραφές του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, να υποδέχεται στο σπίτι της και του Ζαχαρία του συζύγου της και να εναγκαλίζεται με την Παναγία, εγκυμονούσα και αυτή στον Χριστό μας, και την στιγμή εκείνη να σκιρτά το βρέφος μέσα στην κοιλιά της... (...Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου.)

Οι Άγιοι εορτάζουν μαζί και στις 5/9, αλλά και στις 24/6,
όπου μαζί με την Γέννηση του Ιωάννου του  Προδρόμου
εορτάζεται και η Σύναξις των γονέων του, όπως άλλωστε 
συνηθίζεται στην παράδοση της Εκκλησίας μας.

Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες της εγκυμοσύνης της, η Ελισάβετ γέννησε αγόρι. Την όγδοη ημέρα μαζεύτηκαν όλοι οι συγγενείς και φίλοι, για να δώσουν το όνομα στο παιδί. Όλοι ήθελαν να το ονομάσουν Ζαχαρία. Η μητέρα του παιδιού, η Ελισάβετ, φωτισμένη απ’ τον Θεό, είπε πως έπρεπε το όνομά του να είναι Ιωάννης. Όλοι απόρησαν, επειδή τέτοιο όνομα δεν υπήρχε στην οικογένεια. Ρώτησαν και τον πατέρα του παιδιού, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν βουβός. Εκείνος ζήτησε να του δώσουν μια πλάκα κι έγραψε επάνω: «Ιωάννης».

Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του προφήτη Ζαχαρία κι άρχισε πάλι να μιλά καθαρά και να υμνεί και να δοξάζει τον Θεό, που τόσο τον ευεργέτησε. Φωτισμένος μάλιστα από το Άγιο Πνεύμα προφήτευσε ότι ο Θεός θα φανεί σαν Φως στις ψυχές των ανθρώπων που βρίσκονται στη σκιά και το σκοτάδι της αμαρτίας. Αυτό το Φως θα οδηγήσει τους πιστούς στον δρόμο της ειρήνης.

Η φαινομενική τιμωρία, θεράπευσε την απιστία του Ζαχαρία. Και όταν ακόμη ο Θεός επισκέπτεται τους ανθρώπους και με δοκιμασίες και θλίψεις, δεν αναιρεί τις σωτήριες υποσχέσεις Του και δεν αποσύρει το έλεός Του από το πλάσμα Του.

Βέβαια, η χάρη αυτή έγινε από το Θεό στο Ζαχαρία, διότι της ήταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταίς ἐντολαίς καί δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» (Κατά Λουκά, 1,6.) Ήταν, δηλαδή, δίκαιος, άμεμπτος από κάθε σοβαρή ενοχή μπροστά στο Θεό και ζούσε σύμφωνα με της της εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου.

Ο καιρός περνούσε και ο Ιωάννης μεγάλωνε στο σώμα και δυνάμωνε στο πνεύμα. Κι έμενε μακριά από τον κόσμο, άγνωστος, μέχρι την ώρα που ο Θεός θα τον παρουσίαζε στον ισραηλιτικό λαό.

Ο προφήτης Ζαχαρίας είχε μαρτυρικό θάνατο όπως δε σημειώνει ο Συναξαριστής δύο ήταν οι αιτίες που ο Ηρώδης οργάνωσε και τη δολοφονία του. Ο προφήτης Ζαχαρίας κήρυττε με παρρησία τη Μαρία Θεοτόκο, ότι δηλαδή είναι συγχρόνως μητέρα και Παρθένος. Την πρόσταξε δε ως Θεοτόκον, αφού γέννησε τον Χριστό, να μη βγαίνει έξω από τον τόπο που ήταν καθορισμένος να μένουν οι παρθένες. Αυτή είναι η πρώτη αιτία του μίσους των Εβραίων.

Τον Προφήτη Ζαχαρία τον βλέπουμε επίσης και στα Εισόδια της Θεοτόκου,  την οποία στα τρία της χρόνια την πρόσφεραν στον Ναό, όπως ακριβώς έταξαν στον Θεό αν τους δώσει παιδί , οι δικοί μας, ο Ιωακείμ και η Άννα, οι Άγιοι Θεοπάτορες. Τον καιρό εκείνο, ήταν αρχιερέας ο Ζαχαρίας, ο Προφήτης και πατέρας του Προδρόμου. Αυτός μόλις είδε την Παναγία, την αναγνώρισε αμέσως. Στάθηκε και της είπε πολλά εγκώμια. Μετά γύρισε και στους γονείς της και τους είπε: 

«Εὐλογημένο καί χαριτωμένο ἀντρόγυνο, χαίρεσθε καί ἀγαλλιάσθε, γιατί ἀξιωθήκατε νά γίνετε γονεῖς τέτοιας θυγατέρας.  Ἐσεῖς ξεπεράσατε τούς προπάτορές μας καί τούς πατέρες μας. Ἐσεῖς γεννήσατε τήν Βασίλισσα τοῦ κόσμου. Ἐσεῖς θά δοξασθῆτε ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους».

Τότε η Αγία Άννα είπε στον Αρχιερέα: 

«Πάρε Ἀρχιερέα, τήν θυγατέρα μου. Μᾶλλον τήν θυγατέρα τοῦ Θεοῦ. Δέξου τήν καθαρή καί ἀμόλυντη καί ὑψηλότερη τῶν οὐρανῶν. Βάλτην μέσα στό Ναό γιατί ἐκεῖ της ἀξίζει νά κατοικῆ. Ἁγία εἶναι, σέ καθαρό τόπο τοποθέτησε τήν στά χέρια τοῦ Θεοῦ παράδωσε τήν σέ τόπο ἅγιο βάλτην ν’ ἁγιάση. Πάρε, Ζαχαρία, τήν κόρη μου, καί  ἀφιέρωσε την στό Ναό...

...γ ι α τ ί   ἔ τ σ ι  τ ή ν  τ ά ξ α μ ε».

Ο Ζαχαρίας επίσης κατά τον καιρό της βρεφοκτονίας προστάτεψε τον γιό του Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών και τη γυναίκα του κρύβοντας τους σε ένα σπήλαιο που ήταν πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό.

Αυτή ήταν η δεύτερη αιτία, που προκάλεσε τη δολοφονία του από Ιουδαίους τον κατεδίωξαν ώς το εσωτερικό του ναού. 

Εκεί τον εφόνευσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την θεοτοκία της. Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την μιαιφονία των Εβραίων. Οι ιερείς ενταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα.

Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει και ο 13ος Κανόνας του αγίου Πέτρου Αλεξάνδρειας, ενώ από το γεγονός αυτό και εξής στον ναό των Ιεροσολύμων έλαβαν χώρα σημεία και τέρατα, που προεμήνυαν την προσεχή κατάργηση της λατρείας και του Νόμου. Οι ιερείς έπαυσαν να έχουν οπτασίες θεοπέμπτων αγγέλων και τους αφαιρέθηκε το χάρισμα της προφητείας. Δεν μπορούσαν πλέον να δώσουν χρησμό από το Δαβήρ (άδυτο του ναού), ούτε να ρωτήσουν στο εφούδ (άμφιο του Ααρών) και να διασαφηνίσουν στον λαό τα δυσνόητα σημεία της Αγίας Γραφής.

Το λείψανο του προφήτη Ζαχαρία βρέθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του νέου το 409, στο χωριό Κοφάρ της Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη, από κάποιο άνθρωπο πού ονομαζόταν Καλήμερος.

Φορούσε λευκό ένδυμα, μίτρα χρυσή στο κεφάλι και σανδάλια χρυσά στα πόδια όπως βρισκόταν στο θυσιαστήριο, όταν λειτουργούσε στον Θεό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δοσίθεος στη Δωδεκάβιβλο. Το Ιερό λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρίσκεται τώρα στην Ιταλία, όπως λέει ο Ιεροσολύμων Νεκτάριος στο έργο του περί της αρχής του Πάπα αντιρρήσεως.

Η εύρεση του Ιερού Λειψάνου του Προφήτη Ζαχαρία εορτάζεται από την Εκκλησίας μας την 11η Φεβρουαρίου. Την ίδια ημέρα ορισμένοι Συναξαριστές αναφέρουν ότι μαζί με την προαναφερθείσα εύρεση των λειψάνων του Προφήτη Ζαχαρία, εορτάζουμε και την εύρεση λειψάνων του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ. Κατά πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε.

Άγιοι, Ζαχαρία και Ελισάβετ πρεσβεύσατε υπέρ ημών!!!

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. (Κατεπλάγη Ἰωσήφ...)

Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατά τόν νόμον τοῦ Θεού, ὁλοκαυτώματα δεκτά, ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία· καί γέγονας φωστήρ, καί θεατής μυστικῶν, τά σύμβολα ἐν σοί, τά τῆς χάριτος, φέρων ἐκδήλως πάνσοφε, καί ξίφει ἀναιρεθείς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, Χριστοῦ Προφῆτα, σύν τῷ Προδρόμῳ, πρέσβευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’. (Κατεπλάγη Ἰωσήφ...)

Εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί εξ όσφύος τού Δαυΐδ, η θεόπαις Μαριάμ, σήμερον τίκτεται ημίν, διό καί χαίριν, η σύμπασα καί κενουργείται, Συγχάρητε ομού, ο ουρανός καί η γή, αινέσατε αυτήν, αι στρατιαί τών εθνών, Ιωακείμ ευφραίνεται, καί Άννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα, Η στείρα τίκτει, τήν Θεοτόκον, καί τροφόν τής ζωής ημών.

Κοντάκιον

Ἦχος γ’. (Ἡ Παρθένος σήμερον...)

Ὁ Προφήτης σήμερον, καί ἱερεύς τοῦ Ὑψίστου, Ζαχαρίας προύθηκεν, ὁ τοῦ Προδρόμου γενέτης, τράπεζαν τῆς αὐτοῦ μνήμης Πιστούς ἐκτρέφων, πόμα τε δικαιοσύνης τούτοις κεράσας. Διό τοῦτον εὐφημοῦμεν, ὡς θεῖον μύστην Θεοῦ τῆς χάριτος.

Σχόλιον:

Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τον Προφήτη Ζαχαρία, πατέρα του Τιμίου Προδρόμου και Αρχιερέα, με τον προφήτη (...τον λεγόμενο μικρό προφήτη) ενδέκατο στη σειρά των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος και εορτάζεται από την Εκκλησία μας, στις 8 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

*...παρακάτω δείτε μέσα από το Ευαγγέλιο των εορτών του Τιμίου Προδρόμου, που εορτάζεται την 23η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, την ιστορία των γεγονότων εκείνων με τον Προφήτη Ζαχαρία που υπάρχουν στην σημερινή ανάρτηση μας, όπως ακριβώς μας τα περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, σε αρχαίο κείμενο αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιον 

της εορτής της Συνάξεως των Αγίων Ζαχαρία και Ελισάβετ, αλλά και της Συλλήψεως & του Γενέσιου 

του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24/6)
(Λουκ. α΄ 1-25, 57-68, 76, 80)

Πρωτότυπο αρχαίο κείμενο:

 Εγένετο ἐν τῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ.Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.

  Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. Ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν.

   Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην· καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται. Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.

   Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.

   Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ. Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενε κωφός.Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.

   Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις.

Απόδοση στη νεοελληνική:

   Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ. Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας.

   Συνέβη δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τελέσεως τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεώς του, νὰ πέσῃ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν συνήθειαν τῆς ἱερατικῆς ὑπηρεσίας, ὁ κλῆρος νὰ θυμιάσῃ καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁλόκληρον δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ προσευχότανε ἔξω κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος. Τότε ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστεκότανε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐτεράχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε καὶ τὸν κατέλαβε φόβος.

   Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος, «Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία, διότι ἡ προσευχή σου ἔχει εἰσακουσθῆ καὶ ἡ γυναῖκά σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσῃς Ἰωάννην, καὶ θὰ σοῦ εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του, διότι θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Κρασὶ καὶ οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν θὰ πιῇ. Θὰ εἶναι γεμάτος Πνεῦμα Ἅγιον ἀπὸ τὴν κοιλιὰ ἀκόμη τῆς μητέρας του, καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν τους. Καὶ θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἠλία, ὥστε νὰ κάμῃ νὰ γυρίσουν οἱ καρδιὲς τῶν γονέων εἰς τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἀπειθεῖς νὰ ἀποκτήσουν τὸ φρόνημα τῶν δικαίων καὶ ἔτσι νὰ ἐτοιμάσῃ διὰ τὸν Κύριον λαὸν προδιατεθειμένον».

   Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸν ἄγγελον, «Πῶς θὰ πεισθῶ γι’ αὐτό; Διότι ἐγὼ εἶμαι ἡλικιωμένος καὶ ἡ γυναῖκά μου προχωρημένης ἡλικίας».

   Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶμαι σταλμένος νὰ σοῦ μιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὴν εὐχάριστη αὐτὴν ἀγγελίαν. Καὶ ἰδοῦ, θὰ εἶσαι βουβός καὶ δὲν θὰ μπορῇς νὰ μιλῇς ἔως τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστεψες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκπληρωθοῦν εἰς τὸν καιρό τους».

   Καὶ ὁ λαὸς ἀνέμενε τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν, διότι ἀργοποροῦσε πολὺ εἰς τὸν ναόν. Ὅταν ἐβγῆκε, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μιλήσῃ καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶχε ἰδῆ ὅραμα εἰς τὸν ναόν. Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔκανε νεύματα καὶ παρέμενε βουβός.
    Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του. Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε, «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων».