ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ 2019 ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ.

"Το βίντεο του Μεγάλου Αγιασμού"

Και φέτος ο Αγιασμός των υδάτων έγινε μέσα στον Ναό μας λόγω του χιονιού και της παγωνιάς. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να τηρήσουμε όλες τις παραδόσεις και τα έθιμα της Εκκλησίας μας και στο βίντεο που παρακολουθείτε οι ιερείς μας, ο π. Χρυσόστομος Τελίδης και ο π. Χρυσόστομος Κοτσίδης, φώτισαν με τον Μεγάλο Αγιασμό όλους τους πιστούς που βρίσκονταν μέσα στον ναό, ευχόμενοι από καρδιάς...

"Χρόνια Πολλά και καλοφωτισμένα"

Ο καθαγιασμός των υδάτων...

αλλά και των ψυχών και των σωμάτων μας!!!

Το τέλος των εορταστικών εκδηλώσεων

και ο επίλογος του Αγίου Δωδεκαημέρου σήμανε με την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Χριστού μας, αφήνοντας ανεξίτηλα όμως στην ψυχή μας τα σημάδια της ανθρωπιάς και του αλτρουισμού, της αγάπης μας για τον συνάνθρωπο, αλλά και της εντονότερης

λατρευτικής ζωής μας και της συχνότερης επικοινωνίας μας με τον Θεό στην εκκλησία της

Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων,

την υπόγεια κατακόμβη του, όπου προς το παρόν και για πολύ λίγο ακόμα τελούμε όλες τις Ακολουθίες μας, την όμορφη και ζεστή κατακόμβη του μελλοντικού περίλαμπρου ενοριακού ναού μας,

του μοναδικού σε όλη την οικουμένη,

που σε λίγο αποπερατώνονται και οι τελευταίες λεπτομέρειες με γρήγορους και σταθερούς ρυθμούς για να στεγάσουμε την Αγία αυτή οικογένεια, τον Ιωακείμ και την Άννα, τον παππού και την γιαγιά του Χριστού μας, αλλά και την Παναγία μας, την μονάκριβη κόρη τους.

Έτσι λοιπόν τις ημέρες που μας πέρασαν από

την Γέννηση του Χριστού μας και τα γεγονότα που ακολούθησαν και σημάδεψαν όλη την ανθρωπότητα μέχρι και σήμερα, 2019 χρόνια μετά, την Περιτομή και την Βάπτιση Του, αλλά ενδιάμεσα και την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, ενός των σπουδαιοτέρων Ιεραρχών της Ορθοδοξίας αλλά και εορτή του Προφήτου και

Προπομπού του Χριστιανισμού,

του Ιωάννου του Βαπτιστού, η ψυχή μας μαλάκωσε και βελτιώθηκε και από τώρα εμείς οι απανταχού Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οφείλουμε να την κρατήσουμε εκεί, καθαρή και αγνή από τις ευεργεσίες και τις χάρες του Μεγάλου Αγιασμού που μόλις δέχθηκε.

Αυτές τις Άγιες ημέρες προσευχηθήκαμε λίγο περισσότερο, γευτήκαμε τον Παράδεισο από πιο κοντά, ζήσαμε και θυμηθήκαμε παραδόσεις, ήθη και έθιμα, που μη βρίσκοντας συνεχιστές εμάς, τους μεσήλικες του 21ου αιώνα, ξεφτίζουν περνώντας μέσα από την μέγγενη της υποτιθέμενης προόδου, της σαλαμοποιημένης, επιτρέψτε μου, παγκοσμιοποίησης και -τις πιο πολλές φορές- επικίνδυνης ανάπτυξης και της σφοδρής σύγκρουσης της αγνής εσωτερικής πίστης μας με την νέα τάξη πραγμάτων.

Μια νέα ζωή που καλούμαστε από ανάγκη να ακολουθήσουμε μέσα στην οικονομική κρίση και την κοινωνική αδικία που μας επέβαλαν οι "φίλοι μας" και οι "σύμμαχοι" μας και συνεχίζουν να

το κάνουν μετά μανίας, για να δεχθούμε αμαχητί την δική τους αποτυχία να ζήσουν ευτυχισμένοι, όπου σε αυτήν δεν έχει θέση η ανθρωπιά, δεν χωρούν στην ζωή τους τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα, δεν υπάρχουν ιδεώδη, δεν ζουν οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μεταξύ τους, αφού τους έδιωξαν στην καλύτερη περίπτωση, ή σε αυτήν του Αγίου Βασιλείου τον αντικατέστησαν και έδωσαν το τεράστιο αυτό όνομα που τον συνοδεύει, σε έναν παχουλό κοκκινοντυμένο γεράκο που κάνει παρέα με ξωτικά και ελαφάκια που σπρώχνουν το έλκηθρο του.

Μια ζωή όπου δεν θέλουν να πηγαίνουμε στην εκκλησιά που καθημερινά θα μας καλεί με τον γλυκό χτύπο της καμπάνας της, μέχρι και αυτήν να την φιμώσουν οριστικά, ιδιαίτερα τις αναστάσιμες Κυριακές που και αυτές πασχίζουν στον βωμό του κέρδους τους να τις κάνουν εργάσιμες ημέρες,

δεν θέλουνε να έχουμε για οδηγό μας τον Νεογέννητο και Νεοβαπτισθέντα Χριστό, δεν θέλουν να στέλνουμε τα παιδιά μας στο κατηχητικό σχολειό της Ενορίας μας, σεληνιάζονται στο άκουσμα της Αγίας Τριάδας, ή όταν τους δείχνουμε πως να κάνουν τον Σταυρό τους, δεν θέλουν να τους μαθαίνουμε την Ορθή πίστη των πατεράδων και των παππούδων μας με τις απέραντες θάλασσες των Αγίων μας,

τις ατελείωτες στρατιές των Οσίων και Μαρτύρων της Μίας, Καθολικής, Αποστολικής και Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μας, με ολέθριο όμως και με καταστροφικό αποτέλεσμα, την καταθλιπτική ζωή μας, την ζωή που άθελα μας κληροδοτούμε εμείς οι ίδιοι, αυτήν την στιγμή, ασυνείδητα ή και συνειδητά καμιά φορά, στα παιδιά μας, όπως επίσης, αν κάτι δεν αλλάξει σύντομα, και την προδιαγεγραμμένη πια πορεία της νεολαίας μας,

της νεότητας του τόπου μας

που, πανεπιστήμονες πια όλοι, ενώ διδάχθηκαν και γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα, δεν φροντίσαμε να τους μάθουμε τον Χριστό και την Εκκλησία Του όπως είχαμε υποχρέωση στα νιάτα της πατρίδας μας, δηλαδή το μέλλον και το αύριο της Ελλάδας μας, που οδηγείτε βιαστικά στην βίαιη αυτοκαταστροφή της, αν εμείς δεν επαγρυπνήσουμε και δεν αντισταθούμε έστω και αυτήν την ύστατη στιγμή.

Όμως η δική μας Ενορία, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη, μια χούφτα δύο χιλιάδων ψυχών μόνο, ίσως και λιγότερων, αντιδρά, στυλώνει πεισματικά τα πόδια της κάτω και ζει λίγο διαφορετικά, αναπάντεχα για τα σημερινά δεδομένα, περίεργα ίσως για μερικούς, "παλιογκαιρίσια" για κάποιους άλλους, μα και πιο αγνά πιο ζεστά και σαφώς πιο ανθρώπινα.

Αντιστέκεται στις νέες επιταγές του κοινωνικού ιστού της Ελλάδος που σήμερα κυβερνά, ή συμμετέχει στην διακυβέρνηση για να είμαστε πιο σαφείς, και ενάντια στα προγνωστικά και τα "γκάλοπ" γεμίζει τις γειτονιές των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας με τα νεογέννητα και ευλογημένα παιδιά τους από τους Αγίους προστάτες των νέων ζευγαριών, που λύει τα δεσμά της ατεκνία τους, τους βοηθούς των νέων και συμπαραστάτες της οικογενείας, του Αγίου Ιωακείμ και της Αγίας Άννας.

Τα λιγοστά σχολειά μας πια δεν χωρούν τα πολλά και όμορφα παιδιά μας, και όλες οι υποδομές στην συνοικία μας θέλουν πια αναπροσαρμογή στα νέα ανέλπιστα δεδομένα της μικρής γειτονιάς των Ανθοκήπων. Όσο για την μεγάλη μάστιγα της άγονης εποχής μας, την υπογεννητικότητα, είναι πια παρελθόν στην γειτονιά των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο μας ούτε ως λέξη, παρά μόνο ως μακρινή ανάμνηση από τότε που το Άγιο ζευγάρι του Ιωακείμ και της Άννας εγκαταστάθηκαν για πάντα σε αυτήν την όμορφη και ευλογημένη συνοικία.

Η Ενορία μας το γνωρίζει αυτό καλά, το κατάλαβε εγκαίρως και έπιασε δουλειά, η εκκλησία μας και αυτή επίσης δυναμώνει και προοδεύει στην πίστη, αφουγκράζεται τις έννοιες του διπλανού της και εργάζεται, "συνωμοτεί" κάποιες φορές για το καλό των ανθρώπων της,

συνεργεί και προετοιμάζεται έχοντας την βοήθεια του Θεού για καλό και για κακό, προσέχει τα παιδιά της συνοικίας μας μέσω της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, της "Ιθάκης"
των κατηχητικών σχολείων μας, συντρέχει στους αδυνάτους και στους αναγκεμένους μέσω του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της, μοιράζοντας τρόφιμα, μα και αγάπη, αλλά και προσεύχεται

μέσω της έντονης λατρευτικής ζωής της, μαλακώνει και ημερεύει τις ψυχές των ενοριτών της και τις φέρνει πιο κοντά στο Θείο,
εκεί που κανείς από την νέα και άσχημη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και για κανένα λόγο δεν θέλει να είμαστε, αφού μόνο εκεί μπορούμε να ζούμε πραγματικά ελεύθεροι και αυτό δεν γίνεται να το ανεχθούν μιας και μας θέλουν πειθήνιους και σκλαβωμένους στην ύλη που παράγουν και εμπορεύονται.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας,

που αφορούσαν την εορτή των Χριστουγέννων και την έλευση του νέου έτους, το Άγιο Δωδεκαήμερο όπως αναφέρει η Εκκλησία μας στο Τυπικό της, αυτήν την ευλογημένη εορταστική περίοδο, αγαπητοί μας αναγνώστες, ακόλουθοι και φίλοι, διαδικτυακοί και μη, συνοδοιπόροι και συμμέτοχοι της προσπάθειας μας, θα είδατε την λατρευτική ζωή της Ενορίας μας, αλλά θα είδατε να αναβιώνουν και πολλά από τα έθιμα και παραδόσεις του τόπου μας.

Έτσι θα συνεχίσουμε και με αυτήν την ανάρτηση στην όμορφη ιστοσελίδα της εκκλησίας μας (www.intheopaton.blogspot.gr).

2014

Θα δούμε μαζί σας μέσα από τον φωτογραφικό φακό τους δυο ιερείς μας, τον π. Χρυσόστομο Τελίδη και τον συνεφημέριο του π. Χρυσόστομο Κοτσίδη, να καθαγιάζουν τα ύδατα, την Παραμονή και Ανήμερα της Εορτής των Θεοφανείων, αναγκαστικά μέσα στον ναό και για φέτος,

αφού ο χειμωνιάτικος καιρός με τα χιόνια και τις παγωνιές δεν μας επέτρεψε να κάνουμε τον Μεγάλο Αγιασμό, όπως τα προηγούμενα χρόνια

2015

πάνω στα σκαλιά και στην είσοδο του υπό κατασκευή ακόμα ναού μας,
που στεγάστηκε και έκλεισε από παντού πια,
ενώ συνεχίζονται εσωτερικά πια οι εργασίες αποπεράτωσης και έχουν απομείνει οι τελευταίες λεπτομέρειες πριν τα Θυρανοίξια του, πρώτα ο Θεός. (βλέπετε στην σημερινή ανάρτηση μας, παλαιότερες φωτογραφίες μας όπου και φαίνονται οι διαφορές του ναού μας χρόνο με τον χρόνο, από τα προηγούμενα Θεοφάνεια).

Θα δείτε όμως και τα παιδιά μας την Παραμονή να ψέλνουν τα παραδοσιακά κάλαντα των Θεοφανείων στα σοκάκια της μικρής συνοικίας μας,

2016

"Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί και χαρά μεγάλη κι οι Αγιασμοί...", αλλά και τον π. Χρυσόστομο Τελίδη, συνοδεία των ιεροπαίδων της εκκλησίας μας, αψηφώντας την κόπωση των ημερών, το τσουχτερό κρύο, αλλά και κάθε κακεντρεχή σχόλιο, να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι "αδιάκριτα" μα και αγαπητικά, όπως επιτάσσει η παράδοση της Εκκλησίας μας, να "εισβάλει" στο προσωπικό και οικογενειακό άσυλο των κατοίκων των Ανθοκηπιωτών, στα ζεστά σπιτικά των ενοριτών του, να "φωτίζει" και να καθαγιάζει τις
πατρογονικές εστίες τους και με χαρά και

2017

ενθουσιασμό να γίνεται ευπρόσδεκτος
επισκέπτης και φορέας του Μεγάλου Αγιασμού,
που θα διώξει κάθε κακό από το σπιτικό τους,
να του ανοίγουν τις πόρτες του οίκου τους, παράλληλα όμως να του ανοίγουν διάπλατα και τις ψυχές τους για να γίνουν όλοι μαζί ένα σύνολο, να γίνουν ομάδα, να γίνουν Ενορία, ένα τεράστιο και αχώριστο ευλογημένο κουβάρι και τέλος να γίνουν συνειδητοί και ψυχικά "όμορφοι" και "πλούσιοι" Χριστιανοί.

Οι εγκάρδιες ευχές, οι "γαργαλιστικές" μυρωδιές από τα μαγειρέματα

των...γνωστό τοις πάσι...νοικοκοιράδων μας, το αυθόρμητο γέλιο των παιδιών

2018

μας, η ευτυχία των γονιών που βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν στην αγκαλιά της εκκλησίας τους, η προστασία και η ασφάλεια που νοιώθουν όλοι έχοντας την ευλογία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των γονιών της Παναγίας
Μάνας του Χριστού μας, τα πειράγματα του κόσμου, η πηγαία χαρά όλων μας, ήταν τα συστατικά αυτά, που ιδιαίτερα το Άγιο Δωδεκαήμερο, αλλά και πάντα
νομίζω, δημιουργούν,

2019

αποτελούν και κινούν την καθημερινότητα αυτής της νεοϊδρυθείσας Ενορίας, με τα χιλιάδες βάσανα και σαφώς τα πάμπολλα προβλήματα, μα και μια Ενορία που πάντα έβαζε και θα συνεχίσει θαρρώ να βάζει τον Χριστό στο κέντρο της, την Παναγία με τους γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα στο πλάι της, τον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή Του και όλους τους Αγίους Του μαζί, πάντα έτοιμη και καθαρή για να Γεννηθεί ξανά και ξανά μέσα στις καρδιές των κατοίκων της.

Το απολυτίκιο των Θεοφανείων, το μάθαμε πια όλοι από έξω ακούγοντας το καθημερινά από τους ψάλτες μας και που θα συνεχίσουμε να το ακούμε μέχρι και την Απόδοση της εορτής,

την 14η Ιανουαρίου, και την καταληκτική ημερομηνία όπου σύμφωνα με το Τυπικό θα μπορεί ο ιερέας να φωτίζει τα σπίτια μας με τον Μεγάλο Αγιασμό, το μάθαμε απ' έξω ακούγοντας το και από τον ιερέα μας, τον π. Χρυσόστομο Τελίδη, που μας "φώτισε" τα σπίτια μας και που θα συνεχίσει μέχρι την Δευτέρα στις 14/1/2019 αν του το ζητήσουμε, το σιγομουρμουράμε κάνοντας τις δουλειές μας, φροντίζοντας για τον επιούσιο, έναν από τους πιο όμορφους και εύηχους ύμνους της Εκκλησίας μας, που πάντα θα δροσίζουν τα αυτιά μας, θα κινούν τα χείλη μας και θα ζεσταίνουν την ψυχή μας: