ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ & ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ.

 Μια εκδρομή όλο συγκίνηση, 
κατάνυξη, ευλάβεια και χαρά!!!

      Ήταν η πρώτη προσπάθεια της Ενορίας μας για ένα μακρινό προσκύνημα και πιστεύουμε πως μετά από πολύ αγώνα και κούραση στέφθηκε με επιτυχία. Κατά δήλωση όλων των συμμετεχόντων ζήσαμε ένα διήμερο, το Σάββατοκύριακο της 28ης και 29ης Απριλίου, που εμπεριείχε μεγάλα και δυνατά συναισθήματα, τα οποία και διαδέχονταν το ένα το άλλο με θαυμαστή ευκολία και συνέχεια. Μέσα στο λεωφορείο μας αρχικά, με τον καταπληκτικό οδηγό μας, τον κο Γρηγόρη, αλλά και μέσα στο καράβι που μας πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, ή μέσα στο ξενοδοχείο μας δίπλα στην θάλασσα, μα και στον Άγιο Προρφύριο κατά τον πηγαιμό και στο όμορφο μοναστήρι που έχτισε στο Μήλεσι Αττικής στον Ωρωπό, αλλά και κατά την επιστροφή μας, με την επίσκεψη μας στον Βόλο και στα γνωστά τσιπουράδικα του στο λιμάνι. 

       Συγκεντρωθήκαμε αξημέρωτα του Σαββάτου της 28ης Απριλίου μπροστά από την νεοαναγερθείσα εκκλησιά μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, 36 άτομα κάθε ηλικίας, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ μας, όμως με έναν κοινό σκοπό και την πεποίθηση πως οι δυο νεοφανείς Άγιοι που θα επισκεπτόμασταν αυτό το διήμερο, μας περίμεναν για να δείξουν στον καθένα από εμάς την αξία της Πίστης μας, η οποία και εκφράζεται μέσα από τον μοναχισμό και μέσα στα μοναστήρια απ' άκρη σ' άκρη σε όλην την Ελλάδα, κομμάτια της Ορθοδοξίας μας και μέρος, κομμάτι του κάθε χριστιανού που τα συντηρεί και τα επισκέπτεται για να ξεκουραστεί από την πολύβουη πραγματικότητα των πόλεων που ζει και εργάζεται, ενώ τα θεωρεί μέρος της περιουσίας του και ζωντανό κληροδότημα για τα παιδιά του.

       Αγουροξυπνημένοι οι περισσότεροι με το που ξεκινήσαμε πρώτο μας μέλημα ήταν να κάνουμε τον Σταυρό μας και να επικαλεστούμε τον Ζωοδότη και Αναστάντα Χριστό για προστάτη και οδηγό στο ταξίδι μας αυτό, και με τις υποδείξεις του ιερέως συνοδού μας, του πατρός Χρυσοστόμου Τελίδη, κάναμε την αναστάσιμη πρωϊνή προσευχή μας, κατόπιν  μετρηθήκαμε για να μην λείπει κανείς από την παρέα μας και κατόπιν ήρεμα ο καθένας βυθισμένος στις σκέψεις του βγήκαμε από την πόλη, αποχαιρετήσαμε την όμορφη Θεσσαλονίκη μας για να ανακαλύψουμε μέσα στην ασφάλεια του νέου και όμορφου αυτοκινητόδρομου που κινούμασταν με ταχύτητα την μια πόλη μετά την άλλη μέχρι να μπούμε στην Αθήνα και εκεί στον Ωρωπό, μετά από αρκετές στάσεις για φαγητό και ξεμούδιασμα, να ανταμώσουμε την Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, το μοναστήρι που έχτισε και έζησε ο Άγιος Πορφύριος. 
       Εκεί με κατάνυξη προσκυνήσαμε τα θησαυρίσματα της Μονής, που δεν ήταν φτιαγμένα από χρυσό και πολύτιμες πέτρες, αλλά ότι πιο πολύτιμο υπήρχε σε αυτήν ήταν το ίδιο το αίμα του Αγίου Πορφυρίου που, όπως μας εξήγησε ο ξεναγός μας, το είχε δώσει για ανάλυση σε κάποιο γιατρό και πνευματικό του παιδί, όταν άρχισε να βασανίζεται από την αρρώστια που τον συνόδευσε ώς το τέλος της επίγειας ζωής του, και αυτός φύλαξε ένα μέρος για να μπορούμε σήμερα εμείς να πηγαίνουμε στο μοναστήρι του και να παίρνουμε την ευλογία του, στον τόπο που έζησε αλλά και άφησε την πρόσκαιρη επίγεια ζωή του για να ζήσει την άλλη, την επουράνια, την αιώνια και παντοτινή.  Περιηγηθήκαμε στα κελιά της Μονής, στο Καθολικό, στο δωμάτιο του Αγίου, πήραμε την ευχή της υπέργηρης ηγουμένης, η οποία έζησε από κοντά τον Άγιο Πορφύριο, επισκεφθήκαμε και την έκθεση του μοναστηριού για τις απαραίτητες ευλογίες και δωράκια σε φίλους και γνωστούς και κατόπιν επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο μας και πάλι με προορισμό τον Πειραιά και το λιμάνι του, από όπου θα παίρναμε το καράβι μας για την Αίγινα και την προγραμματισμένη και πολυπόθητη συνάντηση μας εκεί με τον Άγιο Νεκτάριο, που ήταν άλλωστε και ο σκοπός της εκδρομής μας αυτής.  
       Με νέα ρότα και προορισμό μας λοιπόν, τον Πειραιά, αποπλεύσαμε με το καράβι μας, το "Άγιος Νεκτάριος" ποιο άλλο, για να περάσουμε απέναντι στην Αίγινα. Σκορπιστήκαμε μέσα στο καράβι παρέα με πολλούς ακόμα προσκυνητές και επισκέπτες του νησιού, ένα όμορφο και ευλογημένο μπερδεμένο "κουβάρι" από ψυχές, για να φθάσουμε σε λιγότερο από δυο ώρες αργότερα στην Αίγινα όπου και αποβιβαστήκαμε για να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στο όμορφο και γραφικό νησί αυτό, το νησί του Αγίου Νεκταρίου και μόλις άρχισε να βραδιάζει πήραμε και πάλι το λεωφορείο μας για να πάμε στο ξενοδοχείο μας, το "Sun beach" στην Αγία Μαρίνα και δίπλα στην ήσυχη και γαλήνια, μα παγωμένη θάλασσα του Απρίλη, στην οποία και καθρεφτίζονταν ολόφωτη η πανσέληνος που είχαμε κατά την διάρκεια του διημέρου αυτού.
       Πολύ νωρίς το πρωΐ παραδώσαμε τα κλειδιά των δωματίων μας, αποχαιρετήσαμε τους ανθρώπους του ξενοδοχείου όπου καταλύσαμε και ο οδηγός μας, ο κος Γρηγόρης, μας μετέφερε στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου για την Θεία Λειτουργία. Μέσα στην όμορφη αυλή της Μονής και κάτω από τις σκιές των δένδρων της συμμετείχαμε στην Θεία Ευχαριστία, κάποιοι εξ ημών κοινώνησαν των Τιμίων Δώρων του Κυρίου μας, άλλοι πήραν το αντίδωρο από το χέρι του ιερέως, ενώ οι περισσότεροι μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας περιηγηθήκαμε στους χώρους της Μονής, προσπαθώντας να δούμε όλα τα θησαυρίσματα της, αλλά και να νοιώσουμε την ανάσα του Αγίου Νεκταρίου, που δεν εγκατέλειψε στιγμή το νησί του και το όμορφο μοναστήρι του, αλλά φύλακας και συμπαραστάτης των καλογριών και των προσκυνητών του δεσπόζει θαρρείς παντού.
       Ο μαρμάρινος τάφος του Αγίου λαξευμένος στο μικρό παρεκκλήσι του, που αν βάλεις το αυτί σου πάνω του, ή και από πιο μακρυά πολλές φορές, θα ακούσεις τον Άγιο να περπατά θαρρείς ακόμα στις μαρμαρένιες πλάκες του μοναστηριού του, ένα μικρό  παρεκκλήσι το οποίο δεσπόζει στην άκρη της αυλής, κάτω από το τεράστιο πεύκο του Αγίου Νεκταρίου και την πέτρινη κρήνη του. Το προσωπικό δωμάτιο με το κρεβάτι του, το κελί του όπως ονομάζεται στα μοναστήρια, η μεγαλόπρεπη εκκλησία του στα ανατολικά της μοναστηριακής έκτασης, που θα ξεκινήσει όμως τις Λειτουργίες του από τα μέσα του Μαΐου, έτσι και η κυριακάτικη Θεία Λειτουργία έγινε στα δυο παρεκκλήσια που υπάρχουν στο κέντρο της αυλής της Μονής, κατόπιν το φιλόξενο αρχονταρίκι όπου ήπιαμε τον καφέ μας, αλλά και η έκθεση της Αδελφότητας με τα κάθε λογής χειροποίητα εργόχειρα και εκκλησιαστικά είδη και τόσα ακόμα, που ήταν όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά, αρκετά και ικανά για να μας κάνουν να χάσουμε την αίσθηση του χρόνου, ήταν οι εικόνες και οι αισθήσεις και τα συναισθήματα, που άλλα είδαμε "ιδίοις όμμασι", άλλα νοιώσαμε και αφουγκραστήκαμε, και άλλα αφήσαμε τον νου μας να τα φανταστεί για την ζωή και την καθημερινότητα του Αγίου στο μοναστήρι που ο ίδιος ίδρυσε και τώρα το προστατεύει και το ζωογονεί με την διακριτική παρουσία και την ανάσα του. 
       Η ώρα όμως είχε περάσει και κόντευε μεσημέρι, οπότε έπρεπε γρήγορα να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο μας και πάλι, για να επισκεφθούμε και το μοναστήρι του Αγίου Μηνά πριν πάμε στο λιμάνι του νησιού για την αναχώρηση μας, όπως ήταν σχεδιασμένο στο πρόγραμμα της εκδρομής μας. Όμως δυστυχώς γίνονταν αθλητικοί αγώνες δρόμου προς την κατεύθυνση μας και είχαν κλείσει οι αρχές κάθε πρόσβαση στο μοναστήρι, οπότε λόγω ανωτέρας βίας παραλείψαμε αυτό το προσκύνημα, το οποίο όμως αντικαταστήσαμε με βόλτες μέσα στα γραφικά σοκάκια του νησιού και αγορές από τα καταστήματα του. Έτσι βρήκαμε την ευκαιρία και διαλέξαμε δώρα και αναμνηστικά για τους φίλους μας, που δεν μπόρεσαν να έρθουν μαζί μας στην εξόρμηση μας αυτή και μαζί με τις ευλογίες που πήραμε από το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και αυτό του Αγίου Πορφυρίου, θα μοιράζαμε κατά την επιστροφή μας. 
       Ο ιερέας συνοδός μας, ο π. Χρυσόστομος Τελίδης, γέμισε και αυτός τις αποσκευές του με φιστίκια Αιγίνης, τι άλλο, και λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Νεκταρίου, για όλες τις κυρίες της διακονίας του Ναού του, μα και την μητέρα του που δεν μπόρεσε να μας ακολουθήσει λόγω πένθους, αφού πριν τρεις ημέρες εκοιμήθη ο πατέρας του, για να μην κακοκαρδίσει καμία, αλλά παρότι δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας στο προσκύνημα αυτό, όλες να λάβουν την ευλογία και την χάρη του τιμωμένου Αγίου της εκδρομής μας, του Αγίου Νεκταρίου.  
       Επιβιβαστήκαμε στο ίδιο πλοίο που μας έφερε στο νησί, το "Άγιος Νεκτάριος", και αποπλεύσαμε αφήνοντας πίσω μας την Αίγινα με προορισμό τον Πειραιά και από εκεί με το λεωφορείο μας για τον Βόλο και το όμορφο λιμάνι του, που θυμίζει την δική μας πόλη, την Θεσσαλονίκη. Άρχισε να σουρουπώνει όταν φτάναμε στον Βόλο και τα χωριά του Πηλίου άναψαν ένα-ένα τα φώτα τους, θαρρείς για να μας προϋπαντήσουν, δίνοντας μας την εντύπωση πως κανδήλες κρέμονταν από τον καταπράσινο όγκο των βουνών που περικλείει αγκαλιάζοντας τον Παγασητικό κόλπο. Εκεί και στα γνωστά τσιπουράδικα του λιμανιού της πανέμορφης πόλης του Βόλου, γευτήκαμε τις τοπικές λιχουδιές και τους περίτεχνους μεζέδες, που πάντα συνοδεύουν το ιδιαίτερο τσίπουρο της περιοχής, και που είναι τόσο γνωστό σε όλες τους επισκέπτες.
        Έχοντας συνδυάσει το "τερπόν μετά του ωφελίμου" και χορτάσει πια, "ψυχή τε και σώματι", μια και η εκδρομή μας είχε ότι μπορεί να ποθήσει η ψυχή του ανθρώπου, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, όπου κατά την διάρκεια της, έγινε και η κλήρωση από την λαχειοφόρο αγορά μας, από τα λαχεία που έδωσαν οι κυρίες μας μέσα στο λεωφορείο το Σάββατο κατά τον πηγαιμό μας στον Άγιο Νεκτάριο. Ο τυχερός της κλήρωσης μας θα κέρδιζε ένα μεγάλο, υπέροχο, χειροποίητο κέντημα, πολύ μεγάλης αξίας κατά την βαρύτιμη εκτίμηση των χρυσοχέρηδων κυριών μας. Και ο λαχνός έτυχε στην κα Ελισάβετ, την Βέτα μας, από τις καλύτερες διακόνισσες της εκκλησίας μας, η οποία και χωρίς δεύτερη σκέψη το χάρισε και πάλι στους Αγίους μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, έτσι ώστε  όταν θα ανεβούμε, πρώτα ο Θεός, στον επάνω περίλαμπρο Ναό μας, να το στρώνουμε στα Ιερά Λείψανα τους και στην καινούργια Κειμηλιοθήκη, όπου θα εκτείθονται, μαζί με τα υπόλοιπα θησαυρίσματα της Ενορίας μας, για προσκύνημα. 
         Περασμένα μεσάνυχτα ήταν πια όταν φάνηκε φωτισμένη και πανέμορφη η νεόχτιστη εκκλησία μας, πάνω από την καινούργια, τεράστια γέφυρα του περιφερειακού δρόμου, που περνά πάνω και από την υπερυψωμένη οδό Λαγκαδά, και από εκεί ψηλά φάνταζε ο Ιερός Ναός των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων, ο Ναός που με μεγάλες θυσίες και αγώνες χτίσαμε, να φυλά και να προστατεύει τους ενορίτες της γειτονιάς των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, φάνταζε το "σπίτι" του Ιωακείμ και της Άννας, αλλά και "πατρικό σπίτι" της Παναγίας Θεοτόκου και κόρης τους, σαν το επίκεντρο του μικρόκοσμου μας, τον "ομφαλό" της ψυχής μας. Εκεί και στην μεγάλη πλατεία της εκκλησίας μας μπήκε το λεωφορείο μας και εκεί ήταν που περίμεναν με ανυπομονησία συγγενείς, σύζυγοι, φίλοι και γνωστοί για να παραλάβουν τους δικούς τους και να ακούσουν από πρώτο χέρι όλα όσα διημείφθησαν κατά το διήμερο αυτό της απουσίας τους από το κλεινόν άστυ, το Σαββατοκύριακο της 28ης και 29ης Απριλίου του 2018, στην 1η προσπάθεια της Ενορίας μας για μεγαλύτερα προσκυνήματα της μιας μιας μέρας. 
         Όλα έγιναν άψογα και υποδειγματικά, σαφώς με πολύ κούραση και αγωνία από τους υπευθύνους, όμως με αξέχαστες και όμορφες εμπειρίες. Με ευλάβεια, με κατάνυξη και σεβασμό σε κάθε βήμα μέσα στους καθαγιασμένους χώρους των μοναστηριών που επισκεφθήκαμε, αλλά και με χαρά, με τραγούδια, με ευτυχία και διασκέδαση στους άλλους χώρους. Πάνω στα παϊτόνια του λιμανιού της Αίγινας και τις βόλτες με τα άλογα στο νησί, τις απίστευτες φωτογραφίες μας (ρίξτε μια ματιά από το φωτογραφικό υλικό της εκδρομής μας), τα ψώνια μας στα παραδοσιακά σοκάκια και τα καταστήματα του νησιού του Αγίου Νεκταρίου, με το πεντανόστιμο φαγητό στα τσιπουράδικα του Βόλου, με τα ειδυλλιακά τοπία από το νυχτερινό Πήλιο και το λιμάνι του, τις στιγμές χαλάρωσης μέσα στο καράβι μας, τα τραγούδια και τους ψαλμούς μέσα στο λεωφορείο μας, τα αστεία και τα πειράγματα μας. 
         Όλα αυτά μας οδηγούν στην βεβαιότητα πλέον, πως το εγχείρημα αυτό θα πρέπει να επαναληφθεί και σύντομα μάλιστα. Έτσι ο επόμενος μονοήμερος προορισμός μας θα είναι το Άγιον Όρος, με τον περίπλου της χερσονήσου του Άθω και την προσκύνηση του μεγαλυτέρου θησαυρίσματος της Σκήτης της Αγίας Άννης, όπου ανοιχτά στην θάλασσα θα ανεβεί στο καράβι μας το θαυματουργό Ιερό Λείψανο της, και συγκεκριμένα το αριστερό Πόδι της, που είναι η παρηγοριά των άτεκνων ζευγαριών που δυσκολέυονται να τεκνοποιήσουν και προστρέχουν στην χάρη της. Θα μας επισκεφθεί η ίδια η Αγία Άννα με συνοδεία τους πατέρες από την Αδελφότητα των Βολιωτών, για να μας μεταφέρουν τις ευλογίες του Ηγουμένου τους, του Γέροντος Μακαρίου, ο οποίος και είναι ο φετινός Δικαίος της Ιεράς Σκήτης. Θα μας καλοσωρίσει στο "σπίτι" της η Θεοπρομήτορ Άννα, η μητέρα της της γερόντισσας του Αγίου Όρους, της Θεοτόκου Παναγιάς μας,  με το μεγαλύτερο θησαύρισμα της Ιεράς Σκήτης της που φέρει το όνομα της. 
Και εκεί επάνω στο ναυλωμένο καράβι μας θα τελεστεί Αγιασμός κατά το Αγιορίτικο τυπικό για όλους τους προσκυνητές, ειδικά όμως για τις γυναίκες που λόγω του Άβατου της Αγιορείτικης Μοναστηριακής Κοινότητας, δεν θα έχουν ξανά αυτήν την ευκαιρία, αφού το Πόδι της Αγίας Άννας δεν βγαίνει ποτέ στον κόσμο, έξω δηλαδή από το Άγιον Όρος, ιδιαίτερα δε οι γυναίκες αυτές που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και προστρέχουν στην Αγία Άννα για τις πρεσβείες της. Το προσκύνημα μας αυτό θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 14 Ιουλίου 2018 και για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας (www.intheopatoron.blogspot.gr), στο email μας, αλλά και στο τηλέφωνο του Ναού μας. Ο επόμενος διήμερος προορισμός μας, πάλι μέσα στο καλοκαίρι, θα είναι το νησί της Κέρκυρας, ενώ το προσκύνημα μας αυτό θα έχει προορισμό τον Άγιο Σπυρίδωνα και τα μοναστήρια του νησιού του, εκδρομή την οποία ακόμα σχεδιάζουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και σίγουρα θα έχετε νεώτερα και λεπτομέρειες της. Μέχρι τότε....

...ο Άγιος Νεκτάριος 

και ο Άγιος Πορφύριος να σας ευλογούν και να σας προστατεύουν!!!

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάτε περισσότερα..." θα δείτε προγηούμενη ανάρτηση της ιστοσελίδας του Νού μας με όλο το φωτογραφικό υλικό της εκδρομής...

Το προσκύνημα μας στην Αίγινα
(28 & 29 Απριλίου 2018)

Μια εκδρομή όλο συγκίνηση, 

κατάνυξη, ευλάβεια και χαρά!!!

*αυτό είναι προγούμενο άρθρο της ιστοσελίδα μας, της 14ης Μαΐου 2018, το οποίο και περιέχει τις φωτογραφίες μόνο από την εκδρομή μας στον Άγιο Νεκτάριο και τον Άγιο Πορφύριο...

      Ήταν η πρώτη προσπάθεια της Ενορίας μας για ένα μακρινό προσκύνημα και πιστεύουμε πως μετά από πολύ αγώνα και κούραση στέφθηκε με επιτυχία. Κατά δήλωση όλων των συμμετεχόντων ζήσαμε ένα διήμερο που εμπεριείχε μεγάλα και δυνατά συναισθήματα, τα οποία και διαδέχονταν το ένα το άλλο με θαυμαστή ευκολία και συνέχεια. Πριν αναρτήσουμε το μεγάλο άρθρο μας με τι εντυπώσεις μας για την εκδρομή στην Αίγινα και στον Άγιο Νεκτάριο, σας στέλνουμε μέσα από τις φωτογραφίες που βγάλαμε κατά την διάρκεια της και ανεβάζουμε σήμερα στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας, την αγάπη αλλά και το συναίσθημα που διακατείχε όλους όσους συμμετείχαν στην προσκυνηματική εξόρμηση μας αυτή...

...βοήθεια μας ο Άγιος Νεκτάριος!!!