ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ "24/7/2022" (κατά Ματθαίον θ' 1-8) "Η θεραπεία του παραλυτικού" & ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ.

"Θάρσει, τέκνον· 

ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι."

Σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι, στο κυριακάτικο άρθρο μας, ας δούμε ακόμα ένα θαύμα του Χριστού, το οποίο περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, και αν δεν εορτάζαμε την προηγούμενη Κυριακή στις 17/7/2022 τους πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, θα αποτελούσε συνέχεια της διήγησης της  Κυριακής Ε' Ματθαίου, όπου είχε θεραπεύσει τους δύο δαιμονισμένους στην χώρα των Γαδαρηνών, και οι κάτοικοι της πόλης εκείνης αντί να Τον υποδεχτούν με τιμές και δόξα, αυτοί Τον παρεκάλεσαν να φύγει μακριά από τον τόπο τους, για να μην τους χαλάσει την μέχρι εκείνη την στιγμή άσχημη, βρώμικη και παράνομη ζωή τους, αφού ήταν εκτροφείς χοίρων, που για τους Εβραίους δεν επιτρεπόταν τότε...μα ούτε και τώρα, η κατανάλωση του κρέατος τους.

    Μπήκε λοιπόν στην συνέχεια, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, ο Κύριος διωγμένος πάλι στο πλοίο και επέστρεψε στη Γαλιλαία. Εκεί του έφεραν έναν παράλυτο, κατάκοιτο στο κρεβάτι, και καθώς είδε ο Ιησούς την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο “έχε θάρρος, παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί”. Κάποιοι από τους γραμματείς σκέφτηκαν ότι ο Χριστός βλασφημεί και ο Κύριος, γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, ρωτά “γιατί έχετε πονηρούς λογισμούς μέσα σας; τί είναι άραγε ευκολότερο να πει κανείς, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω και περπάτα; για να δείτε όμως ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί στην γη αμαρτίες”, λέει στον παράλυτο: “σήκω, και πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”.

Έτσι κι έγινε: σηκώθηκε ο ασθενής και επέστρεψε στο σπίτι του, ενώ ο κόσμος που είδε το θαύμα κυριευμένος από δέος δόξαζε τον Θεό, που δίνει τόσο μεγάλη εξουσία στους ανθρώπους. 

    Παρά το σύντομο της σημερινής διήγησης, τα μηνύματα που αντλούμε από αυτή είναι πολλά και πλούσια. Και πρώτα από όλα, αντιπαραβάλλονται η πίστη των απλών ανθρώπων με την αμφισβήτηση των γραμματέων. Όπως πολλές φορές έχουμε δει, σχεδόν σε κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η πίστη εκείνου που το ζητά. Τόσο ο παράλυτος της σημερινής περικοπής, όσο και οι άνθρωποι που τον μετέφεραν, είχαν πίστη μέσα τους, γι αυτό και ο Κύριος, πριν ακόμα εκφράσουν με λόγια την επιθυμία τους, σπεύδει να παράσχει την ίαση. 

    Αυτή η πίστη, δυστυχώς, συχνά απουσιάζει από τις καρδιές μας, ακόμα και όταν παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Θεό να επέμβει στη ζωή μας, να μας βοηθήσει, να κάνει ένα μικρό ή μεγαλύτερο θαύμα. Τα χείλη μας μπορεί να προσεύχονται, η καρδιά μας όμως διατηρεί αμφιβολίες ότι ο Θεός θα μας ακούσει ή ότι θα μας βοηθήσει. 

Και αυτό, άλλοτε μπορεί να αποτελεί δική μας πνευματική αδυναμία, και άλλοτε έναν από τους μεγαλύτερους πειρασμούς στη ζωή μας, που σκοπό έχει να αποδυναμώσει την προσευχή μας και ουσιαστικά να μας απομονώσει από τον Θεό. 

    Πίστη όμως είναι η βεβαιότητα ότι για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά, ότι στο θέλημά Του τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, ότι ο Θεός νοιάζεται για τα πλάσματά Του και συντρέχει σε όσους Τον επικαλούνται με ταπείνωση και συντριβή καρδίας. Πίστη είναι η σιγουριά για πράγματα που δεν είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι, όπως η άφεση των αμαρτιών την οποία παρέχει σήμερα ο Κύριος στον παράλυτο.

     Ένα άλλο μήνυμα είναι ότι ο Χριστός είναι ο ιατρός όχι μόνο των σωμάτων, αλλά και των ψυχών μας. Θεωρεί τον άνθρωπο στο σύνολό του, και δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική ασθένεια, γι' αυτό και πρώτα ασχολείται με την θεραπεία της ψυχής, με την συγχώρεση των αμαρτιών. Για τον Θεό δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η σωματική μας ακεραιότητα, όσο η πνευματική μας υγεία. Το κάθε θαύμα, ακόμα και όταν πρόκειται για αποκατάσταση μιας σωματικής ασθένειας, στοχεύει στην πνευματική μας προκοπή και τελείωση.

        Κι εδώ συχνά κάνουμε ένα μεγάλο σφάλμα, όταν παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Κύριο να μας βοηθήσει σε πράγματα που έχουν σχέση είτε με την καθημερινότητά μας είτε με την σωματική μας υγεία. Καλά κάνουμε βέβαια και παρακαλούμε τον Θεό για όλα αυτά, όμως πρωτίστως οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε και να Τον παρακαλούμε για την ψυχική μας θεραπεία, για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας, για την καλλιέργεια των αρετών. Γι' αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις που νιώθουμε ότι ο Θεός δεν εισακούει τις προσευχές μας, αυτό οφείλεται στο ότι τα αιτήματά μας είτε δεν απευθύνονται με την δέουσα πίστη, είτε δεν ωφελούν την πνευματική μας υγεία, ειδικά όταν πρόκειται για υλικά αγαθά ή σωματική υγεία.

     Τέλος, το τρίτο μήνυμα που αντλούμε από την σημερινή περικοπή είναι ότι ο Θεός, δια μέσω του σαρκωθέντος Υιού Του και Λόγου Του, δίνει την εξουσία στους ανθρώπους, της αφέσεως των αμαρτιών, και της σωματικής θαυματουργίας. 

Βέβαια, ο Χριστός δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, οπότε και δεν χρειάζεται να του δοθεί η εξουσία αυτή, αφού την έχει από πάντοτε, μια εξουσία  την οποία και μετέδωσε με την Σταύρωση, την Ανάσταση, την Ανάληψη και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πρώτα στους Αποστόλους Του και μέσω αυτών στην πληθώρα των Αγίων της Εκκλησίας Του στην μετέπειτα μεγάλη και επίπονη ιστορία της, ανθρώπους φαινομενικά απλούς, που όμως στις μέρες μας αποτελούν τα παραδείγματα του Θάρρους και της Πίστης που ζητά από εμάς ο Χριστός.

    Μέσα σε αυτούς τους μυριάδες των Αγίων μας θα δούμε σε περίοπτη θέση να δεσπόζει στο Συναξάρι της Εκκλησίας μας και η σημερινή εορτάζουσα Αγία μας, "Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα", που λόγω της αναστάσιμης Κυριακής αδικείτε σήμερα, όμως εμείς την αναγνωρίζουμε την αγαπούμε και πάντα την επικαλούμαστε στις προσευχές μας. 

Μεγάλη φαντάζει η Αγία αυτή στα μάτια μας, όπως μεγάλα όμως και αβάσταχτα ήταν τα μαρτύρια και τα  βασανιστήρια που υπέστη στην άγουρη ηλικία της για την πίστη και την αγάπη της στον Χριστό. Πρώτα από τον ίδιο τον στρατηγό πατέρα της, που όμως πέθανε ξαφνικά βασανίζοντας την, και μετά από τον 2ο βασανιστή της και διάδοχο του πατέρα της ως διοικητής της περιοχής και μετά και από 3ο ,δήμιο όμως αυτήν την φορά, που παρ' όλες τις προσπάθειες τους δεν κατάφερναν να την σκοτώσουν, αλλά με θαυματουργικό τρόπο πάντα θεραπεύονταν η Αγία, μέχρι που με λόγχες διαπέρασαν την καρδιά της και τελικά την φόνευσαν, δίνοντας της τον πολυπόθητο "αδαμάντινον στέφανον της αγιότητος", και οδηγώντας όσους είδαν τα θαύματα που επιτελούσε η Αγία μπροστά τους, να γίνουν και αυτοί χριστιανοί  και να μαρτυρήσουν μαζί της για τον Χριστό. 

Όμως, στην πορεία των αιώνων, αλλά και στις μέρες μας τα θαύματα της Αγίας Χριστίνης, συνέχισαν και συνεχίζουν ακόμα να γίνονται και να μας αναπτερώνουν το ηθικό και να μεγαλώνουν την Πίστη μας. 

 Αλλά στο πλούσιο Συναξάρι της Ορθοδοξίας μας, στην... "εφημερίδα" της Εκκλησίας μας, βλέπουμε και μια ακόμα όμορφη γιορτή να ξεπροβάλλει την επομένη, αύριο 25/7, "Η Κοίμησις της Αγίας Άννας" μας, και εδώ στην Ενορία μας μάλιστα για ένα τετραήμερο εμείς να την πανηγυρίζουμε, στις 22, 23, 24 & 25 Ιουλίου 2022, και μάλιστα στις 30/7 να πηγαίνουμε να την δούμε και αυτοπροσώπως στην Σκήτη της στο Άγιον Όρος, κάνοντας το τάμα μας κάθε χρόνο. Αναδεικνύεται στο Συναξάρι μας μια πολύ λαοφιλής Αγία της Ορθοδοξίας μας, η Αγία Θεοπρομήτωρ Άννα, η οποία μάλιστα τιμάται τρείς φορές τον χρόνο και αναφέρεται μέσα σ' αυτό με διθυραμβικά λόγια, καλολογικά στοιχεία, ποιήματα και ύμνους...και δικαίως!!! 

Αφού έγινε η προστάτις των ζευγαριών που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και την επικαλούνται, με χιλιάδες θαύματα να επιτελούνται καθημερινά, ειδικά εδώ στο "σπίτι" της στην όμορφη εκκλησιά των Αγίων Θεοπατόρων, που κατοικεί με τον Άγιο Ιωακείμ. Αφού υπήρξε η μητέρα της Παναγίας μας, της Θεοτόκου Μαριάμ, αφού αξιώθηκε να είναι η γιαγιά του Χριστού μας και Εγγονού της, αφού μαζί με τον ομόζυγο της Ιωακείμ, έκαναν Παλαιά και Καινή Διαθήκη να είναι ένα, αφού γεφύρωσαν τον Ουρανό με την Γη, αφού με την αγάπη τους και την προσευχή τους ζήτησαν και έλαβαν "...την λύσιν εκ των δεσμών της ατεκνίας" τους και γέννησαν όχι απλά ένα οποιοδήποτε παιδί, αλλά το μεγαλύτερο Δώρο που δόθηκε ποτέ σ' όλην την ιστορία της ανθρωπότητας, την Παναγία μητέρα όλων μας, που έμελλε λίγο αργότερα, σύμφωνα με το Σχέδιο του Θεού να γίνει η μητέρα του Χριστού μας και ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας Του.

     Μέσω αυτών, αλλά και όλων των Αγίων μας, ο Θεός θαυματουργεί στην ζωή μας  και στην εποχή που ζούμε. Όποιος θέλει να το  δει, το  βλέπει καθαρά μέσα στην ζώσα Εκκλησία του Υιού Του Ιησού Χριστού, με την χάρη των Αγίων Του, από τα Ιερά Λείψανα και τις Εικόνες τους, αλλά και της ειλικρινούς προσευχής των ανθρώπων που επικαλούνται τις πρεσβείες τους στον Δημιουργό και Σωτήρα Χριστό. Θαυματουργεί όμως ο Θεός και καθημερινά μέσα από  εκείνους τους χαρισματικούς ανθρώπους και απογόνους των Αποστόλων, τους Αρχιερείς και τους Ιερείς μας, μέσω των Μυστηρίων της  Εκκλησίας μας, της Βαπτίσεως και του Χρίσματος  στην αρχή της ζωής μας και κατόπιν του Γάμου και του Ευχελαίου, αν θέλει ο Θεός και του μεγαλείου  της  Ιεροσύνης, μα κυρίως της  Μετανοίας, δηλαδή της Εξομολογήσεως και το ουσιαστικότερο όλων, της  Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή της Θείας Λειτουργίας με αποκορύφωμα της την Θεία Κοινωνία, που όλα αυτά μαζί αποτελούν το θεραπευτήριο της ψυχής μας και φυσικά την σωτηρία μας.

      Πίστη επομένως στον Θεό, καρδιά χωρίς αμφιβολίες και μέριμνα πρωτίστως για τα πνευματικά αγαθά, είναι αυτά που χρειαζόμαστε όλοι μας. Και ακόμη, ζωή Μυστηριακή, όχι ατομική θρησκευτικότητα, αλλά συνδεδεμένη με την Εκκλησία, η οποία αποτελεί το σώμα του Χριστού και προσφέρει στον καθένα μας το διαρκές θαύμα της σωτηρίας.

      Άς ξυπνήσουμε λοιπόν με τον γλυκό ήχο του σήμαντρου, της καμπάνας του Ιερού Ναού της Ενορίας μας και ας έρθουμε στο "σπίτι" μας, την εκκλησιά της γειτονιάς μας για να δούμε τον Χριστό να μας γνέφει όλο νόημα να πάμε κοντά Του, να τον ακούσουμε να λέει σε όλους μας... 

"...ἔγειρε καί περιπάτει"

*παρακάτω, αν θέλετε, θα δείτε τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο της Κυριακής Στ' Ματθαίου, της 24ης Ιουλίου 2022, σε αρχαίο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...

Ο Απόστολος & το Ευαγγέλιο

της Κυριακής ΣΤ' Ματθαίου

Κυριακή 24/7/2022

Ο Απόστολος

Προς Ρωμαίους επιστολή Παύλου (ιβ΄ 6-14)

Πρωτότυπο κείμενο:

 Ἀδελφοί, έχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι.

Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες.
Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.
Απόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, έχοντες χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα μὲ τὴν χάριν ποὺ μᾶς ἐδόθηκε, ἂς τὰ χρησιμοποιήσωμεν, ἐὰν προφητείαν, ἀνάλογα μὲ τὴν πίστιν μας, ἐὰν ὑπηρεσίαν, εἰς τὸ ἔργον τῆς ὑπηρεσίας, ὁ διδάσκαλος, εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἐκεῖνος ποὺ παρηγορεῖ, εἰς τὴν παρηγορίαν, ἐκεῖνος ποὺ δίνει κάτι, ἂς τὸ κάνῃ μὲ γενναιοδωρίαν, ἐκεῖνος ποὺ εἶναι προϊστάμενος, ἂς ἐργάζεται μὲ ζῆλον, ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ, ἂς ἐλεῇ μὲ χαράν.
Ἡ ἀγάπη νὰ εἶναι εἰλικρινής. Μισεῖτε τὸ κακὸν καὶ προσκολᾶσθε εἰς τὸ καλόν. Ὡς πρὸς τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην, νὰ εἶσθε γεμᾶτοι στοργὴν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· νὰ μὴ εἶσθε ὀκνηροὶ ὡς πρὸς τὸν ζῆλον, νὰ εἶσθε κατὰ τὸ πνεῦμα θερμοί, νὰ ὑπηρετῆτε τὸν Κύριον, νὰ χαίρετε διὰ τὴν ἐλπίδα σας, νὰ ἔχετε ὑπομονὴν εἰς τὴν θλῖψιν, νὰ ἐπιμένετε εἰς τὴν προσευχήν, νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς ἀνάγκας τῶν χριστιανῶν, τὴν φιλοξενίαν νὰ ἐπιδιώκετε.
Εὐλογεῖτε ἐκείνους ποὺ σᾶς διώκουν, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

Το Ευαγγέλιο 

Κατά Ματθαίον (θ΄ 1-8)

Πρωτότυπο κείμενο:

 Τῷ καιρῷ εκείνω, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ.
Καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
Απόδοση στη νεοελληνική:

 Τον καιρό εκείνο, ἐμπῆκε ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοιάριο, ἐπέρασε ἀπέναντι καὶ ἦλθεν εἰς τὴν δική του πόλιν. Καὶ τοῦ ἔφεραν ἕνα παράλυτον, ξαπλωμένον σὲ ἕνα κρεββάτι. Ὁ Ἰησοῦς ὅταν εἶδε τὴν πίστιν τους, εἶπε εἰς τὸν παράλυτον, «Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι σου».

Καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους, «Αὐτὸς βλασφημεῖ».
Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ἐπειδὴ κατάλαβε τὰς σκέψεις των, , εἶπε, «Γιατὶ σκέπτεσθε πονηρὰ μέσα στὴν καρδιά σας; Τὶ εἶναι εὐκολώτερον νὰ πῶ «Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι σου» ἢ νὰ πῶ «Σήκω ἐπάνω καὶ περπάτει»; Ἀλλὰ διὰ νὰ μάθετε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς», - τότε λέγει εἰς τὸν παράλυτον, «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου».
Αὐτὸς ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι του. Ὅταν εἶδεν αὐτὸ ὁ κόσμος, ἐθαύμασε καὶ δόξασε τὸν Θεόν, ποὺ ἔδωσε τέτοιαν ἐξουσίαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους.