Αναρτήθηκε από
*Είδησις:
Προτάσσονται σήμερα οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών και μαζί τους όλες οι μητέρες, τις οποίες και εορτάζει η Εκκλησία μας την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στις 2 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Χρόνια Πολλά
σε όλες τις μανούλες του κόσμου!!!
"Η παραβολή των ταλάντων" 
Μέσα στις πολλές παραβολές που είπε ο Χριστός περιλαμβάνεται και η βαθυστόχαστη παραβολή των ταλάντων. Σύμφωνα με την παραβολή αυτή ένας πλούσιος οικοδεσπότης, προκειμένου να απουσιάσει για ένα χρονικό διάστημα από το σπίτι του, κάλεσε τους υπηρέτες και, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, τους εμπιστεύτηκε τάλαντα με την εντολή να εργασθούν και να τα αυξήσουν.
Στον πρώτο έδωσε πέντε, στο δεύτερο δύο, και στον τρίτο ένα. Οι μεν δύο πρώτοι διπλασίασαν τα τάλαντα και το αφεντικό τους επιδοκίμασε και τους βράβευσε, όταν επέστρεψε. Ο τρίτος όμως δεν ασχολήθηκε με το τάλαντο αλλά το έθαψε στη γη και γι' αυτό τον καταδίκασε και τον έδιωξε από το σπίτι ως ανάξιο δούλο.
Είναι αυτονόητο ότι ο πλούσιος οικοδεσπότης δεν είναι άλλος παρά ο Θεός ο Οποίος ως πηγή των αγαθών προσφέρει στους ανθρώπους ποικίλα ψυχικά και σωματικά χαρίσματα με την εντολή να κινηθούν δραστήρια στην παρούσα ζωή και να αξιοποιήσουν αυτά ευεργετικά για τους ανθρώπους.
Τα χαρίσματα αυτά εμβολιάζονται στον άνθρωπο κατά την ώρα του βαπτίσματος και ιδιαίτερα κατά τη στιγμή του Μυστηρίου του Χρίσματος, οπότε δίνονται στον άνθρωπο τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Σκοπό έχουν την ανάπτυξη τους και την καρποφορία τους από τον άνθρωπο για να αναδειχθεί ένα έμψυχο καρποφόρο δένδρο ευεργετικό μέσα στην κοινωνία. Η συνεχής επεξεργασία των χαρισμάτων, η καλλιέργεια και η αύξηση τους αναδεικνύει τον πιστό πραγματικό πρεσβευτή του Θεού επί της γης.
Έτσι ο άνθρωπος, αν κινηθεί δραστήρια και ευεργετικά κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του εφαρμόζοντας το θέλημα του Θεού, θα αποκτήσει τον έπαινό Του και την επιδοκιμασία Του,όπως οι δύο πρώτοι δούλοι της παραβολής,οι οποίοι άκουσαν με χαρά τον Κύριο τους να τους λέει:
«ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω·είσελθε εις την χαράν τού κυρίου σου ».
Εάν ο άνθρωπος αδρανήσει και αχρηστεύσει τα πνευματικά κεφάλαια,τα δώρα του Θεού,τότε είναι ένοχος και αναπολόγητος. Αυτό έπαθε ο τρίτος δούλος της σημερινής παραβολής και αποδοκιμάστηκε από τον οικοδεσπότη με λόγια σκληρά που κανείς δεν θα ήθελε ποτέ να ακούσει:
"Πονηρέ δούλε και οκνηρέ!"
του λέει ο Κύριος του,όπως επίσης ακούμε τον Κύριο να προστάζει και την τιμωρία του:
"...και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον."
Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε συνανθρώπους μας, όπου ο Θεός τους εμπιστεύθηκε πλουσιοπάροχα την Αγάπη Του και τους έδωσε πολλά χαρίσματα και αυτοί χωρίς να εκτιμήσουν την περίεργη αυτή εύνοια Του την σπατάλησαν σαν να ήταν δική τους, συνάνθρωποι μας που τελικά καταστράφηκαν από τα ίδια αυτά τα χαρίσματα που για άλλους θα ήταν τα εργαλεία για την σωτηρία της ψυχής τους.
Βέβαια και πάλι δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε θεατές σε περιπτώσεις όπου ο Θεός γίνεται πολύ φειδωλός στα χαρίσματα που χαρίζει και δίνει σε κάποιους ανθρώπους λίγα ταλέντα, τα οποία όμως χρίζουν της άμεσης αξιοποίησης από τους συνανθρώπους μας αυτούς και γίνονται θησαυρός στα χέρια τους που προκαλεί την Αγάπη του Θεού που τους καλεί δίπλα του. 
Είναι κρίμα να χάσει κανείς τη βασιλεία του Θεού αχρηστεύοντας τα χαρίσματα που του έδωσε. Οι συνεπείς όμως εργάτες του καλού αγώνα, όταν απέλθουν από τον κόσμο αυτό θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους αιώνιους πνευματικούς θησαυρούς του Θεού τους οποίους από τώρα έχει ετοιμάσει για τους πιστούς εργάτες Του.
Ας μοιάσουμε λοιπόν αδελφοί μου, σε αυτούς τους δούλους του Θεού που θα εκτιμήσουν τα χαρίσματα που πήραν και μάλιστα θα μοιράσουν την δύναμη τους σε όσους την χρειάζονται, ας είμαστε όταν βρεθούμε μπροστά στην κρίση Του, από αυτούς που με χαρά θα ακούσουμε το:
«ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ!...
είσελθε εις την χαράν τού κυρίου σου ».
Μέσα στις πολλές παραβολές που είπε ο Χριστός περιλαμβάνεται και η βαθυστόχαστη παραβολή των ταλάντων. Σύμφωνα με την παραβολή αυτή ένας πλούσιος οικοδεσπότης, προκειμένου να απουσιάσει για ένα χρονικό διάστημα από το σπίτι του, κάλεσε τους υπηρέτες και, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, τους εμπιστεύτηκε τάλαντα με την εντολή να εργασθούν και να τα αυξήσουν.
Στον πρώτο έδωσε πέντε, στο δεύτερο δύο, και στον τρίτο ένα. Οι μεν δύο πρώτοι διπλασίασαν τα τάλαντα και το αφεντικό τους επιδοκίμασε και τους βράβευσε, όταν επέστρεψε. Ο τρίτος όμως δεν ασχολήθηκε με το τάλαντο αλλά το έθαψε στη γη και γι' αυτό τον καταδίκασε και τον έδιωξε από το σπίτι ως ανάξιο δούλο."Πονηρέ δούλε και οκνηρέ!"
του λέει ο Κύριος του,όπως επίσης ακούμε τον Κύριο να προστάζει και την τιμωρία του:
"...και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον."
Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε συνανθρώπους μας, όπου ο Θεός τους εμπιστεύθηκε πλουσιοπάροχα την Αγάπη Του και τους έδωσε πολλά χαρίσματα και αυτοί χωρίς να εκτιμήσουν την περίεργη αυτή εύνοια Του την σπατάλησαν σαν να ήταν δική τους, συνάνθρωποι μας που τελικά καταστράφηκαν από τα ίδια αυτά τα χαρίσματα που για άλλους θα ήταν τα εργαλεία για την σωτηρία της ψυχής τους.
Βέβαια και πάλι δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε θεατές σε περιπτώσεις όπου ο Θεός γίνεται πολύ φειδωλός στα χαρίσματα που χαρίζει και δίνει σε κάποιους ανθρώπους λίγα ταλέντα, τα οποία όμως χρίζουν της άμεσης αξιοποίησης από τους συνανθρώπους μας αυτούς και γίνονται θησαυρός στα χέρια τους που προκαλεί την Αγάπη του Θεού που τους καλεί δίπλα του.
Είναι κρίμα να χάσει κανείς τη βασιλεία του Θεού αχρηστεύοντας τα χαρίσματα που του έδωσε. Οι συνεπείς όμως εργάτες του καλού αγώνα, όταν απέλθουν από τον κόσμο αυτό θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους αιώνιους πνευματικούς θησαυρούς του Θεού τους οποίους από τώρα έχει ετοιμάσει για τους πιστούς εργάτες Του.
Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα
Κυριακή 3η Φεβρουαρίου 2019
"Η παραβολή των ταλάντων"
(Ματθ. κε΄ 14-30)
*Πρωτότυπον κείμενο:
14 Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. 16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· 17 ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. 18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. 19 μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ’ αὐτῶν λόγον. 20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. 21ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 22 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. 23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! 27 ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28 ἄρατε οὖν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
*Απόδοσις εις την νεοελληνικήν:
14 «Η βασίλεία των ουρανών ομοιάζει επίσης με το εξής. Ένας άνθρωπος, προκειμένου να φύγη για τα ξένα, κάλεσε τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. 15 Και σ’ άλλον μεν έδωσε πέντε τάλαντα, σ’ άλλον δε δύο, και σ’ άλλον ένα, αναλόγως με την ικανότητα του καθενός. Και έφυγε για τα ξένα αμέσως (για να δώση αρκετό χρόνο να εκμεταλλευθούν τα τάλαντα). 16 Εκείνος δε, που πήρε τα πέντε τάλαντα, πήγε και εργάσθηκε μ’ αυτά και κέρδισε άλλα πέντε τάλαντα. 17 Ομοίως και εκείνος, που πήρε τα δύο, κέρδισε και αυτός άλλα δύο. 18 Αλλ’ εκείνος, που πήρε το ένα, πήγε και έσκαψε στη γη και έχωσε το χρήμα του κυρίου του. 19 Μετά δε από πολύ χρόνο ήλθε ο κύριος των δούλων εκείνων και έκανε μαζί τους λογαρισμό. 20 Και προσήλθε εκείνος, που έλαβε τα πέντε τάλαντα, και του έφερε άλλα πέντε τάλαντα, και είπε: “Κύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες. Κοίταξε, άλλα πέντε τάλαντα κέδρισα μ’ αυτά”.21 Του είπε ο κύριος του: “Εύγε, δούλε καλέ και φιλόπονε! Σε ολίγα υπήρξες φιλόπονος, πολλά θα σου εμπιστευθώ. Πέρασε μέσα στη χαρά του κυρίου σου”. 22 Προσήλθε δε και εκείνος, που πήρε τα δύο τάλαντα, και είπε: «Κύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες. Κοίταξε, άλλα δύο τάλαντα κέρδισα μ’ αυτά”. 23 Του είπε ο κύριός του: “Εύγε, δούλε καλέ και φιλόπονε! Σε ολίγα υπήρξες φιλόπονος, πολλά θα σου εμπιστευθώ. Πέρασε μέσα στη χαρά του κυρίου σου”. 24 Προσήλθε δε και εκείνος, που είχε πάρει το ένα τάλαντο, και είπε: “Κύριε, σε κατάλαβα ότι είσαι πλεονέκτης άνθρωπος, που θερίζεις εκεί που δεν έσπειρες, και μαζεύεις απ’ εκεί που δεν σκόρπισες σπότο. 25 Γι’ αυτό φοβήθηκα, και πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στη γη (για να μη χαθή). Να, έχεις το χρήμα σου”. 26 Του αποκρίθηκε δε ο κύριός του και του είπε: “Κακέ δούλε και οκνηρέ! Ήξερες, ότι θερίζω εκεί που δεν έσπειρα, και συνάγω απ’ εκεί που δεν σκόρπισα σπόρο. 27 Γι’ αυτό έπρεπε να καταθέσης το χρήμα μου στους τραπεζίτες, και όταν εγώ θα επέστρεφα, θα έπαιρνα πίσω το δικό μου μαζί με τόκο. 28 Πάρτε λοιπόν το τάλαντο απ’ αυτόν, και δώστε το σ’ αυτόν, που έχει τα δέκα τάλαντα. 29 Ναί, σε καθένα, ο οποίος έχει, θα δοθή ακόμη, ώστε να έχη και περίσσευμα, ενώ απ’ αυτόν, ο οποίος δεν έχει, και αυτό (το λίγο), που έχει, θα αφαιρεθή. 30 Τον ανάξιο δε δούλο πετάξετε έξω στο βαθύτερο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίη και θα τρίζη τα δόντια (από τον πόνο)”».
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου