Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, 11η του μηνός Ιουνίου, ἡ Σύναξις τοῦ Παμμεγίστου Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐν τῆ κοιλάδι τοῦ Ἄδειν, ἤτοι, τὸ θαῦμα τοῦ «Ἄξιον Ἐστίν».
Την 11 Ιουνίου του 980 ή του 982 μ. Χ ο Γέροντας του Κελλιού απουσίαζε σε αγρυπνία του Πρωτάτου και συνέβη να φιλοξενήσει ο υποτακτικός του, που έμεινε μόνος στο κελλί, κάποιον άγνωστο περαστικό μοναχό μαζί με τον οποίο μάλιστα έψαλλε και την ακολουθία του όρθρου της Κυριακής.
Επειδή όμως δε βρέθηκε μελάνι και χαρτί μέσα στο κελλί, ο μυστηριώδης ξένος μοναχός χάραξε τον ύμνο με το δάκτυλό του σε μια πέτρινη πλάκα και προσθέτοντας ότι έτσι πρέπει να ψάλλεται στο εξής ο ύμνος αυτός από όλους τους Ορθοδόξους, έγινε άφαντος.
Την εικόνα, μπροστά στην οποία ψάλθηκε για πρώτη φορά ο ύμνος αυτός, την μετέφεραν οι μοναχοί στο Πρωτάτο και την ονόμασαν "Άξιον Εστί", και καθιερώθηκε εκεί να γίνεται και η ετήσια Πανήγυρις σε ανάμνηση του θαύματος αυτού και προς τιμή της Θεοτόκου. Σύμφωνα με το αρχαίο συναξάριο, η γιορτή αυτή αρχικά τελούνταν στο Κελλί, όπου είχε γίνει το θαύμα, και μάλιστα προς τιμή του αρχάγγελου Γαβριήλ, που χωρίς άλλο ήταν ο θαυμαστός εκείνος ξένος μοναχός.
Η θαυματουργή αυτή εικόνα, μέχρι και σήμερα φυλάσσεται ενθρονισμένη στο ιερό σύνθρονο του Πρωτάτου των Καρύων, ενώ συνεχίζει να θαυματουργεί μέχρι τις ημέρες μας σε αυτούς που επικαλούνται την χάρη της εικονιζόμενης Παναγίας μας,
που έχει πάρει το θεοτοκονύμιον "Άξιον Εστί" εκ των δύο πρώτων λέξεων του Θεομητορικού αυτού Ύμνου, το οποίο έχει ως εξής:
ενώ τοιχογραφήθηκε τον 13ο αιώνα από τον κορυφαίο αγιογράφο Εμμανουήλ Πανσέληνο) θεωρούμενη ως «κοινή εφέστιος προστάτις» εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, φέρουσα στο πλαίσιό της τις σφραγίδες και των 20 Μοναστηριών. Εκεί εορτάζεται από όλη την Αγιορείτικη κοινότητα, εκτός της 11ης Ιουνίου και την δεύτερη ημέρα του Πάσχα με πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ενώ πραγματοποιείται η μεγαλοπρεπής Λιτάνευσις της. Πλήρη Ακολουθία για την Εικόνα του "Άξιον Εστί" έγραψε το 1838 ο λόγιος ιεροδιάκονος του Ρωσικού κοινοβίου, Βενέδικτος.
Η εικόνα «Ἄξιον Ἐστί» έχει διαστάσεις 70,5 x 44 εκ. χωρίς την αργυρή θήκη που την περιβάλλει. Λόγω του χρόνου που πέρασε, η μορφή της Θεοτόκου ήταν πολύ σβησμένη, αλλά μετά την ανακαίνιση της διατηρείται σε ικανοποιητική κατάσταση και διαβάζεται η επιγραφή «Μήτηρ Θεού Καρυώτισσα». Κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά το πρότυπο της Παναγίας Ελεούσας του Κύκκου της Κύπρου, έργο του Ευαγγελιστού Λουκά και απεικονίζει την Θεοτόκο με τη μορφή που είχε λίγο πριν την κοίμησή της. Στις 3 Οκτωβρίου 1913 μ.Χ., μετά από ολονύκτια αγρυπνία στο Ναό του Πρωτάτου, οι Αγιορείτες μοναχοί συνέταξαν το μνημειώδες ψήφισμα της αιωνίου και αδιασπάστου ενώσεως με την Μητέρα Ελλάδα και το υπέγραψαν ένας-ένας με μετάνοια ενώπιον της εικόνας αυτής.
Επί της εικόνας αυτής έγιναν κατά καιρούς πλείστα πιστά αντίγραφα ανά ένα εκ των οποίων βρίσκεται σε κάθε Μονή του Άθω, ενώ αντίγραφα έχουν δοθεί και σε πολλούς ξένους ηγέτες που κατά καιρούς επισκέπτονται το Άγιο Όρος. Πιστό αντίγραφο του "Αγιον Εστί" βρίσκεται και στην δική μας Ιερά Μητρόπολη, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, που ιδιαίτερα την εορτάζουμε την 11η Ιουνίου στην μνήμη του θαύματος που παραπάνω περιγράψαμε, με μεγάλη θρησκευτική λαμπρότητα λόγω και της εορτής των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, ημέρα που διάγει τα ονομαστήρια του και ο Επίσκοπος μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ Βαρνάβας.
Σε μια διήγηση του ο τότε Γέροντας Παΐσιος και πολύ πρόσφατα Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, λέει με τον δικό του μοναδικό τρόπο: «Τη Δευτέρα της Διακαινησίμου καθόμουν στο Αρχονταρίκι και έλεγα την ευχή. Ξαφνικά αισθάνθηκα μια ευωδία, άλλο πράγμα! Βγήκα στο διάδρομο να δω από πού προέρχεται, πήγα στην Εκκλησία, τίποτα. Βγήκα έξω στην αυλή. Η ευωδία ήταν πολύ πιο έντονη. Ακούστηκε να χτυπά το τάλαντο. Κοίταξα και είδα να κατεβαίνει προς τα κάτω η λιτανεία, και κατάλαβα ότι προέρχεται από την εικόνα της Παναγίας». Την ημέρα της θεομητορικής αυτής εορτής της Παναγίας μας, την δεύτερη ημέρα της Διακαινησίμου, γινόταν και συνεχίζει να γίνεται η λιτανεία της θαυματουργού εικόνος του «Ἄξιον ἐστίν». Κατεβαίνει πιο κάτω από το Κουτλουμούσι, ως το Κελλί των Αγίων Αποστόλων (Αλυπίου). Το Κελλί της «Παναγούδας» απέχει από εκεί ένα χιλιόμετρο περίπου. Από αυτή την απόσταση η Παναγία έστειλε τρόπον τινά τον χαιρετισμό της στον Γέροντα δια της ευωδιάς της.
Το ίδιο αυτό προσωνύμιο της Θεοτόκου, επίσης ενέπνευσε και τον ποιητή και λογοτέχνη μας Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος τιτλοφόρησε πολύ γνωστό ποίημα του ,"Άξιον Εστί", έκδοσης του 1959, το οποίο αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης στο λαϊκό ορατόριο Άξιον Εστί, μια καλλιτεχνική δουλειά, που τον έκανε γνωστό στα βάθη και στα πλάτη όλου του κόσμου.
Η πρώτη έξοδος της εικόνος «Άξιον Εστί» από το Άγιον Όρος έγινε το 1963 μ.Χ. κατά τον εορτασμό της Χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους, όπου με το πολεμικό πλοίο «Πολεμιστής», κατέπλευσε στον Πειραιά, μεταφέροντας την εικόνα από το Άγιον Όρος για πρώτη φορά στην Αθήνα μαζί με τεμάχιο του Τιμίου ξύλου υπό τους συνεχείς συριγμούς των ελλιμενισμένων πλοίων και με απόδοση στρατιωτικών τιμών μεταφέρθηκε επί ανοικτού οχήματος στη Μητρόπολη Αθηνών για λίγες ημέρες.
Αυτά ήταν όλα τα στοιχεία και οι πληροφορίες που βρήκαμε και σας προβάλουμε σήμερα στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας, την 11η Ιουνίου του 2017, επί τη ευκαιρία μιας εκ των εορτών της Θεοτόκου, το θαύμα με την παρουσία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και της συμπληρώσεως, καταγραφής και δοξολογίας από τον ίδιο του μεγαλυναρίου προς την Παναγία μας, με αυτό του "Άξιον Εστί". Σίγουρα υπάρχουν περισσότερα, σίγουρα υπάρχουν σημαντικότερα, μεγαλύτερα. Είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης η Παναγία μας. Ενέπνευσε ποιητές και στιχουργούς, όπως σας έγραψα παραπάνω, αγιογράφους με πρώτο τον Άγιο Λουκά, υμνογράφους, ο μητρικός πόνος της έγινε πόνος όλων των μανάδων, ενώ η ζωή και η θωριά της έγινε παράδειγμα και βηματισμός για το ταλαίπωρο Έθνος των Ελλήνων σε δύο πολέμους.
Τίποτε όμως και ποτέ δεν θα είναι αρκετό για να καλύψει το μέγεθος και την γλυκύτητα της Παναγίας μας, ωστόσο εμείς δεν θα σταματήσουμε, αλλά πάντα κάτι θα βρίσκουμε δικό της για να στολίζουμε την ιστοσελίδα μας με την προστατευτική αγαπητική και όμορφη παρουσία της. Ας μην λησμονούμε πως είναι η κόρη των Αγίων μας, του Ιωακείμ και της Άννας, των Δικαίων Θεοπατόρων και της το οφείλουμε για την ολοζώντανη παρουσία της στην γειτονιά των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, όπου και χτίζουμε το "πατρικό" της, τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων, μοναδικό ενοριακό ναό στον κόσμο όλο, για να στεγάσουμε αυτήν μαζί και τους γονείς της στον περίλαμπρο ναό που οσονούπω θα λειτουργήσουμε...Πρώτα και πάντα ο Θεός!!!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης






Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου